Rick is jarig!

Rick staat zoals gewoonlijk rond kwart over zeven op maar ik heb slecht geslapen en blijf liggen tot hij weer boven komt om te douchen. Mijn brein is duidelijk niet wakker want hij doucht en neemt afscheid en pas als ik een halve kop koffie opheb daagt het me. Ik heb hem niet eens gefeliciteerd met zijn verjaardag!!!

Gauw bel ik Rick en tref hem terwijl hij zijn gratis verjaardagskoffie van Starbucks krijgt. Gelukkig kan Rick er wel om lachen want ik voel me zo schuldig! Wat een slechte vrouw ben ik!

Na mijn ontbijt van crackers met sambal smeerkaas ga ik naar Anytime Fitness. Het is koud, maar schitterend weer. Nog steeds zijn er mooie herfstkleuren te zien en ik neem me voor er op de terugweg foto's van te nemen nu het nog kan.

Vienna is versierd voor Kerst

Voor Sharon me komt halen lukt het me bijna een uur cardio te doen. Genoeg cardio voor vandaag en Sharons halve uur gewichten is ook weer een flinke uitdaging. Net na elven is mijn sporten weer gedaan voor vandaag.

Onderweg stop ik dus een aantal keren als de kleuren erg mooi zijn om te fotograferen. Ook ons pleintje lijkt wel in brand te staan zo rood, geel en oranje zijn de esdoorns. Als we terugkomen van vakantie zal alles kaal zijn dus nog even genieten.

 

 

 

Orion gaat graag mee de achtertuin in. Ik "kan" nog steeds niet met hem wandelen vanwege de wegwerkzaamheden net buiten onze straat. Hij blaft als een razende tegen de mannen met hun "STOP" en "SLOW" borden.

In de tuin vindt Orion het spelletje dat ik een piepklein hondensnoepje in het gras gooi en hij moet zoeken waar het landde superleuk.  We houden dat een half uurtje vol en dan komt Mia naar buiten. De honden rennen zich suf en ik heb niet veel later een helemaal buiten adem Orion die zijn waterbak leegdrinkt.

Tijd om te gaan douchen maar net als ik de douchecel binnenstap gaat de deurbel. Ik besluit die te negeren maar ze blijven maar bellen. Gelukkig hebben we een intercom want ik ben niet bepaald presentabel.

Het blijken de mannen van American Screen and Glass te zijn om onze achterdeur te maken. Dat is hard nodig want zij hebben iets met die deur gedaan waardoor hij scheef hangt en een flinke kier buitenlucht toelaat.

Zij zouden eigenlijk morgen komen maar hadden een opening. Ik vraag of ze tien minuten kunnen wachten en dat kan. Ik douche gauw, gooi de was in de machine, doe Orion in zijn bench en ben dan klaar om de heren te ontvangen. Niet veel later hangt de deur weer recht en hoef ik mezelf er niet meer doorheen te persen want hij opent ook weer gewoon.

Buiten op de stoep vind ik onderwatercamera nummer twee voor Rick. Het was een heel gedoe met dat bedrijf en nu heb ik er twee. Ik stuur een ervan maar meteen terug, is dat ook maar gedaan. Daarna ga ik lunchen bij Pho Thang Long, ik hoef het menu niet eens in te kijken, lekkere kip pho en limoen soda zonder suiker.

Bij Safeway vul ik mijn wijnvoorraad aan en dan loop ik naar Pro Nails 3. Vorige week heb ik mijn nagels laten doen en die zouden tenminste twee weken, soms drie, goed moeten blijven. Een ervan heeft echter al een stukje eraf. Phuong maakt het weer helemaal keurig en ik hoef niets te betalen.

Alles duurde net iets langer dan ik had gehoopt en om 14:02 uur ben ik bij de apotheek van Rite Aid. Helaas, de apotheker heeft pauze van 14:00 tot 14:30. Ik koop dan maar een doosje met de dagen van de week om mijn pillen voor drie weken in te doen. Zoveel makkelijker dan zeven aparte doosjes mee te slepen (ja, ik heb veel pillen!).

Bij Whole Foods haal ik een fles Chimay Blauw, Ricks favoriete bier. Klokslag half drie ben ik terug bij de apotheek waar ze eindelijk mijn recepten hebben. Vanochtend moest ik daar de dokter voor terugbellen die zich enorm verontschuldigde dat ze mijn jaarlijkse recepten vrijdag vergeten was te vernieuwen. Nu ben ik wat dat betreft klaar voor de reis.

Thuis spelen Orion en ik hetzelfde spelletje als vanochtend in de achtertuin. Hij houdt dat weer heel lang vol en negeert zelfs de buurhonden! Dit is goed voor zijn hondenbrein en ik vind het zo schattig hoe hij blijft snuffelen tot hij dat piepkleine snoepje tussen het gras heeft gevonden! Mia komt wel weer naar buiten maar geen van beide honden heeft meer zin om te rennen.

Net na vieren sms-t Chris dat zij klaar is voor onze wandeling samen. Orion kan helaas niet mee vanwege zijn geblaf maar PJ, de dertienjarige Golden Retriever van Chris wel. We lopen een stuk door de buurt en praten gezellig bij. Chris gaat door een moeilijke tijd en dan zijn de feestdagen altijd extra zwaar.

Na afloop wensen we elkaar een "happy Thanksgiving" al zullen wij die voor het eerst sinds we samen zijn niet in de VS vieren. Dat is vooral voor Rick nog steeds vreemd, ik ben natuurlijk niet met die feestdag opgegroeid.

Arme Rick heeft een heel stressvolle verjaardag gehad op zijn werk. Niets ging zoals hij wilde. We gaan dus maar gauw naar Outback Steakhouse voor een blooming onion en lekkere biefstukken. We zijn hier al jaren niet meer geweest en het ligt om de hoek!

Het is gezellig en warm binnen (iets wat gisteren miste). Dit restaurant claimt Australisch te zijn maar is het niet echt, toch is het grappig hier te zijn voor we naar dat land gaan. De blooming onion is vet, zout en slecht, maar oh zo lekker!

Als hoofdgerecht heb ik de filet mignon en Rick de Porterhouse (enorme biefstuk met een kant filet mignon). Daarbij hebben we asperges, champignons en frietjes. Ik moet zeggen dat het echt lekker is en stukken goedkoper dan bij de chique steakhouses. Ik ben niet zo'n rood vlees fan maar zie wel waarom Chuck en Christine graag naar deze keten gaan voor hun steaks.

Thuis kletst Rick even met Katja en maakt dan de cadeautjes van mij en Kai open. Van mij krijgt Rick dus de onderwater camera, bijna dezelfde die ik heb. Kai geeft hem een verrekijker en een reisboek over de Great Barrier Reef. Rick sluit zijn verjaardag af met een lekker glas Blue Chimay. Cheers!