En dan is de week alweer half voorbij!

Als ik net opsta belt mijn bank dat er mogelijke fraude is gepleegd met mijn debit card.  Ze noemen de laatste transacties en twee ervan zijn bij een benzinestation in Miami gedaan.  Dat ben ik duidelijk niet, want ik heb mijn kaart gewoon in mijn portefeuille zitten. 

Duidelijke fraude dus en nu kan ik weer wachten op een nieuwe kaart, zucht!  Hoe ze aan het nummer zijn gekomen is een groot raadsel.  Waarschijnlijk hebben ze gewoon een nummer gekozen en er een kaart van gemaakt, maar ik dacht dat die chipkaarten zoveel veiliger waren.  Enfin, gelukkig zat de bank er bovenop.

Rick vertrekt voor zijn doen laat naar zijn werk, want hij had een vroeg telefoontje dat hij liever gewoon thuis afwerkte.  Orion, Snickers (die zich steeds meer als "hond" gedraagt) en ik blijven weer alleen achter.

Het is een graad of twintig en ik neem mijn ontbijt van roerei met tomaat en kaas mee naar buiten.  Orion probeert niet eens meer in de vijver te komen dus voorlopig kan ik hem met een gerust hart de tuin in laten gaan.  Alleen is ons vijvertje niet meer mooi zo omheind met een hek, maar ach voor je puppy moet je wat overhebben.

Op de radar zie ik regen aankomen dus ik wacht met Orion uitlaten tot die voorbij is.  Ik besluit op de plaats "rennend" een interval te doen.  Twee minuten gewoon rennen en een minuut zo snel als ik kan.  Ik houd dat twintig minuten vol en voel dat ik echt hard moet werken.

De "regen" (een paar druppels op zijn hoogst blijkt) is inmiddels voorbij en ik lijn Orion aan voor zijn wandeling.  Dit keer komen er nogal wat mensen dichtbij en het blijft een grote uitdaging om uit hem te trainen niet daartegen te blaffen.  Met de "waterbommen" gaat het redelijk, maar we hebben nog een lange weg te gaan.

Eenmaal weer terug thuis douche ik en kleed me in een van mijn nieuwe ensembles.  Ik heb zakken vol te kleine kleren weg te brengen. Dat betekent dus dat ik ook nieuwe kleding moet hebben.  Tot nu toe heb ik enorm veel succes bij Macy's online voor prijzen waar ik erg blij van word.  Vandaag draag ik een koraalkleurig topje op een lange rok waar ook koraal inzit.

Voor de lunch wil ik ergens buiten eten en mijn keuze valt op Noodles & Company.  Voor het eerst wil Orion echter niet in zijn bench.  Ik denk dat hij Cosmo dan het meest mist, ondanks dat die niet in zijn bench was, Orion was nooit alleen en nu wel.  Met een heel lekker botje loopt hij uiteindelijk wel naar binnen.

Bij Noodles probeer ik eens wat anders, de pesto cavatappi met tomaat, champignons en Parmezaanse kaas.  Ik ga buiten op het terras zitten, want het is heerlijk weer.  De serveerder verbaast zich er net als ik over dat er niet meer mensen hierbuiten genieten. Ik vind het een erg lekker gerecht en zal het vaker bestellen.

Bij Petco kijk ik nog even of er meer dingen zijn om Orion zijn bench in te krijgen.  Ze hebben er de runderknieen, die hij zo lekker vindt, wel maar veel duurder dan bij Pet Valu.  Ik bedenk dat ik ze beter later vanmiddag bij die laatste kan gaan kopen.

De tijd tikt snel voorbij en voor ik het weet gaat de deurbel en staat Lisa, mijn massage therapeute, voor de deur.  Iedere dag oefen ik met Orion hoe het moet gaan als de deurbel gaat.  Dat gaat altijd heel erg goed, maar ja, dan staat er ook niet werkelijk iemand voor de deur.

Aanvankelijk gaat het dit keer ook goed tot Orion Lisa's stem hoort.  Hij lijkt te willen proberen haar de toegang tot ons huis te ontzeggen.  Ik gebruik mijn trainingsmethodes en dat helpt even en dan komt hij weer blaffen. 

