Day 15 Nieuw Zeeland en Australie: Nog wat van Cairns genieten en dan naar Sydney

Vanochtend hoeven we niet vroeg op en ik word om half acht wakker. Katja heeft al een berichtje gestuurd vragend wat de plannen zijn. De dames zijn nota bene eerder op dan Rick en ik! Dat was vroeger wel anders! Rick slaapt nog tot acht uur uit en dan gaan we ontbijt vinden.

Boven onze hoofden weer de vele vleermuizen

Saskia heeft onderzoek gedaan en een wafelrestaurant wat ook veganistische wafels heeft gevonden. Alleen leidt haar GPS ons alle kanten op. Eindelijk vinden we het en het blijkt een goede keuze te zijn. Saskia is wel wat teleurgesteld dat ze geen vegan ijs hebben, maar verder vindt zij haar wafel erg lekker.

Ook die van ons zijn zeer smakelijk. Rick en ik nemen beiden de wafel met zalm en gepocheerde eieren. Ik heb daar ook nog champignons bij, heerlijk! Katja heeft de “avocardio” en dat  is me toch een portie! Ze krijgt het ook bij lange niet op.

De meisjes en ik lopen daarna terug naar het hotel en fotograferen onderweg nog eens de vele vliegende vos vleermuizen. Ik ben vastbesloten voor we vertrekken er ook foto’s met mijn zoemlens van te nemen.

Rick gaat naar de duikbotenterminal waar hij het geld voor Saskia’s niet gedane derde duik van eergisteren terugkrijgt. Intussen kleden we ons in badkleding en gaan naar het zwembad. Heerlijk nog even ontspannen en Rick komt er niet veel later ook bij.

Om half twaalf gaan we naar boven want de anderen moeten ook nog inpakken. Ik ben altijd het netst en heb daar nauwelijks tijd voor nodig. Mijn spullen liggen dan ook niet over de hele kamer verspreid, maar ik doe ze terug in de tassen zodra ik ze gebruikt heb, behalve mijn toiletspullen.

Net na twaalven verzamelen we in de lobby. We hebben heel fijn een late checkout van 14 uur kunnen krijgen dus kunnen nog op ons gemak lunchen en wat souvenirs kijken. Omdat ik weer door mijn rug ben gegaan nemen we de auto naar het centrum. Het is weliswaar niet ver lopen, maar ook zo vochtig warm dat we meteen bezweet zijn.

Rick en Saskia weten al dat ze gevulde pita’s willen eten, Saskia met falafel en Rick met rundvlees. Katja en ik hebben zin in vis en bestellen vistaco’s bij het restaurant ernaast. Die zijn heerlijk en licht! Dan bestelt Saskia ook nog de overheerlijke frietjes waar ik  ook een aantal van eet.

Saskia wil daarna terug naar het hotel. Zij kan helemaal niet tegen de hitte. Rick en Katja willen op zoek naar een t-shirt dat laat zien dat ze hebben gedoken bij het Great Barrier Reef. Ik zie nog een paar leuke souvenirs.

Tot onze schrik zien we teruglopend naar de auto dat we eigenlijk hadden moeten betalen. Daar hebben we al fikse boetes voor gehad in Perth, maar gelukkig zit er dit keer geen bon onder de ruitenwissers.

Rick en ik hebben onze DSLR met zoemlens meegenomen en we stappen nog even uit om de vleermuizen te fotograferen. Er is een dame met een enorme lens op een statief. Zo dichtbij zullen wij ze niet kunnen halen, maar ik hoop een paar leuke foto’s te hebben. Zulke grappige dieren zijn het en sommigen hebben babies, schattig.

Na nog de laatste spullen in de koffers te hebben gedaan roepen we de porter om alles naar beneden te brengen. Rick laadt alle bagage weer in de huurauto en vertrekt met Saskia naar het vliegveld. Katja en ik nemen een Uber.

De vriendelijke vrouw achter het stuur vraagt ons de oren van het hoofd en we zijn binnen een mum van tijd bij de Qantas terminal. Ik ga vast de bagage labels en instapkaarten halen. Ik ken het systeem inmiddels en het is zo gebeurd. Jammer dat dit onze laatste Qantas vlucht is, ik ben nu een pro.

Als Rick en Saskia met de karren vol koffers komen labelen we de bagage en brengen het naar de baggage drop. De man verschiet als ik vertel dat we zeven stuks bagage hebben. Alles zit ook nog eens propvol en sommige tassen komen dichtbij overgewicht. Gelukkig wordt daar niets van gezegd.

De veiligheidscontrole stelt weer niets voor. Het valt ons op dat nergens je paspoort of identiteitskaart wordt gecheckt. Ook worden bij de veiligheidscontrole de instapkaarten niet gecheckt dus volgens mij kunnen mensen zonder vlucht ook naar de gates. Dat is sinds 2011 in de VS ondenkbaar.

We zijn lekker vroeg en kijken wat rond bij de leuke winkeltjes. Ik koop jerky van krokodil, kangoeroe en emoe. Volgens de verkoopster is de emoe jerky de lekkerste, die je kunt hebben. Ik ben benieuwd!

Rick wijst me op de massagestoelen en ik hoop dat die misschien helpen met mijn heupen en rug. Het is een samenspel van veel te strakke spieren die op een zenuw drukken. De stoel is heel fijn, maar helaas gaat de massage net niet laag genoeg om te helpen. Ontspannend is het echter zeker.

Vroeger dan op de instapkaart staat wordt er begonnen met aan boord gaan. Wij zitten in de achterste helft van het vliegveld en moeten via de achterdeur instappen. Dan moeten we wel een trapje op en Rick is zo lief mijn tas naar boven te slepen.

Wij hebben weer een  raam en een gangpad plaats en er komt niemand tussen ons inzitten. Saskia zit in de rij voor ons en Katja in de rij achter ons. Katja’s buren zijn een ouder stel uit Cairns en vragen haar de oren van het hoofd. Beleefd als Katja is antwoord ze vriendelijk terwijl ze eigenlijk wilde studeren.

We krijgen “avondeten”, keuze tussen een sausage roll of gestoomde broodjes met varkensvlees. Ik kies de laatste, maar die zijn helemaal niet lekker. Ik eet er dus maar een. Katja vond de sausage roll ook niets, dus dat was ook geen goede keuze geweest. Het Lindt chocolaatje toe maakt veel goed.

Al lezend in mijn boek over Lucrezia Borgia gaat de tijd snel en voor we het weten zetten we de landing in. Vanuit het vliegtuig zie ik het Opera House al liggen. Morgen gaan we de stad verkennen.

Rick vindt uit dat hij de huurauto een paar dagen te vroeg heeft geboekt, maar gelukkig is er nog een grote auto voor ons. Alle bagage past er weer in en dit keer gaan Saskia en ik met een taxi naar de stad. We moeten even wachten en krijgen dan een nogal norse chauffeur, ongewoon voor hier, maar hij is ook geen Australier.

Aangezien ik als eerste aankom check ik ook gelijk maar in. We hebben weer twee kamers op dezelfde verdieping. Ik ben moe maar heb wel trek en bestel de kip pho van room service. De duurste soep ooit, maar puf om met de anderen mee de stad in te gaan heb ik niet meer.

De anderen gaan wel ergens anders wat eten. Rick liet al weten dat dat verder weg was dan ze dachten dus ik heb geen spijt van mijn beslissing. Ik ga nog oefeningen doen voor mijn rug en dan is het weer een mooie dag geweest.