Als Rick en Orion om kwart over acht de kamer binnenkomen krijg ik een van Orions botjes in mijn nek. Ik vind het zo schattig dat hij mij meteen komt begroeten! Ik mis Cosmo erg, maar het enthousiasme van deze pup maakt dat hij al snel mijn hele hart aan het veroveren is.
Het is opnieuw prachtig weer en ik eet ontbijt op het deck. Mijn uitzicht in de lente wordt altijd steeds mooier. Nu staat de paarse Redbud (een naam, die ik nooit heb begrepen) van de achterburen in bloei en de kersenbloesem, een latere soort dan de yoshino, de kwanzan (prunus serrulata) en dogwoods volgen snel.
Mijn schouders doen er pijn van en eerlijk gezegd reageert Orion er ook nauwelijks meer op en mijn broek wordt er nat van. Gelukkig hoef ik er maar een te gebruiken vandaag. Toen ik Mark, de hondentrainer, vertelde van mijn fibromyalgie leek hij geen andere optie te hebben. We willen hem zeker nog eens hier krijgen, maar ik kan gewoon niet met vijf gevulde zakjes water lange afstanden lopen!
Toch gaat de wandeling heel goed. Ik houd Orion kort en we oefenen dat hij vlak naast mij moet lopen. Vooral als hij wat moeier wordt gaat dat uitstekend. Een uurtje later zijn we weer thuis en is Orion duidelijk moe van het opletten. Ik hoop veel meer gelegenheden om dit te doen te krijgen binnenkort!
Wetend dat de schoonmaaksters rond twaalven zullen komen douche ik gauw. Dan neem ik Orion mee in de van en rijd naar Vienna. Ik heb het zonnedak van de van open en Orions raam ver genoeg zodat hij naar buiten kan kijken. Heerlijk vindt hij het! Jammer dat het al gauw te warm zal zijn om hem mee te nemen.
Bij Rite Aid haal ik contactlensvloeistoffen, die gaan tegenwoordig steeds sneller op, want de flesjes worden steeds kleiner. Ik zie ook wat leuke tuinkabouters voor de tuin, maar weet me in te houden. We hebben al een hele verzameling voor de deur staan.
Eigenlijk wilde ik lunch gaan halen van Cava, maar daar is de parkeerplaats zo ontzettend druk dat ik ervan afzie. Ik heb al een tijdje enorme zin in de avgolemono soep van Maggio's & Scorpio's. Dit is een restaurant wat al vele jaren bestaat, maar ik heb hun heerlijke soep pas een tijdje geleden ontdekt.
Orion blijft in de van en zit op mijn plaats achter het stuur. Als ik "back" tegen hem zeg gaat hij meteen weer naar achteren. Wauw! Hij pikt dingen wel heel gauw op, nu nog dat hij niet tegen ons bekende mensen mag blaffen.
De schoonmaaksters zijn intussen binnen dus ik neem mijn lunch en Orion mee de achtertuin in. Daar kan ik mooi "quiet" met hem oefenen, want de achterbuurman is bezig in zijn tuin en Orion wil graag laten weten dat hij het daar niet mee eens is. Ik ben blij dat ik hem terug kan roepen met een snoepje. Vroeger bleef hij maar doorgaan dus er is hoop.
Tegen de tijd dat ik naar de kapper moet kunnen we weer naar binnen. Gelukkig is Orion intussen ook weer droog na een tweede sprong in de vijver vandaag. Hoe we dat gaan voorkomen is me een raadsel. Die arme vissen!
Met een van de nieuwe traktaties doe ik Orion in zijn bench, maar hij lijkt steeds meer te weten dat dat betekent dat ik ga vertrekken. Het doet me denken aan toen ik Katja en Kai naar hun dagverblijf bracht en Kai altijd zo zielig bij de deur stond te kijken. Niet in de bench doen is echter geen optie, dus ik vertrek maar gauw.
Soms kan ik echt niet wachten mijn haar te laten doen en dat is nu het geval. Het zit nooit meer zoals ik het wil. Carmen en Mona werken er hard aan dat te verbeteren en tevreden met weer een net hoofd rijd ik naar Whole Foods.
Daar haal ik ingredienten voor het avondeten. Avond vier dat we thuis eten, bijna een record voor Rick en mij, maar na al het buitenshuis eten de afgelopen maand is dit weleens fijn. Vooral met het warmere weer is het ook zo makkelijk gewoon iets op de bbq te gooien.
Het adelaarspaar in het arboretum in DC heeft weer twee jongen
Om ze te volgen: dceaglecam.org
Vanavond worden het echter kip fajita's. Een maal met maar vier ingredienten (omdat Whole Foods al speciaal gemarineerde kip en paprika ervoor heeft): tortilla's, kip en paprika mix, salsa en geraspte kaas. Het smaakt ons prima en kan niet makkelijker.
Orion is zo moe dat hij niet eens meer puf voor zijn botje heeft! Het is echt goed om zoveel tijd met hem te hebben. Ik zie hem erop reageren. Gelukkig gaan we voorlopig nergens heen, zodat ik echt kan trainen met hem.
Uitgeteld!
3 reacties:
Wauw, wat een mooie beelden weer van de eaglecam! Er was net even wat actie op het nest en daarna ging moeders (of vaders) weer lekker met de kuikens slapen. In m'n nieuwe huis ga ik toch eens kijken of ik ook zoiets kan maken met een webcam. Er zullen wel geen adelaars komen maar een vogelhuisje met een camera er in moet wel lukken. Hahaha, ik zie het ineens voor me dat er een adelaar in m'n vogelhuisje probeert te komen! Ik denk dat ik dan beter er een garagedeur in kan maken.
@Jurgen - Ha ha, jammer dat er geen bald eagles in Nederland zijn! Dat zou wat zijn.
Petra, is clickertraining misschien iets voor je of een plantenspuit(kleintje) dat is niet zo zwaar.
Een reactie posten