Het regent, het zegent...

Om kwart over vier word ik wakker.  Mijn hoofd lijkt wel te ontploffen en mijn nek en schouders voelen aan of ze in brand staan.  Ik loop de badkamer binnen en neem op hoop van zegen vier pillen ibuprofen.  Ik hoor de regen op het dak klateren en weet dus gedeeltelijk waar deze pijn vandaan komt.

Gelukkig hebben we nog een aantal uren voor we op moeten staan en ik ga zo pijnloos mogelijk liggen en val terug in slaap.  Als ik mijn ogen weer open is het opeens half negen!  Rick en Orion komen net naar boven en ik dwing mezelf op te staan. De ibuprofen heeft nagenoeg niets uitgehaald.

Het plenst nog steeds en gelukkig heeft Rick het weer al getrotseerd en Orion uitgelaten. De koffie staat ook al klaar en ik schenk dankbaar een Blond Amsterdam mok vol.  Ik ben nog steeds mijn "Delfts blauwe" daarvan kwijt en ik verdenk Saskia, maar zij ontkent in alle kleuren dat zij die mok ergens heeft.

Als ontbijt warm ik een Weight Watchers ontbijt quesadilla op in de magnetron.  Ik was vergeten dat ik die nog had en het is weer eens wat anders. Hij smaakt dan ook erg lekker.

Grumpy laat vijf centimeter regen zien van vannacht!

Sharon sms-t of we om kwart over tien in plaats van tien uur kunnen beginnen.  Ik vind dat prima want ik ben vandaag toch niet zo snel.  Door de stromende regen rijd ik naar de sportschool en kan gelukkig in de garage beneden parkeren.

Nog droog parkeer ik mezelf dus op de ARC trainer, maar dat ben ik niet meer als Sharon me komt halen voor de personal training.  Behalve dat Anytime Fitness echt niet schoon is, is het in de cardio zaal altijd idioot warm, dus ik ben zeer bezweet.  Ik zou hier geen lid meer zijn als Sharon er geen personal trainer was.

Het halve uur personal training gaat zoals altijd snel.  Sharon houdt er rekening mee dat mijn nek en schouders zo vast zitten.  Ook mijn heupen en benen doen echter pijn.  Sharon maakt een routine, die mijn spieren wel allemaal aan bod doet komen, maar ze niet overbelast.

Na afloop doe ik nog wat cardio en als ik naar huis rijd is het eindelijk weer even droog.  Thuis lijn ik Orion dan ook gauw aan voor zijn wandeling.  We komen onderweg een aantal onverwachte obstakels tegen, maar als ik snoepjes blijft gooien wordt Orion voldoende afgeleid.

Net als het weer begint te regenen zijn we weer thuis. Saskia maakt op mijn verzoek een lijst van dingen, die zij naar Australie mee moet nemen.  Haar vertrek is inmiddels minder dan twee weken van nu!  Ik krijg erg het gevoel dat ze er wel opgewonden over is, maar tegelijkertijd ook de tijd thuis nog wil rekken.

We rijden naar het Mosaic District en Saskia gaat met Kaylee kletsen bij Mom's, een organische supermarkt.  Ik loop  naar District Dumplings en bestel tien gestoomde dumplings, vijf gevuld met groente, vijf gevuld met vlees.  Het smaakt natuurlijk weer heerlijk!

Dan lopen we naar Target en werkt Saskia haar lijstje af.  We zijn vrij succesvol, er zijn maar een paar dingen, die we hier niet vinden!  Australie heeft een andere stekker en daar vinden we zelfs een verloopstekker voor.  Hopelijk werkt die.

Met een karretje vol lopen we naar de kassa.  Target is goedkoop, maar als je veel koopt natuurlijk niet.  Gelukkig bieden ze de optie om het eindbedrag op twee verschillende kaarten te zetten. Ik heb trouwens ook iets voor mezelf gekocht, een handige zwembadtas, waarin al die spullen van Saskia passen!

Saskia moet weer gaan babysitten en ik train met Orion, die nog steeds telkens komt kijken als de deurbel gaat. Hij gaat wel keurig terug naar de mat als ik hem dat opdraag en ik hoop dat veel trainen het een gewoonte gaat maken er te blijven zitten.

Van Chewy.com bestel ik Orions eten veel goedkoper, Saskia's katten vinden de doos geweldig!

Het is weer tijd om mijn haar te laten bijkleuren en dit keer doet Taylor dat bij Lofty Salon.  Zij verft ook mijn wenkbrauwen, want die zijn door de zon ook veel te veel verbleekt.  Ik ben zeer tevreden over het resultaat!

In mijn email krijg ik een berichtje van Seton Hall waar Katja studeert.  Ik ben even bezorgd, maar het blijkt dat Katja de Dean's List weer heeft gehaald.  Alweer heeft ze een GPA (grade point average, dus gemiddelde van cijfers) van 4.0, het hoogste. 

Katja is degene waarvan iedereen op de basisschool en het eerste jaar middle school zei dat ze geen academisch wonder was. Ik zal bijvoorbeeld nooit vergeten hoe ik vocht voor haar om Spaans te mogen doen in de achtste klas. Haar cijfers in de zevende klas waren niet goed genoeg, maar uiteindelijk kreeg ze een A in Spaans dat jaar.

Haar Engelse lerares destijds had het door, het zat erin, maar moest eruit komen en dat doet het tegenwoordig helemaal!  Katja haalde haar diploma van Virginia Tech cum laude en dat had niemand toen gedacht!

Katja knokt voor haar cijfers. Ze werkt super hard en ik heb enorme bewondering voor haar! Seton Hall is een heel gerenommeerde universiteit en daar staat ze zomaar aan de top van haar klas! Ik realiseer me nu dat zij net als ik een perfectionist is en nu wil ze die 4.0 GPA natuurlijk behouden.

Rick is al thuis en stelt voor naar Pazzo Pomodoro te gaan om te eten.  We nemen plaats aan de bar en worden als oude bekenden begroet. Ik bestel penne met zongedroogde tomaten en zalm en smaakt me prima.  Rick is niet zo te spreken over zijn gerecht, jammer genoeg, het ziet er ook erg droog uit.

Thuis gaan de voeten weer omhoog en kijken we een paar leuke shows.  Hopelijk is het morgen weer beter weer, want nu mis ik mijn lekker ontspannen zwem half uurtje!