Dag 5 Nieuw Zeeland en Australie: Reis naar Perth en weerzien met Saskia

Om zes uur gaat Ricks wekker maar we zijn eigenlijk allebei al wakker. Rick maakt zich klaar en gaat dan ontbijt halen. Als hij daarmee terugkomt ben ik ook helemaal klaar en ingepakt. Dit keer hebben we nog een laatste sausage roll van Starbucks. Ik ben benieuwd naar het Australische eten!

Voor op schema brengen we de bagage naar beneden en checken uit. Onze auto staat al op ons te wachten en de vriendelijke receptionist helpt ons alles in de auto te doen. Dan nemen we afscheid van de Grand Mercure, echt een goed hotel!

Onderweg naar het vliegveld komen we af en toe in een file terecht maar om half negen parkeren we de Avis auto en schrijven de gegevens op. Rick is vergeten de kilometer teller naar 0 te zetten dus we weten niet hoeveel kilometers we hier gereden hebben, maar het zijn er heel wat.

Al hadden we maar kort de tijd hier in Nieuw Zeeland, we zijn toch heel blij dat we gegaan zijn. Het smaakt zeker naar meer, maar we hebben een aantal heel bijzondere dingen gezien.

Bij de Avis balie geven we de sleutel af en gaan dan inchecken. Dat is niet eenvoudig want cabine bagage mag maar zeven kilo wegen. Mijn tas weegt maar liefst negen kilo, want mijn kleine schoudertasje zit er ook in. Ook Ricks tas weegt beduidend meer dan zeven kilo.

Gelukkig zijn onze koffers niet helemaal vol en eindelijk heb ik mijn tas onder het gewicht. Rick baalt want hij moest er wat electronica uithalen, die hij liever niet in zijn koffer deed. Hij mompelt dat er straks vast niet gewogen gaat worden maar dat risico kunnen we niet lopen.

We proberen nog even of we onze middenzitplaatsen kunnen omwisselen naar een raam- of gangpadplaats maar niets is open. Gelukkig hebben we wel wat extra betaald voor meer beenruimte. Vervolgens zijn de koffers met een beetje hulp ook op de band en kunnen we naar de veiligheidscontrole.

Wat een modern vliegveld is dit! Tot nu toe ging alles automatisch en ook nu kun je naar een bak met groen licht en je spullen erin doen. Alleen de laptop moet eruit. Schoenen mogen aanblijven. Ik ben benieuwd wanneer die belachelijke regel ook in de VS weggedaan wordt.

Mijn tas moet nog een keer door de scanner, maar gelukkig mag ik daarna door. Er zit nu toch vrijwel niets meer in. We gaan kijken welke gate we hebben, maar die zal pas over een kwartier bekend worden. We kopen wat drankjes en kijken wat rond en zien dan gate 16 staan voor onze vlucht.

We lopen erheen tussen een heel Koreaans sportteam en het enige vliegtuig wat we hier zien is een Korean Airlines toestel. Hm, toch maar even op de app kijken of we het mis hebben. En jawel, het blijkt gate 6 te zijn. Hoe we dat verkeerd lazen zal altijd een raadsel blijven.

Bij de gate verwachten we dus dat onze cabine bagage gewogen zal worden. Maar Rick krijgt gelijk, er is geen weegschaal te bekennen. Volgens mij hebben sommige mensen ook echt wel meer dan zeven kilo in hun tas.  Maar goed, beter dan dingen achter te moeten laten.

Ook de Air New Zealand vliegtuigen hebben het nationale symbool, de zilver varen

 

Bij het aan boord gaan wacht mij een verrassing. Mijn zitplaats is veranderd en ik krijg toch een plaats aan het gangpad. Rick baalt want hij zit nog steeds in het midden. Dit is onze eerste Air New Zealand vlucht en deze maatschappij is door Conde Nast uitgeroepen tot beste ter wereld. We zijn dus benieuwd!

Ook is dit mijn eerste ervaring met een 787. Er zijn drie rijen met drie stoelen en er is een heel modern systeem om films e.d. te kijken, snacks of drankjes te laten brengen of zelfs met iemand in een andere stoel te chatten.  Erg leuk voor een zeven uur durende vlucht!

