Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, februari 28, 2017

Ondanks warme temperaturen toch veel pijn

Rick staat om half acht op, maar ik voel me niet lekker, veel pijn.  Ik doezel dus nog wat verder, maar als Rick naar zijn werk vertrekt heeft Orion geen zin om stil in mijn kamer te gaan liggen. Ik krijg een koude neus in mijn nek en hij probeert op bed te komen liggen. 

Dat is schattig maar is ons door de trainer ernstig afgeraden.  Tegen de tijd dat ik hem eraf heb gejaagd ben ik zo wakker dat ik maar opsta. Het is ook werkelijk alsof ik weer een peuter heb! 

Hij denkt dat zijn bench een stapelbed is!

Het is zonnig en lekker buiten maar alleen Cosmo wil de tuin in. Orion wil altijd bij mij blijven, wel schattig. Ik schenk koffie en maak crackers met kaas en tomaat als ontbijt.  Het smaakt me zoals iedere ochtend weer goed.
Dan is het weer tijd om te sporten en ik ga naar de sportschool.  Ik heb nog steeds meer pijn dan ik zou hopen met dit weer.  Het vergt dan ook flinke discipline om het uur cardio vol te maken.  Die pijn maakt ook altijd moe maar ik krijg het voor elkaar en mijn tienduizend stappen ook.

Thuis neem ik de honden de tuin in waar ze rennen met de buurhonden.  Vooral Orion en Deense dog Phil rennen op en neer.  Orion vindt Mia leuk, maar met Phil is het meer een rivaliteit, zijn blaf is dan ook agressiever.  Ze hebben ieder aan weerszijden van het hek een heel modderpad gecreeerd.

Orions pootjes zijn dan ook weer zeer vies als we naar binnen gaan.  Ik maak ze zo goed als mogelijk schoon, maar geen wonder dat ons tapijt zo bruin wordt.  De schoonmaakbeurt van gisteren heeft veel goeds gedaan, maar ik ben van plan het donderdag nog een keer te doen.  Of het tapijt te redden is vraag ik me af.  Ik ben niet van plan erover te stressen, dat mag Rick doen.

Voor de lunch rijd ik naar het Mosaic District zodat ik ook wat Pokemon Go kan spelen. Na lang met mezelf te overleggen strijk ik uiteindelijk neer bij True Food Kitchen.  Daar bestel ik de kip tortilla soep en hun overheerlijke edamame dumplings. Ik ben zo gek op dumplings, ik zou ze dagelijks kunnen eten!
Volgende stop is Whole Foods waar ik ingredienten voor ons avondeten haal.  Intussen wordt het steeds bewolkter.  Er wordt later vanmiddag regen voorspeld en ik wil de honden daarvoor nog mee naar buiten nemen.

Gelukkig is Mia ook buiten en Orion en zij maken elkaar lekker moe met langs het hek rennen. Het is onze versie van een hondenpark waar ik Cosmo als puppy heen nam, maar ik durf het met Orion niet aan.

Het wordt steeds donkerder en opeens begint het te druppen.  Ik neem de honden naar binnen en inderdaad gaat het flink regenen.  Dit is meer zoals in april of mei dan in februari. 
Onze lente is er drie weken vroeger dan gemiddeld, al worden er vrijdag sneeuwbuien voorspeld.  Bizar weer en daar reageert mijn lichaam helaas niet goed op.  Ik voel me al de hele dag "grieperig".

Toch wil ik de sneeuwpoppen zo langzamerhand weghebben.  Ik ruim ze op en haal de lente spulletjes van zolder.  Gewoon een paar leuke prulletjes om wat lentesfeer te geven.  Het valt zelfs Rick op als hij thuiskomt.

Voor ons avondeten hebben we kip fajita's.  Whole Foods verkoopt een mix met kip, paprika en saus en daarbij hebben we tortilla's, geraspte Mexicaanse kaas mix en salsa.  Het is erg lekker en makkelijk. 

Nu ik weer wat meer energie heb overdag vind ik het ook leuk om spullen om thuis te koken te halen, Rick is altijd bereid het klaar te maken.  Maar goed ook, want mijn energie is compleet op.

Vanavond spreekt onze *kuch* president het Congres toe.  Rick wil kijken, ik denk erover maar naar bed te gaan dan.  Ik kan 45 echt niet velen en hij draagt enkel toe aan mijn stress, ook allerminst welkom.


maandag, februari 27, 2017

Winter en dan weer lente, het weer weet her hier niet

Gisteravond keken we de Oscars en bleef ik veel te laat op.  Vooral ook omdat op het einde de verkeerde film de Oscar voor "Best Picture" kreeg.  La La Land werd het toch niet, maar Moonlight (een film waar ik nog niet van gehoord had). Grote consternatie volgde natuurlijk.

Vanochtend moet ik de late avond bekopen en voel me supermoe. Ik blijf tot kwart voor negen liggen en dan overhandigt Rick mij een kop koffie, die zeker helpt bij het wakker worden. Rick vertrekt naar zijn werk en ik maak ontbijt.

De beschuiten zijn op dus ik maak wat crackers met kaas en tomaat. Terwijl ik dat doe zie ik opeens dat de orchidee, die ik eigenlijk al een tijdje weg wilde doen maar daar te lui voor was, knoppen heeft!  Ik heb dat ding al maanden geen water gegeven!  Dat doe ik nu maar gauw even.


Een kwartier voor mijn personal training kom ik bij Anytime Fitness aan. Ik doe een kwartiertje cardio en realiseer me dan dat ik mijn Simply Fit board in de van heb laten liggen.  Gauw haal ik het en dan beginnen Sharon en ik aan de gewichtenroutine.  Dat board maakt de oefeningen echt moeilijker!

Na afloop doe ik drie kwartier cardio en speel dan onderweg naar huis wat Pokemon Go. Langzamerhand komt er nu al heel wat kleur in de natuur.  Sommige magnolia's beginnen al te bloeien en de forsytia ook.  Echt heel erg vroeg!  Ik ben benieuwd wanneer de kersenbloesems op hun hoogtepunt zullen zijn.

Thuis neem ik de honden de tuin in en die vermaken zich met Mia van de buren.  Orion en zij rennen langs het hek en op een gegeven moment ligt er een grote tak half in onze tuin, half in de andere tuin.  Orion en Mia trekken er beiden aan en Mia wint uiteindelijk, ik lig dubbel!




Voordeel van dit geren en gespeel is dat ik een buiten adem puppy mee terug het huis inneem.  Ook Cosmo is moe, want hij probeerde mee te rennen. Tijdens mijn douche liggen ze dan ook als kleedjes in de badkamer te slapen.

Als lunch trakteer ik mezelf op tien dumplings met vijf verschillende vullingen van District Dumplings. Daar word ik al herkend.  Ik ben dan ook zo dol op dumplings!  Ik neem drie verschillende groentevullingen en twee vleesvullingen. Die worden vers gemaakt.
Na gesmuld te hebben speel ik nog even wat Pokemon Go.  Ik ben niet de enige, want verscheidene Pokestops hebben lures.  Helaas houdt mijn telefoon er opeens me op.  Ik had nog dertig procent batterij en plotseling is die leeg.  Hopelijk is dat niet iets verkeerd met de batterij. Gelukkig kan ik dan een nieuwe batterij kopen.

