Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, december 12, 2017

Dag 20 Nieuw Zeeland en Australie: De terugreis

Rick en ik hebben onze wekker voor kwart voor zeven gezet met de bedoeling om zeven uur op te staan. Katja hebben we opgedragen uiterlijk kwart over acht klaar te zijn en aan haar berichtjes te zien is zij ook al op.

Saskia vertrekt pas vanavond, maar wij nemen een van haar koffers mee, zodat we niet weer de belachelijke $320 hoeven te betalen bij Etihad. Die moet dus wel klaar zijn en is dat ook.

Als wij onze spullen in hebben gepakt wat nauwelijks tijd neemt gaan Rick en ik koffies halen. Laat het tentje aan de overkant nu van alles veganistisch hebben! En lekker ook nog, maar de meisjes willen om te beginnen niets.

Dit tentje heeft geen ijskoffies dus we lopen naar Avenue vlakbij waar ik een grote long black op ijs met melk bestel. Rick neemt lattes mee voor hem en Katja. Dan schrijft Katja dat ze de avocado bruschetta wil van het andere tentje.

Rick gaat vast koffers naar beneden brengen en ik Katja's ontbijt halen. Alleen moet ik voor die bruschetta twintig minuten wachten en die tijd heb ik niet. Saskia vraagt om een soja latte en Katja neemt dan maar de granola.

Boven neem ik nog wat spullen van Saskia mee in onze koffers zodat die van haar niet te zwaar zullen zijn. Rick gaat de auto halen en Katja en ik nemen de laatste koffers naar de lobby. Dit keer kunnen wij drieen en de bagage in de auto dus geen taxi nodig.

We nemen afscheid van Saskia en rijden met maar een beetje oponthoud naar het vliegveld. Dat duurt lang geen uur zoals ze in het hotel gaven. Maar liever te vroeg dan te laat, zo hebben we de tijd alles rustig te doen.

Rick en ik hebben business class van Sydney naar San Francisco en Katja mag met ons inchecken. Binnen de kortste keren zijn de vijf tassen ingecheckt en krijgen we een "Fast track" kaart zodat we niet in de rij hoeven voor veiligheidscontrole. Hier moeten de laptops en vloeistoffen wel apart door de scanner.

Katja vergat haar vloeistoffen uit haar rugzak te halen en die moet dan doorzocht worden. Als we alle drie er doorheen zijn lopen we door het Duty Free gedeelte. Katja heeft haar warme hoodie en jas op het bed in de hotelkamer laten liggen en Saskia zal die meenemen. Het is ijskoud in New Jersey dus Katja koopt gauw een Australische hoodie om toch iets warms te hebben straks.

 Rick en ik hebben nog geen ontbijt gehad, maar Katja en ik willen ergens gaan zitten met onze zware tassen. Rick gaat op onderzoek uit en Katja en ik vinden een cafe vlakbij de gate waar we neerstrijken en koffie bestellen. Dit gaat een lange dag worden! Rick komt met een wrap met ei, champignons en spinazie, die prima smaakt.

Ons vliegtuig wachtend om ons terug naar de VS te nemen

Katja wil daarna bij de gate gaan zitten en Rick en ik willen nog verder kijken in de winkels.  We kijken vooral even naar de Android telefoons want het moet echt binnenkort gebeuren dat ik van Windows Phone naar Android ga. Ik ben dol op mijn Windows telefoon, maar het gebrek aan apps wordt me echt te irritant. Microsoft gaat ook niet verder met telefoons dus de mijne zal al gauw een dinosaurus worden. Ik kijk nu naar de Samsung 8 of Google Pixel, ervaringen?

We hebben voor Katja Economy Plus gekocht met extra beenruimte. Zij wil graag een zalmsalade en fruitsalade van een standje voor we aan boord gaan. Dat heeft ze liever dan het vliegtuigeten en ik begrijp het volkomen.
Nog even uitzicht op Sydney

Katja mag tegelijkertijd met ons aan boord, maar heeft stoel 19C en Rick en ik 2A en 2B. Daar worden we vriendelijk begroet door Bob, onze flight attendant. Voor ons zit een stel met een eenjarig kindje. Bob helpt ze zo goed, heel aardig!
We maken onze etenskeuze van het menu, voor mij de bouillabaise, met mosselen, garnalen, St. Jabobsschelpen en witte vis, Rick neemt de lamsbout. Als voorafje krijgen we lamsterrine en salade. Het dessert bestaat uit een heerlijk kaasplankje waar ik van smul en een ijsje met van alles erop, wat Rick weer erg lekker vindt.

Er zijn ook kleine zoete hapjes en Rick probeert een paar daarvan naar Katja te smokkelen, maar dat mag niet. Volgens de flight attendant denken de andere zielen in economy dan dat zij dat ook gaan krijgen. Wat een nonsens, maar ja, zij zijn de baas.

Intussen krijgen we allerlei lekkere drankjes. Voor het eten komen ze met een rijdende bar met o.a. bloody Mary's en Mimosa's. Ik neem een bloody Mary, die erg lekker is. Rick heeft een prosecco. Alles smaakt gewoon voortreffelijk.
Na het eten raak ik in gesprek met Bob. Hij is al zo lang in de reiswereld als ik (althans ik ben er officieel in 1995 al uitgestapt, maar voel me nog steeds verbonden). Hij werkte voor Continental wat nu al zeven jaar United is, maar nog steeds is het personeel gescheiden! Bob vindt het wel prima want Continental is veel flexibeler. Wat ik niet wist is dat de vliegtuigen ook nog gescheiden zijn. Wij vliegen in Continental vliegtuigen vandaag.

