"In de voetstappen van George Washington"

Al voor ik de lamellen open doe kan ik zien dat de zon er vanochtend niet is.  Rick en Orion zijn al naar beneden en ik douche en kleed mezelf in normale kleding. Gewoonlijk doe ik mijn sporttenue aan, maar ik heb een rondleiding vandaag.

Nu is die "gewone" kleding ook nog best sportief want ik zal vandaag toch weer heel wat lopen.  Een skort met een bloesend luchtig topje is het.  Ondanks de bewolking zal het nog tegen de dertig graden worden.

Rick heeft mijn koffie al gezet en ik beleg een crumpet met kaas en tomaat. Ik eet buiten en daar zie ik toch dat de zon heel voorzichtig door de wolken probeert te komen.  Hopelijk zet dat door want alles ziet er toch veel leuker uit in de zonneschijn.

Saskia is begonnen met haar online vakken en heeft zich opgeworpen op Orion te passen.  Daar ben ik blij mee want dan hoef ik Lorraine daar niet weer mee lastig te vallen.  Bovendien hoeft Orion zo ook niet zo lang in zijn bench.

Om half tien heb ik afgesproken J. en R. van het Vienna metrostation te halen.  Ik ga er wat vroeger heen voor het geval ze een eerdere trein hebben genomen.  Keurig om half tien lopen er twee dames naar buiten, die naar mijn nummerbord DRAAKJE kijken.  Dat moeten J. en R. dus zijn!

Inderdaad en we maken kennis.  Het blijkt dat R. in het bestuur van de D.C. Dutch vereniging zit.  Het is grappig dat ik haar nooit ontmoet heb, want ik ken toch een aantal mensen van dat bestuur of die vroeger in het bestuur zaten.

De rondleiding, die zij gisteren aanvroegen, heb ik "In de voetstappen van George Washington" genoemd. Vanwege het weer leek het me beter met Great Falls te beginnen.  George Washington was daar een landmeter en liet het Patowmack kanaal aanleggen.  Dat was een aantal jaren heel belangrijk maar raakte met de komst van de spoorwegen in verval en nu zijn er enkel nog ruines.

Langs de enorme landgoederen van Great Falls rijd ik naar het park.  J. kijkt haar ogen uit, maar we zijn het erover eens dat een aantal van deze "optrekjes" gewoon lelijk zijn. Wie wil er ook in zo'n gigantisch huis zonder sfeer wonen, ver van alles en iedereen? Ik in ieder geval niet.

Mijn parkenpas is deze maand nog geldig en de park ranger wuift ons door.  Het is niet druk en ik parkeer dicht bij het bezoekerscentrum.  We maken eerst even gebruik van de faciliteiten en gaan dan het "ruige" pad boven langs de rivier lopen (keuze van de dames, de andere kant op is het vlak en op rivier hoogte).

Toegegeven is het ruigere pad ook mijn favoriet.  We zien de rivier bij verschillende uitkijkpunten (als je ze zo kunt noemen, want je zou zo naar beneden kunnen vallen als je niet uitkijkt) onder ons kolken.

Het is allemaal weer prachtig.  Ik ben niet bij Great Falls geweest sinds Cosmo overleed en dit is eigenlijk de perfecte manier om over die drempel heen te komen. Ik heb het park gemist en gelukkig voel ik me niet zo emotioneel als ik had gevreesd.

We lopen langs de ruines van de sluizen van het Patowmack kanaal, die J. en R. interesseren want een nichtje studeert voor civiel ingenieur.  Ook zien we de ruines van Mathildaville, ooit een rijk dorpje langs het kanaal. 

Daar zien we ook een hert wat de wandeling helemaal af maakt.  Het dier gaat gauw het struikgewas in, maar is op mijn foto nog wel te zien. Als laatste lopen we naar de drie uitkijkpunten over de watervallen.

We zien de enorme gieren, maar ook zeker tien blauwe reigers, die hopen een vis te vangen.  We blijven genieten van de rauwe natuur en de mooie vogels, die telkens over de rivier vliegen.  Teruglopend wijs ik ook nog een poison ivy plant want aanraking met die plant kan weken narigheid betekenen, zoals Rick een paar jaar geleden ondervond.

Na een paar uur zijn we terug bij de van.  Ik stel de GPS in op Old Town Alexandria en via o.a. de mooie George Washington Memorial Parkway rijden we erheen.  Langs de weg net buiten Great Falls zien we het huis dat een replica van het Witte Huis is.

We rijden langs Washington en het vliegveld en dan Alexandria binnen.  Met gemak parkeer ik onder het stadhuis.  Het loopt al tegen enen dus we gaan eerst lunchen.  Dat willen we op een terrasje langs het water doen.

Daar is nu een nieuw restaurant, maar dat terras zit propvol.  We lopen dus naar het Chart House en daar krijgen we meteen een tafeltje aan de rand van het water.  Ik zie gazpacho op het menu en bestel dat en de tonijn "nachos".  J. neemt de garnalen taco's en R. de crabcake sandwich.

Niet alleen smaakt alles prima, het is hier ook goed vertoeven.  Het gesprek is interessant over van alles en nog wat en voor ik het weet is het ver na tweeen.  Het is ook nog de bedoeling hen rond te leiden in Alexandria!

