Een heerlijk zomerse dinsdag

Orion en ik hebben lekker geslapen en al kwam hij om kwart over zeven even knuffels halen, hij wordt pas tegelijkertijd met mij om kwart over acht wakker.  Het is weer schitterend weer en ik geniet van de warme zon op het deck.

Als ontbijt bak ik een paar eieren met tomaat en kaas.  Het blijft een favoriet.  Met mijn kop koffie is het verleidelijk te blijven zitten, maar er moet gesport worden. 

Bij Anytime Fitness doe ik een half uur cardio voor Sharon me komt halen voor personal training.  Het halve uur gaat weer snel voorbij en alle spiergroepen komen aan bod.  Na afloop doe ik nog een kwartiertje cardio en besluit de rest van mijn stappen met Orion te doen.

Die gaat maar al te graag mee.  Ik doe zijn nieuwe harnas aan en neem een bak snoepjes mee.  De buurmeisjes spelen buiten, maar Orion heeft enkel aandacht voor het lekkers.  Dat begint dus al goed. 

Het harnas is ook perfect. Orion kan er niet mee trekken en het dwingt hem naar mij te kijken wat hem weer een snoepje oplevert. We lopen een half uurtje en het gaat goed.  We komen niemand tegen, maar er zijn wel blaffende honden in sommige tuinen.  De snoepjes leiden Orion daar ook van af.

Na nog wat "voetballen" met Orion in de achtertuin is het tijd om me klaar te maken.  Ik wil met dit lekkere weer buiten lunchen en ik kies het terras van Noodles & Company. De penne rosa met extra tomaat en spinazie smaakt prima. 

Bij Petco haal ik meer hondensnoepjes en bij Whole Foods wat ontbijtspullen.  Dan is het tijd voor mijn laatste afspraak ooit bij Dr. Ross, mijn endocrinoloog.  Het is mijn twintigste bezoek en hij gaat volgende maand met pensioen.

Daar ben ik best wat verdrietig over, al zag ik hem meestal maar eens per jaar.  Hij is zo'n ouderwetse dokter, die zijn patienten ook persoonlijk wil leren kennen en zich altijd weer allerlei details over mijn kinderen wist te herinneren.  Wie weet hoe zijn vervangster zal zijn.

Maar volgende maand wordt Dr. Ross zeventig (zo ziet hij er absoluut niet uit!) en zijn dochters en kleinkinderen wonen in Californie dus het wordt tijd, helaas. Het bezoek is routine en na afloop vraagt hij om een "hug".  Duidelijk vindt hij het ook moeilijk om zijn levenswerk op te geven.  Ik wens hem veel geluk in de toekomst met zijn familie.

Dan moet ik nog wat bloed afgeven en meestal is dat geen probleem.  Dit keer vindt de verpleger de verkeerde ader.  Mijn slagader loopt altijd in het midden van mijn arm dus ik voelde het al (ik durf nooit te kijken).  De man maakt wel twintig keer zijn excuses en prikt dan de goede ader aan, want die is toch echt nooit moeilijk te vinden.

Zoiets zie je weinig in dit vrij progressieve gebied, ik bewonder deze persoon bijna

Na iets meer pijn dan gewoonlijk sta ik weer buiten.  Opeens heb ik ook weer veel pijn dus ik haast me naar huis en ga met Orion op het deck genieten van het lekkere weer.  Bijna val ik in slaap in mijn stoel met het gezang van de vogels om me heen.

Voor ik het weet loopt het tegen zevenen en ik doe Orion met een Kong in zijn bench.  Op ons bankje voor ga ik op Chris wachten, die me om zeven uur op zal komen halen.  Ik zie wat ik denk dat haar an is aan komen rijden, maar de van stopt op de oprit van de buren.

Soms heb ik het gevoel in een bos te wonen, zo groen is het in deze buurt

Omdat de ramen getint zijn kan ik niet goed zien wie erin zit.  Chris sms-t dat ze er is, maar ik denk dat dat betekent dat ze thuis is.  Ik stuur terug dat ik buiten zit.  Dan schrijft zij dat ze op de oprit staat en ik realiseer me dat haar van inderdaad bij de buren op de oprit staat.  We kunnen er smakelijk om lachen!

We gaan eten bij Viet Aroma waar ik al als een oude bekende word begroet.  De serveerster, volgens mij ook de eigenaresse, vraagt over Katja met wie ik hier vorige week was en die duidelijk mijn dochter is.  Zo aardig!

Chris en ik delen de Vietnamese loempia's, mijn absolute favorieten. Meestal zijn loempia's of spring rolls zoals ze hier worden genoemd me veel te zwaar en vet.  Deze zijn licht en lekker.

Als hoofdgerecht neem ik de vier sate stokjes met rijstpapier en groentes.  Ik dacht dat het teveel zou zijn, maar de stokjes zijn vrij klein en het is precies genoeg.  Chris heeft de kip in sinaasappelsaus.  Ze laat me een stukje proeven, erg lekker, maar zeer pittig!  Ik ben heel blij dat zij meekwam vanavond na een oproep die ik gisteravond op Facebook plaatste.  Met een vriendin eten is toch veel leuker dan alleen!

Chris zet mij weer thuis af en ik laat Orion in de tuin.  Daarna geniet hij van een kluif en doe ik mijn benen omhoog en kijk tv. Snickers komt al gauw om eten zeuren dus ik breng hem naar zijn "bed" in de basement.

Orion en ik ontspannen lekker na deze schitterende dag. Het buiten leven bevalt me altijd zeer goed.  De komende dagen zal het zelfs hoogzomers worden!