Bij de Safeway haal ik wijn en contactlensvloeistof.  Heel irritant, ik heb gasdoorlatende harde lenzen en steeds minder winkels hebben daar de juiste schoonmaakvloeistoffen voor. Er is sowieso maar een merk, Boston.

Bij Whole Foods ga ik op zoek naar avondeten.  Ook zijn de tulpen en rozen van Valentijnsdag uitgebloeid.  Ik haal een paar nieuwe bosjes want ik wil kleur binnen. Thuis maak ik ze kort want ze groeien zo enorm in de vaas!

Dan neem ik de honden nog een keer de tuin in.  Mia is er dit keer niet dus het is aan mij om de bal te gooien voor Orion.  Dan trainen we binnen nog wat met de voordeur en zo en dat gaat ook allemaal goed.

Al voel ik me flink moe, ik besluit toch het tapijt weer te gaan reinigen.  Het is een stress voor mij om het tapijt in de family room lichtbruin in plaats van zilvergrijs te zien. Een uur later en vier keer heel vies water weggooien denk ik dat het een stuk beter is.  Misschien moet het morgen nog een keer, maar we besparen heel wat geld door het zelf te doen en dat voelt goed. Het liefst had ik geen tapijt, maar ja.

Voor het avondeten maak ik een salade van veelkleurige tomaten, olijven en augurkschijfjes.  Voor de rest wacht ik op Rick. Die komt rond half zeven thuis en dan doen we de zoete aardappelfrietjes in de oven.  Mijn zalm wil ik niet opgewarmd, maar Rick die van hem wel. Het smaakt allemaal zeer goed.

Gelukkig zijn de honden uitgeteld en ik eigenlijk ook. Laat ga ik het zeker niet maken!

zondag, februari 26, 2017

Van de lente terug naar de realiteit

Zaterdag

Rick staat al om half acht op.  Dat is mij te vroeg dus ik draai me nog eens om.  Iets later hoor ik opeens Orion piepen en zie dat die weer in onze kamer is.  Rick is nergens te bekennen dus ik neem aan dat hij op pad is.

Orion gaat gewoonlijk weer lief liggen of knauwen op een botje, maar niet vanochtend.  Hij piept en kijkt naar buiten en dan voel ik opeens een koude hondenneus in mijn nek.  Duidelijk wil hij dat ik opsta.  Dat weiger ik nog even en uit wraak steelt hij de Eeyore tsum tsum van achter mijn hoofd.  Prima, misschien houdt dat hem even bezig, bedenk ik.

Een kwartiertje later heb ik genoeg van het gezeur en sta van ellende maar op. Cosmo ligt lekker in het zonnetje op het deck en Ricks auto staat op de oprit, maar hem zie ik nergens.  Een sms laat me weten dat hij een fietstochtje aan het maken is.

Het is dan ook weer heerlijk buiten!  Ik ga in mijn hangmatstoel op Ricks terugkeer liggen wachten.  Dan rijden we naar Starbucks voor ons ontbijt.  Met deze temperaturen nemen we beiden ijskoffies. Als ontbijt kies ik de Bantam bagels.

De magnolia bloeit in de stad al en hier bijna!

We eten alles buiten op, vastbesloten zoveel mogelijk van dit bizarre warme weer te genieten. Dit is meer zoals het in april of mei kan zijn dan in februari.  Na het eten neemt Rick de honden de tuin in.

Ieder weekend is het weer een gevecht met mezelf om te gaan sporten.  Met veel moeite ga ik toch een uur op de elliptical lopen.  Als ik weer beneden kom leest Rick buiten op de stoep in de zon.  Ik ga er bij zitten en onze overbuurman Bruce komt langs.

Hij is herstellend van darmkanker en doet het heel goed.  Hij loopt met een tasje met chemotherapie erin, die via zijn borst geleidelijk over twee dagen wordt ingebracht.  Ik heb nog nooit zo'n lopende chemotherapie gezien. 

Bruce zegt dat ze hem er maandag uit zullen halen en hij zich dan een dag heel moe zal voelen. Verder valt de chemo hem erg mee. Samen met zijn vrouw legt hij ook hele fietstochten af tussen de kuren ieder weekend door.  Indrukwekkend!

De honden spelen intussen lekker buiten zolang het nog droog is. Orion blaft even later wel tegen Lorraine maar houdt daar ook gauw mee op.  Hopelijk werpt onze training heel langzaam zijn vruchten af.

Rick en ik gaan op zoek naar lunch en strijken neer bij Sweet Leaf waar ze ook een terrasje hebben. Jammer genoeg hebben ze mijn favoriete zalm sandwich niet meer. Ik kies dan maar de caprese met tomaat en spinazie.  Die is ook best lekker, maar ik zal hier toch minder komen zonder die zalm.

We genieten buiten van ons eten en zien de wolken zich samenpakken.  Thuis ga ik nog even met de honden de tuin in en de lucht wordt steeds dreigender.  Rick gaat naar de kapper en net als hij thuiskomt begint het te regenen.

Rick neemt de honden gauw mee voor een korte wandeling en is net voor het noodweer losbarst terug.  Nu valt het hier meestal wel mee en trekken de zware onweersbuien rond ons heen, maar toch zien we een flinke bui met donder en bliksem.  Hoogst ongewoon voor februari, meestal met januari de koudste maand hier.  Arme Cosmo vindt het maar niets!
Mijn ramen zijn niet vies, ze staan vol hondenkunst

Ons tapijt ziet er langzamerhand bruin uit in plaats van zilvergrijs.  Rick haalt onze tapijtreiniger uit de basement en voor het eerst proberen we die eens uit. Het water is donkerbruin na afloop en het tapijt ziet er wat beter uit, maar zal zeker nog een extra een of twee behandelingen nodig hebben.

Tegen de tijd dat we gaan eten is het droog en ook scherp kouder, maar een graad of tien met een koude wind.  We rijden naar Herndon naar de Stone's Cove Kitbar.  Daar krijgen we stoelen aan de bar en bestellen voorafjes, Rick de meatloaf cupcakes en ik de tonijn sashimi.  Ik eet ook wat van de meatloaf mee.

Als hoofdgerecht nemen we beiden salades, want die voorafjes waren best vullend. We zijn minder gecharmeerd van dit restaurant dan we waren.  We vonden het beiden moeilijk iets van het beperkte menu te kiezen.  Dat moet veranderd zijn, want de vorige keren vonden we het erg lekker.

Thuis is het voeten omhoog en tv kijken en dan zoeken we op tijd ons bed op.

