Een ijskoude dag, goed voor een bezoek aan het Capitool

Rick komt naar boven na de honden uitgelaten te hebben.  Hij meldt dat hij slecht nieuws en goed nieuws heeft. Het slechte nieuws is dat het acht graden vriest, veel te koud voor de kersenbloesems.  Het goede nieuws is dat de sneeuw zo bevroren is dat de honden helemaal niet vies worden.

Gelukkig gaat om acht uur de verwarming boven aan, zodat ik niet bevries als ik opsta. Ik kleed me in sportkleding zoals vrijwel iedere ochtend.  Van Kai en Bea is nog geen teken als Rick afscheid neemt om naar zijn werk te gaan.

Als ontbijt maak ik een paar gepocheerde eieren met Parmezaanse kaas en wat van de verse salsa, die we voor het gourmetten hadden gekocht. Het smaakt me prima met een paar flinke koppen koffie. Kai is inmiddels ook boven en neemt Orion onder zijn vleugels.

Orion vindt onze keuken een speeltuin, hij springt overal op,  dus dat moeten we er echt uit trainen!

Dat helpt mij enorm, want zo kan ik boven sporten. Dat uur op de elliptical kan soms ellenlang duren, maar vandaag valt het mee.  Ik stel hem ook wat zwaarder in om meer calorieen te verbranden. Na het uur maak ik me gauw klaar om naar de stad te gaan.

Intussen heeft Kai samen met Bea Orion geleerd om achteruit te lopen.  Ik ga ze nog enorm missen, want die hond heeft die mental stimulatie gewoon nodig.  Intussen ben ik wel bang dat Cosmo zich verwaarloosd voelt dus ik geef hem zoveel mogelijk individuele attentie.

Na nog een laatste wandeling geven we de honden hun Kongs en doen Orion in zijn bench.  We rijden naar de metro en parkeren de van met gemak.  Na tien uur 's ochtends is dat tegenwoordig geen probleem. 

Kai is zijn Smartrip kaart vergeten dus ik koop een nieuwe voor hem.  Wij zijn al door de poortjes als die van Bea niet blijkt te werken.  De manager kijkt ernaar en ziet dat er niet genoeg geld opstaat.  Bea moet er dus zelf even $10 op doen want ik kan niet terug.  Gelukkig gaat dat goed en niet veel later lopen we het perron op.

Daar staat de trein al klaar, maar tot ons ongenoegen want het is werkelijk onaangenaam koud en de wind gaat door merg en been zijn de deuren dicht.  Pas op het moment dat de trein gaat vertrekken gaan die open. Gelukkig is het binnen wel lekker warm.

Zonder oponthoud dit keer komen we bij Federal Center SW aan.  Boven de grond is het in de stad bepaald niet warmer dan thuis! We haasten ons naar het American Indian Museum en ik ben blij dat ik voor Kai een ski-jack vond in onze kast.  Zijn meegebrachte jasje is veel te dun.  Bea gaf ik ook nog een sjaal en zo zijn we toch redelijk bestand tegen de kou.

Dankbaar lopen we niet veel later het warme museum binnen. Hier gaan we lunchen bij Mitsitam.  Ik heb mijn keuze snel gemaakt.  Het wordt de ossenstaart soep (heel anders dan ik gewend ben) en calamari ceviche.

Voor Kai is het ook niet zo moeilijk, hij neemt squash soep en kalkoen.  Bea weet meteen dat ze clam soep wil en uiteindelijk kiest zij de  Indiaanse taco, Navajo fry bread (gefrituurd brood) met bison chili.  Ze delen verder een klein pompoentaartje.

Met mijn Smithsonian lidmaatschap moet ik 10% korting krijgen en dat helpt zeker in dit restaurant wat nogal duur is. Ik schrik dan ook van de eindprijs, maar de bon nakijkend zie ik nergens die tien procent verschijnen.  Ik ga terug naar de kassa en het meisje is vol verontschuldigingen, ze is het vergeten.  Even later heb ik toch bijna $7 bespaard, de moeite waard.

We vinden het eten erg lekker en het kost wat moeite ons weer in de kou te begeven.  Maar het moet want we moeten Capitol Hill op.  Bij het Capitool staat echter een lange rij voor de veiligheidscontrole en in die kou staan gaat mij parten spelen.

Wetend dat er een tunnel loopt van de Library of Congress naar het Capitool en daar nooit een rij staat voor die veiligheidscontrole en vandaag ook niet voor de bibliotheek loods ik Bea en Kai daarheen.  Zo krijgt Bea ook een voorproefje van de bibliotheek, waar we na de rondleiding door het Capitool heen willen (lukt niet vandaag, achteraf).

Inderdaad zijn we zo door beide veiligheidscontroles en in de rij zonder reserveringen krijgen we meteen stickers voor de volgende rondleiding. Eerst kijken we de nogal patriottische film, die vooral vandaag de dag wat te positief klinkt.  Maar het blijft interessant.

Na de film lopen we naar boven en sluiten aan in rij vier.  De kleinste groep waar ik ooit in ben geweest in het Capitool, we zijn maar met zijn vijven.  Jammer genoeg krijgen we een nogal hypere gids, die de hele tijd zoekt naar plekjes waar wij kunnen staan. 

