Afscheid van Katja en dan naar Great Falls

Tot mijn opluchting ben ik om kwart over acht wakker en redelijk uitgerust.  Hopelijk dit keer niet zo'n last van de jet lag als de vorige reis. Kai en Bea hebben omgekeerde jet lag en waren al heel vroeg op.  Rick stond er ergens tussenin op en Katja ligt nog te slapen als ik opsta.

Katja wilde echter ontbijt halen dus ik wek haar toch, want ik heb personal training en daarom minder tijd.  Kai en Bea hebben allang ontbeten en nemen de honden mee voor een lange wandeling.  Dat ga ik heel fijn vinden de komende weken!

Katja kiest Panera voor ons ontbijt en ik ga haar en mijn bestelling ophalen. Voor ons beiden een ham, kaas en ei boterham en ik bestel hem met spinazie. Katja wil dan ook nog een latte en een aardbeien smoothie. Ik heb genoeg aan de koffie thuis.

Zorro laat zich sinds Katja's terugkomst ook weer zien

Na het ontbijt haast ik me naar de sportschool.  Daar doe ik een kwartiertje ARC trainer en dan komt Sharon me halen voor personal training.  Ik heb mijn Simply Fit board weer mee en Sharon vindt het duidelijk leuk dat ook te gebruiken in haar oefeningen.

Het halve uur vliegt voorbij en dan wil ik nog een half uurtje cardio doen. Mijn buurvrouw van twee deuren verderop is er ook en we kletsen gezellig bij.  Zo ben ik gauw klaar en ik bedank haar voor het gezelschap, al had ik ook willen lezen.

Het eerste boek na een tijdje boekdroogte is de roman die ik nu van Barbara Freethy lees, ik ga altijd door fases wat dat betreft. Christine heeft ook een nieuwe roman uit, die ik na deze ga lezen. Ze schrijft echt leuk dus als je van romans houdt kun je hem bij Bol.com bestellen (wel Engelstalig).

Als ik mijn halve uur vol heb haast ik me naar huis.  Ik pak uit en douche en neem dan de honden nog even de tuin in. Als iedereen klaar is om te gaan lunchen rijd ik naar het Mosaic District.  De goegemeente heeft voor District Dumplings gekozen.

Daar word ik als een oude bekende begroet en met de vier bestellingen heb ik alweer bijna een gratis maal. Katja en ik bestellen gestoomde shumai en Kai en Bea ieder dumplings, een van iedere smaak.  Iedereen is zeer enthousiast over hun eten, Katja en ik vinden de shumai het lekkerst.

We lopen nog even naar Lou Lou, een zaakje wat ik altijd heel leuk vind met sieraden en andere leuke hebbedingetjes.  We zien leuke dingen maar niets om te kopen.  Bea drinkt duidelijk alles wat zij tijdens haar eerste dag in de VS ziet dankbaar op.

Thuis help ik Katja haar spullen in de auto te laden.  Intussen maken Kai en Bea Orion in de achtertuin moe. Katja neemt zodra ze Zorro gevangen heeft afscheid en bedankt mij voor de leuke vakantie.  Wij hebben weer heel wat leuke herinneringen samen, zoals we hier zeggen "priceless".  Ik zal haar weer missen! Hopelijk zien we haar nog voor Kai en Bea weer vertrekken.

Kai en Bea willen naar Great Falls en we besluiten om alleen Cosmo mee te nemen.  Orion heeft genoeg beweging en aandacht gehad maar toch vind ik het moeilijk hem achter te laten.  Hij weet het ook, want blaft zielig als Cosmo wel mee mag.  Ik troost me met de gedachte dat hij al snel gewoon zal gaan slapen.

Bea vergaapt zich aan de enorme huizen, die we onderweg zien.  In het park is het druk genoeg dat ik blij ben Orion niet mee te hebben.  Dat was geen succes geweest, jammer genoeg.  Zelfs met Cosmo alleen is het moeilijk, want die blaft tegen elke langskomende hond.  Gelukkig vindt Kai uit hoe hij dat kan voorkomen en Cosmo gedraagt zich opeens voorbeeldig (hand voor zijn ogen en veel aaien).  Ik ga die onthouden.

We lopen richting het adelaarsnest en hebben een verrekijker mee.  Jammer genoeg is er in en rond het nest niets te zien.  Dan lopen we maar naar het eerste uitkijkpunt van de watervallen.  Daar genieten we en zien veel vogels rondvliegen.

Bald eagle

Roodstaart havik

Zwarte gier

De meesten zijn gieren, maar opeens zie ik toch een bald eagle ertussen.  Leuk voor Bea en Kai om te zien vooral, toch echt wel de "Amerikaanse" vogel.  Ook zien we een roodstaart havik en een aantal blauwe reigers. 

Bij het tweede uitkijkpunt zien we een Park Police helicopter overvliegen.  Kai vraagt waarom ik daar geen foto van neem.  Antwoord is dat ik die zo vaak zie, maar ik zal er op hun terugweg een foto van nemen.  Inderdaad komen ze niet veel later terug en nemen Kai en ik beiden foto's.  De dingen, die je als gewoon ziet, zijn heel speciaal met andere ogen.

Het derde uitkijkpunt is het beste om de watervallen te zien.  Ik neem hier een foto van Kai, Bea en Cosmo.  We hebben hier intussen ruim twee uur doorgebracht en ik ben verbaasd dat Cosmo nog wel verder zou willen. Wij echter niet en we lopen terug naar de van.

Om Bea een andere route te laten zien neem ik dit keer de Georgetown Pike naar de rondweg rond Washington.  Eerst nog leuk, want zo ziet zij het huis wat een kopie van het Witte Huis is. Maar opeens komen we in de file te staan en het gaat tergend langzaam.

En dan op de rondweg weer, terwijl dat gewoonlijk lekker loopt. Verkeersinformatie laat ook weten dat het ongewoon druk is overal.  Katja ondervindt dat ook, het neemt haar meer dan vijf uur om thuis te komen waar het gewoonlijk drie uur is.  Het is maar een gewone donderdag dus geen idee wat er aan de hand was.

Uiteindelijk bereiken we Vienna maar de vogelzaadwinkel is al dicht.  Gelukkig Whole Foods niet en daar halen we ingredienten voor een maaltje op de grill.  De anderen willen hamburgers, maar daar houd ik niet van.  Voor mezelf neem ik kip spiesjes, asperges (ook voor de anderen, overigens) en een broodje met veel zaden.

Terug thuis geef ik de honden eten en ik ben er nog steeds van overtuigd dat dit Orion laat zien wie er baas is.  Hij moet blijven zitten anders krijgt hij niets.  Hij doet het ook steeds beter, het is echt ook een schat van een hond, alleen dat blaffen tegen mensen blijft een probleem hoewel hij nu wel snel ophoudt en voorheen niet.

Rick komt thuis en begint meteen aan de maaltijd.  Het is gezellig zo met zijn viertjes en Bea lijkt zich goed thuis te voelen. Via haar zie ik alles ook weer door eerste keer ogen en dan weet ik dat het overweldigend is.  Alles is heel groot, heel wijds, heel mooi, heel lelijk, veel superlatieven vergeleken met Europa, soms goed, soms negatief.

De jet lag speelt Kai en Bea rond half negen parten.  Voor hen voelt het natuurlijk zes uur later, voor mij twee uur vroeger en voor Rick gewone tijd.  Grappig dus dat bij het schrijven van dit blog Rick op de bank ligt te snurken en ik nog schrijf.  Laat ga ik het ook niet maken, want ik ben eigenlijk gids de komende drie weken.  Stay tuned, zoals we hier zeggen.