Een bloglezeres en haar gezin rondleiden

Gelukkig voel ik me vandaag een stuk beter en sta zonder moeite om kwart voor acht op.  Rick en Orion zijn al op en de koffie pruttelt ook. Ik besmeer een paar crackers met lekkere Bonne Bouche geitenkaas en drink een glas Supergreens erbij. Zo lekker!

Rick brengt me naar de metro en daar staat de trein al klaar.  Ik ben dan ook nog voor half tien al in de stad.  Ik loop maar weer eens even het Smithsonian kasteel binnen en kijk daar wat rond en vang wat Pokemon.

Dan ga ik in de schaduw met zicht op het Smithsonian metrostation staan wachten.  Ik vreesde weer een nare vochtige dag, maar tot nu toe is het best lekker met zelfs een verfrissend windje. Als het zo blijft zal het goed vol te houden zijn.

Op een gegeven moment zie ik een groepje dat weleens mijn gezelschap van vandaag zou kunnen zijn. Inderdaad zwaait C. naar mij.  Ik maak kennis met haar, haar man Lex, hun dochters F. en M. en M's vrienden M. en J.

Als eerste lopen we naar het bezoekerscentrumpje van het Washington Monument voor een pit stop.  Dan vertel ik over de geschiedenis van het ontstaan van de stad en de bouw van het Washington Monument.  Dat is nog steeds gesloten, zeker tot 2019, helaas.

We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument.  Dat blijft indrukwekkend en zo anders is het weer bij het Vietnam Veteranen Monument.  Na de grootsheid van het World War II Memorial is dat zo sober met zijn zwart granieten muur vol namen.  Het laat zien hoe simpel en sober ook indruk kan maken.

Zoals altijd is het het drukst bij het Lincoln Memorial. Hier is het ook warm binnen dus ik blijf wat aan de rand wachten.  Volgens mij zie ik er allang weer uit als een verzopen kat, ondanks het lekkere briesje!

We lopen verder door het Koreaanse Oorlogsmonument wat altijd weer tot de verbeelding spreekt.  Ik heb het nu al zo vaak gezien en iedere keer lijken de beelden iets anders over te brengen.  Ik zou er zo een verhaal over kunnen schrijven.

De soldaat, die naar een onzichtbare andere achter hem lijkt te roepen.  De mannen met de mitrailleur en stand, die elkaar iets lijken te zeggen.  De anderen, die angstig om zich heen kijken en de voorste, die stug doorloopt.

Wat denk je van zijn verhaal?

Wij steken over naar het Tidal Basin en lopen door het Martin Luther King Jr. Memorial. Het heeft gisteren flink huisgehouden, maar kennelijk is het eb, want we kunnen langs het Tidal Basin lopen.

We lopen door het Franklin Delano Roosevelt Memorial en ik zie er weer een aantal mensen Pokemon Go spelen.  Ik kijk stiekem ook op mijn Samsung en vang gauw een Pikachu, terwijl de anderen het standbeeld van FDR bewonderen.

Als laatste monument zien we Jefferson in zijn tempel. Hier is het ook lekker koel, want het tocht van alle kanten.  Zo hadden ze het Lincoln Memorial ook moeten bouwen! Jefferson is een van mijn favoriete Amerikaanse geschiedenisfiguren, ik zou hem graag ontmoet hebben.

Omdat we met zijn zevenen zijn moest ik de Old Ebbitt Grill voor half twee reserveren.  Daardoor hebben we nog ruim de tijd om de achterkant en dan de voorkant van het Witte Huis te bekijken. 

M. en J. willen daar foto's maken met hun Carnaval vlag hopend in hun krant te komen.  Ze nemen er een aan beide kanten van het Witte Huis. Zo'n foto is natuurlijk uniek, ik ben benieuwd of het lukt.

Toch nog bijna een half uur te vroeg komen we bij de Old Ebbitt Grill aan.  Geen probleem, er is meteen een tafel voor ons.  Ik mis Mark wel, want nu ben ik weer gewoon een van hun klanten.  Omdat ik toch minder rondleidingen heb ben ik hier ook niet zo vaak als anders.

