Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, juni 27, 2017

Een ietwat mislukte missie

Ondanks dat er bewolking voorspeld was is het lekker zonnig.  Rick komt me om acht uur wekken, maar ik sta al naast mijn bed voor de verandering.  Dinsdag en donderdag worden voortaan mijn aqua klas bij Lifetime dagen.

Met dit weer is het ook veel makkelijker opstaan.  De achterdeur staat al open en in het zonnetje op het deck is het heerlijk.  Ik pocheer een paar eieren met kaas en eet twee tomaatjes als ontbijt.  Ik speel wat met Orion in de tuin en maak me dan klaar te vertrekken.

Terwijl ik ontbijt eet is het opeens stil. Niet goed met een pup! Gelukkig zaten er geen eieren meer in.

Orion laat ik op het deck, hij kan daar geen kwaad en heeft meer te zien dan als hij in zijn bench zit, al staat die ook voor het raam. Vandaag is het niet te warm om dit te doen.

In het Lifetime zwembad word ik enthousiast begroet door Kathy.  Zij stelt mij voor aan Jan, ook een leuk iemand, en een andere dame, die volgens mij tegen de tachtig loopt.  Zo knap om dan toch nog lekker te sporten!

Omdat de bodem van het zwembad nogal ruw is raadde Kathy me vorige week aan zwemschoenen aan te schaffen.  Vandaag ziet ze met goedkeuring dat ik die aanheb. Ze zitten heerlijk en mijn voetzolen zijn me dankbaar.

Suzy heeft weer een intensief uur voor ons.  Ik vind vooral haar intervals leuk.  Twintig seconden zo hard als je kunt rennen, springen of skien en dan tien seconden rust en dat acht keer achter elkaar.  Verder doet ze wat gewichten en er is leuke muziek, het uur vliegt voorbij.

Zondag had ik mijn plan al in mijn hoofd voor vandaag en ik wil nu mijn kilometer gaan zwemmen.  Tijdens de aqua klas bedenk ik dat ik ook naar ons zwembad zou kunnen gaan, maar daar is het zwemteam nog aan het trainen.  Of later vanmiddag, maar ik ken mezelf, dan komt het er niet meer van.

Het resultaat van deze interne conversatie met mezelf, waar Rick altijd enorm om moet lachen, is dat ik toch maar de baantjes hier ga trekken. Deze banen zijn twintig meter dus voor een kilometer moet ik vijftig baantjes zwemmen.  Dat lukt me in iets meer dan een half uur en ondertussen vermaak ik me met het kijken naar de schattige kindjes van het zomerkamp hier.

Hier in de VS zijn de zomervakanties voor de scholen zo'n tien weken.  De meeste ouders krijgen maar een paar weken vakantie en niemand natuurlijk tien weken. Wat doe je dan met je kinderen en de oplossing is zo'n zomerkamp, zowel een dagkamp als wekenlang naar kampeerkampen.  Onze kinderen hebben er ook een paar gedaan, maar voor een weekje iedere dag of zo.

Thuis tref ik Orion aan uitkijkend over zijn domein.  Hij ziet mij niet dus ik sla hem even gade en duidelijk is hij absoluut niet gestrest dat ik er niet ben. Ik lijn hem aan voor zijn wandeling en het voelt bijna koel aan met "maar" 26 graden.
Deze eekhoorn is heel vriendelijk en bijna wit!

Dan maak ik me klaar om naar de stad te gaan en neem de al klaarstaande metrotrein.  Eenmaal daar wil ik afscheid nemen van Mark bij de Old Ebbitt Grill, maar als ik er binnenloop is hij er niet.  Ik kan me toch zo herinneren dat hij zei er tot 30 juni te zijn!

Aan de bar zijn nog een aantal stoelen open en ik zie David, de bartender,  die ik al vaker hier heb gezien.  Ik vraag hem over Mark en die is al een maand weg.  Mijn seniele brein onthield 30 juni, terwijl het 1 juni was.  Zo jammer, maar de vorige keer dat ik hier was nam ik eigenlijk al afscheid van Mark.

David is een super goede bartender en ik bestel een kop heerlijke champignons en tomatensoep, veganistisch en zeer smakelijk!  Dan neem ik de burrata crostini met rucola, uien en paprika. ook dat is erg lekker, burrata is zo romig!

Voor ik vertrek besluit ik kennis te maken met Marks vervanging. Dan is mijn tocht hier toch niet voor niets geweest.  Dale lijkt ook erg aardig en ik vertel dat ik hier regelmatig met groepjes Nederlanders of Belgen zal komen. Buiten zit Rob, de dakloze veteraan, weer in zijn rolstoel en we kletsen even over het monster in het Witte Huis.

Eigenlijk wilde ik nu mijn stappen bijeen krijgen in de stad, maar ik ben mijn Fitbit vergeten.  Ik weet het, dat zou niet uit moeten maken, maar ik voel me al wat teleurgesteld doordat ik Mark heb gemist en ook verdrietig dat Rob er nog steeds zit in zijn rolstoel, terwijl hij zijn leven in de waagschaal stelde voor dit land.  Ik heb veel moeite met het huidige politieke klimaat hier.

Langs Pennsylvania Avenue loop ik naar het Federal Triangle metrostation.  In de verte ligt het Capitool waar op het moment wordt beslist over de zorgverzekering (of niet) van ons Amerikanen. Gelukkig is er genoeg protest dat het verschrikkelijke wetsvoorstel weer niet tot een stemmen komt.


De metro brengt me met een half uurtje terug naar Vienna.  Ik ben blij dat ik mijn van heb genomen zodat ik meteen door kan naar Whole Foods om avondeten te halen.  Dat vind ik met gemak en dan is het tijd om te ontspannen thuis.

Orion heeft in zijn bench genoten van een groot bot en is helemaal blij mij weer te zien.  We gaan in de tuin even een bal gooien, maar dan wil Orion eigenlijk alleen maar verder van zijn bot genieten.  Vind ik helemaal goed, ik ga lekker in mijn hangmatstoel lezen en zou hier wel in slaap kunnen vallen!

Als Rick thuiskomt is het avondeten snel gemaakt. Hij grilt worstjes en ik heb er salades van Whole Foods bij.  De aardappelsalade is lekker en Rick heeft een koolsla, maar ik had zin in de peultjes salade.  Die komt met geraspte worteltjes en ik geniet ervan.  Rick houdt niet van peultjes, helaas.

We eten gezellig buiten, maar het wordt mij al gauw te fris.  Het is nog een graad of drieentwintig, maar ik ben duidelijk al aan warmer gewend.  Gelukkig is er vanavond America's Got Talent, waar Rick en ik heel graag naar kijken.  Ik ben moe en ga het niet laat maken!

3 reacties:

Anoniem zei

Wat jammer dat je Mark bent misgelopen. Je had een goed contact met hem.
Gelukkig is Orion niet gestrest als hij alleen is dat maakt het wat gemakkelijker om hem alleen te laten.
Ik ga zo meteen inpakken om 2 dagen naar Londen te gaan. Ik heb er zin in!
Groetjes,
Anja L.

Marieke zei

Haha, die interne communicatie herken ik! Ik kan uren debatteren met mezelf. Niet altijd handig vind ik, want meestal creeer ik stress voor mezelf.

Petra zei

@Anja - Veel plezier in Londen!

@Marieke - Inderdaad, dat gebeurt met mij ook