Zondag

Alweer is Rick er eerder uit dan ik en weg als ik beneden kom.  Orion is dit keer in zijn bench zodat ik verder kon slapen. Rick blijkt koffies gehaald te hebben. De wind huilt om het huis en het is maar net boven het vriespunt, een grote verandering na gisteren!
Voor ons ontbijt gaan we naar Crepe Amour en daar is het druk.  Bijna nemen wij onze crepes mee naar huis, maar dan opent er net een tafeltje.  Ik heb de Atlantico met zalm, spinazie en cream cheese en Rick eentje met kip. Het smaakt weer prima.

Alweer is het een gevecht met mezelf om te gaan sporten. Ik besluit een half uur te gaan doen zodat ik het gevoel heb "iets" gedaan te hebben. Ik klets op Facebook gezellig met Katja, die nu weet waar ze gaat trouwen en de datum, 29 juni volgend jaar.  Toch wel erg spannend!

Opeens is er een uur voorbij en heb ik toch mijn tienduizend stappen bijeen.  Rick is intussen in de tuin bezig ondanks dat het opeen zoveel kouder is.  We zouden naar het nieuwe MGM casino gaan vanmiddag, maar Saskia heeft opeens besloten naar huis te komen en haar zien we veel liever natuurlijk.

Net voor lunchtijd komt Sas binnenlopen en knuffelt eerst de honden en Snickers en dan ons.  Het is zo fijn haar weer te zien ongeveer een maand.  Het gaat goed met haar hoewel ze zich aan haar huisgenootje ergert.  Toch blijven ze het komende jaar in dit appartement wonen.  Daar ben ik stiekem opgelucht over, want dat verhuizen vind ik maar niets.

We gaan lunch halen, Saskia haar favoriete acai bowl bij South Block en Rick en ik van de Libanese zaak Farooj Beik.  Hij neemt een wrap en ik de linzensoep.  Thuis eten we gezellig met zijn drieen.  De linzensoep is niet zoals die ik eerder van dit restaurant at, dit is meer een linzenpuree, maar het smaakt goed.
Ondanks de koudere temperatuur wordt er hier toch verwacht dat de lente twee tot drie weken eerder zal komen dan gemiddeld. Deze bloesems zijn dus al uit en de kersenbloesems volgen meestal snel.

Dan gaan Rick en Saskia Saskia's vakantie naar Orlando met Laura volgende week uitwerken. Zij gaan er met zijn tweeen een in een dag heenrijden en willen Disney en Universal Studios bezoeken. Laura en Saskia zijn al sinds ze zes waren vriendinnen, heel bijzonder dus.

Rick heeft een presentatie voor te bereiden en Saskia moeilijk huiswerk.  Ik lees intussen het Viva forum over Boer Zoekt Vrouw en een paar van de grappige blogs erover.  En dan kijk ik de aflevering van vandaag.  Het blijft een leuke serie.

Voor we gaan eten halen Rick en ik de tapijtreiniger nog eens over het tapijt.  Het water is weer donkerbruin en het tapijt heeft nog steeds een beige toon.  Ik zal dit morgen nog eens moeten doen, maar het ziet er tenminste niet meer zo verschrikkelijk uit.

Samen met Saskia gaan we sushi en sashimi eten bij Sushi Yoshi.  Daar zijn we al oude bekenden.  We krijgen drie stoelen aan de sushi bar. Ik bestel weer voornamelijk sashimi en daarmee komen ook gefrituurde garnalenkopjes en een gefrituurd visskelet als "dessert".  Saskia griezelt er natuurlijk van, maar ik vind het heerlijk.

Saskia vertelt ons van alles, altijd beter dan het oppervlakkige internetgeklets.  Jammer genoeg moet zij vanavond ook weer terug.  Zodra ze thuiskomt neemt ze dan ook weer afscheid.  Het was heel fijn mijn jongste weer even geknuffeld te hebben.

Wij kijken vanavond naar de Oscars.  Tot nu toe is het verschijnen van Katherine Johnson, de 98-jarige NASA geniale wiskundige waar de fantastische film Hidden Figures over gaat, en het zingen van een lied uit Moana door een zestienjarige het hoogtepunt.

Het was weer een gezellig weekend en ging te snel voorbij!



vrijdag, februari 24, 2017

Nog een lekker warme dag

Het is zoveel makkelijker opstaan als ik weet dat het een heerlijk warme dag gaat worden! Vandaag staat er helemaal niets op mijn programma en ik ben van plan te gaan genieten van de februari hittegolf.  Na morgen zal het weer koeler worden.

Rick heeft al koffie gezet voor mij en ik maak roerei met tomaat en kaas als ontbijt. Net als gisteren kan ik dat in het zonnetje op het deck eten.  Ik zit hier zo lekker en ik kan mezelf er gewoon niet toe zetten naar de sportschool te gaan.

In plaats daarvan "ren" ik op de plaats en krijg op die manier na iets meer dan een uur mijn tienduizend stappen bijeen. Het is pas kwart voor elf, lekker vroeg want meestal ben ik pas na elven klaar.
Hun terrein overziend

Voor ik ga douchen train ik met de honden in de tuin en binnen.  Orion wordt steeds beter met luisteren als hij op iets moet wachten.  Ik wou dat er meer mensen hier op bezoek kwamen, zodat we zijn geblaf tegen bezoekers ook kunnen stoppen.  Vroeger met de kinderen nog thuis zou dat zoveel makkelijker zijn geweest.

Met dit weer wil ik op een terrasje lunchen en ik heb geluk want er vertrekken net een paar mensen bij de buiten bar van True Food Kitchen. Ik weet ook al wat ik wil eten, namelijk de crudites, een bak vol rauwe groentes met twee verschillende dips. Ik smul daar echt van!
Intussen speel ik Pokemon Go, dit is er altijd een goede plaats voor.  De vrouw naast mij merkt op dat dit weer zo heerlijk is.  Ik ben het er helemaal mee eens en zal weer moeite hebben terug naar koeler weer te gaan.  Voorlopig is er gelukkig geen echt winterweer te zien, echter.
Deze tuin is een heel krokusveld, zo mooi! 
Op de terugweg stop ik nog even bij Whole Foods om wat boodschappen te halen. Dan ga ik lekker op het deck Nederlandse tijdschriften lezen en gooi eens een bal voor Orion.  Cosmo en hij krijgen ook genoeg beweging door de buurhonden waarmee ze langs de hekken rennen.

Als Rick thuiskomt gaan we naar een nieuw restaurant in Tysons, de opkomende moderne stad naast Vienna.  Ten Penh was jaren geleden een van mijn favoriete restaurants in Washington en nu hebben ze eindelijk hun nieuwe restaurant geopend in Tysons.

We hebben een reservering voor half zeven en geven de auto aan de valet.  We krijgen een tafeltje in het restaurant en dat is zeer modern, maar ook weer gezellig. Rick neemt een sushi rol als voorafje en ik de gestoomde Vietnamese broodjes met champignons en bosuitjes, heerlijk!

Als hoofdgerecht heb ik de sashimi en we vinden uit dat ze nog steeds mijn destijds favoriete groentegerecht hebben, de gefrituurde spinazie.  Die smelt op je tong en is zo lekker! De sashimi is ook goed, al heb ik het beter gehad voor minder duur.  Rick is niet heel erg te spreken over zijn garnalen en ananas kerriegerecht.  Ik denk niet dat we hier vaak terug zullen gaan.  Er is teveel competitie dichterbij.

