Avond twee met beste vrienden

Gelukkig hoeft Rick vanochtend niet zo vroeg op. Toch hoor ik hem niet opstaan en word pas wakker als hij en Orion terug boven komen. Het is weer prachtig weer, maar wel erg koud, maar net boven het vriespunt. Gelukkig gaat het vanmiddag goed opwarmen.

Rick heeft mijn koffie al klaarstaan en ik maak weer een paar crackers met kaas en een glas V8 als ontbijt. Dan neem ik Orion even de tuin in om de prachtige vlammende esdoorn van de achterburen te fotograferen. We spelen even met de frisbee en dan is het tijd voor mijn sporten.

Boven op de elliptische machine gaat het uur al Candy Crush en Wordfeud spelend lekker snel. Orion ligt intussen lief te slapen. Direct na afloop neem ik een warme douche. Zo ben ik vroeg klaar, al om kwart voor elf.

Aai mij!

Het is alweer heerlijk buiten, maar van alles gaande in de cul de sac en de straat naast ons. Een wandeling met Orion zit er dus niet in. In plaats daarvan neem ik hem de achtertuin in en laat hem snoepjes in het gras zoeken.

Dat vindt hij een heel leuke bezigheid tot Mia naar buiten komt. Dan rennen de twee honden weer lekker langs het hek. Heel handig, die andere honden, die Orion zijn nodige beweging geven. Ik vind het schattig dat geren met elkaar.

Katja heeft intussen een interview voor een verpleegsterspositie in het ziekenhuis waar zij graag wil werken. Ze denkt dat het goed is gegaan, maar moet nog tenminste een interview hebben. Spannend!

Voor mijn lunch haal ik een salade van Chop't en eet die bij een picknicktafel in een van de parken op. In het zonnetje is het heerlijk en ik geniet van de bak vol vitamines. Na het eten rijd ik door de buurt om de versierde tuinen te bewonderen.

 

 

 

 

 

Een ervan is wel heel leuk gedaan met van alles te zien! Lekker griezelig. Ik moet lachen om de skelet flamingo's en de verschillende skeletten. Sommige bomen zijn nu op hun hoogtepunt en ik kan het niet laten daar ook foto's van te nemen.

Voor het huis lees ik daarna mijn Dan Brown boek uit. Het is weer een heel goede, vind ik. Onverwacht en geloofwaardig aan het einde, ik vind het een aanrader. Ook weer heel anders dan de andere Robert Langdon boeken.

 

 

Rick komt vroeg naar huis en we nemen Orion mee voor een korte wandeling. Dan komen Christine en Chuck hierheen en chauffeert Rick ons bekwaam door idioot druk verkeer naar Meaza om Ethiopisch te eten.

Dat hebben Christine en Chuck nog nooit gedaan en het is altijd weer leuk en lekker. De serveerster adviseert ons wat lekker is en dan wordt een grote injera met allerlei gerechtjes erop gebracht. Het smaakt voortreffelijk en is heel gezellig. Het restaurant zit vol en vooral met Ethiopische families, een goed teken.

We tafelen lekker na, maar tegen negenen zijn we allemaal moe en brengt Rick ons weer naar huis. Daar nemen we afscheid van Christine en Chuck tot morgenochtend. Om de dag af te sluiten kijken we een oude Inspector Clouseau film, altijd leuk!