Katja's graduation lunch

We zijn weer op tijd op want het voelt nu nog een uur later. Rick gaat naar Starbucks voor koffies terwijl ik me klaarmaak. Met de koffies gaan we richting Katja. Van Kevin hebben we gisteravond al afscheid genomen.  Hij moet vandaag natuurlijk gewoon werken.

Katja is nog bezig met haar toilet als we aankomen en als zij klaar is gaan we op zoek naar ontbijt. Gisteren hebben we het Hooked Cafe uitgezocht, maar dat blijkt op maandag gesloten te zijn. Niet getreurd, Katja weet The Buttered Biscuit in het leuke strandplaatsje Bradley Beach vlakbij.

Dat is wel open en ook best druk zo op de maandagmorgen. We krijgen nog een tafeltje en bestuderen de lekkere gerechten op het menu. Ik weet het al gauw en bestel de "Copenhagen", een English muffin met cream cheese, gerookte zalm, spinazie en gepocheerde eieren. Het smaakt heel goed! Ook Rick en Katja zijn blij met hun keuzes.

Terug in het appartement verkleedt Katja zich voor de derde keer vandaag en heeft ze eindelijk de jurk aan, die ze naar haar graduation lunch wil dragen. Het is wat somber weer, maar droog en vrij warm met zeventien graden. Jassen hoeven we dus niet aan.

De rit naar Georgian Court University waar de lunch gehouden zal worden duurt ongeveer een half uur. Op de campus is het even zoeken waar het gebouw waar de lunch gehouden wordt is. Precies om twaalf uur lopen we er binnen en Katja ziet meteen Gabi en Jess, haar bruidsmeisjes maar ook vriendinnen van school.

Zij hebben drie stoelen aan de tafel met hun ouders en in Gabi's geval vriend en zus voor ons opengehouden. Als Katja Gabi's vriend ziet heeft ze spijt niet gevraagd te hebben of Kevin ook kon komen. De uitnodiging was voor de graduate met twee gasten en Katja hield zich daar netjes aan.

We krijgen een programma en er zijn wat welkomstwoorden van de directrice van het BSN programma. Dan is er lunch, maar ik heb nog nauwelijks trek na het late ontbijt en ook is het niet mijn favoriete eten. Ik eet dus maar een muizenportie en Rick en Katja ook.

Als iedereen klaar is met eten worden de graduates een voor een naar voren geroepen. Er zijn er drieentwintig en Katja is ongeveer in het midden. Ze geeft de directrice en de oud-directrice een hug en neemt dan een tasje in ontvangst.

Dit is geen officiele graduation met cap en gown, die is pas in mei en Katja weet nog niet of ze daarheen kan. Tegen die tijd heeft ze hopelijk een baan. Daarom doen ze ongetwijfeld deze lunch om te vieren dat de heel moeilijke studie succesvol is afgerond.

Het is wel heel leuk om mee te maken. Als iedereen het tasje met een boek van Florence Nightingale over verpleging heeft opgehaald is het tijd voor cake en foto's. Het is leuk om te zien hoe close dit groepje is na veertien maanden hard studeren met elkaar!

 

Tegen tweeen wordt de laatste speech gegeven en neemt iedereen afscheid. Op de terugweg rijden we door Lakewood een van de grootste Orthodox Joodse stadjes in de VS. We zien enkel mannen in zwarte pakken, witte overhemden en zwarte hoeden. Sommigen hebben pijpenkrullen aan weerszijden van hun hoofd.

Katja vertelt dat hier allerlei "shiva's" zijn, scholen waar de talmud wordt gestudeerd. Bijna al die studenten zijn getrouwd en Katja maakte vorig jaar zo'n bruiloft mee. Van haar leren we ook dat de getrouwde vrouwen een pruik op moeten. Alleen haar man mag haar echte haar zien. Katja's studievriendin draagt dan ook duidelijk zo'n pruik. Ik vind het allemaal zeer fascinerend. Hier een artikel over dit plaatsje.

Vlakbij Katja's appartement gaan we nog even langs het strand voor een paar foto's en brengen Katja dan naar huis. Daar zeggen we gedag tegen haar, maar zij komt volgende week alweer naar huis dus het is niet voor lang.

We beginnen aan de rit terug naar huis en ik kan goed voelen dat ik de afgelopen dagen niet heb gesport. Mijn schouders voelen alsof er messen tussen steken en mijn heupen alsof ze in brand staan. Ondanks een heel druk programma moet ik in Nieuw Zeeland en Australie tijd nemen om tenminste een half uur te sporten iedere dag. Nog even zien hoe ik dat ga bewerkstelligen.

Gelukkig verloopt de rit vlot en komen we maar een keer in wat langzaam rijdend verkeer terecht. Onderweg "werken" we aan een planning voor onze reis. Nieuw Zeeland, Perth en Melbourne zijn zo'n beetje gepland, nu nog Cairns en Sydney. Natuurlijk zouden we overal veel langer kunnen blijven dus er moeten keuzes gemaakt worden. Toch denk ik dat we heel veel moois gaan zien.

Een prachtige zonsondergang boven de Susquehanna rivier

In Vienna halen we een Libanees maal van Al Nakheel. Voor mij linzensoep en halloumi kaas met groentes in een heel dunne pita, hier ga ik vaker van bestellen, erg lekker! Natuurlijk is Orion weer wild enthousiast om ons te zien, zo lief!

Vanwege mijn pijnen draagt Rick me op met mijn voeten omhoog tv te gaan kijken. Het was ook wel een heel druk weekend weer. Maar elke gelegenheid om een van de kinderen te zien is genieten en gaat ook altijd veel te snel voorbij!