En weer naar huis

Het wordt weer een vroege ochtend, de wekker gaat om tien voor half zeven. Het is nog donker en dus wel even moeilijk opstaan. Gauw maken we ons klaar en merken dan dat er geen warm water is om te douchen! Brrr!!!

Beneden bij de receptie staat inderdaad een aankondiging dat er aan de waterketels wordt gewerkt, maar dat doe je toch niet als iedereen opstaat??? Enfin, we zijn in ieder geval klaar wakker!

We laden de tassen in de auto en rijden naar Starbucks. Onderweg komen we in een file te staan, maar Rick kent de omgeving genoeg om net op tijd van de weg te gaan en een omweg te nemen. We bestellen onze drankjes en eten, voor mij ijskoffie en de eiwit met paprika bites.

Gelukkig valt het verkeer verder alles mee, want Tammy zei gisteren dat we het spitsuur zouden treffen en extra tijd moesten nemen. Dat valt hier in het niet bij in ons gebied, heel af en toe even wat langzamer rijden is alles! Onderweg zien we een prachtige zonsopgang, die heel lang blijft. Duidelijk zitten we hier noordelijker want bij ons gaat dat allemaal veel sneller.

Bijna twee uur voor we vertrekken leveren we de huurauto in bij Avis. Dan zijn we onze tassen ook vrijwel onmiddellijk kwijt want de United balie is het eerste wat we in de terminal zien. Gek genoeg heeft Rick geen TSA Pre vandaag, maar ik wel.

Al is de rij daar langer dan bij de gewone veiligheidscontrole sluit ik er toch bij aan. Op die manier hoef ik mijn hele tas niet leeg te halen en kan ik mijn schoenen aanhouden. Rick is er wel sneller doorheen dan ik, maar ik hoef niet alles terug te stoppen.

Eigenlijk jammer dat we al ontbijt hebben gegeten want dit is een leuk vliegveld met lekkere restaurantjes. Wij nemen plaats bij de gate en laden onze telefoons op zodat ze helemaal vol zijn voor de vluchten.

We hebben Economy Plus voor de vlucht van Grand Rapids naar Chicago. Ik zit aan het raam en het grootste deel van de vlucht vliegen we over het enorme Michigan Meer! Na een uur bereiken we de andere kant en ik baal dat ik aan de verkeerde kant zie om de Chicago skyline te fotograferen!

Voor op schema landen we bij een E gate en onze volgende vlucht is bij een B gate. Dit is een heel uitgestrekt vliegveld en het is even lopen, maar we hebben een half uur de tijd. Rick en ik lopen best snel dus dat gaat lukken.

Onderweg koop ik een heerlijke uitziend meergranen stokbroodje met kip, brie en paprika voor mijn lunch. Rick vindt de kazen, feta en brie, hier niet lekker en haalt een veel minder lekker uitziend broodje (of zeg maar gerust brood) bij het volgende restaurantje.

Als we bij de gate komen staat iedereen al in de rij om aan boord te gaan. Dit keer zitten we wel vrij vooraan maar hebben we geen extra beenruimte. Ik wou dat ik dat had geweten want er was nog genoeg plaats in Economy Plus.

Gelukkig heb ik een raamplaats en Rick het gangpad en de man tussen ons in verzucht dat ze de stoelen steeds dichter bij elkaar zetten. Dat is mijn mening ook. het is bijna misdadig! Ik ben 1,75 meter lang en heb lange benen, die de stoel voor mij dan ook raken. Ik kan me niet voorstellen hoe dit moet zijn als je echt lang bent!

Nu vliegen we wel over Chicago!

Het is maar een korte vlucht en ik smul hapje voor hapje van mijn lunch. Ik lees eindelijk de biografie over Isabella van Castilie uit en begin dan aan de laatste romantische mystery van een van mijn favoriete auteurs Barbara Freethy.

Voor ik het weet is het tijd om te landen. We zijn heel blij met het heerlijke weer hier, zonnig met wel wat wind, maar na het grijze weekend zeer welkom. We nemen de people mover bus terug naar de hoofdterminal.

Daar komen onze tassen binnen de kortste keren van de band rollen. We betalen voor het parkeren en zien weer dat een taxi voor langere reizen een betere keuze is, zo duur is het parkeren hier geworden! De "Flux Tek", Ricks auto, wacht geduldig op ons.

Thuis is dat met Orion ook het geval. Er is geen beter welkom dan van een hond! Na hem flink geknuffeld te hebben dragen we onze tassen naar boven.  Zin om uit te pakken hebben we niet want het is zo lekker buiten!

Rick gaat aan de achtertuin en ik ga voor het huis verder lezen in mijn spannende boek. Tegen vijven wordt het te koel en verplaats ik me naar onze voorkamer. Rick heeft intussen de achtertuin gemaaid en is bezig met meer Halloween enge dingen boven in Kai's kamer.

Hij is klaar om te gaan eten als dat allemaal op is gezet, maar ik wil mijn boek uitlezen. Dat lukt me om half zeven en dan rijden we naar Taco Bamba voor ons avondeten. Daar bestel ik een tostada met ceviche verde en een paar taco's, het smaakt weer super lekker.

Dit is het enige Mexicaanse restaurant waar ik graag heenga, alleen staat hun muziek zo belachelijk hard dat we niet eens gewoon kunnen praten. Rick merkt dat zelfs op en dat zegt wat. Het maakt dat ik ook zo snel mogelijk weer naar huis wil.

Halloween in de buurt (de laatste een foto van onze verlichte tuin)

Thuis gaan we lekker ontspannen met ons heel blije hondje. Voeten omhoog en lekker tv kijken. De afgelopen dagen waren best intens vooral emotioneel, merk ik. Ricks familie is mijn familie en we maken ons erge zorgen om zijn vader en de rest van de familie ook.

Morgen een van de laatste rondleidingen dit jaar, ik zie ernaar uit. Het zal lekker weer worden, eindelijk eens niet zweten!