Dan is het alweer vrijdagavond en begint weer een weekend.  Jammer genoeg einde van de warme dagen want morgen komt er regen en onweer en dan wordt het kouder.  Maar ja, wat wil je ook in februari.  Dit is een bizarre op en neer winter. In ieder geval is de natuur al niet meer kaal.

donderdag, februari 23, 2017

Het lijkt wel mei!

Eindelijk lukt het me eens op een voor mij vrij normale tijd op te staan. Het is dan ook zulk schitterend weer, daar wil ik geen minuut van missen!  Als Rick naar zijn werk vertrekt ga ik buiten op het deck ontbijt eten.

Ja, je leest het goed, buiten op 23 februari!  Zo warm heb ik het hier nog nooit in februari meegemaakt.  Het is al zeventien graden en dan is het in de zon warm genoeg om in korte mouwen buiten te zitten. Ik geniet weer van mijn beschuitjes met kaas en tomaat.

Na nog even met de honden in de tuin gespeeld te hebben (lees: Orion speelt en Cosmo blaft tegen iedereen, die langsloopt) krijgen de hondjes hun Kongs en ga ik naar de sportschool.  Onderweg stop ik nog een paar keer om Pokemon Go te spelen en haal ik level 27. 

Voor de personal training doe ik een kwartiertje cardio en dan heeft Sharon weer een Simply Fit board gewichten routine voor mij. Volgens mij vindt zij dat board ook leuk, omdat ze nieuwe oefeningen kan bedenken. Het halve uur gaat snel voorbij.

Het is zulk mooi weer, maar ik krijg de beste cardio toch op een machine aangezien ik niet meer kan hardlopen. Na een half uur lokt de zon me toch teveel.  Ik besluit de rest van mijn stappen met de honden te krijgen. 

Orion vindt een wandeling heerlijk en gaat er keurig voor zitten. Aangezien ik al een tijdje niet meer met hem heb gewandeld ga ik gehoorzaamheid oefenen.  Cosmo mag intussen los rondlopen, die blijft toch wel bij mij.

Het gaat heel goed en ik ben van plan weer met "waterbommen" te gaan lopen zolang het warm genoeg is.  In maart kan de winter nog terugkomen, maar ik betwijfel dat het echt nog heel koud gaat worden.
De dag voor Katja's derde verjaardag, 13 maart 1993,  hadden we echter wel opeens een sneeuwstorm met bijna dertig centimeter sneeuw.  Onmogelijk is het dus niet, Rick wil dan ook de sneeuwpoppen buiten nog niet opruimen om de weergoden niet uit te lokken. Volgende week gaan ze toch echt weg, sneeuw of niet, ik ben klaar voor de lente.

Voor mijn lunch haal ik een salade van Chop't.  Die eet ik in gezelschap van de honden op het deck op. Heerlijk weer is het en het vogelconcert is zo mooi.  Zelfs al zou het nog koud worden, deze dagen hebben we toch maar in de zak (vertaald in het Engels als "in the bag" niet "in the pocket" zoals Nederlanders altijd zeggen).
24 Graden tijdens mijn lunch!

Een paar uurtjes later gaat de deurbel en staat Lisa, mijn massagetherapeute, voor de deur.  Mijn voordeur trainingen met Orion werpen hun vruchten af.  Hij blaft niet tegen haar!  Hopelijk blijft dat zo met anderen.  Ik blijf in ieder geval dagelijks laten zien wie er de (voordeur)bazin is.
Over voordeuren gesproken, deuren en ramen is ons maandthema en ik vind deze veranda zo leuk

Eigenlijk vind ik het zonde van de mooie dag om een uur op de massagetafel te liggen, maar het is wel hard nodig.  Lisa doet altijd goed werk, maar de massage haalt alle energie uit me. Ik ben blij dat ik verder niets hoef te doen want ik ga als een vaatdoek op het deck zitten de rest van de middag.

Onze eerste narcis is uit en dat is volgens mij ook het vroegst ooit. Maar volgens onze nieuwe minister van Milieuzaken bestaat er geen klimaatsverandering.  Ik schrijf niet vaak over hoe ik me voel over de regering want het is te deprimerend.  Iedere dag worden er belangrijke dingen teruggedraaid, die of mensen achterstellen of de natuur kwaad doen.

Rick komt thuis en we zijn beiden moe.  We bestellen van Friends Kabob, voor mij de zalm kabob, die met salade, gegrilde groentes en rijst wordt bezorgd.  Na afloop zou Orion er graag een hapje van nemen en hij is zo schattig dat ik het wel moet fotograferen.
 
Morgen nog een zomerse dag (voor Nederlandse begrippen, voor ons is het meer lentetemperaturen) waar ik helemaal van hoop te genieten!

woensdag, februari 22, 2017

Bezorgd om Cosmo

Alweer daagt een lenteachtige dag en er schijnt een waterig zonnetje door de wolken.  Rick is al vertrokken en ik geniet van mijn koffie terwijl de honden in de tuin spelen.  Voor mijn ontbijt maak ik een paar beschuitjes met truffel Goudse kaas en honingtomaatjes. Die truffelkaas is werkelijk heerlijk!


Voor mijn cardio uur rijd ik naar Anytime Fitness. Op de ARC trainer gaat het vandaag lekker en het uur is snel voorbij.  Maar goed ook, want ik wil van het lekkere weer genieten. Ik neem de honden mee de achtertuin in en Orion is in een springerige bui.

Hij kan enorm hoog springen en probeert ook op Cosmo te springen.  Die bijt naar hem en grauwt maar dat gebeurt wel vaker.  We gaan naar boven zodat ik me kan douchen en het valt me al op dat Cosmo niet volgt, terwijl hij meestal ook meekomt.

Voor ik wegga geef ik de honden altijd een bevroren gevulde Kong.  Orion in zijn bench en Cosmo op zijn bed.  Cosmo heeft er echter dit keer helemaal geen interesse in wat mij wel bezorgd maakt, maar ik moet weg dus hoop er maar het beste van.

Sara en ik hebben ons maandelijkse happy hour veranderd in een lunch.  Ik rijd terug naar Church Street waar we hebben afgesproken bij Bazin's.  Ik ben precies op tijd door het Cosmo geval en Sara zit al aan een tafeltje bij het raam.

Jammer genoeg vindt Rick dit restaurant maar niets, want ik vind hun menu juist erg lekker.  Ik ben dus blij er af en toe te kunnen lunchen. Het is moeilijk kiezen van het menu maar uiteindelijk ga ik (zoals altijd) toch weer voor de salade met in mosterdzaad gegrilde zalm.  Zo ontzettend lekker!  Sara's krab en avocado salade ziet er ook zeer smakelijk uit.

We hebben heel wat bij te kletsen en het loopt al tegen tweeen als we afscheid nemen. Ik wilde eigenlijk wat boodschappen gaan doen maar ik heb opeens enorme hoofdpijn.  Ik besluit dan toch maar naar huis te gaan.

