Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, mei 23, 2017

Pijndagje en nog steeds geen ijskast

Het is zo donker in de kamer dat ik verbaasd ben dat het al tegen achten loopt als ik wakker word. Orion ligt nog in diepe rust dus ik blijf doezelen tot kwart over acht.  Dan laat ik Orion uit, gelukkig is het droog al ziet het er zeer dreigend uit.

De temperatuur is prima, maar ik voel de lage druk als een pijnlijk juk op me hangen.  Er is geen lichaamsdeel waar ik geen pijn in heb en dat maakt altijd dat ik eigenlijk dolgraag weer mijn bed in zou duiken. 


Wetend dat dat het slechtste is wat ik kan doen ga ik eerst ontbijt halen bij Peet's Coffee. Zij hebben een drive thru en ik neem Orion mee.  Die blaft even tegen de man in het raampje, maar verder gaat het goed.

Thuis geef ik Orion de helft van het broodgedeelte en geniet van mijn de andere helft met kaas, ei en kipworst erop.  Peet's ijskoffie vind ik niet sterk genoeg dus daar haal ik voortaan een Americano.  Grappig want die van Starbucks is prima.

Er zit daarna niets anders op dan te gaan sporten, al moet ik mezelf er bij de haren heen slepen.  Ik besluit mezelf wel wat te ontzien maar na een uur heb ik toch negenduizend stappen bijeen en heb ik me dus best uitgesloofd op de ARC trainer.
Thuis neem ik Orion de tuin in en speel wat "voetbal" met hem.  Dan stuur ik een e-mail naar de dierenartsassistentie waar we vorige week waren.  Jessey is helemaal onder de indruk van wat we in een week bereikt hebben en verzucht dat ze zou willen dat al hun families zo waren.  Dat doet me natuurlijk enorm goed, want ik doe ook echt veel met Orion.

Voor de lunch heb ik afgesproken met Marielle, die recentelijk in dit gebied is komen wonen.  Een paar maanden geleden liet ik haar en haar dochter de omgeving hier zien.  Bij Bazin's tref ik Marielle al aan een tafeltje. Ik krijg van haar een cadeautje, een leuk "Delfts blauw" busje met stroopwafels, heerlijk!

Het is voor haar en haar dochter natuurlijk een hele aanpassing hier.  Vooral de school is moeilijk voor Y.  Heel begrijpelijk, maar hopelijk komt het allemaal op zijn pootjes terecht.  Ik ben als zesjarige zonder een woord Frans te spreken op een Franse school gezet in Senegal en herinner me de eerste dag nog steeds dus zeker een ingrijpend iets voor een kind.

Marielle bestelt een lekker uitziende ricotta dip en ik dezelfde salade als altijd, die met zalm in een mosterdzaadkorst en worteltjes, kikkererwten, boontjes, sla en een lekkere Oosterse dressing.  We hebben zoveel te kletsen dat het al gauw tijd is voor Marielle om Y. van school te gaan halen.

Als we vertrekken zijn Julie en Patrick Bazin, de eigenaren van het restaurant, er ook.  Zij zijn ook lid van Anytime Fitness dus we zien elkaar regelmatig daar.  Julie bedankt ons dan ook hartelijk voor het bezoek.  Ik zou hier wel vaker willen eten, maar om de een of andere reden is Rick niet zo dol op dit restaurant.

Tot mijn verbazing heb ik nog steeds niets over de ijskast vernomen.  Je zou denken dat na alle berichtjes van gisteren het bedrijf meteen zou bellen.  Een telefoontje naar het plaatselijke nummer dat we hebben gaat weer op het antwoordapparaat.  Ik begin grote vraagtekens te stellen bij dit bedrijf.  Rick weigerde gisteren een andere vertegenwoordiger te gebruiken, maar ik wil dat nu wel!

Voor vanmiddag ben ik blij dat ik niet weer hoef te wachten want heb een lijstje boodschappen af te werken.  Als eerste ga ik naar Pet Valu voor nog meer knietjes en snoepjes en kluifjes voor Orion. Als ik me zo naar voel heb ik weinig energie om hem bezig te houden, helaas. Al die dingen houden Orion dan bezig.

Bij Safeway heb ik wat toiletspullen nodig en dan ga ik naar Pro Nails 3.  Daar maakt Linda mijn nagels weer keurig.  Dit keer kies ik een basis van wit met daaroverheen een glitternagellak, die "shooting star" heet.  De glittertjes hebben allerlei verschillende kleuren en Linda is er duidelijk van gecharmeerd. Ik ook, weer eens iets heel anders en toch ook zomers.
Thuis rent Orion lekker langs het hek met zijn vriendin Mia.  Ook moet hij natuurlijk flink blaffen tegen de Deense doggen van onze naaste buren.  Die blaffen zelf ook dus helemaal goed.  Op een dag als vandaag laat ik Orion lekker rennen want ik heb geen fut om heel veel met hem te doen.

We oefenen wel weer de muilkorf, die ik vandaag zelfs even vast kan zetten.  Ik vraag me af of Orion er ooit echt aan zal wennen, maar Jessey van de dierenarts vond dat hij al heel veel vooruitgang laat zien.  We gaan dus vrolijk door.

Onze kamer ziet eruit alsof we een peuter hebben met alle speeltjes, maar die zijn dus voor Orion.  Hij is best een verwend hondenkind bedenk ik me.  Ik had toen Cosmo in ons leven kwam al veel tijd voor hem, maar voor Orion helemaal . 

Voor mijn avondeten ga ik naar Yama voor sushi.  Ik neem plaats aan de sushi bar en bestel sashimi en sushi.  Het is weer smullen geblazen.  We hebben zoveel sushi restaurants vlakbij en allemaal hebben ze wel iets speciaals.  Hier is het de eenvoud, goede vis en lage prijzen (althans voor sushi).

Voldaan ga ik weer huiswaarts.  Ik ben niet dol op alleen eten, maar zo aan zo'n bar is het goed te doen.  Morgen nog een keer en ik weet nog niet waar ik dan ga eten.

Orion en Snickers houden me de rest van de avond gezelschap.  Soms denk ik dat we te veel reizen om huisdieren te hebben, maar op avonden zoals deze, als ik me super rot voel en Rick op reis is, ben ik maar wat dankbaar voor hun gezelschap! Ik kan me ook heel goed voorstellen dat ouderen minder eenzaam zijn met een huisdier.

3 reacties:

Anoniem zei

Jeetje wat een slechte service. Dat maak je zelfs hier niet mee.
Ik kan me ook geen leven zonder huisdieren voorstellen. En jullie gaan natuurlijk weer reizen. Maar zolang ze goed verzorgd worden is dat toch prima.
Groetjes, Bea

Anoniem zei

Die vloerbedekking.... misschien een compromis? Jij kiest de houten vloer en Rick een mooi vloerkleed bij het zitgedeelte?
Lijkt me inderdaad lastig voor kinderen om op een school te komen waar je de taal niet spreekt. Maar wat een geweldige ervaring! Blijven ze in Amerika of expacts voor 4 jaar? Onze dochter zou het fantastisch vinden als we met gezin die kans zouden krijgen.
Marjon

Petra zei

@Bea - Ja, vind ik ook, het gros van de tijd zijn we toch wel thuis. Ik hoop alleen dat ik het zover kan krijgen om Orion naar een kennel te brengen.

@Marjon - Heb ik al zo vaak voorgesteld, maar hij blijft bij tapijt. Het zij zo, ik probeer het maar niet te zien. Ze weten nog niet hoe lang ze blijven, maar wel zeker vier jaar zodat hun dochter high school kan afmaken.