Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, juli 17, 2017

Een vochtige maar leuke rondleiding

Om acht uur moet ik mijn bed uit, hoe moeilijk dat ook is.  Mijn lichaam is weer gewend aan langer uitslapen en dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Rick roept "Rise and shine!" via de intercom en gelukkig ben ik al wakker, anders had ik dat niet gewaardeerd, ha ha.

Beneden staat de koffie klaar en ik besmeer een paar crackers met de heerlijk geitenkaas, Bonne Bouche, die ik gisteren bij Whole Foods proefde.  Ik snijd een paar tomaatjes in plakjes en eet buiten op het deck.

Daar merk ik dat het vandaag wel erg vochtig is. Jammer, want dat zal de rondleiding minder plezierig maken. Rick brengt me naar het metrostation waar ik de trein net weg zie rijden.  Gelukkig hoef ik maar tien minuten op de volgende te wachten.

Zo'n veertig minuten later stap ik bij het Smithsonian metrostation uit.  Ik loop naar het Smithsonian kasteel om even in de airconditioning te zijn.  Dan neem ik plaats in de schaarse schaduw van de M paal aan de uitgang van het metrostation.


Precies om tien uur zie ik een stel naar boven komen, die weleens mijn gezelschap van vandaag zouden kunnen zijn. Dat blijkt inderdaad het geval en ik maak kennis met R. en I. uit omgeving Antwerpen.

Zij hebben voor ze hier kwamen wat gereisd ten noorden van ons en de hitte hier is wel even een schok. Maar ze gaan hierna naar Florida, dus dit is een goede oefening. Het is niet eens zo heel warm voor onze begrippen, maar door de vochtigheid lijkt het veel warmer.

We beginnen aan de rondleiding en lopen naar het Washington Monument.  In de schaduw daar vertel ik over de geschiedenis van het ontstaan van de stad en hoe het Washington Monument daarmee te maken heeft.

Het is overal vrij rustig valt me op, al zien we constant groepen padvinders overal.  Hun zoon is ook een padvinder dus dat is grappig.  Via het Tweede Wereldoorlog Monument en het Vietnam Memorial lopen we naar het Lincoln Memorial.  Onderweg kopen we ook wat broodnodige koude waterflesjes.
 
Bij het Lincoln Memorial is het zoals altijd heel druk en heel warm. We lopen verder naar het Koreaanse Oorlogsmonument waar bijna niemand aanwezig is.  Wel horen we onderweg heel wat Nederlands en Vlaams.  Onze oren zijn er natuurlijk op getraind.

Na het indrukwekkende Koreaanse Oorlogsmonument steken we over naar het Tidal Basin. Bij het Martin Luther King Jr. Memorial wordt ons een aantal keren gevraagd een foto van een gezin te maken.  Ik ben niet weg van dit monument en ben daar niet de enige in.


Na het Franklin Delano Roosevelt Memorial met al zijn symboliek en vier "kamers" (voor elk van zijn presidentstermijnen een) gaan we naar het Jefferson Memorial.  Daar kopen we nieuwe flesjes water en bekijken de derde president, die zoveel meer was, in zijn tempel.

Via de achterkant van het Witte Huis, waar de helicopter van Trump nog staat, lopen we vervolgens naar Potbelly.  Daar is het wel heel fijn om in de airco te zitten! Ik besluit een salade te nemen en krijg daar geen spijt van.  R. en I. nemen beiden een broodje waar ze ook van smullen.

We zetten onze tocht voort en bekijken het Witte Huis van de voorkant. Het spettert wat en ik zie op de radar dat er flinke onweersbuien om ons heen hangen.  Zolang het niet plenst lopen we gewoon verder.

Via Pennsylvania Avenue lopen we naar het Capitool. Het blijft spetteren, maar bij het FBI gebouw begint het flink te regenen.  We schuilen onder een miniem afdakje van het gebouw en lopen weer verder als het wat minder wordt.

Bij het Newseum lezen we wat van de voorpagina's van de meer dan vijftig kranten, die hier dagelijks ververst worden.  Op weg naar het Capitool is het bijna droog, maar het gerommel in de verte klinkt dreigend.

