Reisvoorbereidingen en Kerstversieringen

Zaterdag

De buurhonden wekken ons want Orion wil graag met ze converseren. Gelukkig is het al na achten en staan we dus op. Rick laat Orion uit en dan gaan we ontbijt halen.

Het is niet koud, maar het waait erg hard. De bladeren liggen nu zeker meer op de grond dan aan de bomen hoewel er nog wel kleur te zien is.

Rick gaat koffies halen bij Starbucks en ik broodjes van Panera. Rick wil daarna nog naar Giant om ingredienten voor zijn Thanksgiving maal te halen. Hij wil dat als we terug zijn gaan maken want hij is dol op dat maal. Grappig genoeg ben ik blij het dit jaar over te kunnen slaan.

Thuis is het tijd voor mijn sporten en Rick gaat de zolder op om onze verlichting voor de voortuin naar beneden te halen. Na mijn uur op de elliptical en als Rick alles naar beneden heeft gesjouwd gaan we met Kai en Bea skypen.

Level 1000 Candy Crush, ik ben niet verslaafd, echt niet!

Het is goed hen weer te "zien" en horen! Wat is dit toch een bijzonder en futuristisch iets wat nu zo gewoon is. Ze hebben het beredruk met school en kijken weer uit naar de kerstmarkten. Kai wil graag dat wij eens komen om die te zien en dat lijkt mij ook erg leuk! Wie weet volgend jaar.

Na drie kwartier nemen we weer afscheid. Het is lunchtijd en ik wil ook gauw met versieren buiten beginnen want er wordt regen voorspeld. Mijn lunch haal ik van Chopt maar Rick zal nooit zo'n salade eten dus hij haalt een broodje.

Dan beginnen we met de lichtjes voor het huis. We hebben gisteren besloten om de blauwe lichtjes langs de oprit pas te doen als we terug zijn. We zijn bang dat het bedrijf dat onze tuin maait en de bladeren verwijdert er anders overheen zal rijden.

Dat betekent dat ik de netten in de struiken hang en onze lantarenpaaltje en de brievenbus versier.  Rick haalt de ladder en doet de lichtjes boven de garage. Ik moet toegeven dat ik altijd weer blij ben als dat zonder kleerscheuren gebeurt. Ik blijf ook dichtbij om bij te staan. Mijn broer heeft er allerlei griezelverhalen over.

Gelukkig gaat het allemaal goed en net als het begint te spetteren zijn we klaar. Het ziet er weer gezellig uit, al mis ik de blauwe lichtjes wel. Die maken het altijd af. Maar ach, Santa komt pas dertien dagen na onze terugkeer dus de rendieren zullen hun landingsbaan ruim op tijd hebben.

Het sneeuwpaar is terug!

Jeanne, onze buurvrouw twee deuren verderop, heeft haar huis door een professioneel bedrijf laten doen dit jaar. Wij gaan even aanbellen en zeggen hoe mooi we dat vinden. We kletsen ook gezellig bij. Dit is het tweede jaar dat zij alleen met haar zonen zal zijn, haar man verliet hen vorig jaar voor een ander. Ik bewonder hoe sterk zij is en doorgaat met haar leven!

De rest van de middag besteden we met onze reisdagen verder invullen. Ik ben altijd van zo'n beetje weten wat te doen en Rick kon het vroeger niet zoveel schelen. Deze keer wil hij echter alles ingevuld zien. Ik vind het prima al hoop ik dat er wel iets flexibiliteit gaat zijn. 

Ondanks dat het eigenlijk niet zo koud is ril ik toch al de hele dag. Ik vind mijn grijze "olifantpoten" pantoffels, die wel wat helpen. Rick stelt voor bij Turmeric Indiaas te gaan eten en ik ben helemaal voor.

Hun heerlijke kipbouillon met groentes, kip en knoflook warmt me meteen op. Ik bestel als hoofdgerecht eens iets anders, Chilli Chicken, een Nepalees kipgerecht. Heerlijk! Het is veel pittiger dan ik had verwacht maar zo ontzettend bijzonder van smaak!

Terug thuis kijken we de Big Bang Theory, Young Sheldon (speelt die al in Nederland, super leuk!) en Mom van afgelopen donderdag. Intussen huilt de wind om het huis en ben ik blij dat we buiten voorlopig klaar zijn met versieren!

Het is weer vrolijk in de donkere dagen

Sinterklaas is in Nederland aangekomen zag ik. Voor het eerst sinds wij kinderen hebben vieren we het dit jaar niet. Wel hebben we Kai en Bea een zak pepernoten gestuurd dus wie weet doen zij er iets aan.

Zondag

De wind huilt nog steeds om het huis als we opstaan. Ik word uit een diepe slaap wakker en dan is het altijd wat moeilijk opstaan. Die koude wind helpt ook niet want mijn bed is zo lekker warm!

De meeste bladeren zijn van de bomen, maar die voor ons huis is nog heel mooi

Rick stelt voor een warm ontbijt te gaan halen en we rijden Vienna in. Onderweg staat er politie want de Turkey Trot is gaande, een 5k race ieder jaar het weekend voor Thanksgiving. Een jaar hebben wij als gezin meegedaan, maar het is mij te vroeg en te koud meestal.

