De honden zijn werkelijk fantastisch en laten Rick en mij tot tegen negenen slapen. Ik vind het vooral knap van Orion, die is tenslotte nog een puppy. Rick neemt ze mee naar beneden en naar buiten en ik blijf nog even liggen. Ik heb echt last van de jet lag, zo raar!
Om kwart over negen kom ik ook eens naar beneden. We hebben toch weer zin in Starbucks en rijden naar het derde filiaal vlakbij ons. Daar hebben ze tot mijn grote genoegen nog egg bites met paprika in voorraad. De andere restaurants zijn helemaal uitverkocht.
De tijd begint te dringen voor mijn personal training en ik eet in de auto. Thuis schrijf ik gauw een cheque, neem water mee en rijd naar Anytime Fitness. Precies op tijd kom ik eraan en neem mijn SimplyFit board ook mee.
Sharon wil tijdens het halve uur trainen natuurlijk alles weten over mijn reis. Ook zij is op reis geweest naar Florida. Al betaal ik uiteraard voor de personal training, Sharon vraagt mij een stuk minder dan anderen en ze voelt toch als een vriendin. We hebben ook zoveel gemeen met onze kinderen van dezelfde leeftijd.
Na het halve uur doe ik nog drie kwartier cardio. Langer niet want het is zulk prachtig weer en Rick heeft vandaag vrij vanwege Presidents Day. Ik ga dus gauw naar huis waar Rick met de honden bezig is in de tuin.
Orion is zo buiten adem als ik mijn douche ga nemen dat hij compleet hijgend op de tegels in de badkamer in slaap valt. Daarom mis ik door de week eigenlijk meer mensen in huis, die hem ook moe kunnen maken. Gelukkig vindt hij het zo leuk om met de pup van de achterburen te rennen.
Rick en ik halen lunch van Cava. Ik neem vooral groentes, maar ook wat kip dit keer. We eten het voor het huis op en Lorraine komt kletsen. Zij heeft nog altijd hoop dat Phil, hun mannelijke Deense Dog, en Orion het toch met elkaar zullen kunnen vinden. Ik ben minder optimistisch.
Intussen neemt Rick Orion mee op een kort fietstochtje. Dat is best gevaarlijk dus hij blijft rond ons pleintje rijden. Orion lijkt het wel heel leuk te vinden. Het is ook goede beweging voor hem natuurlijk. Ik durf alleen niet te kijken, want ik zie of Rick of de hond gewond raken.
Gelukkig gaat het goed. Rick gaat verder aan zijn buiten activiteiten en ik ga voor het huis mijn Nederlandse tijdschriften lezen. Een artikel in de Margriet gaat over een man, die van alles verzamelt. Zijn vrouw laat hem zijn spullen enkel in bepaalde kamers opslaan.
Rick is niet zo zeer een verzamelaar maar heeft ook moeite dingen weg te gooien. Herkenbaar dus, ook dat ik die rotzooi niet kan velen in de kamers waar ik voornamelijk vertoef. Mijn moeder is zo'n verzamelaarster en ik denk dat ik daardoor allergisch voor teveel spullen ben geworden. Eigenlijk is ons huis me al te vol, maar ja, ik woon hier niet alleen.
Intussen heeft Rick kaartjes gekocht voor What's a Dog's Purpose. We rijden naar Tysons Corner en drinken eerst een biertje bij TGIFriday's. Op tijd nemen we onze plaatsen in de zaal in kijken dan heel veel voorfilms. Er komen veel leuke tekenfilms voor ons kinderen aan, ha ha.
De film is werkelijk heel leuk. Ik word wel wat mistig als Bailey oud wordt en overlijdt en aan het einde, ik zal het niet weggeven. Ik probeer niet teveel eraan te denken dat Cosmo in zijn zoals ze het hier noemen "twilight years" is, maar als ik zie hoe moeilijk hij opstaat schiet dat weer een pijn door mijn hart. Mijn maatje Cosmo, die meteen komt als hij ziet dat ik niet helemaal blij ben. Nog maar even niet aan denken maar met zo'n film is dat moeilijk.
Het is al na zevenen als we naar buiten lopen. We besluiten dan ook gelijk maar in de mall te eten. Wij zijn alweer een tijdje niet bij Coastal Flats geweest en vragen daar een tafeltje. We delen de heerlijke gevulde eieren en dan neem ik een kreeftsalade broodje. Rick heeft de vistaco's en alles smaakt zeer goed.
En dan is het toch echt het einde van ons lange weekend. Wat een heerlijk weer was het (en blijft het nog even)! Morgen wordt een interessante dag voor mij met hopelijk een goed einde. Ik ben altijd wat zenuwachtig als ik ongewone rondleidingen moet geven.
3 reacties:
Een hond wordt echt je maatje hè!!
Geniet van het heerlijke weer en succes met je rondleiding.
Ik blijf een huis delen soms maar lastig vinden. En dat klinkt raar, want ja, ik ben al zolang getrouwd, maar af en toe dan heb ik echt zoiets van, waarom ligt al die rommel hier. Niet dat ik minder spullen heb, maar ze zijn van mij, en dat is toch anders. Ons probleem is dat wij de grote schoonmaak altijd aan een verhuizing hingen, en dat hebben we nu al een paar jaar niet meer gedaan, dus we krijgen echt te veel dingen. Gelukkig ziet manlief dat ook, en zijn we nu dus langzaamaan kamers aan het uitmesten (en zo voelt het soms echt). Het grappige is dat ik meer moeite heb met dingen weggooien dan Dennis. Ik denk dat dat bij mij komt omdat ik als kind zoveel verhuisd ben, en nooit een eigen plek had, en dat alleen vond in mijn eigen spulletjes. Zelfs nu heb ik niet echt een stad die ik "thuis"kan noemen, maar waar mijn spullen zijn, dat is thuis.
Nou ja, beetje lekkere psychologie van de koude grond zo, maar goed, my two cents:)
En Cosmo gaat nog jaren mee hoor! Dat moet! Met twee honden moet ik er ook niet aan denken.
Judith
@Petra - Ja, heel erg, hoewel ik ze soms wel achter het (niet aanwezige) behang zou willen plakken.
@Judith - Dat geen enkele stad echt thuis kunnen noemen herken ik ook. Ik zeg meestal maar dat ik uit Utrecht kom, maar feitelijk heb ik daar alleen mijn studententijd gewoond. Aan spullen hecht ik echter niet op een paar sentimentele dingen na.
Een reactie posten