Daar wacht me een schrik.  Gewoonlijk staat Cosmo me bij de deur op te wachten, maar nu blijft hij, mij verdrietig aankijkend, liggen.  Ik laat Orion uit zijn bench en ga dan Cosmo helpen.  Iedere keer als ik probeer hem op te laten staan piept hij echter hard en blijft liggen.

Even raak ik in paniek want een van Sharons honden is verlamd en kan zijn achterpoten niet gebruiken en niet zelf plassen of poepen dus dat moet zij er iedere dag uit drukken.  Dat is echter een mini pincher en Cosmo is te groot en zwaar voor mij om zoiets te doen.

Voor ik Rick bel om Cosmo naar de dierenarts te helpen nemen (hij weeg 65 pond en als hij niet zelf kan lopen kan ik hem zeker niet dragen) probeer ik een rugmassage. Dat lijkt hij fijn te vinden en tot mijn grote opluchting staat hij erna ook op.

Hij loopt wel als een oude hond, maar gaat toch de trap af te tuin in.  Ik bedenk me dat wij om buiten te komen hoe dan ook wat treden af moeten.  Dat is toch wel iets om over na te denken in de toekomst.

Eigenlijk wilde ik nog wat boodschappen gaan doen, maar nu wil ik Cosmo in de gaten houden.  Gelukkig lijkt hij gaandeweg beter.  De schoonmaaksters zijn binnen bezig en ik heb eindelijk de kans om weer eens bij te kletsen met Christine.

Zij kan het nauwelijks meer uithouden in Alabama en kan niet wachten naar Austin, Texas, te verhuizen, hopelijk volgend jaar. Ik vind dat ook leuk, want ik ga duizend keer liever naar Austin dan naar waar ze nu wonen waar er nauwelijks iets te beleven valt.
Ons cardinaaltje is er ook weer, ik ben er zo dol op!

Intussen is Cosmo tot mijn opluchting de trap weer opgeklommen.  Ook eet en drinkt hij gewoon.  Toch houd ik Orion zoveel mogelijk van hem weg.  Cosmo gaat ook niet liggen, misschien toch bang weer niet op te kunnen staan. Uiteindelijk zijgt hij toch maar neer.
Rick komt thuis uit zijn werk en dan zie ik Cosmo voor het eerst sinds eerder vanmiddag vanuit een ligpositie opstaan.  Het is bijna alsof ik ook zijn opluchting voel. Morgen komt mijn massagetherapeute en misschien vraag ik haar ook wel Cosmo's rug te masseren.  Als het Laura zou zijn zou ik dat zeker doen, maar ik weet niet hoe Lisa over hondenmassages denkt.

Het is vandaag National Margarita day (zoals er iedere dag wel wat te vieren valt hier).  We besluiten die te gaan vieren bij Taco Bamba.  De margarita's zijn maar $5 en we gaan gezellig aan de drukke bar zitten. 

Hier vind ik de chicharrones zo erg lekker en bestel een portie. Na mijn margarita bestel ik een glas wijn en dat werkt op de lachspieren van de man naast ons.  Hij vindt de combinatie van wijn en gefrituurde varkenshuid zeer ongewoon.  Ik lach mee want inderdaad wordt die snack in het zuiden vooral gegeten en daar wordt bier bij gedronken.  Maar ja, dat is niet mijn favoriete drank.

De taco's smaken weer voortreffelijk.  Ik heb de al pastor traditionele taco met ananas en varkensvlees en de Koreaans geinspireerde bulgogi bulfight.  Rick geniet ook van zijn vier taco's, ik weet niet hoe hij het op krijgt.

Terug thuis skypen we met Katja.  Ze hebben de locatie gevonden waar ze graag willen trouwen en traditiegetrouw betalen de ouders van de bruid daar het merendeel van.  Omdat Kevins familie zo groot is en onze genodigden van over het hele land en uit Nederland zullen moeten komen is er wel even wat discussie over hoeveel gasten iedere familie uit mag nodigen.

Rick en ik geven Katja en Kevin een budget en zij moeten dan maar besluiten wat ze ermee doen. Wij betalen voor 125 gasten en hopelijk betaalt Kevins familie voor iedereen meer dan de 63 waar wij voor opdraaien.  Hopelijk kan Katja de rest van het geld voor haar jurk en bloemen gebruiken.  Goedkoop is zo'n bruiloft allerminst!!!

Het begint nu dus wel "echt" te worden. Het is nog meer dan een jaar weg, maar ik begin toch al aan de bridal shower te denken en zo. Ik hoop ook aanwezig te zijn bij het uitkiezen van de jurk.  Begin maart ga ik met Katja op reis dus ik hoop dan ook te zien en horen waar zij over droomt.

Nu is het lekker relaxen terwijl Rick beneden op de "baby" past.  Cosmo en ik genieten van een avondje complete rust. Vooral voor Cosmo zeer verdiend, ik ga erop letten dat Orion niet weer op zijn rug springt!

dinsdag, februari 21, 2017

Een rondleiding in onze omgeving

Het is nog maar steeds moeilijk om op tijd op staan.  Deze jet lag duurt wel lang!  Iedere dag probeer ik ietsje eerder op te staan en vandaag is het tien over half negen.  Rick heeft de honden al buiten gelaten.

Hij vertrekt naar zijn werk en ik maak koffie en roerei met tomaat en kaas als ontbijt. Daarna neem ik de honden mee de tuin in en "ren" een half uurtje op de plaats.  Meer tijd heb ik niet, want ik heb om tien uur afgesproken voor een voor mij ongewone rondleiding.

Net voor tienen gaat de deurbel en ik geef de honden gauw hun Kongs en doe Orion in zijn bench.  Via de garage loop ik naar buiten en ontmoet M. en haar dertienjarige dochter Y. Zij zullen eind april naar dit gebied verhuizen want E., de man, heeft een baan in Tysons Corner.  Al sinds november en sindsdien reist hij ieder weekend heen en weer.  Dat is natuurlijk niet te doen dus zijn gezin verhuist hier ook heen.

Het is echter wel een heel iets voor ze, merk ik.  Dat herinner ik me ook van vroeger toen mijn ouders, broers en zus hierheen verhuisden.  Soms gaat het heel makkelijk en soms is het echt een enorme stap (voor mij ging het heel makkelijk, maar voor mijn zusje bijvoorbeeld niet). Belangrijk is om open te staan voor nieuwe dingen.  Dat staan zij volgens mij echt wel.

Om tenminste Y. wat gerust te stellen over haar nieuwe school rijd ik als eerste naar Thoreau Middle School.  Daar gingen onze kinderen heen en ken ik een aantal mensen.  We bellen aan en ik vraag aan de receptioniste, die ik vaag herken, of we wat van de school mogen zien.

Dat kan niet maar ze geeft wel heel wat informatie.  Ook overhandigt ze M. een kaartje met de persoon waar M. mee kan praten.  Dat blijkt mijn vriendin Denise te zijn, ik dacht dat zij hier verpleegster was, maar kennelijk is ze van functie veranderd.