We maken nog even een pit stop en beginnen dan met de Torpedo Factory.  Daar hebben tientallen kunstenaars een atelier en galerij. Heel uiteenlopende kunst van sierraden tot schilderijen tot glas gravures.  Dit gebouw was tijdens de Tweede Wereldoorlog een torpedo fabriek en er liggen nog een paar torpedo's ter illustratie.

Intussen komt de zon af en toe kijken en het is flink vochtig.  We lopen naar Captain's Row waar een aantal van de oudste huisjes in dit plaatsje zijn en een van de twee straten met kinderkopjes. Ik kan me hier altijd precies voorstellen hoe het in de achttiende eeuw was.  Jammer genoeg staan aan weerszijden auto's geparkeerd wat altijd de sfeer bederft, vind ik.

We lopen naar de Stabler-Leadbetter apotheek en daar staat dat de volgende rondleiding over een kwartier is.  Ik laat intussen even het Presbyterian Meeting House en het graf van de onbekende Revolutionaire soldaat zien.  Hier is zowel Revolutionaire Oorlog als Burgeroorlog geschiedenis, want de Noorderlingen gebruikten de grafstenen hier als picknicktafels (volgens een Alexandriaan, die mij hier ooit rondleidde).

Precies om kwart over drie komen we terug bij de apotheek.  Net op tijd voor de rondleiding dus.  We betalen ieder $5 en zien hoe het hier compleet hetzelfde is gebleven als in 1933. Allerlei producten, die tegenwoordig zeer gereguleerd zijn staan op hun planken.

Boven zien we hoe ze hun producten rangschikten om te verkopen aan andere bedrijven.  Vooral heel veel plant delen, zaden, boomkorsten, sappen en meer.  Ze maakten hier ook verf.  Ik heb dit alles al een aantal keren gezien en toch blijft het leuk.

Een half uurtje later staan we weer buiten. Het is alsof we een sauna inlopen, zoals J. terecht opmerkt! We lopen naar de hoofdstraat waar een standbeeld van een zuidelijke soldaat in het midden staat.  Dit standbeeld wil men weg hebben. 

Er is een beweging om alle confederate (zuidelijke) symbolen van de Burgeroorlog weg te halen. Route 1 heet hier ook Jefferson Davis (de zuidelijke president tijdens de Burgeroorlog) Highway, iets waar ik nooit bij nadacht tot een Nederlander met kennis van de Burgeroorlog geschokt reageerde bij het horen van die naam.

Gewoonlijk zou ik ervoor zijn de geschiedenis te laten zoals die is, maar dit gaat over slavernij van een groot gedeelte van de inwoners van dit land. Ik kan voor hen niet bepalen hoe pijnlijk het is om al die herinneringen aan die tijd nog overal in het zuiden van het land te zien.

Wij lopen naar de Christ Church waar zowel George Washington als Robert E. Lee, de zuidelijke generaal, naar diensten kwamen. We hebben geluk want de kerk sluit net, maar wij mogen nog binnen. 

Eleanor, een van de docenten, vertelt ons over dit vroeg achttiende eeuwse kerkje.  Dit kerkje is ouder dan de Verenigde Staten.  Ze laat ons de originele tabletten met het Onze Vader zien en de banken waar George Washington en Robert E. Lee zaten.  Als laatste bezoekers wordt de gesloten deur voor ons geopend en staan we weer buiten. 

Ook de wandeling hier in Alexandria is min of meer een rondje. We lopen langs het (nagebouwde zoals het toen was) huis waar George Washington verbleef als hij in het stadje was.  Bij Gadsby's Tavern zien we ook hoe destijds het ijs werd bewaard.  Dat ijs kwam van de rivier en meestal had men tot juni ijs!

Als laatste vertel ik over het zeer interessante Carlyle House.  Daar zegt men dat de Amerikaanse beweging begon nadat de Engelse generaal Braddock en zijn regiment de Colonialen als ondergeschikten behandelden. John Carlyle werd ter plekke van Schot Amerikaans!

Aan de overkant is de parkeergarage en we halen de van op. Ik breng J. en R. naar het King Street metrostation.  Ik kan geen makkelijke plek vinden om ze af te zetten dus doe dat een beetje verder in een woonbuurt. 

Zo hoeven ze niet ver te lopen.  We nemen afscheid en wie weet zie ik R; eens tijdens een Nederlands evenement. Zoals altijd heb ik ook genoten van de rondleiding.  Het is gewoon een prachtig gebied hier en de Alexandria bijzonder met al haar historie, maar ook gezellig met de winkeltjes en restaurantjes.

Zonder oponthoud kom ik terug in Vienna.  Zondag is het vaderdag en ik heb nog wat dingen nodig voor Rick. Die vind ik bij Whole Foods en Walgreens. Als ik dan toch bij Walgreens ben haal ik ook nog wat botjes voor Orion bij Petco ernaast.

Rick loopt net met Orion als ik aan kom rijden.  Ik heb enorme zin in sashimi en we gaan naar Passion Fin.  Aan de sushi bar daar krijgen we allerlei lekkers.  Ik ben flink moe dus thuis gaan de benen omhoog en de tv aan. Het regent opeens en Rick en Orion worden nat tijdens hun avondwandeling.

Gelukkig hebben we het vandaag droog gehouden al dropen we allemaal van de vochtigheid. Ik vind de rondleidingen in de stad ook altijd leuk, maar zou willen dat meer mensen deze boekten.  Het laat weer een heel andere kant van deze omgeving zien.