De langste dag van het jaar

Het is vandaag de langste dag van het jaar wat op deze breedtegraad betekent dat de zon rond kwart voor zes opkomt en rond kwart voor negen ondergaat.  Wij zitten op de hoogte van Rome dus in de zomer zijn onze dagen korter dan in Nederland (in de winter natuurlijk omgekeerd).

De zon schijnt dan ook vrolijk onze kamer binnen en om kwart over acht sta ik uitgerust op. Als ontbijt maak ik een paar eieren met kaas en tomaat en nuttig het op het deck in gezelschap van Orion.  Mia is ook buiten en ze rennen weer eens ouderwets langs het hek.

Heerlijke temperaturen voor ons doen, hopelijk blijft dat zo, want vorig jaar was juli vrijwel de hele maand 35+ graden.

Voor mijn cardio neem ik Orion mee naar boven en doe een uur op de elliptical.  Hij slaapt er rustig bij.  Ik bedenk me dat ik hem wekenlang in zijn bench deed om naar Anytime Fitness te gaan dus is dit een uur waarop hij gewoonlijk ook slaapt.

Vroeger dan gewoonlijk ben ik klaar met mijn sporten.  Ik werk wat administratie af, want al heb ik veel minder rondleidingsaanvragen voor juli dan andere jaren, de aanvragen die ik heb zijn soms anders dan gewoonlijk.

Dan lijn ik Orion aan voor zijn wandeling.  Ik neem hem weer langs de kerk want hij vindt het heel leuk om op het muurtje daar te springen, er langs te lopen en er weer af te springen.  Zo jammer dat hij geen agility lessen kan nemen met zijn aversie van vreemdelingen.  Hij zou het zo leuk vinden!

Voor de lunch heb ik afgesproken met Sara.  Gisteravond bespraken we waar we zouden gaan eten.  De keuze viel op Istanbul Blue hier vlakbij.  Sara heeft nog nooit Turks gegeten en dit is zeker een authentiek Turks restaurant.

De bediening is vriendelijk, maar het gaat allemaal wel heel langzaam. We krijgen eerst een heerlijk gratis kopje tomaten-linzensoep.  Sara bestelt een bord met verschillende voorafjes en ik een spinazie pide, een Turkse pizza.

Die laatste duurt zeker een half uur voor hij geserveerd wordt, maar het is zeker de moeite waard!  Het is duidelijk allemaal net vers gebakken.  Met de groentes erin is het ook niet te zwaar, al grapt Sara dat ik de korsten niet eet.  Het is mij meer dan genoeg voor de lunch!  Sara neemt de helft van haar gigantische bord mee naar huis.

Thuis tref ik Kaylee en Saskia in zwemkleding op het punt naar het zwembad te gaan.  Ik blijf nog even met Orion spelen en verkleed me dan ook in badkleding.  Ik wil ook weer lekker baantjes trekken vanmiddag.  Het werkt bijna verslavend!

Chris en ik kletsen even en dan beginnen we aan onze zwemroutines.  Saskia en Kaylee zijn  intussen hun duiken aan het oefenen en Saskia duikt werkelijk prachtig van de duikplank.  Kaylee heeft er wat meer moeite mee, maar wordt ook steeds beter.

Duiken is niet mijn ding, maar zwemmen des te meer.  Als ik een kilometer heb gezwommen wil ik eigenlijk nog verder.  Na vijfenvijftig minuten heb ik 64 baantjes getrokken, 1,6 kilometer en dus een mijl! Ik zou nog wel verder kunnen zwemmen zelfs, maar de zwem team trainingen beginnen.

Saskia en Kaylee gaan naar huis, maar Chris en ik blijven nog.  Ik ben helemaal in een boek van Christine (The Marriage Ultimatum) en blijf doorlezen als Chris ook huiswaarts gaat.  Om kwart over zes is het boek uit en loop ik huiswaarts.

Halverwege komt Rick me tegemoet lopen.  Hij wil zijn tien baantjes in het inmiddels overvolle zwembad trekken.  Ik besluit daar op hem te wachten en na afloop lopen we samen naar huis.

Zo druk wordt het na vijven

Voor het avondeten bestellen we makkelijk Chinees van een nieuw restaurant wat ook sushi en Thais eten serveert.  Gek genoeg heb ik vanavond geen zin in sushi en bestel een hot and sour soep en Singapore noodles.  Het is wel goed om te weten dat dit restaurant ook sushi bezorgt.

Moeilijk menu lezen zo!

Het duimen heeft geholpen, dank daarvoor!  Mijn schoonvader heeft de soort kanker, die honderd procent positief test voor de immunotherapie behandeling.  Dat niet alleen, maar in plaats van stage 4 zoals eerst gedacht heeft hij stage 3A, dus wel uitgezaaid, maar niet naar andere organen. Hij heeft de eerste immunotherapie erop zitten en voelt zich prima.