Reis naar Michigan

Het is wel heel moeilijk opstaan als onze wekker om kwart voor zes afgaan! Slaapdronken maken we ons klaar, terwijl Orion meteen klaarwakker is. Na mijn douche laat ik Orion uit terwijl Rick doucht.

Dan pakken we de laatste spullen in en doen de bagage in Ricks auto. We nemen afscheid van Orion die weer heel goed verzorgd zal worden door de buren en rijden naar Dulles Airport. Het is nog donker als we daar om tien voor zeven aankomen.

We zijn inmiddels allebei Premier met United dus checken onze tassen daar in. Opeens merkt Rick dat hij zijn telefoon in de auto heeft laten liggen. Gelukkig hebben we voor de verandering vrij dicht bij de terminal geparkeerd en kan hij hem makkelijk op gaan halen.

Intussen sluit ik in de TSA Pre rij aan en ga vast door de veiligheidscontrole. Die stelt niets voor hier. Ik vind het nog altijd $100 heel goed besteed aan Global Entry en TSA Pre!

Rick volgt niet veel later en we nemen de "people mover", een soort bus op hoge poten, naar de D terminal. Daar gaat Rick in de rij staan voor koffies van Starbucks en ik bij Potbelly voor ontbijt broodjes.

Ongeveer tegelijk krijgen we onze bestellingen en dan lopen we naar de gate. Daar zijn we precies op tijd om meteen aan boord te gaan. We hebben Economy Plus en dus meer beenruimte. Rick heeft het gangpad en ik het raam en tussen ons in zit een alleenreizende vrouw.

Keurig op tijd vertrekken we en de vlucht gaat maar liefst veertig minuten duren. De drankjes zijn dus enkel jus d'orange of water, maar wij hebben onze koffies. De flatbread met ham, ei, champignons en tomaat smaakt mij zeer goed als ontbijt.

Behalve de drankjes worden er ook stroopwafels uitgedeeld en ik zeg dat die uit mijn geboorteland komen. De vrouw naast mij vraagt of ik Nederlands ben en vertelt dat zij uit Croatie komt. Zij wil daar over een aantal jaren met haar man weer gaan wonen als hun kinderen uit huis zijn.  Zoals zij erover vertelt lijkt het me inderdaad een heel mooie woonplek.

Voor we het weten is het tijd om te landen en de copiloot roept om dat dit de laatste vlucht van onze piloot is na achtentwintig jaar met United. Dat levert natuurlijk applaus op. Als we eenmaal geland zijn blijkt de goede man ook net tijdens de vlucht een kleinzoon gekregen te hebben. Iedereen feliciteert hem dan ook van harte bij het van boord gaan, zo leuk!

Op de achtergrond zie je de skyline van New York

We hebben een overstaptijd van 2,5 uur hier in Newark. Gelukkig is het een heel modern vliegveld met overal zitplaatsen en barretjes met stopcontacten om electronica op te laden. We gaan ergens dichtbij onze gate aan een bar zitten en bestellen een Diet Coke.

Echter staat er zo'n harde muziek boven ons hoofd en zitten we vlak naast een plek waar geboord en gezaagd wordt. Ik kan niet tegen al dat geluid en kan me nergens op concentreren. Ik ga dus op verkenning uit en vind daarbij een veel rustigere zitplaats.

We rekenen snel af en verkassen daarheen. Een half uurtje voor we aan boord kunnen gaan we eten voor de lunch kopen. Ik heb een dim sum restaurant gevonden en bestel de "sampler", drie verschillende gerechtjes, wat me genoeg lijkt voor de lunch.  Rick koopt een belegd broodje.

Nu kunnen we meteen door de bus in naar ons vliegtuigje naar Grand Rapids. Dit is een klein vliegtuig dus veel mensen moeten hun bagage alsnog inchecken, maar onze tassen passen onder de stoelen.

Als we opstijgen hebben we mooi zicht op New York City en als we landen zie ik mooie herfstkleuren.  De vlucht duurt een paar uur en voor we het weten zijn we in Grand Rapids, Michigan. De tassen komen ook heel vlot en dan gaan we naar Avis om de huurauto op te halen.

 

We moeten even in de rij staan, maar dan krijgen we een Volkswagen Jetta mee. We laden alles in en rijden het uur naar North Muskegon waar Ricks vader heel blij is ons weer te zien. Zijn vriendin Carol komt niet veel later en we kletsen gezellig bij.

Tegen vijven rijden we naar een bar in Muskegon waar Ricks ooms en een tante al zijn. Ook zij begroeten ons als lang verloren kinderen, zo lief! Het wordt erg gezellig met een paar drankjes en veel familiegeschiedenis verhalen.

Jammer genoeg begint om half zeven een band te spelen en kunnen we ons niet meer verstaanbaar maken. Ricks vader vond het volgens mij al sowieso genoeg dus we nemen hartelijk afscheid. Een oom gaan we waarschijnlijk morgen nog bezoeken.

Intussen heeft Carol het avondeten klaarstaan. We eten bbq pork, een zuidelijk gerecht van varkensvlees in zoetzure saus op een broodje met koolsla. Ook heeft zij een soep met rundvlees en gerst. Het smaakt allemaal erg goed.

We vermaken ons nog met hun bichon Bobo en praten nog wat na. Het vroege opstaan begint mij echter parten te spelen en Rick ook. Tegen negenen nemen we dan ook afscheid. We checken in het Holiday een paar kilometer verderop en ontspannen ons daar nog even maar het licht zal we snel uitgaan denk ik!

Zo'n schattig beestje!