Inpakken en wegwezen

Voor de verandering ben ik eerder wakker dan Rick maar hij staat op en ik blijf nog even liggen. Niet lang want om acht uur kan de man voor het alarmsysteem komen en die moet de zolder op. Het kan dus niet dat ik dan nog in bed lig want die ladder is in onze kast.

Rick moet blijven wachten op die man dus ik ga ontbijt halen voor ons beiden. Bij Starbucks word ik als een oude bekende begroet. Dat gebeurt inmiddels bij twee van de Starbucks in de buurt. We komen er helemaal niet vaak, ha ha. Voor mij neem ik een koffie met melk en vanillesiroop en de egg bites. Rick hoeft enkel een hazelnoot latte.

Als ik klaar ben ga ik gauw aan de computer want Katja heeft nog wat adressen nodig voor de uitnodigingen voor haar bruiloft.  Die hoopt ze in onze afwezigheid te bestellen en de adressen worden er al opgedrukt. Natuurlijk hadden we dit al heel prima vorige week kunnen doen, maar goed.
Veel adressen heeft ze al via Facebook van mensen gekregen dus lang is de lijst niet.

Natuurlijk moet er ook vanochtend gesport worden, hoe weinig zin ik daar ook in heb. Gelukkig gaat het uur snel en heb ik de tienduizend stappen bijeen. Ik hoop op vakantie ook de discipline om te sporten op te brengen. Vroeger was ik daar heel fanatiek in (stond super vroeg op en zo) maar met de jaren is dat steeds minder geworden. Ik neem me zeker voor iedere dag iets te doen!

De alarmmeneer is intussen geweest en Rick en ik gaan serieus inpakken. Dat heeft wat voeten in de aarde want Ricks koffer weegt maar liefst negen pond meer dan toegestaan is. Gelukkig hebben we een derde tas, want mijn spullen voor drie weken passen niet in mijn tas waar ook mijn enorme kussen inzit. Uiteindelijk lukt het ons Ricks koffer net onder de vijftig pond te krijgen.

De tijd vliegt en inmiddels is het lunchtijd. We stoppen even bij de duikwinkel voor een spray zodat onze snorkelmaskers helder blijven. Bij Potbelly eten daarna een heerlijk broodje. Voor mij de mushroom melt, kaas en champignons, alleen had ik er geen hete pepers op moeten laten doen! Mijn mond staat in vuur en vlam, ze zijn lekker, maar echt heel heet!

Op de terugweg koop ik nog snel een scheermesje bij Rite Aid en dan gaat Rick thuis rekeningen betalen. Ik neem Orion de tuin in voor zijn snuffel het snoepje op spelletje. Hij vindt het weer prachtig en ik ga hem de komende weken echt missen.

Rick is intussen nog steeds bezig met rekeningen terwijl de taxi al staat te wachten. Ik betaal er ook een aantal en dan laden we de tassen in de Prius van de taxi chauffeur. Die auto is veel ruimer dan hij lijkt en alles past met gemak in de achterbak.

De rit naar Washington Dulles verloopt zonder oponthoud. We zijn expres vroeg vertrokken omdat we Thanksgiving verkeer vreesden maar daar is geen teken van.  Om half drie zijn we bij het vliegveld en ook daar is het rustig.

We geven onze tassen af bij de Premier balie waar niemand is. TSA Pre is ook leeg dus we zitten binnen tien minuten in de trein naar de C terminal.  Daar vinden we een paar stoelen aan de bar bij American Taproom vlakbij de gate.

We bestellen wat drankjes en computeren wat. Ook klets ik wat met de vrouw tegenover me, die naar Florida gaat voor Thanksgiving. Zij is jaloers op onze reis want ze vindt het nogal een opgave om het lange weekend met haar schoonfamilie te zijn. Die plichten van Thanksgiving hebben wij gelukkig vrijwel nooit omdat vrijwel iedereen ver weg woont.

Tegen vieren lopen we naar de gate. Rick koopt onderweg nog een broodje maar ik ben van plan in het vliegtuig eten te bestellen. We mogen al gauw aan boord en hebben een raam- en een gangplaats in Economy Plus, extra beenruimte dus. Jammer genoeg blijft de stoel tussen ons in niet open, maar dat geeft niet.

Als eten bestel ik de tapas doos. Allemaal lekkernijen zoals hummus, smeerkaas en bruschetta saus met crackers, gedroogde vruchten, amandelen en een lekker caramelchocolaatje toe. Het smaakt me prima.

Qua vermaak is het een ander verhaal. Eerst valt het geluidssysteem uit zodat we geen films of tv kunnen kijken, of althans niets kunnen horen. Dan koop ik wifi voor $23 voor de hele vlucht en een uur later doet die het ook niet meer. Ik krijg keurig mijlen voor het ongemak, maar toch.

Gelukkig heb ik ook nog spelletjes op mijn telefoon en vervelen doe ik me niet. Ongeveer een half uur voor op schema landen we in San Francisco. Daar hebben we dus ruim anderhalf uur voor onze vlucht naar Auckland en de business class lounge ligt vlak naast onze gate.

We geven onze boarding passen en vinden nog net een paar open stoelen. We nemen een paar versnaperingen maar niet teveel want aan boord zullen we ook heel wat krijgen. Straks stappen we in een 777 waar we dus business class stoelen hebben voor de dertien uur durende vlucht naar Auckland.