Van alles gaande in en rond het huis

Het zonnetje schijnt blij als we opstaan.  Nu lijkt het werkelijk of we in een bos wonen.  We kunnen onze buren bijna niet zien.  Heerlijk vind ik dat en met de regen van de afgelopen weken is alles ook diepgroen.

Rick heeft mijn koffie al klaarstaan en ik eet een overgebleven proteine reep van Katja als ontbijt. Ik kan niet wachten tot de ijskast weer werkt!  Rick en ik vertrekken tegelijkertijd, hij naar zijn werk en ik naar de sportschool.

Daar doe ik wat cardio en dan komt Sharon vragen of we vroeger kunnen beginnen.  Dat vind ik natuurlijk prima. Vandaag is de enige keer personal training deze week.  Eens kijken of ik de zelfdiscipline ga kunnen vinden om nog een keer gewichten te doen.  Dat zou dan vrijdag moeten zijn, we zullen zien.

Na het halve uur doe ik nog cardio tot elf uur.  Deze sportschool is zo makkelijk te bereiken maar het is er vies en weinig keuze aan apparaten.  Ik neem me telkens voor naar Lifetime te gaan, maar dat neemt teveel tijd en dan zit Orion zo lang vast.  Eigenlijk zou ik dat abonnement op moeten zeggen, maar kan mezelf daar niet toe zetten, zucht.

Thuis wandel ik een flink stuk met Orion.  Die geniet duidelijk en gedraagt zich voorbeeldig.  Maar ja, hij krijgt dan ook iedere keer als hij naar mij kijkt een snoepje.  Hij trekt niet en we komen wel wat mensen tegen, maar de snoepjes zijn een prima afleiding.

Een half uur later zijn we terug en maak ik me gauw klaar. Ik haal lunch bij Chop't.  Ik heb zin in die heerlijke Melrose grain bowl salade, denkend dat vandaag de laatste dag is dat ik die kan bestellen.  Gelukkig blijkt dat die salades de hele maand juni ook voorradig zullen zijn.

Met het eten en een beker lekkere gember turmeric ijsthee haast ik me naar huis. Vanmiddag verwachten we een aantal mensen, die aan het huis gaan werken. Ik neem Orion mee het deck op en ga daar genieten van het heerlijke weer.

Alsof we in een bos wonen

De schoonmaaksters komen en daar is Orion al niet blij mee.  Dan gaat de deurbel.  Ik weet dat Harmony Ponds aan onze vijver gaat werken en meestal lopen ze gewoon de achtertuin binnen.  Om de een of andere reden blijft deze man echter aanbellen, wel vijf keer achtereen!

Natuurlijk moet ik eerst Orion veilig stellen en mijn eten zodat dat niet in een hondenmaag verdwijnt.  Ietwat geergerd open ik na de zesde keer bellen de voordeur.  De man maakt zijn excuses en legt uit dat hij aan de vijver gaat werken.  Prima en ik wijs de weg.

Zodra de mannen de achtertuin binnenlopen gaat Orion, die het deck niet afkan gelukkig, helemaal in volle blafmodus. Horen en zien vergaat me!  Ik kan hem af en toe afleiden met snoepjes, maar dan begint hij weer.

Rick belt dat hij onderweg naar huis is en daar ben ik super blij om! Vanwege de schoonmaaksters kan Orion niet naar binnen en ook de tuin niet in.  De snoepjes zijn wel een uitkomst en hij is af en toe rustig, maar ik krijg er een flinke hoofdpijn van.  Het is als een paar uur in een heel luid en slecht concert zitten!

Er is ook nog eens van alles mis met de vijver en onze vissen hebben het helaas niet overleefd.  De mannen zijn er dus uren en de schoonmaaksters ook.  Eindelijk wordt het rustig en neemt Rick Orion onder zijn vleugels.  Het is zo'n lieverd, tenzij er vreemden zijn.  Het medicijn helpt wel wat, maar ik denk dat het 's middags ook al aan het uitwerken is.

Moe van al het geblaf valt Orion meteen in slaap!  Rick gaat de voortuin maaien en ik eindelijk eens ontspannen, want ik ben net zo gestrest als Orion als hij zo ongelukkig is, al probeer ik het te verbloemen door hem lief toe te spreken.  Ik ben namelijk ook nog eens bang voor onze achterburen.

Rick weet dat dit niet de leukste middag was voor mij en stelt voor bij Maru te gaan eten.  Dat vind ik natuurlijk helemaal goed. Voor we vertrekken opent Rick per ongeluk de ijskast en opeens is die koud! 

Na bijna twee weken werkt het ding opeens weer en als het goed is komt er morgen een monteur.  Die willen we nog steeds zien, want zomaar twee weken niet werken is natuurlijk niet normaal.  Hoewel we niet precies weten wanneer hij weer ging werken, Rick dacht gisteren nog gekeken te hebben en de ijskast voelde nog warm aan.

Bij Maru nemen we plaats aan de sushi bar.  De rest van de mensen, die er eten, zijn duidelijk Koreaans.  Ik neem dan ook Koreaanse gerechten, de gestoomde mini broodjes met sla en rundvlees en dan de bibimbap.  Rick houdt het bij sushi wat ik liever in een Japans restaurant eet.

Het smaakt goed, maar ik vind de bibimbap nogal saai.  Ik doe er wat extra pittige saus op, maar er mist iets.  Dan weet ik wat het is, er zit geen vlees in.  Ik vraag of dat normaal is en dat is het niet.  Duizend verontschuldigingen en gauw wordt er een portie vlees voor me gemaakt en dan is het een heel stuk lekkerder!

Terug thuis hebben we geen hond meer aan Orion.  Die heeft zich moe geblaft vanmiddag. Morgen komen er weer een aantal mensen naar ons huis en Rick en ik bedenken strategieen waarbij we tenminste kunnen converseren met die mensen. 

Het zal de bench of het deck moeten worden, maar dan is er wel veel geblaf.  Ik denk erover Orion een extra kalmerende pil te geven.  Het is voor hem ook niet fijn zo gestrest te zijn.

Hij wil zo graag doen wat wij zeggen, maar ik kan zien dat het echt angst is voor Orion. De dierenarts zei daar goed op te letten, want dat maakt het enkel erger.  Achteraf gezien had ik hem vandaag rond lunchtijd zo'n pil moeten geven. 

Voor nu gaan we lekker ontspannen en is er morgen weer een dag.