Bij Starbucks zijn we de drukte van die race net voor. Na onze bestellingen kunnen de barrista's de rij bekers bijna niet bijhouden! Met onze drankjes rijden we naar Peet's waar we maple kip sausage, ei en kaas broodjes bestellen.

Thuis "deel" ik het met Orion, want ik eet maar de helft van het brood. Het smaakt zoals altijd weer erg goed. Zin in de elliptical heb ik niet dus ik kijk naar House Hunters International terwijl ik een uur op de plaats "hardloop". Een ervan vindt plaats in Perth en die bewaar ik voor Saskia.

Rick heeft intussen de tassen met kerstversieringen voor binnen van zolder gehaald. Het duurt niet lang voor de woonkamer, eetkamer, keuken en hal er weer gezellig versierd uitzien. Alleen, waar zijn de stockings? Rick zegt ze niet gezien te hebben en we laten die maar tot na de lunch.

Saskia's auto heeft een beurt nodig en we hopen die nog voor de lunch bij Jiffy Lube te laten doen. Alleen start de auto niet, ook niet als we hem met de van met startkabels aan de praat proberen te krijgen. Daar moet AAA dus bij aan te pas komen.

Voor mijn lunch haal ik avgolemono soep van Skorpio's. Die is zo lekker en licht want vanavond wordt het een zwaarder maal. Rick neemt een sub broodje. Het waait nog steeds verschrikkelijk en de soep is de perfecte lunch.

Dan gaan we weer naar zolder en vinden natuurlijk de heel zware zak met stockings en andere versieringen voor de familiekamer. Vroeger vond ik het zo'n onzin dat de meeste Amerikaanse huizen een "living room" en een "family room" hebben. Waarom niet gewoon een woonkamer?

Tegenwoordig kan ik die voorheen weinig gebruikte living room juist goed waarderen. Heerlijk om op de bank te lezen als het achter te luid is, bijvoorbeeld. Het is mijn plekje om overdag te ontspannen geworden.

Net als we al de kerstversieringen hebben aangebracht komen de AAA mensen, nu alleen nog de echte Kerstboom, maar die komt als we terug zijn. Die monteurs krijgen Saskia's auto wel aan de praat, maar er moet een nieuwe accu in. Die hebben zij niet dus Rick gaat alsnog naar Jiffy Lube waar ze gelukkig die accu hebben en ook de rest van de beurt doen.

Alleen is Rick er veel meer tijd mee kwijt dan hij had gehoopt. Zoals ik gisteren al schreef wil hij onze hele reis tot in de puntjes geregeld hebben. Grappig genoeg ben ik vaak zo, maar dit keer vind ik dat we ook gewoon een beetje moeten kunnen genieten van daar zijn. Er is zoveel te doen, we zullen ons niet vervelen en hebben een ruw plan voor iedere dag.

Morgen is Rick jarig en we gaan dat alvast vieren in een voor ons nieuw Belgisch restaurant in Georgetown. Ik roep een Uber en die brengt ons zonder problemen naar een van de gezelligste en de oudste buurt in Washington.

Het restaurant blijkt in een steegje te liggen dus het is even zoeken en de Uber rijdt er eerst straal voorbij. Niet veel later zien we het bord met The Sovereign en lopen langs de verlichting door het steegje naar binnen.

Daar vinden we een gezellige bar en restaurant met meer dan vijftig Belgische of Belgische stijl tapbieren. Helemaal Ricks ding is het dus en ik ben trots dat ik het voor hem vond. We krijgen echter een tafeltje met de airconditioning zo hard op ons dat we in onze winterjassen blijven zitten!

Niet alleen 's zomers maar ook s' winters zijn veel restaurants hier te koud! Gelukkig mogen we weg van de airconditioning gaan zitten en daar is het een stuk aangenamer. Rick bestelt een favoriet biertje en ik een rose. Als voorafjes smullen we van bitterballen en kaaskroketjes, beiden erg lekker.

Rick neemt de carbonade flamande en ik een flammkuche met champignons en kaas. Die laatste is heel authentiek (maar volgens mij niet echt Belgisch)! Alleen daarvoor zou ik hier al teruggaan! Rick smult ook van zijn maal.

Als dessert willen we eigenlijk de pot de creme, maar die is op. Dan "maar" een wafel met banaan, Nutella en hazelnoten. Rick vindt het heerlijk, ik neem een paar hapjes, mij te zoet (m.u.v. de hazelnoten).

We zijn hier maar een paar straten verwijderd van Georgetown Cupcake (van de DC Cupcakes show op TLC). Rick wil geen taart voor zijn verjaardag morgen maar een cupcake is wel erg lekker. Hij laat mij de rekening in het restaurant betalen zodat ik niet door de kou hoef te lopen in mijn nette niet warme kleding.

Dat doe ik en niet veel later komt Rick terug met de cupcakes. Een Uber terug naar huis is in de stad binnen de minuut gevonden en zonder oponthoud zijn we weer thuis. Het blijft zo handig en een stuk minder duur dan een taxi.

Morgen Ricks echte verjaardag vieren en dan gaan we natuurlijk ook niet saai thuis zitten. Er is ook nog zoveel te doen voor we vertrekken. Voor ons is drie weken weg heel lang, dat is sinds ik in de VS woon niet voorgekomen.  Dit weekend ging weer veel te snel voorbij!