De receptioniste herkent mijn naam ook meteen als ik hem noem en vraagt Denise of ze tijd heeft om te komen praten.  Na een hug voor mij geeft Denise M. en Y. allerlei antwoorden op hun vragen.  Ik denk dat zij zich na afloop wat beter voelen over het beginnen op een nieuwe school in een ander land.  Dat is mij twee keer in mijn leven overkomen en ik weet van beide keren nog dat het niet makkelijk was.

We rijden ook nog even naar de high school waar Y. na Thoreau heen zou gaan mochten zij in dit schoolgebied een huis vinden.  Dat is duidelijk wel hun hoop maar de huurmarkt voor vrijstaande huizen is niet makkelijk in dit gebied, vooral niet met een hond, die zij ook hebben.  Ik hoop dus op wat wij noemen een "lucky break" voor hen.

Madison High School maakt ook een goede indruk. Hier kun je goed zien dat sporten een deel van de high school ervaring kan zijn. Hoeft niet, want alleen Kai nam deel met Football, de meisjes hadden geen interesse.

Y. wil graag paardrijden en heeft online een manege in McLean gevonden. Ik stel mijn GPS erop in en we gaan eens kijken. Ik denk dat het voor M.vooral  heel belangrijk is dat Y. ook graag hierheen verhuist. 

Onderweg komen we langs Wolf Trap waar 's zomers allerlei openlucht voorstellingen worden gehouden en zien ze een aantal van de echte landgoederen hier. Jammer genoeg is de manege er niet meer.  Het huis en de manege staan te koop. Het is gewoon te duur, denk ik.  De andere maneges zijn allemaal een stuk verder buiten de stad.

Onze volgende stop is McLean, want die plaats staat ook op het lijstje.  Dit is echter niet echt zo'n stadje als Vienna, al is er wel een "centrum" met winkels e.d. De buurten zijn hier wat ouder en ik zie niet echt enthousiasme bij de dames.

Fairfax is ook een leuk stadje dus ik neem ze daar vervolgens heen. Onderweg laat ik nog even het Vienna metrostation zien. Het oude gedeelte van Fairfax is erg leuk en ook druk.  Hier komen we even in de file te staan.


Dan is het terug naar Vienna via de ijsbaan in Fairfax want Y. vindt schaatsen ook leuk. Intussen is het bij enen en hebben we wel zin in een pauze.  Bij Potbelly bestellen we broodjes en smullen daar van.  Ik neem weer de mushroom melt, champignons en kaas, zo lekker!
Na het eten gaan we eerst naar het Mosaic District.  Dit is een stukje Europa, eigenlijk.  Jammer genoeg zijn hier geen alleenstaande huizen, maar wel erg leuke rijtjeshuizen.  M. maakt aantekeningen van alles wat ze zien en dat is nogal wat.

Als laatste laat ik Falls Church zien.  Ook een leuk stadje maar de buurten zijn een stuk ouder en het voelt ook niet zo erg als een apart stadje als Vienna.  Morgen krijgen ze nog Reston te zien via iemand anders en dan hebben ze denk ik wel een goed overzicht van wat leuk is en wat niet.

Terug thuis neem ik afscheid en geeft M. me de gewoonlijke drie Nederlandse kussen. Ze lijken heel blij met de rondleiding, die voor mij natuurlijk heel ongewoon was.  Ik hoop dat ik het wat meer aantrekkelijk heb gemaakt allemaal hier.  Het is natuurlijk winter ondanks het ongewoon warme weer.  Alles begint wel uit te lopen en de krokussen en sommige narcissen bloeien, maar de bomen beginnen maar net.

De honden zijn intussen zeker klaar voor de achtertuin.  Ik gooi de frisbee voor Orion en ik denk dat hij die binnenkort uit de lucht kan grijpen.  Ik probeer hem ook over dingen te laten springen wat hij zeker leuk vindt.  Het is een zeer leergierige hond, misschien wel te leergierig (al zou ik willen dat hij ook eens leerde niet tegen vreemden of zelfs bekenden te blaffen!).
Een tijdje geleden maakte ik een Facebook groep met alle dames, die ik in Vienna ken.  Vorige maand hadden we een leuk happy hour en vanavond is het er weer bij Pazzo Pomodoro.  Chris komt mij ophalen om half zes en Lois zit er al.
Mooie zonsondergang onderweg

Vanavond komen er zes anderen en ik vind dat een goede opkomst.  Ik denk maar zo, als er een persoon komt is het gezellig.  We kletsen zo'n anderhalf uur gezellig en dan gaat de ene na de andere naar huis. 

Een paar houden mij gezelschap tot Rick komt en kletsen dan ook even met hem.  Ik ben zo blij dat we in zo'n gezellige buurt wonen! Iedereen bedankt me ook voor dit initiatief.  Het is toch echt niet veel moeite om gewoon een berichtje te sturen en dan naar een bar te gaan. Wel leuk dat er zo'n animo voor is.

Samen met Rick bestel ik ons avondeten. Rick neemt een mixed grill, maar die ziet er niet zo lekker uit.  Rick is er ook niet zo over te spreken, alles is wat te droog.  Mijn groentepizza met verse mozzarella is echter heerlijk en ook licht.  Andere keren kreeg ik deze pizza vol vettige kaas en de verse mozzarella maakt die veel lekkerder.

De rest van de avond schrijf ik dit blog en kijk Jeopardy.  Ik vind dit quizprogramma nog altijd heel erg leuk.  De honden hebben kennelijk genoeg beweging gehad vandaag en zijn erg rustig.  Rick laat ze uit en ik ga het niet laat maken, meer dan vier uur in het verkeer vandaag heeft me flink moe gemaakt!

maandag, februari 20, 2017

Presidents Day

De honden zijn werkelijk fantastisch en laten Rick en mij tot tegen negenen slapen.  Ik vind het vooral knap van Orion, die is tenslotte nog een puppy.  Rick neemt ze mee naar beneden en naar buiten en ik blijf nog even liggen.  Ik heb echt last van de jet lag, zo raar!

Om kwart over negen kom ik ook eens naar beneden. We hebben toch weer zin in Starbucks en rijden naar het derde filiaal vlakbij ons. Daar hebben ze tot mijn grote genoegen nog egg bites met paprika in voorraad.  De andere restaurants zijn helemaal uitverkocht.


De tijd begint te dringen voor mijn personal training en ik eet in de auto.  Thuis schrijf ik gauw een cheque, neem water mee en rijd naar Anytime Fitness.  Precies op tijd kom ik eraan en neem mijn SimplyFit board ook mee.

Sharon wil tijdens het halve uur trainen natuurlijk alles weten over mijn reis. Ook zij is op reis geweest naar Florida.  Al betaal ik uiteraard voor de personal training, Sharon vraagt mij een stuk minder dan anderen en ze voelt toch als een vriendin.  We hebben ook zoveel gemeen met onze kinderen van dezelfde leeftijd.