Het Huis van Afgevaardigden is in sessie en ik vertel zo snel als ik kan over het Congres.  Ik ben bang dat we opeens in een flink onweer terecht gaan komen.  Ik houd angstvallig de radar in de gaten.

We lopen Capitol Hill op en dan wacht ons nog een verrassing.  De toegang tot de Library of Congress is afgezet.  Een vriendelijke Capitol Police agent legt uit dat er een "suspicious vehicle" is.  Ik lees op mijn telefoon dat een auto een Capitol Police wagen heeft geramd.

Aangezien het nog steeds dreigt hard te gaan regenen stel ik voor het Supreme Court gebouw in the gaan.  Daar is het lekker koel en rusten we even op een bankje in de enorme hoofdruimte.  We werpen nog een blik in de rechtszaal en wagen het er dan weer op naar buiten te gaan.

Tot mijn opluchting zie ik dat de blokkade is opgeheven.  Het is intussen gelukkig ook droog.  We lopen de Library of Congress binnen waar het heel rustig is.  Misschien omdat hij net weer open is.  We nemen ruim de tijd om de grote leeszaal, Jefferson's bibliotheek, de Gutenberg bijbel en meer te bekijken.

Dan zit de rondleiding er weer op en R. en I. zijn er gelukkig heel erg over te spreken.  Samen lopen we naar het Capitol South metrostation.  Ik help hen even meer geld op hun kaart zetten en dan nemen we afscheid want hun trein komt vrijwel meteen.

De trein naar Vienna komt niet veel later en het is een van de nieuwste metrotreinen.  Mooi en modern, maar de stoelen zijn niet zo comfortabel als van de oude en er zijn minder zitplaatsen.  Gelukkig stap ik vroeg genoeg in om er een te vinden, want ik voel mijn voeten flink.

Eenmaal in Vienna roep ik dan ook een Uber, want ik moet er niet aan denken nog een kilometer te lopen! Als ik thuis uitstap zie ik tot mijn verbazing dat Rick al thuis is.  Hij vraagt dan ook waarom ik hem niet belde.  Tja, gewoonlijk is hij rond vijf uur nog op zijn werk.

Als Saskia van haar babysitten thuiskomt gaan we naar SpaceBar, een bar met op hun menu enkel verschillende tosti's, waaronder ook veganistische.  Je moet 21 zijn om hier te mogen eten en de bartender vraagt om Saskia's rijbewijs.  Dat heeft ze niet mee, dus Rick en zij gaan terug naar huis.

Intussen drink ik vast een glaasje wijn aan de bar en bestudeer het menu. Twintig minuten later zijn de anderen terug en bestellen we allemaal een verschillende tosti. Die van mij is met ham, provolone, appel en gegrilde ui op een meergranen boterham. 

Rick heeft er nog tater tots, een soort aardappelkroketjes, bij besteld.  Het smaakt ons allemaal prima, eenvoudig, maar lekker. Ook goed nog even zo met Saskia te kunnen eten. Het aankomende afscheid, vooral van haar katten, valt haar zwaar.


Thuis gaan bij mij de voeten omhoog en Rick helpt Saskia met haar inpakken.  Het zal nog een uitdaging worden geen overgewicht te hebben.  Misschien moet ze toch maar een tweede tas inchecken.


4 reacties:

Anoniem zei

Ik vind jouw wandelingen altijd zo leuk om te lezen. Misschien dat ik zelf ook ooit de kans krijg om eens mee te gaan :-) Voorlopig niet helaas, want we kunnen niet zomaar weg met al onze diertjes, vooral met niet zo heel gemakkelijke honden, haha. Maar ach zij geven ons ook gezelschap. Voor Saskia een heel fijne reis gewenst, word vast super daar!!!

Groetjes Tine.

Margreet zei

Goede reis voor Saskia!

Anoniem zei

Goede reis Saskia, en een fantastische tijd in Australia.
Groetjes, Ida

Petra zei

@Tine - Ja, ik weet alles van niet makkelijke honden, LOL

@Margreet - Dank je

@Ida - Dat gaat haar vast lukken!