Dan haal ik wat kaas uit de ijskast en geef die aan Lisa om aan Orion te voeren en daarna wordt hij rustig.  Als ik op de massagetafel lig slaapt Orion zelfs zo diep dat hij snurkt.  Ik denk dus niet dat het angst is, maar meer een soort beschermen van mij.  Al blijft het gissen met een hondenbrein.  Ik kan alleen maar hopen dat consequent blijven trainen zijn vruchten gaat afwerpen.

Lisa vindt dat mijn schouders, heupen en voeten er abominabel aan toe zijn.  Eigenlijk zou ik vaker een massage moeten krijgen, maar ik heb er tegelijkertijd ook een hekel aan, koppig als ik ben.  Eens per maand helpt ook wel.

Mijn schouders vooral zijn heel stijf en dat verbaast me niet.  Na iedere wandeling met Orion heb ik flinke pijn en hoofdpijn door stijfheid in nek en schouders. Aan de linkerkant trekt Orion en aan de rechterkant draag ik de waterzakjes (iemand stelde bierdopjes in een busje voor, maar die doen niets, helaas).  

Toch moet Orion iedere dag zo'n wandeling krijgen, anders krijgen we hem nooit gewend aan mensen om hem heen.  Naar ons huis komt vrijwel niemand of veel te veel mensen tegelijk om te trainen.  Ik zou willen dat de kinderen nog thuis woonden.  Dan zou hij volgens mij automatisch wennen aan het verloop van hun vrienden en vriendinnen.

Na de massage, die altijd weer zeer vermoeiend is, rust ik wat uit op het deck.  Maar de boodschappen, die ik gisteren niet deed, moeten vandaag nog gedaan worden.  Met veel moeite krijg ik Orion in zijn bench en ga dan op weg.

Het is werkelijk "eye candy" in de buurt en er buiten, zoveel bloeiende bomen.  Voor mensen met allergieen is het helemaal niet fijn. Ik heb zelfs kriebelende ogen en nies af en toe.  Alles slaat ook groen uit van de pollen.  Ik maak wat foto's van een tijdelijk tuincentrumpje en de prachtige rij kersenbloesembomen erachter.

 

Dan werk ik mijn lijstje af bij Safeway.  Bij Pet Valu zijn de knie botjes uitverkocht. Ik koop dan maar wat andere interessante dingen om Orion in zijn bench te krijgen.  Duidelijk vervelen de bevroren Kongs. 

Bij Rite Aid haal ik medicijnen en rijd dan toch nog een keer naar Petco.  Daar hebben ze namelijk ook knietjes, maar bijna twee keer zo duur voor minder knieen.  Een wanhopig mens moet wat en ik had nooit gedacht dat koeienknieen mijn redding zouden zijn!

Thuis trakteer ik mezelf op een glaasje prosecco op het deck.  Het zomerse vakantiegevoel is er nu al en het is pas april.  Zo warm zal het niet blijven, maar rond de twintig graden is ook prima.

Rick stelt voor bij Maru te gaan eten.  Daar krijgen we twee stoelen aan de sushi bar.  Rick bestelt alleen sushi en ik de kimchi pannenkoek en sashimi met een sushi rol. Die pannenkoek is zo ontzettend lekker maar enorm.

Als ik bijna de helft opheb (het zijn groentes dus vast ook gezond) laat ik hem weghalen.  Anders zou ik het hele ding opeten en geen plaats meer voor de rest van mijn maaltijd hebben. Maar goed ook, want het bord met sashimi en een sushi rol is sowieso al teveel en er blijven twee stukjes sushi over.

Ook Rick geniet van zijn maal en gelukkig vindt hij dit restaurant heel sfeervol.  Volgende keer ga ik alles Koreaans bestellen, want dat is de dominante cuisine eigenlijk. Hun sushi en sashimi is ook erg goed en alweer zijn het voornamelijk Aziatische mensen, die hier eten.  Altijd een goed teken en de sushi chef is in ieder geval heel erg aardig en goed.

Een massage maakt eigenlijk altijd dat ik me 's avonds doodmoe voel met nog meer pijn.  En dat is ook vanavond het geval. En toch ben ik niet klaar om te gaan slapen.  Mijn lichaam en geest staan niet op een lijn, zoals zo heel vaak.