Dag 8 Italie: Parma en toch nog even met Kai en Bea

Dit gaat dus mijn enige dag in mijn eentje worden, bedenk ik me bij het opstaan. Ik sta op tijd op, want wil het uiterste uit deze laatste dag halen.  Na mijn ontbijt beneden begin ik aan de wandeling naar het station.  Ik ben bijna halverwege als ik me realiseer dat ik mijn fototoestel vergeten ben!

Even overweeg ik dan maar alleen mijn telefoon te gebruiken, maar ik wil eigenlijk mijn zoemlens toch ook echt wel. Dan maar terug naar het hotel en met een taxi naar het station zodat ik toch de trein van half tien naar Parma kan halen.

Op weg naar Parma stoppen we halverwege ook in Modena waar ik weet dat Kai is.  Ik voel me toch wel wat verdrietig dat we deze dag ook samen hadden kunnen doorbrengen en smeed meteen een plannetje om zowel Parma te kunnen zien als Kai en Bea nog even.

Het station in Parma is dichtbij het centrum, slechts een minuut of tien lopen.  Als ik in het oude centrum ben stop ik eerst bij de toeristeninformatie.  De dame daar spreekt geen Engels dus ik ben weer eens blij met mijn beperkte Italiaanse kennis.  Ik krijg een kaartje mee en uitgelegd wat er zoal te zien is.

Alles is heel dicht bij elkaar.  Ik begin met de duomo, die prachtig is van binnen met allerlei schilderingen over het leven van Jezus. Ik koop een kaartje van 8 euro en daarmee krijg ik een audiotour voor de Battistero (doopgebouwtje), Duomo en het museum. 

De Battistero is ook heel erg mooi en interessant.  Ik luister naar alles daarover en naar wat dingen over de Duomo, maar volgens mij zou ik vandaag niet klaar zijn als ik alles ging luisteren.  Het is schitterend weer met een graad of zesentwintig dus ik sla de musea vandaag over.

Jammer genoeg is het als ik klaar ben twaalf uur en gaat de volgende kerk, die ik wilde bezoeken, tot drie uur dicht. Ik loop verder langs de bezienswaardigheden op het kaartje en ga kijken in de Camera di San Paolo in het oude klooster. Toegang kost twee euro, maar het is de moeite waard.

Zo langzamerhand heb ik al heel wat van het stadje gelopen en nog geen enkele prosciutto of kaas winkel gezien.  Ik had me straatjes met alleen maar hangende hammen en kaaswielen voorgesteld, maar die zijn er duidelijk niet.

Bij de toeristeninformatie wijst de dame me tenminste de Via de Farini waar ik inderdaad La Prosciutteria zie, precies zoals ik het me had gedacht. Het is inmiddels lunchtijd en ik neem plaats bij de gezellige Degusteria met producten van de Prosciutteria op het menu.

Het bord met prosciutto en andere worst en wat Parmezaanse kaas smaakt me prima.  Eigenlijk wil ik nog kijken in de Prosciutteria, maar zoals zoveel zaken hier is die tot later in de middag gesloten.  Ik heb gezien wat ik wilde zien in Parma (m.u.v. de gesloten kerk en winkel) en loop terug naar het station.

Daar neem ik de trein naar Modena en niet veel later komt Kai met de fiets aan.  Hij huurt die fiets bijna iedere dag. Alleen een beetje onhandig dat hij altijd op dezelfde plek moet worden afgezet.  Met fiets aan Kai's hand lopen we dus naar het centrum van Modena.

Hier hebben we natuurlijk gisteren alle hoogtepunten gedaan dus we besluiten lekker op een terrasje in het zonnetje van een drankje te gaan genieten.  We hebben hier mooi uitzicht op het paleis van de Doge wat helaas nu een militaire academie is en niet open voor het publiek.

 

Kai stelt voor een gelato te gaan eten en neemt mij mee naar Bloom.  Daar hebben ze heerlijke en ongewone smaken.  Ik neem vijg, peer en braam en Kai meer romerige gelato's.  We laten het ons goed smaken, al eet Kai de helft van de mijne op. Ik bereik op een gegeven moment een "te zoet" grens.

Na nog even een foto van de mooie Duomo in de zon te hebben gemaakt ga ik een tafeltje bezet houden bij Caffe del Collegio.  Kai gaat Bea ophalen en we hebben hier weer aperitivo. Dit keer hebben ze een enorm buffet met allemaal salades.

Kai en Bea doen er hun avondeten mee, maar ik neem enkel de groentes, zodat ik me daar later niet druk om hoef te maken. Dan is het nu toch echt een voorlopig definitief afscheid, maar ik voel me er beter over dan gisteren.  Het idee dat ik ze nog kon zien zat me niet lekker. Gelukkig is het allemaal goed gekomen.

Om half acht ben ik terug in Bologna.  Daar tref ik de osteria van gisteren jammer genoeg dicht.  Dan probeer ik de 051 met de lekkere vlees- en kaasplankjes en vind daar nog een tafeltje.  Ik laat het me nog een laatste keer goed smaken en loop dan terug naar het hotel. 

Het was werkelijk een geweldige week en al ben ik blij weer terug naar Rick en Orion te gaan toch heeft Italie altijd een speciale plaats in mijn hart!  Iets wat ik met de meeste andere landen niet heb.