Inderdaad is het erg druk, maar ik vind het mens irritant.  Ze vertelt ook maar miniem over wat we om ons heen zien en lijkt op andere gidsen te leunen voor bepaalde dingen.  Gelukkig heb ik Kai en Bea buiten al het een en ander verteld.

Een van de twee standbeelden van Arizona is Vader Kino, die Katja en ik in Tucson leerden "kennen"

De Rotunda met schilderingen en ook de Nederlandse vlag achter de pelgrims

De mooie oude Senaatskamer

Bea vraagt of we de Senaat of het Huis van Afgevaardigden kunnen bezoeken.  Daar had ik nog niet aan gedacht en vraag haar of ze haar paspoort mee heeft.  Dat is het geval en zo kunnen we tienduizend keer makkelijker de kamers binnen.

Buitenlandse gasten hoeven enkel hun paspoort te laten zien en kunnen dan (met hun gasten) een toegangskaartje krijgen.  Zonder onze Nederlandse paspoorten zouden Kai en ik naar onze vertegenwoordigers aan de overkant van de straat moeten gaan en dan terugkomen.

We kiezen dit keer de senaat en halen kaartjes, die we zonder problemen krijgen. Dan sluiten we aan in de rij en moeten zo'n tien minuten later onze electronica en vloeistoffen afgeven. Ik geef denk ik alles wat er in mijn tas zit af en Bea geeft haar rugzak.

We sluiten in de volgende rij aan en ook die gaat snel.  In de derde rij komen we bij nog een veiligheidscontrole.  Daar worden toch nog een USB kabeltje en mijn autosleutels uit mijn tas gevist.  Gelukkig kan ik die een paar deuren verderop brengen.  Zo heb ik twee plaatsen om spullen op te halen, zucht.

Dan mogen we de galerij op en zien wat er in de Senaat gaande is.  De president-pro-tempore van de Senaat, Cory Gardner uit Colorado, zit er en ik herken Chris Van Hollen van Maryland.  Verder is er een aan en aflopen van pages, die high school studenten zijn, die een semester als page van een Senator doorbrengen.

Na een half uurtje komt er wat actie en ben ik helemaal enthousiast Elizabeth Warren uit Massachusetts zomaar in persoon te zien binnenlopen.  Zij houdt een heel gepassioneerde speech tegen de door de Republikeinen voorgestelde nieuwe gezondheidszorgwet.  Die is dan ook echt vreselijk!

Daarna houdt Lisa Murkowski van Alaska een interessant betoog over de Iditarod race, die de afgelopen week in haar staat plaatsvond.  Wat dat met de Senaat te maken heeft snappen we allemaal niet, tenzij ze gewoon haar staat wat beter vooruit wilde schuiven.  Terwijl ze spreekt zijn er maar een paar andere senatoren en Cory Gardner wordt intussen vervangen door Mike Lee van Utah.

Als James Lankford van Oklahoma begint te spreken kijk ik op mijn horloge en het is al na vijven.  Echt tijd om huiswaarts te gaan, maar hoe interessant was dit!  Ik vind het echt wat voor Bea zeggen dat dit soort dingen haar ook interesseren.  Ik zie goed hoe Kai haar bij hem vindt passen. Net als hij is zij een spons om nieuwe dingen te leren.

Gelukkig is Rick al op weg naar huis, want ik maak me nu zorgen dat Orion te lang in zijn bench gaat zitten.  Eenmaal weer thuis loop ik meteen naar de buren en vraag Lorraine of ze morgen de hondjes halverwege de dag uit kan laten.  Onderweg glijd ik bijna uit op de "sneeuw", die nu ijs is. Lorraine vindt het gelukkig geen probleem.

Ons overbuurmeisje Anna schaatst zelfs op de sneeuw, die een goede ijsbaan is!

Voor vanavond is Hard Times Cafe het restaurant om te gaan eten.  Lekker "comfort food", een uitdrukking die Bea niet kende. Er zijn vier chili's en we vragen een paar samplers met alle chili's om te proeven. Allemaal zijn ze lekker dus moeilijk kiezen.

Bea wilde corn dogs proberen en hier hebben ze mini corn dogs als voorafje.  Ze zijn lekker! Dan bestellen we onze chili gerechten.  Ik neem een bowl met Terlingua Red, de meest pittige, met bonen, tomaat en Parmezaanse kaas, erg lekker!

Bea neemt de chili mac met spaghetti en Rick ook, Kai iets met twee chili's en maisbrood. Allemaal is het even lekker zo te zien. Bea heeft vandaag zeker Amerikaans gegeten.  Vanmiddag van de oorspronkelijke bevolking en vanavond uit andere delen van het land.

Van hun drie weken zijn zij alweer een week hier. We hebben al een aantal dingen gedaan, maar het weer werkt niet mee.  Ze gaan nu een lijst maken van wat ze hier nog willen doen en wat in New York waar we volgend weekend heengaan.

Voor morgen hebben we dus ook al veel plannen en voor dit weekend ook. Ik vind het ook allemaal heel leuk al moet ik uitkijken niet teveel van mezelf te vergen.