Lang weekend New Jersey

Zaterdag

Tegen half negen zijn Rick en ik wakker en gaan naar beneden. Het is bewolkt en opeens weer een stuk kouder met maar een graad of negen. Rick laat Orion uit en dan gaan we ontbijt halen bij Starbucks.

Voor mij een grande ijskoffie en de eiwit egg bites en voor Rick een kalkoen bacon broodje met een hazelnoot ijslatte. We eten het gauw op want opeens heeft Rick door dat hij eigenlijk snel op pad moet als hij mij op tijd van het vliegveld in Newark wil halen.

We doen vandaag namelijk iets ongewoons. Rick neemt de van naar New Jersey, maar ik ga vliegen zodat ik volgend jaar Premier Gold kan zijn bij United wat allerlei voordelen oplevert. Rick vertrekt met onze tassen en ik heb dus enkel een rugzak en mijn tasje om mee te nemen.

Niet lang na Ricks vertrek roep ik een Uber om me naar het vliegveld te brengen. Ik doe Orion in zijn bench wetend dat hij goed verzorgd zal worden door Lorraine en Patricia. Een paar minuten later is de Uber er al en de vriendelijke chauffeur brengt me bekwaam naar Dulles.

Het is zo vreemd om geen tas om in te checken te hebben! Ik haal mijn instapkaart en ga dan door TSA Pre. Daar piept het poortje en wordt me opgedragen door een van de roentgenmachines te gaan. Volgens de man ben ik er voor een extra veiligheidscontrole uitgepikt.

Dat gebeurt om de andere keer en ik vraag me af waarom ze niet gewoon iedereen door dat roentgenapparaat sturen. Wel zo makkelijk lijkt me. Ik heb metalen knoopjes in mijn nek en daar moet naar gekeken worden, maar daarna kan ik door.

De trein naar de C gates staat al klaar en mijn gate, C17, ligt vlakbij. Ik ga eerst eens op zoek naar mogelijkheden voor de lunch. Bij Au Bon Pain hebben ze lekkere dingen en ik neem een dunne bagel met wasabi gerookte zalm, cream cheese en komkommer. Ik stop hem in mijn tas om aan boord te eten.

Bij de gate ga ik als eerste voor groep 2 wachten. Een van de flight attendants heeft een verlopen pas en daar is een heel gedoe over. Luisterend naar dat alles ben ik even bang dat onze vlucht vertraagd zal worden, maar gelukkig wordt het allemaal opgelost van hogerop.

Eenmaal aan boord in mijn gerieflijke raamplaats in Economy Plus (meer beenruimte) bel ik Rick om te kijken hoe ver hij gevorderd is. Hij is al bijna in Delaware en zal waarschijnlijk ongeveer tegelijkertijd met mij in Newark aankomen.

Mijn vlucht is helemaal vol en het duurt even voor alle koffertjes een plaats boven de hoofden of anders in de bagageruimte gevonden hebben. Dan mogen we niet weg vanwege te druk luchtverkeer boven New York, maar twintig minuten later stijgen we toch op. Ik peuzel mijn meegebrachte lunch op en die is zeer smakelijk!

De vlucht is op zich maar veertig minuten, maar alweer vanwege dat drukke luchtverkeer cirkelen wij rond en zo duurt het bijna een uur voor we landen. Nog steeds een heel korte vlucht, maar hopelijk genoeg mijlen om mij met onze Oceanie reis over de 50000 mijlen te krijgen dit jaar.

Bij de landing is de skyline van New York mooi te zien. Het maakt dat ik ook weer naar die stad wil gaan, maar dat zal nog even duren. Ik bel Rick en die rijdt al bij Terminal A van het vliegveld. Omdat ik geen tas heb ingecheckt kan ik zo naar buiten lopen, maar ik ben in de C terminal.

Met zicht op Manhattan

Rick rijdt daarheen en niet veel later zie ik hem en stap in de van.  Eerlijk gezegd vond ik dit helemaal goed! Ik heb vier uur in de auto zitten zeker niet gemist. Nu moeten we nog wel drie kwartier rijden naar Katja's appartement dus praktisch is vliegen niet.

Bij Katja en Kevin geven we Katja's kaart, een fles champagne en een bedeltje met een verpleegsterskapje als cadeautjes voor haar slagen (grote cadeau is de reis naar Australie). Dan gaan we naar de Beach Haus Brewery. Dat is een heel gezellige microbrouwerij waar Katja ook graag haar bridal shower wil houden.

Die shower zal ik moeten regelen en ik vind het fijn te zien hoe of wat. Ik wil het natuurlijk zo leuk mogelijk maken voor Katja en hoop wat hulp te krijgen van haar plaatselijke bruidsmeisjes en Kevins moeder. Maar dit gezien te hebben helpt al.

De mannen nemen een glas bier en Katja en ik een flight met vier verschillende kleine glaasjes om te proeven. Tot mijn verbazing vind ik het pompoenbier best lekker en Katja helemaal niet. De rest is best prima maar ik blijf geen bierliefhebster.

