Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, september 04, 2017

Labor Day, laatste zwembad dag

Het is vandaag in de VS en Canada Labor Day, een vrije dag voor Rick dus.  De zon schijnt vrolijk en dat maakt opstaan makkelijker. Na Orion een wandelingetje te hebben gegeven gaan we op zoek naar ontbijt.

Rick heeft een goede oogst habanero pepers en al heel wat ideeen wat hij ermee kan doen

Bij Starbucks halen we ijskoffies en besluiten dan bij de zeer populaire Dunkin Donuts broodjes te halen.  Thuis genieten we ervan.  Ik moet zeggen dat mijn English muffin (waarvan ik het brood met Orion deel) met ham, kaas en ei werkelijk heerlijk en vers is. Ze kunnen duidelijk meer dan donuts (ik las ergens dat ze de naam willen veranderen om die reden, maar daar is nog geen teken van).

Rick gaat een stuk fietsen en ik doe weer mijn uur op de plaats hardlopen op het deck. Het kolibrietje komt weer drinken.  Gelukkig is ze er nog, ik ben bang dat ze over een paar weken weer naar warmere oorden zal vertrekken.
De Monarch vlinders zijn er nu ook weer, zo mooi!

Als ik achtduizend stappen bijeen heb vind ik het wel weer welletjes geweest.  Rick komt terug van zijn ritje en gaat door met ons project.  Vandaag is Venetie aan de beurt.  Ik lees mijn Italiaans-Duitse boekje uit, Fluessiges Italienisch.  Ik vond het een leuk boekje, want allemaal dialoog en ik leerde er veel van.

De telefoon gaat en het is mijn Canadese (oudste) broer.  Wij willen eind deze maand een weekend naar hen toe en hij bevestigt dat ze er zullen zijn. Het is alweer een aantal jaren geleden dat Rick en ik in Canada waren. 

Na nog gezellig met broer en schoonzus bij gekletst te hebben gaan Rick en ik naar het Mosaic District.  Daar halen we lunch bij Taylor Gourmet.  Overal zien we alweer pompoen dit en pompoen dat dus ik wil nog tenminste een keer de lekkere watermeloen, rucola, queso fresco en meer salade eten.  Rick heeft een broodje, of beter, een brood, mijn hemel wat groot! Hij krijgt het dan ook bij lange niet op.

Onderweg naar huis haalt Rick nog wat meer verfspullen en als we langs het zwembad rijden is het daar al flink druk.  Het loopt tegen de dertig graden en ik wil per se nog van deze laatste dag dat het open is genieten.

Andere jaren raakte het zwembad vol (er mogen 247 mensen zijn), dus ik verkleed me snel en loop naar de overkant. Er wordt inderdaad geteld en het is druk, maar niet zo erg als vorig jaar toen er een rij buiten stond wachtend tot mensen vertrokken.

Al vind ik nog een ligstoel in de schaduw, ik bel Rick toch maar dat hij niet te lang moet wachten.  Hij is weer aan het verven en belooft als hij de pijl klaar heeft te komen. Er zijn ontzettend veel kinderen en ik besluit te wachten tot die het water uit moeten.
Het neemt me ook even om moed te verzamelen, want het water is wat mij betreft echt koud met 23 graden! Om kwart voor drie waag ik het erop.  Na twee echt koude baantjes gaat het prima. Een half uurtje later heb ik mijn 51ste kilometer erop zitten.  Ik hoop deze winter in het binnenbad meer te zwemmen.  Het helpt ook met mijn pijnen, namelijk.

Net als ik klaar ben zie ik Rick en Chris vrijwel tegelijkertijd binnenlopen. Mijn spullen liggen nu in de schaduw en daar is het te koel na het koude zwembad.  We vinden nog een aantal stoelen in de zon en Chris komt er gezellig bij liggen.

Rick en ik bespreken waar we willen gaan eten en dat wordt Taco Bamba.  We vragen Chris, die recentelijk alleenstaand is, wat haar plannen voor het avondeten zijn.  Als zij die niet heeft vragen we haar mee en dat doet ze graag.

We genieten nog wat van de zon en nog een plons in het koude water.  Als men begint met opruimen wil ik echter weg.  Dat vind ik zo deprimerend!  Ieder jaar weer is het echt een afscheid van de zomer als het zwembad dichtgaat.  Ons weer is vaak nog heerlijk om te zwemmen in september, maar er zijn dan geen lifeguards meer.

Thuis gaat Rick verder met verven (ik zal op een gegeven moment vast ook een paar pijlen doen, maar voorlopig is het nog zijn project). Ik lees verder in mijn zeer uitgebreide biografie over Isabella van Castilie.  Ik ben nog niet eens halverwege, maar het houdt mijn aandacht. 

Om half zeven halen we Chris op en rijden naar Taco Bamba.  Daar verwachten we grote drukte, maar dat valt heel erg mee.  Tot onze verbazing zijn er nog twee tafeltjes buiten open en we nemen er een van. 

Rick en ik gaan eerst bestellen en daarna Chris.  Bij dit restaurant bestel je en haalt het dan op.  Ik neem ook wijntjes en een margarita voor Rick mee.  Het is zo ontzettend lekker buiten! 

We smullen van ons eten, want dat is hier gewoon altijd goed en goedkoop.  Ik heb twee tostada's, een met ceviche en een met garnalen cocktail.  Beiden zijn weer heerlijk en licht.  De anderen hebben taco's, die er ook goed uitzien.

Na het eten praten we nog een tijdje door en zetten Chris dan weer thuis af.  Zij is mijn derde vriendin, die door haar man in de steek is gelaten het afgelopen jaar.  Allemaal na decennia getrouwd te zijn.  Ik ben blij dat Rick en ik elkaar nog zo leuk vinden!

0 reacties: