Een lekker "rust"dagje

Kai en ik bleven gisteravond tot middernacht op, een uur later dan ik gewoonlijk naar bed ga.  Vandaag staat er niets op het programma dus ik mag van mezelf uitslapen tot ik echt wakker ben.  Om kwart voor negen ben ik dat en lees emails op mijn telefoon. 

Daaronder een aanvraag voor een rondleiding voor morgen, maar helaas voor dat gezin ben ik al geboekt.  Zo niet, dan had ik het nog niet aangenomen, want ik wil zoveel mogelijk tijd met Kai kunnen besteden.

Die is al beneden als Orion en ik daar aankomen.  Ik laat de katten uit hun kamer, iets waaraan ik mezelf echt moet herinneren, want dat doet Rick gewoonlijk. Orion maakt intussen de achtertuin onveilig.  Hij heeft nieuwe vriendjes om tegen te blaffen, onze vers aangekomen Canadese buren hebben twee honden.

Als ik een sterke kop koffie heb gezet maak ik ontbijt.  Kai en ik hebben meer dezelfde smaak in dingen, dan Rick en ik.  We hebben nu Rick op reis is een brood met heel veel zaden van Whole Foods gekocht.  Daarmee maak ik een tosti met Goudse kaas.

Met een flesje groente- en citroensap geniet ik er buiten op het deck van. De vogeltjes vliegen intussen af en aan om van ons voer te eten.  Ook het kolibrietje komt langs.  Vorig jaar waren er meerdere, maar ik heb volgens mij dit jaar alleen deze gezien.

Zin om flink te sporten heb ik niet, maar ik wil toch mijn stappen bijeen krijgen.  Op het deck "hip" ik genoeg om tot 8000 stappen te komen.  Dan lijn ik Orion aan voor de rest.  Hij gaat graag mee en we komen nogal wat obstakels tegen in honden en mensen, maar de snoepjes doen weer wonderen.

Saskia heeft het voor elkaar gekregen morgen al een afspraak met een psychiater te hebben.  Ze vraagt mij haar psychiater in Richmond te bellen om haar documentatie naar haar te e-mailen.  Vanochtend heb ik daar een urgent berichtje op hun antwoordapparaat over ingesproken, tenslotte is Saskia twaalf uur vooruit op ons.

Gelukkig bellen ze een paar uur later terug dat dat geen probleem is.  Ik krijg wel te horen dat ze het niet op prijs stellen telkens zulke urgente vragen te krijgen.  Voor Saskia vertrok hadden we namelijk ook al haast, maar dat kwam doordat de week ervoor de hele praktijk gesloten was omdat iedereen op vakantie was en Saskia dus dagenlang voor niets belde. 

Dit keer maakte Saskia vandaag pas de afspraak en kon morgen al terecht. We betalen ze honderden dollars en ik voel mijn haren overeind gaan staan. Ik slik mijn commentaar echter in en bedank vriendelijk voor de hulp.

De telefoon gaat en ons airconditioning bedrijf vraagt of de monteur nu kan komen in plaats van om vier uur.  Dat komt mij eigenlijk wel prima uit.  Bill komt de zolder fan maken, die al maanden kapot is en we krijgen telkens extreme hitte alarms daardoor. 

Eerst hadden ze de nieuwe fan niet voorradig en wachtten we daarop.  Daarna brak Charles per ongeluk een deel van de nieuwe fan en moest Rick gaan bellen wanneer die gemaakt was, zo lang duurde het.

En nu komt Bill vele weken later (het was opeens miraculeus voorradig nadat Rick had gebeld).  Hij gaat naar zolder en komt niet veel later naar beneden.  Wat ze moesten vervangen is niet de juiste maat! Wij zijn altijd tevreden geweest over de service en expertise van dit bedrijf, maar dit doet ons afvragen of we misschien een ander bedrijf in de arm moeten nemen. Ze krijgen nog een (1) kans!