Na het halve uur doe ik nog drie kwartier cardio.  Langer niet want het is zulk prachtig weer en Rick heeft vandaag vrij vanwege Presidents Day. Ik ga dus gauw naar huis waar Rick met de honden bezig is in de tuin.

Orion is zo buiten adem als ik mijn douche ga nemen dat hij compleet hijgend op de tegels in de badkamer in slaap valt. Daarom mis ik door de week eigenlijk meer mensen in huis, die hem ook moe kunnen maken.  Gelukkig vindt hij het zo leuk om met de pup van de achterburen te rennen.

Rick en ik halen lunch van Cava.  Ik neem vooral groentes, maar ook wat kip dit keer.  We eten het voor het huis op en Lorraine komt kletsen. Zij heeft nog altijd hoop dat Phil, hun mannelijke Deense Dog, en Orion het toch met elkaar zullen kunnen vinden.  Ik ben minder optimistisch.

Intussen neemt Rick Orion mee op een kort fietstochtje.  Dat is best gevaarlijk dus hij blijft rond ons pleintje rijden. Orion lijkt het wel heel leuk te vinden.  Het is ook goede beweging voor hem natuurlijk.  Ik durf alleen niet te kijken, want ik zie of Rick of de hond gewond raken.

Gelukkig gaat het goed. Rick gaat verder aan zijn buiten activiteiten en ik ga voor het huis mijn Nederlandse tijdschriften lezen. Een artikel in de Margriet gaat over een man, die van alles verzamelt.  Zijn vrouw laat hem zijn spullen enkel in bepaalde kamers opslaan. 

Rick is niet zo zeer een verzamelaar maar heeft ook moeite dingen weg te gooien. Herkenbaar dus, ook dat ik die rotzooi niet kan velen in de kamers waar ik voornamelijk vertoef. Mijn moeder is zo'n verzamelaarster en ik denk dat ik daardoor allergisch voor teveel spullen ben geworden. Eigenlijk is ons huis me al te vol, maar ja, ik woon hier niet alleen.

Intussen heeft Rick kaartjes gekocht voor What's a Dog's Purpose.  We rijden naar Tysons Corner en drinken eerst een biertje bij TGIFriday's.  Op tijd nemen we onze plaatsen in de zaal in kijken dan heel veel voorfilms. Er komen veel leuke tekenfilms voor ons kinderen aan, ha ha.

De film is werkelijk heel leuk.  Ik word wel wat mistig als Bailey oud wordt en overlijdt en aan het einde, ik zal het niet weggeven.  Ik probeer niet teveel eraan te denken dat Cosmo in zijn zoals ze het hier noemen "twilight years" is, maar als ik zie hoe moeilijk hij opstaat schiet dat weer een pijn door mijn hart.  Mijn maatje Cosmo, die meteen komt als hij ziet dat ik niet helemaal blij ben.  Nog maar even niet aan denken maar met zo'n film is dat moeilijk.

Het is al na zevenen als we naar buiten lopen. We besluiten dan ook gelijk maar in de mall te eten.  Wij zijn alweer een tijdje niet bij Coastal Flats geweest en vragen daar een tafeltje.  We delen de heerlijke gevulde eieren en dan neem ik een kreeftsalade broodje. Rick heeft de vistaco's en alles smaakt zeer goed.

En dan is het toch echt het einde van ons lange weekend. Wat een heerlijk weer was het (en blijft het nog even)!  Morgen wordt een interessante dag voor mij met hopelijk een goed einde.  Ik ben altijd wat zenuwachtig als ik ongewone rondleidingen moet geven.

zondag, februari 19, 2017

Lenteachtig weekend

Zaterdag

Gisteravond lukte het me niet de slaap te vatten tot na middernacht. Om negen uur schrik ik pas wakker van Orion, die ergens op knauwt.  Het is gelukkig zijn eigen botje maar ik kwam uit zo'n diepe slaap dat ik mezelf nog niet echt wakker kan krijgen. Jet lag naar het oosten toe blijft het vervelendst.

Rick neemt de honden naar beneden en ik doezel nog meer dan een uur verder.  Als ik om kwart over tien eindelijk wakker genoeg ben om op te staan zie ik de zon vrolijk naar binnen schijnen.  Rick heeft intussen ontbijt gehaald bij Starbucks.

Na het ontbijt gaat Rick even propaan voor de barbecue halen want we hopen morgenavond wat te grillen. Eigenlijk heb ik een bijna onbedwingbare zin om terug naar bed te gaan.  Als Rick terugkomt weersta ik die en zoek de elliptical boven op.  Ik heb weliswaar veel bewogen tijdens mijn reis, maar het serieuze sporten moet weer beginnen.

Op sommige dagen ben ik zo trots dat ik mijn doel bereik!

Het uur gaat vrij snel voorbij en als ik beneden kom heeft Rick de achterdeur zelfs openstaan.  Het is maar liefst twintig graden en dat op 18 februari!!! Ik maak me gauw klaar en dan gaan we lunch eten.  We kiezen Noodles & Company want die hebben een leuk terras. 

Hun menu is veranderd en een van mijn favorieten staat er niet meer op.  Gelukkig een paar anderen nog wel want de nieuwe gerechten hebben allemaal vlees waar ik niet in geinteresseerd ben. Ik bestel een Penne Rosa met extra spinazie en tomaat. 
Rick haalt intussen van Chipotle en samen eten we aan een tafeltje op het terras.  Onvoorstelbaar om midden februari gewoon zonder jas te zitten.  De honden wachten intussen in de auto en dit is een goede oefening voor Orion.  Tot mijn verbazing blaft hij maar even tegen mensen, die langslopen.  Zou onze training dan toch zijn vruchten afwerpen?

Op de terugweg rijdt Rick voor mij langs de verschillende Pokestops in Vienna.  Opvallend is dat daar voor het eerst dat ik me kan herinneren ook overal lures op zitten om extra Pokemon te vangen. Kennelijk heeft het uitkomen van de tweede generatie Pokemon de interesse in het spel weer aangewakkerd.  Ik vind het in ieder geval weer een stuk leuker.

Het is zo lekker buiten dat ik besluit voor in het zonnetje te gaan zitten. Lorraine komt even kletsen en ik krijg het zelfs te warm! Rick is in de achtertuin bezig en ik besluit lekker te gaan relaxen in mijn hangmat schommelstoel met de Nederlandse tijdschriften, die mijn vriendin Ingeborg me stuurde. 
Jammer genoeg zat er ook heerlijke boerenkaas in dat pakje, maar de buren hadden het in de garage gelegd en tegen de tijd dat Rick het vond was de kaas beschimmeld.  Ik baal ervan want had hem gezegd dat er een pakje uit Florida zou zijn dat hij meteen open moest maken en de kaas in de ijskast doen. 

Rick schreef iedere dag dat het er nog niet was maar dacht er niet aan de buren te vragen of het misschien al aan was gekomen.  Zonde van die lekkere kaas maar Rick heeft de stukken bewaard en die zijn inderdaad groen in plaats van geel. Geen beschuitjes met boerenkaas in mijn nabije toekomst dus, helaas.

