St. Patrick's Day

Een koude hondenneus wekt me als Rick boven komt om te douchen.  Of eigenlijk was ik al wakker maar is dit mijn teken om op te staan.  Hoewel ik stiekem wel even met dat puppy kopje knuffel. Het is zo'n ondeugd!

Zodra ik ook in de badkamer ben springt Orion op ons bed en steelt de Knabbel tsum tsum van achter mijn bed. Hij weet ook echt wel dat dat niet mag.  Hij geeft hem dan ook gauw terug als ik dat beveel.

Over Cosmo maak ik me wat zorgen.  Hij lijkt opeens meer arthrose pijnen te hebben of zijn lyme speelt weer op.  Hij staat moeilijk op en de trap gaat ook moeizaam. Als ik een gaatje vind wil ik hem naar de dierenarts nemen. Hij lijkt opeens zoveel ouder.

Gauw maak ik crackers met kaas en tomaat als ontbijt en drink een flinke kop koffie. Dan laat ik de honden bij Kai en rijd naar de sportschool. Na een paar minuten opwarmen komt Sharon mij en mijn Simply Fit board halen.  Het halve uur gaat snel en dan doe ik drie kwartier cardio.

Als ik de cul de sac binnen kom zie ik Kai en Bea net met de honden gaan wandelen.  Zo fijn, dat halen ze mooi van mijn bordje.  Ik neem een lekker warme douche hoewel het vandaag eindelijk eens niet zo heel koud is.

De honden krijgen een goede wandeling en dan hun Kongs omdat wij gaan vertrekken. Veel tijd om iets toeristisch te doen hebben we niet dus het wordt Arlington National Cemetery.  Dat is maar twintig minuten rijden van ons huis.

We parkeren en moeten dan door een veiligheidscontrole. Dat is nieuw hier maar gaat gelukkig heel snel.  We willen namelijk de wisseling van de wacht bij het graf van de onbekende soldaat vanom een uur meemaken. We lopen er snel heen en komen er precies als de klok een uur slaat aan.

Het is erg druk, maar we krijgen toch een plek waar we goed zicht hebben.  Weliswaar van de zijkant, maar dat is niet erg. Na de plechtigheid blijven veel mensen staan wat voor mij aangeeft dat er een kranslegging gaat komen. 

Inderdaad is dat het geval en die ceremonie is indrukwekkend.  De krans wordt door scholieren gelegd en de trompetspeler speelt Taps. Erg leuk dat Bea en Kai, die het ook nooit eerder heeft gezien, dit meemaken.

Na afloop bekijken we de gedenkstenen voor de verongelukte space shuttles Challenger en Columbia en klimmen dan de heuvel op naar het Arlington House.  Daar zien we hoe de Lee's voor de Burgeroorlog leefden.

Al die witte stenen en er komen nog iedere dag tientallen bij, het blijft indrukwekkend

Ook vertel ik het verhaal van de arme architect Pierre L'Enfant bij diens graf voor het huis.  Dat ligt met zicht over de stad, die L'Enfant ontwierp.  Alleen was hij te gepassioneerd en ruziede met landheren van Maryland wat een diplomatiek probleem voor George Washington werd. 

L'Enfant werd na een jaar ontslagen en is nooit betaald voor het werk dat hij aan het ontwerp van de stad verrichtte, ondanks dat het grotendeels is overgenomen.  Hij stierf in armoede, maar aan het begin van de twintigste eeuw zorgde een Franse ambassadeur ervoor dat L'Enfant naar Arlington National Cemetery verhuisde zodat hij nu eeuwig zicht over de door hem ontworpen stad heeft.

Het uitzicht is inderdaad prachtig en ik laat Bea in de verte de Shrine of the Immaculate Conception zien.  Nu zij die van verre ziet wil ze daar ook graag heen.  De dagen zijn wel heel vol, maar wie weet kunnen we het er ook nog in passen.

Wij lopen de heuvel weer af naar de graven van de Kennedy's.  Die van Ted en Bobby zijn heel simpel.  Bij de graven van John F. Kennedy en Jacqueline Bouvier Kennedy brandt altijd de eeuwige vlam.  Ook staan er allerlei uitspraken van JFK.  Het blijft indrukwekkend, zoals deze hele begraafplaats is.

Op de terugweg komen we een paar keer in de file te staan. Ik besluit dan ook binnendoor verder te rijden.  Zo komen we tien minuten eerder dan Waze zei aan.  Rick volgt een minuut later.  We laten de honden uit en gaan dan weer op pad.

Het is vandaag St. Patrick's Day en Rick is een kwart Iers, dus Kai heeft ook Iers bloed.  Ook voor Bea is het leuk het eens mee te maken hier.  We hebben dus reserveringen voor een Ierse maaltijd met muziek bij The Old Brogue. We noemen het "linner" want het begint om kwart voor vier.

Allemaal hebben we groene kleren aan, maar we halen niet bij sommigen in het restaurant, die helemaal in kostuum zijn. We krijgen een tafeltje met goed zicht op het Ierse kwartet.  Grappig genoeg is een Schot de zanger, maar hij is ook heel erg grappig.  De stemming zit er meteen in.

We bestellen onze voorafjes.  Rick neemt de gerookte zalm met aardappelpannenkoekjes, ik de banger rolls, die wat op mini saucijzenbroodjes lijken, en Bea en Kai beiden de Gaelic bites, die flinke aardappelkroketten blijken te zijn.

Als hoofdgerecht neem ik de zalm en spinazie en croute, ieder jaar weer want zo lekker. Rick neemt de shepherd's pie en Kai en Bea beiden de Ierse bangers (worsten).  Iedereen smult van zijn of haar eten.  Het dessert stelt niet veel voor, Ierse whisky cake of broodpudding. Kai is de enige, die broodpudding neemt.  Ik neem maar een paar hapjes van de cake.

De zalm is verstopt en erg lekker, de aardappels zijn niet mijn ding

We blijven tot het bandje hun laatste liedje speelt.  Erg leuk en lekker is het weer ieder jaar.  Op de terugweg halen we nieuwe trainingssnacks voor Orion, zodat Kai vanavond door kan gaan.  Ik merkte tot mijn verbazing dat Orion naar "quiet" luisterde vanmiddag toen ik het zei en ophield met blaffen.  Misschien toeval, maar ik mag hopen.

We zijn vanavond ook uitgenodigd bij Niall en Serena voor een St. Patrick's Day feestje.  Kai en Bea hebben daar geen oren naar en werpen zich op om op de honden (lees Orion) te passen.  Ondanks mijn vele pijn vanavond wil ik er toch graag heen.

Gewoonlijk zouden we lopen, maar daar ben ik te moe voor dus Rick rijdt. Zodra ik binnenloop ben ik blij dat ik mezelf heb gedwongen.  Een aantal van onze vrienden zijn er en het gesprek is heel gezellig.  De bank zit ook lekker, goed voor mijn spieren. 

Voor we het weten loopt het tegen negenen en nemen we afscheid.  Het leuke aan deze buurt is echt dat zoveel mensen er al vele jaren wonen.  Dat heb je niet veel in deze omgeving.  De mensen, die wij vanavond zagen kennen we al sinds de kinderen klein waren.

Thuis kijken we naar de tv en bespreken het komende drukke weekend.  Rick gaat ook eens toeristje in eigen omgeving spelen.  Hopelijk werkt het weer een beetje mee.