We brengen Katja en Kevin terug naar hun appartement en Rick en ik gaan inchecken bij de Hampton Inn tien kilometer verderop. Dat is het dichtstbijzijnde hotel. Eerst moeten we nog terug naar de brouwerij, want Rick is zijn telefoon daar vergeten. Gelukkig is die vlakbij!

We krijgen een kamer op de bovenste verdieping en slepen onze bagage erheen. Ik ben al net genoeg gekleed, maar Rick verkleedt zich voor het avondeten. Katja wil al gauw weten waar we blijven dus even ontspannen zit er niet in.

Na de twee K.'s opgehaald te hebben rijden we naar Long Branch zo'n twintig kilometer weg waar Katja bij Rooney's aan zee heeft gereserveerd. Het is al donker dus veel van de zee zien we niet, maar het is wel een prima restaurant.

De bediening is  heel attent en het eten werkelijk voortreffelijk! We delen een dozijn oesters en voorafjes met krab en tonijn. Allemaal even smakelijk en het is niet overdreven veel.

Als hoofdgerecht neem ik kreeft met gnocchi, witte asperge en paddenstoelen. Het is een van de lekkerste kreeftgerechten, die ik ooit heb gegeten! Het is allemaal prijzig, maar zeker de moeite waard. Een goede keuze om Katja's graduation te vieren!

Kevins moeder heeft tijdens het eten gebeld en gevraagd of Katja en Kevin in hun huis kunnen slapen vannacht. Ze zijn bang voor inbrekers en hebben liever dat er iemand is. Natuurlijk is Katja allerminst enthousiast hierover maar ze doen het toch maar. Django zal in ieder geval elke inbreker afschrikken.

We zetten ze af bij hun appartement en spreken af morgen samen te gaan ontbijten. In het hotel ontspannen wij nog wat en gaan straks de lichten ook uit. Vannacht gaat ook bij ons de klok een uur terug dus we hebben extra tijd morgen.

Zondag

Vannacht is hebben we er dus een uur "bijgekregen" en we staan dan ook fris en fruitig om half acht al op! Rick gaat naar de Starbucks terwijl ik douche en me aankleed. Alleen gaat die Starbucks opeens in plaats van om acht uur om half negen open.

Rick komt dus maar terug om zijn toilet te maken en dan rijden we er gezamenlijk heen. Katja en Kevin hebben vannacht vreselijk geslapen uit angst voor inbrekers. Niet vreemd want het blijkt dat er bij een huis verderop is ingebroken terwijl de bewoners thuis waren.

Rick en ik zijn het erover eens dat we onze kinderen dan niet zouden vragen op het huis te gaan passen. Je weet hier maar nooit of ze gewapend zijn, liever spullen weg dan dat er iets met de kinderen gebeurt!

Voor Katja halen we ook een latte en intussen zijn zij ook terug in hun appartement. We hebben besloten te gaan ontbijten bij The Turning Point en rijden daar als ook Katja en Kevin gedoucht hebben heen.

We moeten een kwartiertje op een tafel wachten en dan weten we al gauw wat te bestellen. De anderen nemen omeletten met kaas en groentes. Ik kies de Iron Man combo, een eiwitomelet met groentes, twee kipworstjes en een meergranen pannenkoek. Het lijkt meer dan het is, want het is lekker licht. Toch krijg ik maar een worstje en een derde van de pannenkoek op. De omelet van de anderen ziet er zwaar uit.

Terug in het appartement regelen we Katja's Australische ETA, een elektronisch visum waarmee ze Australia binnen zal kunnen. De komende week zullen we die van Rick en mij ook aanvragen. Gelukkig wordt het vrijwel meteen goedgekeurd dus een fluitje van een cent.

Dan gaan we op weg naar Mallard Island waar de bruiloft op 3 augustus volgend jaar zal zijn. Hier wordt vandaag het eten wat besteld kan worden geproefd. Zo kunnen de bruidsparen bepalen wat zij op hun menu willen hebben.

We worden begroet met een glaasje mousserende wijn en er zit een strijkorkestje wat bruidsliederen speelt. De "champagne" vind ik veel te zoet en de rest ook. Deze wordt standaard als toast geserveerd, maar gelukkig kan er voor $1 meer per fles een drogere versie worden geserveerd.

Kevins ouders komen een kwartiertje later en hebben dezelfde mening over de champagne. Intussen kunnen wij ons tegoed doen bij drie tafels met lekkernijen. Er zijn crudites met een ranch dipsaus elegant geserveerd in een glaasje, twee verschillende pasta's (de gnocchi zijn voortreffelijk!) en een tafel met verschillende kazen en vleeswaren met bijbehorende sauzen en salsa's.

We vinden een tafeltje en alles is even lekker. Ook komen er warme hapjes langs. Mijn favoriet daarvan is de gamba in wonton gewikkeld en de gevulde champignon, die ook een beetje pittig is. Ik zie mensen hele borden opscheppen, maar ik neem van alles een hapje. Zo'n zware lunch hoef ik niet.

