Rick moet vanochtend vroeg op, maar het is alweer zo grijs buiten en ik blijf lekker tot half negen liggen. De monteur om eindelijk na maanden onze zolderfan te maken zal tussen negen en tien komen dus ik maak gauw mijn ontbijt.
Buiten plenst het werkelijk, helemaal niet voorspeld dus de overstromingswaarschuwingen vliegen ons om de oren! De crackers met Bonne Bouche en een glas groen sap zijn weer een zeer smakelijk ontbijt.
Een paar minuten na tienen zie ik Charles, de monteur, naar onze voordeur lopen. Gauw doe ik Orion in zijn bench met een paar lekkernijen. Charles is een oudere man met Amerikaanse vlag bretels en een blauw hoedje op tegen de regen. Orion blaft vanuit zijn bench al genoeg en ik ben blij hem niet los gelaten te hebben.
Jammer genoeg voor Orion duurt het uren voor Charles klaar is en iedere keer als die beneden komt loop ik er met een check naar toe en zegt Charles weer dat het nog niet werkt. Intussen ren ik op de plaats om mijn stappen bijeen te krijgen.
Orion is ontzettend lief. Hij gaat eens liggen en als ik hem iets lekkers geef knauwt hij daarop. Af en toe blaft hij zielig om mij te vertellen dat hij zich heus zal gedragen. Maar als Charles in zicht komt is er van dat goede gedrag niets te merken. Het is dus het beste Orion in zijn bench te laten.
Het regent en regent en ik vind het jammer dat Grumpy's buisje is gevallen, want ik denk toch weer een paar centimeter (we meten hier niet in millimeters maar inches, 2,5 cm). Het loopt al tegen twaalven en Charles is nog steeds niet klaar.
Om half een heb ik afgesproken met Sara voor de lunch. Ik moet nog douchen dus doe dat maar gauw, vreemd om te doen met die monteur in huis, maar ik zie geen andere manier. Charles belooft voor half een klaar te zijn en dat lukt hem ternauwernood.
Eindelijk na meer dan een half jaar hebben we weer een fan op zolder! Het is meteen te merken aan de temperatuur daar, want ik ga natuurlijk kijken. Ik betaal Charles en laat dan Orion eindelijk weer los. Gelukkig vindt hij zijn bench over het algemeen prima.
Lang kan ik niet met Orion spelen want ik heb mijn lunchafspraak wel naar een uur verzet, maar dat komt al snel. Sara zit al aan een tafeltje bij Viet Aroma als ik er aankom. Dit restaurant wordt steeds populairder, de meeste tafels zijn bezet.
Sara en ik kletsen gezellig bij onder het genot van heel goed Vietnamees eten. Ik neem de kip pho met een loempiaatje. Sara heeft een gerecht met van alles en nog wat waarvan ze dacht de helft mee naar huis te nemen. Het is echter zo licht dat ze alles opeet. Dat is wat ik zo fijn vind van Vietnamees, het is niet zwaar.
Op de terugweg haal ik nog een paar knauwdingen voor Orion, want de meesten daarvan zijn vanochtend opgegaan terwijl hij in zijn bench was. De regen is eindelijk opgehouden en ik zie mijn kans schoon toch lekker op het deck te gaan zitten.
Af en toe komt de zon ook tevoorschijn en ik heb goede hoop morgen lekker te gaan zwemmen. Natuurlijk vindt Orion ook weer zijn weg naar onze vijver. Kleddernat komt hij terug. Het blijft een deugniet!
Chris komt mij halen voor ons maandelijkse happy hour met de Vienna dames. Dit keer komen er maar liefst zeven anderen en we krijgen een tafel bij Red Galanga. Het wordt een gezellige avond en veel later dan andere keren, pas tegen negenen zijn we weer thuis!
3 reacties:
Wat een vreemde zomer is het, ook hier veel plensbuien en vanochtend dikke mist.
Dat Orion weer een gat heeft gevonden naar de vijver. Het is wat met die boeven.
Maar het is nooit saai met ze!
Groetjes, Bea
Dat lijkt me ook een raar idee, douchen terwijl er een monteur in huis bezig is. Maar soms kan het niet anders. Wat fijn dat de fan nu eindelijk gemaakt is.
Leuk dat jullie met z'n zevenen waren, dat was een lang 'happy hour'.
@Bea - Wij hadden vanochtend ook dikke mist! Vandaag ging hij weer vlak voor mijn ogen de vijver in, maar die kop! Kwaad kun je er niet op worden.
@Anja - Ja, veel meer dan een uur, maar ik vind het wel erg leuk dat de happy hours terug zijn. Een tijdje lang hadden restaurants ze niet meer, nu vrijwel iedereen weer.
Een reactie posten