Gisteravond hebben we wat te lang doorgekletst op Kai's laatste avond thuis. We lagen dan ook pas tegen middernacht op bed. Ik vind het knap van Rick dat hij toch om kwart over zeven opstaat.
Mij lukt dat pas om half negen als ik Kai ook op hoor. Rick maakt zich klaar voor zijn werk en Kai eet zijn cereal. Ik maak weer een paar crackers met Goudse kaas met chili's. Alleen let ik even niet op en Orion steelt er zo een van het eiland! Dan beleg ik de nieuwe maar met gewone kaas, ook lekker. Hopelijk heeft Orion geen last van de chili's.
Het is alweer zulk heerlijk weer, geen vochtigheid en een graad of vierentwintig. Het is een ongewoon koele augustus, maar wij klagen niet! Het wordt toch telkens tegen de dertig graden dus zeker zomers weer.
Met dit weer wil ik gewoon buiten zijn en besluit weer een uur op de plaats hard te lopen. De kolibrie komt langs en even later nog een, volgens mij een ander. Beiden zijn vrouwtjes dus moeilijk te zeggen. Ik heb nog nooit een mannetje gezien, helaas, want die hebben mooie rode keeltjes. Toch zijn het hoe dan ook bijzondere vogeltjes.
Kai wil graag naar Rite Aid voor nog wat toiletspullen. Onderweg daarheen tank ik benzine zodat we de van naar het vliegveld kunnen nemen vanmiddag. Met de korting van Giant betaal ik maar $2,03 per gallon (bijna vier liter)!
Bij Rite Aid vindt Kai zijn benodigdheden snel. Ik ga nieuwe contactlensvloeistof halen en zie dat die bijna uitverkocht is. Dat was ook zo bij Target een paar weken geleden en nu ben ik bang dat dat merk niet meer voorradig zal zijn. Ik koop dus maar gauw de laatste drie flesjes, ondanks de verzekering van een van de medewerkers dat er nieuwe zullen komen.
Voor de lunch haal ik de quinoa bowl van Chop't met wat veranderingen. Kai warmt zijn overgebleven pizza van eergisteren op en we eten gezellig op het deck. Het lijkt wel of Kai wacht tot het einde van zijn verblijven hier voor leuke gesprekken. We hebben veel te bepraten en onze lunch duurt dus wat langer dan gewoonlijk.
Als Kai naar boven gaat om in te pakken kleed ik me in bikini en ga naar het zwembad. Daar zie ik weer de Russische familie met de oma in bikini. Die oma is zeker ver over de zeventig en ik vind het geweldig dat ze in bikini loopt! Zo zie ik mezelf ook op die leeftijd, jammer dan dat de meeste Amerikaanse vrouwen zich in een badpak hijsen na een bepaalde leeftijd.
Gauw zwem ik mijn kilometer en klets met wat bekenden in het zwembad. Als ik thuiskom is Rick er ook en pakken hij en Kai alles snel in. Ik weet dat Kai dat best alleen kan, maar Rick vindt het altijd nog nodig om zijn volwassen kinderen daarin te assisteren (waarschijnlijk tot hun ergernis eindeloos vragen of ze alles wel hebben, ha ha).
Voor we het weten is het tijd om naar het vliegveld te gaan. Daar is het een drukte van jewelste en Rick moet echt zoeken naar een parkeerplek. We zien ook veel Nederlandse diplomaten nummerborden (FS), grappig genoeg.
De drukte doet ons vermoeden dat Kai misschien in rijen moet gaan staan, maar binnen valt het alles mee. Hij heeft binnen vijf minuten zijn bagage afgegeven bij British Airways en de wachttijd voor de veiligheidscontrole is twee minuten.
We nemen de tijd om afscheid te nemen en dan vertrekt Kai weer! Voor mij gelukkig dat ik hem volgende maand weer zal zien, maar op het moment weet Rick niet wanneer hij Kai zal weerzien. Zeker voor Katja's bruiloft, maar zij kijken nu naar september volgend jaar en dat is wel erg lang.
Toch weten we dat hij teruggaat naar zijn geliefde vriendin. Hij vliegt naar Bologna, net als ik volgende maand, en zij komen hem daar morgenochtend ophalen. Ze hebben in Casagrande in Emilia Romagna een appartementje onder het huis van Bea's ouders. Ik hoop haar ouders volgende maand ook te ontmoeten.
Er vloeien dan ook geen tranen bij het afscheid. Rick en ik zwaaien Kai uit en lopen dan terug naar de van. We zijn weer empty nesters en raken er al ietwat aan gewend. Ik zou wel willen dat onze kinderen iets minder ver van ons vandaag gingen wonen!
Dit lijkt misschien mijn blog lezend wel de Amerikaanse gewoonte, maar ik ken genoeg mensen hier in de buurt wiens kinderen ook in de omgeving blijven wonen. Rick en ik komen beiden uit gezinnen, die vaak buitenlands verhuisden. Wij zijn duidelijk nog steeds dol op reizen en hebben dat kennelijk doorgegeven aan onze kinderen.
Thuis maait Rick de voortuin en lees ik verder in mijn heel interessante biografie over Isabella van Castilie. We zijn beiden moe dus tegen zessen rijden we naar Taco Bamba. Daar is het druk, maar we vinden nog een paar krukken.
Rick bestelt een drietal taco's en ik heb de tostada's ontdekt. Ik bestel er een met groene chili ceviche en een met garnalen cocktail. Beiden zijn zo ontzettend lekker en licht! Een knapperige tortilla met lekkere vissalades er bovenop.
Het smaakt ons allemaal heel goed en met blije magen gaan we huiswaarts. Nu zijn we dus weer met zijn tweeen, plus dieren, en Orion is er zeker een! Gelukkig vinden we elkaar erg leuk.
We hebben een aantal dingen af te werken administratief, ik voor mijn rondleidingen en Rick voor Saskia's dingen in Richmond. Dan is het voeten omhoog en tv kijken. We maken het vanavond niet laat.
0 reacties:
Een reactie posten