Iedereen weet al snel wat te bestellen.  Ik wil eigenlijk weer de burrata crostini, maar die hebben ze vandaag niet.  Ik bestel dus maar de heirloom (verschillende kleuren en maten) tomatensalade met mozzarella.  Het smaakt me prima en van de rest zijn alle borden ook leeg als we klaar zijn.  Dit restaurant blijft een succes!

Net als ik zijn de dames geinteresseerd in Pandora bedels.  Ze zoeken er nog een voor Washington en ik heb er jaren geleden hier vlakbij een gekocht met het Witte Huis erop.  Niet Pandora, maar wel zilver.

We gaan op zoek. Bij de White House Gift Store hebben ze alleen gewone bedels.  Ik ben er bijna van overtuigd dat ik mijn bedel bij Treasure Trove Jewelers even verderop heb gekocht, maar ook hier hebben ze enkel gewone bedels.  Ook de laatste kans, Benson's Jewelers, lukt niet.  De heel aardige medewerker hier zegt dat ze ze wel hadden, maar al een tijd niet meer.

Jammer, ze zullen dus iets anders moeten bedenken als aandenken van hier. Helaas maakt Pandora maar een specifieke bedel per land en voor hier is dat het Vrijheidsbeeld. Ook willen ze geen hangende bedels en dat beperkt ook.  Ik ben benieuwd of ze iets gaan vinden.

Wij lopen via het Old Post Office Pavillion (nu Trump Hotel), FBI gebouw, National Archives en Newseum, waar we de voorpagina's van kranten uit alle vijftig staten bekijken, naar het Capitool.  Daar is het Huis van Afgevaardigden in sessie en inmiddels is het ook flink warm.

Nadat ik over van alles betreffende de wetgevende macht heb gesproken lopen we Capitol Hill op.  Dat valt altijd weer tegen na zo'n dag lopen en nu voelen we de hitte ook echt.  Vooral voor het Capitool zonder schaduw is het even afzien.

Gelukkig vinden we in de Library of Congress verkoeling.  We lopen eerst de trappen ("nog meer trappen?", vraagt L.) naar het uitkijkpunt over de grote leeszaal op.  Dan werken we ons een weg naar beneden via de bibliotheek van Thomas Jefferson, de Guttenberg bijbel en de eerst kaart van de Verenigde Staten.

Eenmaal weer buiten neem ik afscheid.  Gelukkig zijn ze weer allemaal zeer te spreken over de rondleiding!  Natuurlijk merk ik gedurende de dag wel hoe het gaat en gelukkig is het nog nooit voorgekomen dat mensen het niet erg leuk vonden!

Zij gaan terug naar hun auto en ik loop naar het metrostation.  Ik kijk ook eens op mijn radar app en zie dat er een flink onweer ras op Vienna afkomt.  Inderdaad plenst het als ik daar uitstap.  Met een heel aantal anderen schuil ik in het station.

Rick komt me ophalen, maar dat duurt even.  Intussen zie ik nog een mooie regenboog en zijn onze plantjes blij met het water.  Rick brengt me weer thuis en ik kan niet wachten een frisse douche te nemen!

Orion is heel blij ons weer te zien. Lorraine heeft hem vandaag twee keer uitgelaten en zelfs eten gegeven.  Wat zouden we zonder haar doen?  Ik zou het echt niet weten!

Als avondeten bestellen we Thai's eten van Bangkok Street.  Het smaakt weer heel goed. Mijn gerecht heeft kip, knoflook en gestoomde broccoli.  Ik vind dat ik gezond en toch lekker eet.  Stiekem zou ik liever Ricks gerecht hebben met lekker veel pittigheid, maar helaas kunnen mijn ingewanden daar niet meer tegen.

Om vier over negen komt het Internationale Ruimtestation overvliegen en Rick en ik vinden het altijd weer bijzonder dat te zien. Orion en Snickers vergezellen ons naar buiten en op een gegeven moment zitten ze schattig naast elkaar.  Net kinderen zijn het zo!

Kijk nou hoe schattig (er kwam een auto aan)

Morgen nog een rondleiding, maar hopelijk echt minder vochtig. En we tellen af tot Kai aankomt.  Ik kan niet wachten hem weer te zien!