Dag 3 Orlando: Islands of Adventure

Met schrik word ik om half acht wakker en roep tegen een leeg bed dat we op moeten staan. Rick is dus al op!  Hoe ik dat niet gehoord heb is me een raadsel.  Een paar minuten later sta ik ook naast mijn bed.

We douchen en pakken weer in en gaan dan beneden ontbijten.  Dit keer halen we wel eerst koffie van Starbucks.  Voor mij een ijs-Americano en Rick heeft een ijs hazelnoot latte. In de jaren zestig decor diner bestellen we ons ontbijt.  Rick neemt een wrap en ik hetzelfde als gisteren, gepocheerde eieren met spinazie op een broodje met fruitsalade.

We nemen het weer mee naar buiten.  Het is vanochtend beduidend warmer dan gisteren en ik heb mijn jasje dus al ingepakt. Na het ontbijt dragen we onze spullen naar de auto en checkt Rick uit.

Hij zet mij af bij de Universal City Walk en gaat zelf door naar het hoofdkwartier van Hard Rock.  Hard Rock is eigendom van de Seminole Indianen en een klant van Microsoft.  Rick vindt het fantastisch erheen te gaan want hij is al jaren een Hard Rock fan. 

Na de veiligheidscontrole loop ik City Walk op naar Islands of Adventure.  Het is weer schitterend weer, niet te vochtig met staalblauwe lucht.  Dit park vind ik altijd mooier dan Universal Studios zelf.  Mijn favoriete gedeelte qua ontwerp is Seuss Landing met van alles Dr. Seuss.

 

 

Mijn eerste doel is Harry Potter World en het leukste ritje in dit park, Harry Potter and the Forbidden Journey. Er is een rij voor single riders dus daar maak ik gebruik van, want de wachttijd bedraagt een half uur.  Als single rider ben ik meteen aan de beurt. 

De eerste keer dat we dit ritje deden hebben we er twee uur voor in de rij gestaan!  Het blijft zeer de moeite waard. Even overweeg ik nog eens te gaan, maar het is zo'n geschud en gedraai dat ik mijn lichaam maar even rust gun.

 

Nou ja, rust, ik besluit de duellerende vuur en ijs draken achtbaan te gaan doen.  Na wat voelt als tijdenlang lopen door een donkere ruimte kan ik plaatsnemen in de blauwe "ijsdraak".  Het is een leuk ritje.  Deze achtbaan is ouder dan het Harry Potter gedeelte maar past er goed in.

Na mijn spullen weer uit het kluisje gehaald te hebben (ze zijn heel streng, je moet door een poortje om zeker te zijn dat je niet toch iets meesmokkelt in de achtbanen hier) loop ik naar het Jurassic Park gedeelte.  Daar vind ik weinig aan en ik heb geen zin om nat te worden door de enige attractie, die ik wel leuk vind.

Opeens zie ik bergen in de verte.  Maar wacht, er zijn hier helemaal geen bergen.  Het ziet er erg echt uit en blijkt de nieuwe Kong attractie te zijn.  Er is maar een wachttijd van een kwartier dus ik waag het erop. 

Wat valt me dit ritje tegen!  Misschien is het omdat ik in een rij word gestouwd waardoor een bil half van mijn stoel hangt.  Maar ik denk dat het komt omdat het alleen maar wat gewiebel en 3D filmpjes zijn.  Ik had er meer van verwacht.  Ik vind dat deze parken wel erg op 3D rekenen voor hun attracties.  Wat dat betreft kunnen ze nog wat van Disney leren.

 

 

Spiderman 3D is daarentegen een voorbeeld waar dit wel werkt.  Het is een spannend ritje en je voelt je echt deel van de actie terwijl je bij Kong meer een toeschouwer bent. Via de single rider rij mis ik hier ook de wachttijd van 25 minuten.

Bij de Hulk achtbaan moet ik mijn toegangskaartje gebruiken om een kluisje te krijgen.  Ook hier ga ik single rider en ben zo aan de beurt.  Een heerlijke achtbaan vind ik dit!  Lekker vaak over de kop en je oren worden niet "gebokst".

Het laatste ritje op mijn lijstje is Cat in the Hat in het Dr. Seuss gedeelte.  Zo leuk vind ik die! Alles is hier ook zo kleurrijk en er speelt leuke muziek dus ik besluit hier even pauze te houden. Rick heeft nog niets van zich laten horen dus ik maak daarna nog een rondje door het park.

In het Harry Potter gedeelte kijk ik net als gisteren hoe de toverstokken werken.  Erg grappig hoe sommigen eindeloos proberen en er gebeurt niets.  Ze geven het dan maar op en de volgende is wat rustiger en daarbij lukt het meteen.  De stokken brengen boeken tot leven of doen planten groeien, onder anderen. Jong en oud vermaakt zich ermee.

Rick sms-t dat hij inmiddels geparkeerd is, maar hij moet zich nog verkleden en een email schrijven.  Tegen enen loopt hij ook het park binnen. Onze magen rommelen en we gaan aan de buiten bar van Confisco Grille.