We genieten op het deck voor het eerst dit seizoen van het heerlijke weer.  Durf ik te hopen dat wij geen winter meer krijgen dit jaar?  De temperaturen voor de komende dagen blijven boven normaal.  Als het zo warm blijft kan het zomaar zijn dat Bea de kersenbloesems hier gaat meemaken volgende maand.  Dat zou wel heel leuk zijn!

Tegen half vijf wordt het toch wat kil en gaan we naar binnen.  Kennelijk heeft Orion genoeg beweging en stimulering gehad want hij slaapt de hele tijd.  Waarom doet hij dat nu nooit als ik alleen thuis ben met ze? Honden zijn toch net als kinderen.

Rick en ik besluiten dat we zin in Thais eten hebben en kiezen Busara waar we alweer een jaar niet geweest zijn (er zijn hier bijna net zoveel Thaise als Chinese restaurants). Het decor hier is altijd mooi en we smullen van het eten.  Voor mij een soep vooraf en dan "wild pork", varkensvlees met verse groene peperkorrels.

Terug thuis loopt Cosmo wat mank als hij opstaat.  Denkelijk is het zijn arthrose, of althans dat hoop ik.  De taxichauffeur zei het gisteren zo goed, honden zouden net zo oud als mensen moeten kunnen worden.  Ik probeer van iedere dag met Cosmo te genieten maar ik haat het dat hij ouder wordt.  Mijn maatje voor zoveel jaren kan ik niet missen!
Het is zo schattig hoe de honden samen drinken

We kijken wat tv en de honden liggen om ons heen.  Katja was de afgelopen dagen flink ziek, maar vandaag goed genoeg om naar mogelijke huwelijksplekken te kijken.  We kregen heel wat foto's te zien. Ik vind het nog steeds moeilijk om zo van afstand een mening te vormen.

We zullen voor haar bruiloft e.d. ook echt op haar toekomstige schoonfamilie moeten leunen.  Wij hebben tenslotte geen idee waar het allemaal leuk is daar. Ik had zo gehoopt dat ze in dit gebied wilde trouwen maar ook begrijpelijk dat het strand wel erg trekt.

Saskia werkt hard voor haar school maar heeft het in haar prive leven moeilijk.  We kunnen enkel een klankbord zijn en ik mis mijn "baby" erg.  Kai en Bea zijn klaar met hun semester en komen over iets meer dan twee weken alweer deze kant op!

Nu lekker relaxen en tv kijken en dan hopelijk wat vroeger moe dan gisteravond en eerder op morgen.

Zondag

Het lukt me om drie kwartier eerder op te staan dan gisteren.  Alweer is het ongewoon warm weer en de honden spelen al in de tuin. Ik hoop echt dat winter niet weer terugkeert!

Rick en ik gaan naar Starbucks in Vienna en daar hebben ze geen egg bites, die ik zo lekker vond.  Starbucks had er niet op gerekend dat die zo populair zouden zijn en nu moeten ze opnieuw ingeslagen worden en is er over het hele land een tekort aan.  Toch grappig!

In plaats daarvan neem ik dan maar Bantam bagels.  Onderweg naar huis gaan we langs de Rite Aid waar ik weer eens wat pillen ophaal. Ik ga toch eens met mijn dokter praten en vragen of ik niet drie maanden tegelijk kan krijgen in plaats van maar een maand.

Thuis neemt Rick Orion mee voor een heel lange wandeling door de buurt.  Cosmo gaat met mij mee naar boven terwijl ik mijn uur elliptical doe.  Soms is het goed om de honden apart te nemen en dat doen wij eigenlijk bijna de hele dag vandaag.

We maken ons klaar om erop uit te gaan en doen Orion in zijn bench.  Cosmo mag met ons mee en dat vindt Orion duidelijk niets.  Helaas is het in de bossen te druk om hem mee te nemen.  Hij zou constant blaffen tegen de mensen en honden.

We halen lunch in Vienna, voor Rick een wrap bij Jersey Mike's Subs en ik haal een dunne bagel met zalm en cream cheese bij Manhattan Bagel. In de auto eten we het op en banen ons door het verkeer een weg naar Washington. 

Zoals we al verwachtten zijn we bepaald niet de enigen, die van dit ongewoon warme weer (het is 22 graden!) genieten. Langs de George Washington Memorial Parkway is het druk met fietsers en wandelaars.
Wij willen op Theodore Roosevelt Island gaan wandelen.  Die parkeerplaats staat ook vrijwel vol, maar er vertrekken regelmatig mensen.  Grappig genoeg valt niemand de dichtstbijzijnde plek op en die nemen wij dan ook graag in.

Tot mijn verbazing en genoegen blijkt dit een leuke Pokemon Go plek te zijn.  Ieder bordje in het park is een Pokestop en er zijn allerlei Pokemon die ik nog niet eerder zoveel heb gevangen.  Daaronder de Magikarp waar ik eindelijk genoeg punten voor krijgen om hem te evolueren.  We leren dankzij het spel ook dat Captain John Smith (denk Pocahontas) hier in het begin van de zeventiende eeuw als eerste Europeaan kwam met zijn boot.
Het is druk en doet me aan de Treek bij Amersfoort denken toen we daar vroeger met zijn allen gingen wandelen.  Eigenlijk is het te druk voor mij want het natuur gevoel gaat wat verloren met al die mensen en honden.  Rick en ik zijn blij dat we Orion niet mee hebben genomen!

Toch is het een leuke wandeling.  We lopen onder een van de grote bruggen naar de stad en zien een heel aantal eenden. En ik vang me een ongeluk aan Pokemon.  Hier moet ik vaker heen om te spelen! Dit is het leuke van het spel, spelen terwijl je ook beweging krijgt.
Cosmo is doodop als we terug bij de auto zijn dus we hebben geen hond meer aan hem.  Op de terugweg stoppen we bij Whole Foods voor wat boodschappen en avondeten.  Het is vooral druk bij de slager, kennelijk zijn er meer mensen die net als wij gaan grillen.
De narcissen zijn bijna uit!

Thuis heb ik nog een uurtje om lekker buiten in het zonnetje te zitten.  Ik lees Twitter en moet regelmatig hardop lachen ondanks de recentelijke tragedies, waar onze president ons op attent maakte, die nooit plaatsvonden. De humor in 140 karakters van sommige mensen vind ik geniaal, een woord dat ik nooit voor nummer 45 zal gebruiken.

Rick en Chuck willen het erop wagen Deense dog Phil en Orion met elkaar in contact te brengen.  Aan het geblaf te horen weet ik al dat het experiment mislukt is. Phil is drie keer zo zwaar als Orion dus ik ben opgelucht als die ongedeerd weer binnen komt lopen.

 Voor het avondeten gaat Rick biefstuk en worteltjes grillen en ik maak komkommersalade met Franse vinaigrette.  Zo'n lekker zomers maal en dat in midden februari!  Dit is een lang weekend voor ons dus morgen nog een gezellige dag samen. De honden zijn na vandaag uitgeteld, dit moeten we vaker doen!