Dat laatste doet Rick, die aan de andere kant van het vliegtuig zit. Hij is helemaal blij want ook hij zit nu aan het gangpad. Hij heeft een echtpaar naast zich dat naast elkaar wil zitten. Helemaal goed, dus.

Al gauw na het opstijgen wordt de lunch rondgebracht. Er is keuze tussen kip in tomatensaus of teriyaki rundvlees. Ik kies het laatste en het is lekker. Als toetje krijgen we een chocolade ijsje. Het personeel is werkelijk super vriendelijk!

Als eerste vertier kijk ik de eerste Hobbit film. Het is alweer lang genoeg geleden sinds ik hem zag dat het verhaal weer vrij nieuw voor me is. Rick schrijft in de chat dat hij de tweede film aan het kijken is. Als de film afgelopen is werk ik mijn blog bij. Jammer genoeg is er geen wifi dus ik zal het vanavond pas kunnen posten.

Er zijn ook spelletjes en ik speel een tijdje Blackjack met de computer. Voor we landen krijgen we nog een lekker broodje ham en kaas. Dan komen we meer dan een half uur voor op schema in Perth aan.

Wat een ander landschap is het hier! Veel droger dan in Nieuw Zeeland maar veel mooi bloeiende bomen en struiken. De paspoortcontrole gaat ook hier heel gestroomlijnd met ons e-paspoort (ik was verbaasd Nederland niet tussen die landen te zien staan). Gelukkig mogen we van de douane beambte ook meteen door.

Dan gaan we op zoek naar een sim kaart en die vinden we van Vodafone. Eigenlijk had Rick Telstra aangeraden gekregen, maar die hebben geen kiosk hier en Vodafone geeft 12,5gb en veel belminuten voor maar $20. Dat is natuurlijk niets!

Bij Avis staat een rij en er is maar een medewerker. Het duurt even maar dan krijgen we ook een mooie BMW mee die Ricks hart sneller doet slaan. Alleen zit de richtingsaanwijzer bij deze auto weer links, terwijl Rick in Nieuw Zeeland net aan rechts gewend was. Nu doet hij dus weer telkens de ruitenwissers aan en wordt dan boos op zichzelf. Het is eigenlijk wel heel komisch!

We rijden naar Perth waar we de Novotel hebben geboekt. We brengen de bagage naar de kamer en gaan dan op weg naar Saskia's dorm. Daar staat Sas ons al op te wachten en na een flinke omhelzing laat ze enthousiast eerst zien waar ze gewoond heeft dit semester. We maken ook kennis met een paar van haar vrienden.

Daarna lopen we over de grote en mooie campus met allemaal exotische planten. Saskia laat zien waar ze haar klassen en examens had. Ze ziet er wel weer naar uit om bij VCU verder te studeren gelukkig, want al deed ze het goed ze vond dit semester wel erg moeilijk. Het Amerikaanse systeem is volgens mij veel schoolser dan in andere landen.

 

Saskia heeft een heilig ontzag voor de Australische ekster, die nogal agressief kan zijn

 

 

Rick en ik beginnen de vijf uur tijdsverschil te voelen en Saskia heeft trek. We besluiten dus naar Fremantle te gaan om daar te eten. Wat een leuk plaatsje is dat! Ik hoop dat we nog meer tijd zullen hebben het beter te verkennen (we hebben hier in Perth maar twee volle dagen).

We strijken neer bij de Little Creatures brouwerij aan het water. Het is heerlijk weer, maar er staat een fris windje dus ik ben dankbaar voor mijn jasje. Ik heb ook een hinderlijke kriebelhoest van mijn verkoudheid en wil het niet erger maken.

Ons mooie uitzicht tijdens het avondeten

Saskia vindt de hummus en falafel lekker, Rick neemt een pizza en ik een salade met kangoeroe "sate", geen pindasaus maar een tomatensaus, erg lekker! Dit is voor het eerst dat ik kangoeroe eet en het smaakt goed.

Aangezien Rick en ik omvallen van de slaap zetten we Saskia direct na het eten bij haar dorm af. Morgen gaan we Perth met haar verkennen. Terug op de kamer valt Rick vrijwel meteen in slaap. Ik schrijf nog wat blog en computer wat, maar net na negenen vind ik het ook genoeg geweest.