De cabine is intussen nogal donker en het lijkt mij een goed idee om wat te gaan rusten. Echt slapen lukt me niet, maar ik doezel wel even weg want opeens is het twee uur later. Ik besluit dan een paar oudere Kerstfilms te gaan kijken en voor ik het weet is het tijd voor het ontbijt (want in San Francisco is het vroege ochtend als we aankomen).

Dat is lekker roerei met asperges en ham. Jammer genoeg is daarmee de luxe van business class afgelopen deze reis want als gauw landen we in San Francisco. Voor onze vlucht naar Washington staan we wel standby voor business class, maar er is teveel competitie en we krijgen het waarschijnlijk niet.

Omdat San Francisco onze eerste stop in de VS is moeten we er door de paspoortcontrole en douane. Rick en ik hebben Global Entry en kunnen zo door nadat ons paspoort is gelezen en een foto is genomen. Katja moet door de gewone rij.

Wij halen de bagage vast van de band en omdat Katja's tas daar ook bij zit lopen we met haar door de Global Entry bagage controle rij. De agent daar zegt streng dat dat eigenlijk niet mag. Hij waarschuwt dat we daarmee onze Global Entry status kunnen kwijtraken. Dat willen we natuurlijk niet riskeren. Toch wuift hij ons door.

We doen onze bagage weer op de band en dan nemen we afscheid van Katja want haar gate is de andere kant op van de onze. Wij hebben weer een 787 en Economy Plus (extra beenruimte) dit keer. We krijgen een aardige dame tussen ons in. 

Gelukkig maar, want mijn lichaam is helemaal niet blij met deze vlucht! Mijn rug is niet blij met al die uren zitten en liggen! Mijn benen doen pijn en ik moet constant naar de wc. Rick moet ik iedere keer wakker maken en de lieve dame vraagt of ik wel okay ben. Ik vertel haar van onze lange reis en we kletsen wat wat helpt met afleiding. De wifi en tv werken niet in het vliegtuig en ik heb weliswaar mijn boek, maar ben ook doodmoe en wil eigenlijk slapen.

Kennelijk lukt het me het laatste uur wel even weg te doezelen want ik schrik als de captain opeens de landing omroept. Dit vliegtuig voelde echt als een gevangenis! Ik was te moe om te lezen, hoewel ik dat toch vaak deed en vier en een half uur is toch best lang zo. Maar we zijn er, hoera!
Zonsondergang boven Dulles Airport


We kunnen zo naar de baggage claim en onze tassen komen vrijwel meteen. Rick heeft nog een korte broek aan, maar ik heb me voorbereid op koud weer gelukkig. Er is namelijk net een koufront langsgekomen en het voelt ver onder nul met harde wind.

We vinden al gauw een taxi en die brengt ons onder leiding van Rick weer veilig thuis. Daar is het heerlijk Orion en de vier katten weer te zien. Snickers en Flapjack komen ook persoonlijk gedag zeggen, de andere twee houden zich ver van Orion.

Rick haalt avondeten bij Skorpios, hun Griekse kippensoep voor mij, lekker licht en toch vullend. Rick heeft gyro's. Orion knuffelt lekker, ik heb al heel wat zoentjes gehad. Dat is wel een groot voordeel dat hij hier thuis kan blijven, we hoeven hem niet op te halen van de kennel. En wat is die hond blij vooral mij weer te zien! Zo lief!

Rick vertrekt al voor achten naar bed, maar ik wil zo snel mogelijk in een gewoon ritme komen. Overmorgen heb ik een rondleiding en dan wil ik niet een zombie zijn. Het ging in het vliegtuig niet goed maar nu voel ik me moe, maar hoop het nog een uurtje vol te houden.

5 reacties:

Anoniem zei

Hoi Petra,
Wat fijn dat je weer veilig thuis bent, al was het dan afzien op de terugreis.
Ik ben zo benieuwd hoe 't inmiddels met je oog is? Heb je er nog naar laten kijken door een specialist?

Groetjes vanuit een (net nog) wit Nederland!

Liesbeth

Anja L. zei

Fijn dat jullie weer goed zijn aangekomen. Ik kan me goed voorstellen dat je op een gewoon helemaal brak bent van dat lange zitten in verschillende vliegtuigen. Je wilt er gewoon uit op een gegeven moment.
Nu weer in je eigen ritme zien te komen.

Anoniem zei

Heel fijn te lezen,dat jullie weer veilig thuis aangekomen zijn.
Wel een heel weers verschil,dat is ook weer even wennen.
Ja zo lief van Orion dat ie zo blij is dat jullie er weer zijn..
Ze hebben ,zoals men zegt,geen idee van de tijd,
maar toch is het een lange tijd geweest voor hem,dat jullie weg waren.
Nu weer in het ritme komen voor jullie en nog heerlijk nagenieten
van jullie mooie vakantie daarachter.

groetjes Joke

Sonja zei

Wat hebben jullie een schitterende reis gemaakt en als bonus de twee meisjes bij je. Ik heb genoten van je blog en de mooie foto's. Nu heerlijk nagenieten van de bijzondere ervaring.
Is Orion alleen thuis gebleven?

Petra zei

@Liesbeth - Mijn oog heeft weer een contactlens erin en ik voel verder niets. Ik denk dat de contactlens de klap op heeft gevangen (ik vond daar nog een stukje van in mijn oog gisterochtend)

@Anja - Ja, dat zal nog een uitdaging zijn!

@Joke - Morgen een heel koude rondleiding, brrr!!!

@Sonja - Ja, onze buren hebben voor Orion en de katten gezorgd