Dagt 3 Seattle: Een gezellige middag met Kathleen

Midden in de nacht werd ik wakker met flinke keelpijn.  Alsof er messen in mijn keel staken en drinken hielp niet.  Gelukkig hoeft Rick vanochtend niet zo heel vroeg te beginnen.  Ik neem wat ibuprofen en rond half negen voel ik me goed genoeg om op te staan.

Rick wil niet mee ontbijt eten, want hij heeft alleen een dun fleece jasje mee en dat is te koud om zes blokken mee te lopen.  Het is weliswaar droog vandaag en er schijnt een voorzichtig zonnetje, maar het is maar net boven het vriespunt. 

Rick gaat naar Starbucks vlakbij, maar ik vind het zonde om een ontbijt wat ik thuis ook makkelijk kan krijgen te eten,  Ik neem dus afscheid van Rick en loop naar Pike Place Market.  De Crumpet Shop is op dinsdag gesloten dus het wordt net als gisteren een piroshky.

Eerst wil ik echter koffie en bestel die in de oudste Starbucks winkel.  Die eerste winkel werd in 1971 geopend.  Starbucks heeft ervoor gezorgd dat de koffie in de VS niet meer naar thee smaakt.  Vroeger vond ik de koffie hier niet te drinken!

In de piroshky bakkerij heb ik weer een ruime keuze, maar uiteindelijk wordt het toch net als gisteren de zalm piroshky.  Op een kruk in het piepkleine restaurantje smul ik er weer van.  Het wordt nog een interne strijd met mezelf waar ik de komende dagen ga ontbijten!

Op de weg terug naar het hotel sla ik een aantal medicijnen in bij Walgreens.  Ook neem ik zink mee in de hoop dat het waar is dat dat verkoudheden helpt verkorten.  Ik baal enorm dat ik uitgerekend nu verkouden word! Gelukkig doet mijn keel geen pijn meer en gaat het verder wel.

Toch besluit ik mijn plan van gisteren om iedere dag hier de heuvels op en neer te lopen te laten varen.  De kou gaat door merg en been en dat lijkt me nu niet bevorderlijk voor mijn lichaam.  Dan maar naar de fitnessruimte op de vijfendertigste verdieping.

Daar zie ik dat de bergen uit de wolken zijn en zelfs Mount Rainier gedeeltelijk zichtbaar is.  Er is dus een prachtig uitzicht.  Veel energie heb ik niet maar ach, ik beweeg tenminste denk ik maar.  Ik doe een uur en heb dan ook 10000 stappen bijeen met de wandeling eerder. 

Terug in de kamer neem ik een ellenlange hete douche.  De stoom voelt goed en dan maak ik me klaar voor het "middagprogramma".  Kathleen zou me om half twaalf op komen halen, maar haar straat is een en al ijs en dus komt ze een paar uur later.  Geen probleem, ik vermaak me wel.

Om tien voor half twee rijdt Kathleen voor en gaan we naar de buurt dichtbij de Space Needle.  Hier is het 5 Point Cafe, een oud en bekend cafe in Seattle. Het is een typisch klassiek Amerikaans ingericht restaurant en bar (lees muren van donker hout en allerlei historische foto's aan de muur). 

Het menu is ook typisch Amerikaans met burgers en ontbijt de hele dag.  Kathleen weet al meteen wat ze wil, de steak & eggs, biefstuk met spiegeleieren.  Ik zie lever met uien en daar heb ik wel weer eens zin in.  Het smaakt ons opperbest onder het genot van een glaasje wijn.

We kletsen bij want we hebben elkaar natuurlijk een jaar niet gezien.  Als het tijd is om af te rekenen wil Kathleen geld pinnen, maar het blijkt dat haar zoon haar debit card heeft.  Ze kijkt mij lief aan ik pin genoeg geld om voor ons beiden te betalen.  Kathleen schrijft een cheque om mij terug te betalen.

Zo zijn cheques toch wel handig al vindt zij later uit dat bedrijven ze vrijwel nooit meer aannemen.  We rijden naar het Seattle Center en Kathleen parkeert in de parkeergarage.  Hier nemen ze enkel debit of credit cards aan dus het is maar goed dat ik er al op stond dit te betalen.

We lopen naar Chihuly Garden and Glass.  Het aquarium en hier zijn de twee plekken waar ik iedere keer in Seattle weer heen wil. Chihuly is een plaatselijke glaskunstenaar, die enorme glaswerken blaast.  Ik raak hier gewoon niet uitgekeken en ieder jaar zie ik ook weer nieuwe dingen.  Kathleen, die hier waarschijnlijk nog vaker is geweest, beaamt dat ook.

We fotograferen erop los en ik probeer eens wat creatiever te zijn dan gewoon de kunstwerken fotograferen.  Er zijn met dat glas ook heel wat abstracte vormen en lijnen.  We vermaken ons er meer dan anderhalf uur prima, al is het buiten in de tuin wat fris.  De Space Needle reflecteert mooi in de glazen ballen en de overgebleven sneeuw geeft ook unieke plaatjes.

Tegen half vijf lopen we terug naar de auto.  Alleen zijn we allebei vergeten waar die precies staat.  Gelukkig vinden we hem toch vrij snel.  Kathleen zet me weer bij het hotel af en we nemen voor zeker een jaar afscheid.  Gisteren had zij ook vrij, maar was ze ingesneeuwd, jammer dus dat we niet twee dagen hadden.  Zij is wel zo iemand die ik jaren niet zie en dan is het net of we elkaar gisteren nog spraken.

Vrijwel tegelijkertijd met Rick kom ik bij de kamer aan.  Rick verkleedt zich en vertrekt dan naar een happy hour met zijn groep.  Ik neem mijn laptop mee naar de bar beneden en onder het genot van een wijntje begin ik aan dit blog.

Net na zevenen is Rick terug en maken we ons klaar voor het avondeten.  We lopen een paar blokken naar Purple Cafe waar ik een paar dagen geleden al lunch at.  We smullen van de sherry champignonsoep en de Dungeness krab broodjes. Die laatste is werkelijk heerlijk, die krab is zo lekker!

Nu ben ik wel erg moe.  In de kamer gaan we plat en kijken wat tv.  Natuurlijk schrijf ik ook dit blog af.  Ondanks dat ik me niet goed voelde was dit toch een erg leuke dag.  Het was ook een droge dag en dat gaat de komende dagen niet meer lukken. 

Tijd om dingen te bedenken om binnen te doen, die zullen er hier meer dan genoeg zijn.  Zoals vaker in Seattle ben ik weer blij dat Rick nooit bij het hoofdkantoor van Microsoft is gaan werken!  Dit klimaat is niet mijn ding hoe mooi de omgeving ook is.

Voor al mijn foto's van Chihuly's werk klik je hier.