Rick bestelt een kipsalade en ik een pad thai, zeker geen gewoon amusementspark eten maar erg lekker. We kijken intussen naar iedereen die langsloopt. Het valt met altijd weer op hoeveel heel zware mensen er in de pretparken zijn. 

Heel veel mensen in scootmobielen, die niet meer of niet lang kunnen lopen omdat ze meer dan 150 kilo wegen. Ik ben heus ook niet de dunste, maar ik voel me gewoon slank hier.  Jammer genoeg zijn er ook veel kinderen, die flink overgewicht hebben. Ik weet als geen ander dat er allerlei omstandigheden kunnen zijn waardoor je in gewicht toeneemt, maar dat kan toch niet voor iedereen gelden.

Na het eten wil Rick ook wat attracties doen.  We lopen naar het Hogwarts kasteel en ik doe mijn spullen in een kluisje.  De wachttijd bedraagt maar een kwartier en dit keer zie ik hoe het kasteel er van binnen uitziet.

Het blijft een superleuk ritje, maar Rick ziet er wat groen uit na afloop.  Hij heeft steeds meer last van zijn maag na zulk soort attracties en baalt daarvan.  Toch wil hij ook direct erna de vuur en ijs draken rit doen.  Hiervoor moet ook Rick zijn spullen in de kluis doen.

Dit keer kiezen we de "vuurdraak" en het is weer een leuk ritje. Als het niet zo lang duurde voor je eindelijk bij de ingang bent zou ik nog eens willen. Maar we halen onze spullen uit de kluis en lopen verder.

Rick wil heel graag de nieuwe Kong attractie doen, maar er is een wachttijd van 35 minuten. Ik probeer Rick ervan te overtuigen dat het die wachttijd niet waard is, maar logistiek wint het sowieso.  Er is geen tijd om zo lang te wachten voor we naar het vliegveld moeten.  Het moet voor Rick voor een andere keer zijn.

In plaats van Kong doen we het Spiderman ritje, wat mij betreft veel beter dan die Kong attractie. Als laatste doen we de Hulk achtbaan. Weer kluisjes maar ik ben daar intussen een pro in.

Ook hier is er bijna geen wachttijd en vanochtend zag ik niet wat ze met de attractie hebben gedaan.  Hij is veel moderner in de wachtrij en de rit in de achtbaan zelf blijft fantastisch. Ook hier baalt Rick want hij vond het niet zo leuk als gewoonlijk door zijn maagproblemen.

We halen de spullen uit de kluis en ik koop nog een flesje Diet Coke om mijn dorst te lessen en Rick een ijsje van Coldstone Creamery om af te koelen.  Dan lopen we snel naar de parkeergarage waar Rick de huurauto heeft geparkeerd.  Zonder oponthoud rijden we naar het vliegveld en leveren die auto in.

Bij de Premier balie worden onze tassen beiden voorzien met "Priority".  Dan gaan we naar TSA Pre.  De wachttijd voor de gewone veiligheidscontrole is 30 tot 34 minuten! Ook TSA Pre staat vrij vol en het is heel onduidelijk hoe de rijen werken.

Een grappige TSA agent zegt dat we vast niet uit New York komen, want twee rijen zijn helemaal leeg.  Natuurlijk gaan Rick en ik die rijen in.  Dat gaat nog langzaam en niet veel later gebeurt hetzelfde met lege rijen, want het is gewoon onduidelijk waar de rijen zijn.  Ik maan Rick onze rij te verlaten want in de lege rij zijn we volgende aan de beurt. Ik kom dan wel niet uit New York, maar wel uit Nederland.

Vijf minuten later zijn we klaar en gaan op zoek naar een bar want we hebben twee uur voor vertrek.  We vinden er een met een grappig barkeeper naast onze gate. Rick bestelt ook een broodje als avondeten, maar ik besluit tot in het vliegtuig te wachten.

Dit keer zitten we beiden Economy Plus maar niet in dezelfde rij.  In mijn rij blijft de middelste plaats open en de leuke man in de gangplaats en ik juichen als we de vliegtuigdeur dicht horen gaan.  De man komt uit Ohio, maar als we wat aan de praat raken blijkt hij vertaler Frans en Swahili geweest te zijn in Afrika.  Nu werkt hij voor een computerbedrijf.

Onze metropool gezien vanuit de lucht (bijna zes miljoen mensen wonen in Washington en omgeving)

 



De vlucht verloopt snel en we landen voor op schema.  Ook onze tassen zijn er vrijwel meteen.  Ricks auto staat er gelukkig ook en binnen het halve uur zijn we weer thuis.

Door het kletsen en het eten van de Tapas snackdoos als avondeten heb ik geen tijd om zoals gewoonlijk mijn blog te schrijven.  Eenmaal weer thuis maak ik dat van gisteren nog even snel af en besluit dat deze blog tot morgen kan wachten.