Kai maakt onze lunch vandaag.  Alweer iets waar Rick niet van houdt en wij zien onze kans schoon.  We beginnen met lekkere tomaten-basilicum soep van Souper Girl.  Ik drink hem koud en Kai warmt hem op.  Zo hebben we toch wat groentes bij het maal.

Kai bereidt decadente gnocchi met gorgonzola saus.  Het smaakt stukje voor stukje heerlijk! Wat mis ik het om gerechten met sterk smakende kaas te kunnen maken.  Soms denk ik dat ik koken een heel stuk leuker zou vinden als ik kon bereiden wat ik lekker vind.  Maar ja, ik vind het nog altijd ontelbare malen fijner om Rick aan mijn zijde te hebben!

Na de lunch gaat Kai met Bea skypen.  Dat kan wel uren duren (en dat doet het ook) dus ik maak me klaar voor zwembad.  Kai zal komen als Bea gaat slapen. Ik merk dat ik mijn dagelijkse kilometer echt heb gemist de afgelopen vier dagen!

Als de baan waar ik het liefst in zwem vrijkomt geniet ik dan ook weer van het koele water.  Het is zo ontspannend en tegelijkertijd inspannend, want ik zwem de kilometer binnen een half uur. Ik voel mijn beenspieren werken.

Na afloop ga ik verder lezen in mijn boek over Rembrandt's dochter Cornelia, "I am Rembrandt's Daugther". Ik vind het een goed geschreven boek, moet ik zeggen!  Zij is Rembrandt's bastaarddochter en het beschrijft goed hoe Cornelia eigenlijk zo graag Rembrandts goedkeuring zou willen, maar keer op keer teleurgesteld wordt.

Zoals ik al dacht duurt het nogal lang voor Kai ook komt.  Hij heeft een boekje met verhaaltjes met gezegdes in het Italiaans erin bij zich.  We lezen en doen oefeningen en ik ben toch opgelucht wel heel veel te begrijpen.  Er zijn maar een paar woorden die ik echt niet ken.

Meteen bestel ik dit boekje ook op Amazon.com al zijn de vertalingen in het Duits.  Het is opvallend hoe vaak Duitse gezegdes hetzelfde zijn als Nederlandse!  We zijn nog enthousiast bezig als ik een geluid hoor dat wel heel erg op donder lijkt. 

Inderdaad fluiten de lifeguards af en sluit het zwembad voor drie kwartier.  Precies over de stad Washington hangt een flinke onweersbui waar wij verder niets van merken. We zijn kennelijk dichtbij genoeg om de donder te horen.

Jammer, want ik vond het zo leuk om zo met Kai bezig te zijn met Italiaans. Aan de andere kant is het een goede tijd om ons klaar te maken voor het avondeten. Vanavond gaan we op een "date" naar California Shabu Shabu.

Daar worden we enthousiast terug verwelkomd.  Dat vind ik heel goede klantenbinding, want zo heb je het gevoel een oude bekende te zijn.  Ik bestel weer de zalm en biefstuk combinatie en Kai gaat vegetarisch.

Deze Japanse fondue is zo lekker!  Het vlees is zo dun dat het in minder dan een minuut gekookt is.  De zalm duurt ietsje langer maar niet veel. Verder zijn er heel veel groentes die heerlijk smaken met de twee sausjes, die we krijgen.

Aan het einde wordt van het overgeblevene en noedels soep gemaakt.  Ik neem al Kai's enoki paddestoelen, want daar houdt hij niet van.  Hij neemt dan weer mijn dikke noedels, want ik heb liever alleen de glasnoedels. 

De aangeboden gratis echt Japanse ijsjes slaan we af.  We hebben meer dan genoeg gegeten, maar het voelt ook als gezond en eerlijk eten.  Alles gewoon groente, vlees en vis in een bouillon, het blijft een van mijn favoriete "fondues"!

Thuis gaan onze voeten omhoog op de luie stoelen en de tv aan.  Niets bijzonders, ik moet mijn blog toch nog schrijven, maar omdat ik toch wil kijken duurt dat langer. Morgen weer een rondleiding, hopelijk wordt het niet te warm! Zolang de vochtigheid meevalt is het goed te doen.