Bijna mijn doel bereikt!

Rick moet er weer heel vroeg uit. Ik heb niet lekker geslapen en ben dus wakker als zijn wekker gaat. Toch probeer ik nog verder te doezelen en val weer in een droomslaap. Na de gekste dromen, die ik me niet meer herinner, sta ik rond kwart over acht op.

Orion ligt in zijn bench te slapen.  Daar ben ik blij om, hij vindt het er duidelijk niet erg in. Zoals altijd pakt hij weer een speeltje in zijn bek om mij te begroeten. Dat moet iets betekenen, maar ik zal waarschijnlijk nooit weten wat. Cosmo deed dat nooit.

Het is mooi weer, maar met een graad of zestien te koel om buiten te eten. Bovendien is alles kleddernat van de regen van gisteren. Ik bak een paar eieren met Gorgonzola en eet die met een glas wortel-mango sap. Erg lekker!

Dit koelere weer is natuurlijk perfect om op het deck op de plaats hard te lopen als "sporten". Orion vermaakt zich intussen in de achtertuin met de buurhonden langs het hek rennend. Als ik echter even niet oplet zie ik hem niet meer.

Hij heeft weer eens een gat in het hek kunnen maken en zwemt lekker in de vijver! De stouterd kijkt me heel onschuldig aan, komt weer onder het hek door en gaat dan lekker in het gras rollen. Daarna is hij kennelijk moe want gaat de rest van mijn uur hardlopen slapen.

Als ik klaar ben douche ik gauw en ga dan naar Lofty Salon. Gewoonlijk kom ik later in de middag dus Carmen is verbaasd me om half twaalf al te zien. Mijn glaasje wijn laat ik nog maar even achterwege, te vroeg!

Als de kleur is ingetrokken knipt Mona mijn kapsel weer in model.  Dat is hard nodig, mijn haar was veel te lang.  In de zomer kan dat wel handig zijn zodat ik het in een paardenstaart kan dragen in de hitte.  Maar nu ziet het er weer een stuk beter uit.

Mijn buurvrouw Susan is er ook en we kletsen wat bij.  Dan haast ik me naar Whole Foods, want het loopt al tegen tweeen en ik heb nog geen lunch gehad.  Ik koop ook gelijk maar avondeten hier.  Het kost bij elkaar bijna niets, zouden de Amazon kortingen al van kracht zijn?

Als ik thuis de garage binnenrijd en mijn spullen wil pakken, realiseer ik me dat ik mijn Italiaanse leerboek bij de kapper heb achtergelaten.  Gelukkig heeft Susan het en belooft het vanavond terug te brengen.  Spaart mij een rit terug naar de salon, dus ik dank haar hartelijk.

Gauw warm ik kip en groente dumplings op en schenk een bakje watermeloen gazpacho in.  Mijn maag rommelt nu wel erg dus heb smaakt allemaal extra lekker! Het is heerlijk buiten nu en de kolibrietjes komen ook lunchen, al ruzieen ze heel wat af!

Eigenlijk zou ik nu al naar het zwembad willen, maar ik moet wachten tot vier uur. Ik baal er wel van dat ons feitelijk een week "ontnomen" wordt doordat de scholen vroeger dan gewoonlijk begonnen zijn.  Maar alle lifeguards zijn high school leerlingen dus het is niet anders. 

Klokslag vier uur loop ik het zwembad binnen en ben weer de enige daar.  De lifeguards zullen wel denken daar heb je dat mens met haar dolfijn kickboard en gele flippers weer.  Maar kan me niets schelen, ik trappel lekker tachtig baantjes bijeen in bijna een uur.

Dat is twee kilometer dus om mijn vijftig kilometer doel te bereiken hoef ik nog maar een kilometer te zwemmen. Hopelijk gaat dat morgen lukken, want het weerbericht voor het weekend is niet zo gunstig.  Wij krijgen dan de overblijfselen van Harvey, maar gelukkig lang niet zo erg als in Texas waar het een enorme ramp is.

Na mijn zwemmen ga ik op een ligstoel opdrogen. Er zijn maar heel weinig mensen hier, waarschijnlijk omdat het toch wel koel is. Ik bel United Airlines, want ik heb volgende week dan wel business class, maar nog geen stoel. Na een kwartier (!) wachten komt er eindelijk iemand aan de lijn en die geeft me de laatste stoel aan het gangpad.

Intussen lig ik te rillen op de ligstoel. Tijd om naar huis te gaan dus. Ik ben net weer in droge kleding gekleed als Rick binnenloopt.  Hij weet nooit wat er wacht als avondeten en is aangenaam verrast als ik vertel dat het sate met bruine rijst en Mexicaanse koolsla van Whole Foods wordt vanavond.

Rick grilt de kipspiesjes en ik warm de pindasaus en rijst op en de salade is natuurlijk al klaar.  Het is mij te koel buiten, dus we eten binnen.  Rick verklaart me voor gek, want hij vindt het heerlijk buiten, maar dat zwemmen in kouder water heeft om de een of andere reden tot gevolg dat ik maar niet warm kan worden.

Na het eten gaan verdiend de voeten omhoog en kijken we naar America's Got Talent.  Altijd een favoriete show van ons beiden en ook vanavond gaan onze favoriete artiesten door.  Dan is het Master Chef voor mij, ik vind het zo knap hoe mensen, die verder geen kookopleiding hebben, zulke heerlijke dingen maken.

Morgen is het alweer de laatste dag van augustus.  Ondanks dat we (voor het eerst) geen lange reis hebben gemaakt is de zomer toch weer omgevlogen. Ik heb wel het gevoel, zeker als ik morgen die kilometer nog zwem, dat we optimaal van het zwembad gebruik hebben gemaakt dit jaar. Dat is weleens anders geweest (in 2014 gingen we maar twee keer en dan is dat abonnement wel heel erg duur, maar dat kwam door de brand).