Om half twee wordt iedereen verzocht naar de eetzaal boven te gaan. Daar hebben wij tafel vier en is het opgezet zoals het tijdens de bruiloft ongeveer zal zijn. Er is een bar met wijn en bier en Sue, Kevins moeder, en ik halen een pinot grigio en Rick een biertje.

Katja en Kevin hebben intussen de gelegenheid de kleuren van hun servetten tijdens het diner uit te zoeken. Ze hebben precies de goede turquoise en zeegroene kleuren voor Katja. Ook het plafond is gedeeltelijk in die kleur geverfd, als het voor hun bruiloft gedaan is!

De tafels staan mooi gedekt met de salades al geserveerd. Deze zijn mijn minst favoriete deel van wat we proberen. Zoals zo vaak overheerst de dressing en die vind ik niet zo lekker. Ik vraag of het mogelijk is het op de dag zelf zonder dressing te krijgen en dat is gelukkig het geval.

Op hun lijst hebben Katja en Kevin een biefstuk, kip, vis en vegetarisch gerecht staan. Daarvan mogen we met zijn zessen een aantal delen. De biefstuk is werkelijk heel lekker, lijkt wel filet mignon maar is New York strip. De vis is gamba's met een crabcake, ook zeer smakelijk.

Het aanstaande bruidspaar probeert vast hun tafeltje uit

Het vegetarische gerecht is wel lekker, maar zowel Katja's maid of honor Saskia als Kevins best man zijn veganisten en dat gerecht is daar niet geschikt voor. Het wordt nu waarschijnlijk een pasta primavera. De kip gaat Katja waarschijnlijk van het menu halen. Die is niet bijzonder en zij willen graag sushi en kunnen wat de kip zou kosten daarvoor gebruiken.

Na afloop wordt er nog koffie aangeboden, maar die slaan we allemaal af. Ralph, Kevins vader, is hier nog nooit geweest dus we gaan nog eens rondkijken hier. De tweede keer is het niet minder indrukwekkend! Wat een sprookjesbruiloft gaan Katja en Kevin hier hebben!

Het is ook leuk dat een aantal van de bruidsparen net als Katja en Kevin "moesten" veranderen en hun nieuwe plek nu pas zien. De "Oh my god!"s en "Wow, wow, wow"s zijn overal te horen vooral in de bruidssuite. Een bruid danst gewoon van blijdschap. Zij blijft vlakbij ons in Virginia te wonen, maar haar familie woont in New Jersey, kleine wereld.

Het is toch onvoorstelbaar? En dit is maar een tiende van de suite!

Katja heeft Kevin kunnen overhalen niet op het strand te trouwen na vele verhalen over vreemdelingen, die het erbij gaan staan en alles verpesten

Pas tegen drieen nemen we afscheid van Kevins ouders en rijden terug naar het noorden. Daar gaan we naar een heel nieuwe bioscoop met zalen van maar 35 stoelen! Al die stoelen kunnen in de ligpositie gezet worden.

Wij gaan A Bad Moms Christmas kijken en die film is hilarisch! Behalve komisch zitten er ook realistische en emotionele momenten in.  Erg leuk, maar na afloop geeft Rick mij een knuffel en ik snap meteen waarom. Zeker een aanrader om te gaan zien met ook veel bekende actrices vooral.

We vonden het allemaal een leuke film en ik hoorde Rick en Kevin een paar keer hardop lachen dus de mannen zijn eerlijk. We gaan terug naar het appartement waar Django en Zorro de nodige aandacht krijgen.

Kevin opent de fles rose champagne, die wij voor de gelegenheid meebrachten. Deze is nog van onze reis naar Epernay vorig jaar. We toasten op Katja's succesvolle studie en haar toekomst als verpleegster. Zij is nog onzeker, maar wij zijn ervan overtuigd dat haar een rooskleurige toekomst staat te wachten.

Dan gaan we naar het restaurant van vanavond. Ik heb best weer trek want ik heb me erg ingehouden met de andere maaltijden. De anderen dachten niets meer te kunnen eten, maar nu knorren de magen toch wel.

Katja heeft gereserveerd bij Pascal and Sabine, een Frans restaurant in Asbury Park. Het is even zoeken waar het is en we parkeren de van maar zodra we een open plek zien. Gelukkig is het restaurant vlakbij.

De atmosfeer is zonder meer Frans en de bediening heel goed. Chris blijkt ook bij de juwelier van zijn familie vlakbij te werken en geeft Katja en Kevin zijn kaart voor hun trouwringen (Katja heeft "alleen nog" haar verlovingsring).

Het menu is ook super Frans en ik vind het moeilijk kiezen. Uiteindelijk wordt het voor mij de uiensoep en de steak tartare, allemaal even lekker. Katja en Rick nemen de steak frites en Kevin de forel almondine.

We smullen allemaal en zijn het erover eens dat we dit weekend wel heel erg lekker gegeten hebben! Morgen hebben we nog Katja's graduation lunch maar daar lijkt Katja niet erg enthousiast over. We zullen zien. In ieder geval was vandaag weer een leuke en geslaagde dag.