Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, mei 18, 2017

Warme rondleiding en Zoofari

Het is al zesentwintig graden als we opstaan!  Dat belooft een hete meidag te worden.  Rick kan me vandaag in de auto naar de stad brengen dus we vertrekken rond negen uur.  Wonder boven wonder valt het verkeer alles mee en om half tien stap ik al bij het Smithsonian kasteel uit.

Na een pit stop daar en even Pokemon Go spelen ga ik bij de uitgang van het metrostation wachten. Vandaag leid ik de Vlaamse B. en E. rond, B. is mede moderator op het Alles Amerika forum en ik heb hen in 2012 kort ontmoet bij een bijeenkomst van forumleden.


Tien uur komt en gaat en ik sms maar eens dat ik bij de M sta.  Niet veel later belt B. en blijken zij bij de andere uitgang van het station te staan.  Die is gelukkig vlakbij en we ontmoeten elkaar halverwege.

B. en E. wonen in Tucson waar ze een droge warmte gewend zijn.  Ze voelen meteen het verschil met hier.  De vochtigheid valt wat mij betreft nog wel mee, maar ik ben nog niet geacclimatiseerd dus dat wordt flink transpireren.

We lopen via het Washington Monument naar het Tweede Wereldoorlog Monument waar bussen met Honor Flight veteranen begeleid door sirenes langs komen rijden.  Bij het Vietnam Veteranen Monument zien we dat deze groep uit Kansas komt.  Wel warm voor die oudjes!


We bekijken het Lincoln Memorial en het altijd weer indrukwekkende Koreaanse Oorlogsmonument.  Dan steken we over naar het Tidal Basin en lopen daar omheen, het Martin Luther King Jr., Franklin D. Roosevelt en Jefferson Memorial bezoekend.

We lopen vlot en ik denk nog tijd over te hebben om het Witte Huis te bekijken voor de lunch.  De Secret Service steekt daar echter een stokje voor, want net nadat we bij de achterkant aangekomen zijn worden we de andere kant op gebonjourd.

Het zou teveel tijd eisen om van hieruit nog naar de voorkant te lopen dus we gaan de zoals altijd zeer drukke Old Ebbitt Grill binnen. Daar zegt Mark dat hij slecht nieuws heeft. Hij heeft een nieuwe baan gevonden en vertrekt eind juni. Hij weet nog niet wie zijn opvolger zal zijn.  Ik neem me meteen voor om voor die tijd nog eens te gaan, zelfs als ik geen rondleidingen heb.

Het menu is anders en er staan wat nieuwe gerechten op.  Daarvan lijken de burrata crostini met rucola, peperonata, venkel en balsamico me erg lekker en dat wordt inderdaad een nieuwe favoriet.  E. neemt het hummus trio en B. de forel met Parmezaanse kaas korst.  Het gaat er allemaal goed in.

Een uurtje later zetten we onze tocht voort.  Dit keer kunnen we zonder problemen de voor- en achterkant van het Witte Huis bekijken.  Daarna lopen we langs Pennsylvania Avenue, zoveel mogelijk in de schaduw, naar het Capitool.

Onderweg komen we o.a. langs het Trump Hotel waar een paar avonden geleden een kunstenaar allerlei anti-Trump berichtjes op projecteerde.  Een ervan was "pay your Trump bribe here" (betaal hier je Trump omkoperij), ik wou dat ik het gezien had!

Het FBI hoofdkantoor is en blijft een foeilelijk gebouw en de National Archives juist niet.  Bij het Newseum kunnen we maar een paar van de voorpagina's van iedere staat lezen want er staan een paar schoolgroepen.  Het is weer die tijd en overal lopen groepen kinderen met dezelfde kleur t-shirts aan.

We lopen puffend Capitol Hill op en zijn dankbaar voor de airco in de Library of Congress. B. heeft Het Verloren Symbool van Dan Brown gelezen en daarin wordt o.a. ook de grote leeszaal hier beschreven. 

Ze hebben een loopplankje voor kleine eendjes bij de vijver voor het Capitool

We bekijken die leeszaal, de bibliotheek van Thomas Jefferson, de twee vijftiende-eeuwse bijbels en de oudste kaart van de VS en het verder schitterende interieur.  Het is al na vieren als we weer buiten staan en ik wijs waar ze op een terrasje iets kunnen gaan drinken.

Na afscheid genomen te hebben zoek ik een taxi want Uber heeft enorme toeslag vanwege drukte. Het neemt ook wel even om een vrije taxi te vinden, maar als er eindelijk een langskomt spring ik er gauw in en vraag de chauffeur me naar de dierentuin te brengen.
Onderweg komen we door een paar leuke buurten van Washington, waaronder Adams Morgan

Die is een heel aantal kilometers verderop in de stad en zoals altijd is het spitsverkeer hier verschrikkelijk.  Eindelijk zie ik de letters "ZOO" en reken af. 

Rick zal me om zes uur op komen halen en het is pas kwart over vijf.  Aan de overkant is een pub en ik besluit daar aan de bar een roseetje te gaan drinken. Het is er gezellig en de tijd gaat snel.

Als Rick komt laten we onze parkeerpas zien en rijden naar de parkeerplaats tegenover de dierentuin.  Daar krijgen we een armband om en wachten tot de Zoofari geopend wordt om klokslag half zeven.  Ieder jaar is het weer leuk om te zien welke restaurants deelnemen en welke liflafjes ze hebben klaargemaakt.

Mijn favorieten zijn de koude soepen, vishapjes en andere lekkere kleine hapjes.  Er zijn ook restaurants die hele hamburgers geven of andere grote porties.  Daar moet ik niets van hebben. Er zijn ook veel desserts, waaronder de prachtige creaties van Muze waar we Moederdag brunch aten en het bekende Georgetown Cupcakes.

Het is smullen geblazen en er hangt een vrolijke sfeer.  De dierenhuizen zijn ook open, maar ik ben eigenlijk alleen geinteresseerd in het apenhuis, echter daar stinkt het altijd zo vreselijk.  Niet fijn als je lekker aan het eten bent.  We slaan de dieren dit keer dus maar over.

Maar goed ook blijkt, want net als we terug naar de auto lopen begint het te regenen.  Al gauw (gelukkig zitten we al hoog en droog) gaat dat over in plenzen en krijgen we een flink onweer over ons heen.  We prijzen ons gelukkig dat we nog helemaal van het evenement hebben kunnen genieten.

Thuis ben ik te moe om mijn blog nog te schrijven en kijken we rustig tv met een wijntje.  Alleen is mijn rose lauw terwijl die net uit de ijskast komt. Vanochtend lekte de ijskast en was de houten vloer nat.  Dat lekken zagen we bij thuiskomst niet meer dus we dachten dat Rick het opgelost had.

Omdat de wijn lauw is gaat Rick op onderzoek uit en ziet dat alles in onze vriezer ontdooid is!  Er zit niets anders op dan het weg te gooien.  In de ijskast is alles lauw maar de meeste dingen zijn niet zo bederfelijk, gelukkig. De ijskast koelt of bevriest dus gewoon niet meer en hij is maar twee jaar oud!

Rick probeert nog het een en ander en belt LG.  Daar wordt hij vriendelijk geholpen, maar het haalt niets uit.  Morgen zullen ze ons bellen om een afspraak voor een reparateur te maken.  Hopelijk kan hij gemaakt worden, want als hij weg moet moet ons eilandblad er eerst af! Allemaal even duimen, graag!

0 reacties: