Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, maart 31, 2017

Regendag, pijndag

Het is nog donker in de kamer als ik wakker word, maar het is al na achten.  Ik zie dat Rick en Orion al naar beneden zijn.  Zij komen niet veel later naar boven en ik krijg mijn dagelijkse koude neus begroeting van Orion. 

Rick heeft de koffie al klaarstaan.  Daar ben ik zeer dankbaar voor, want het plenst buiten en daarom laat Rick Orion ook nog even uit voor hij vertrekt. Mijn lichaam reageert meteen op zulk weer en het is dus zaak om te gaan sporten.

Eerst eet ik een stuk overgebleven pizza van gisteravond als ontbijt. Men zegt hier altijd dat koude pizza heerlijk is en dat wil ik ook eens proberen.  Nou, deze vind ik toch echt veel lekkerder warm, maar het vult de maag.

Met Orion train ik en het valt me weer op hoe snel hij een bevel begrijpt.  Als dat nu ook eens zo was met het blaffen tegen mensen! Ik geef hem een wandeling in de nog steeds plenzende regen en dan is het tijd voor de sportschool.

Daar doe ik een uur en een kwartier cardio. Als ik weer buitenkom is het iets lichter en miezert het nog maar wat. Het is ook best koud voor de tijd van het jaar. Mijn lichaam is helemaal niet blij en na mijn douche neem ik Orion mee in de van.

Eerst ga ik bij Pho Thang Long lekker warme kip pho eten.  Dit is er het perfecte weer voor.  Daarna loop ik naar Pet Valu naast het restaurant en koop er nieuw eten voor Orion en meer botjes om hem bezig te houden.
 
Orion heeft intussen geduldig gewacht achter het stuur.  Hij begint al te leren dat zijn plaats achterin is en loopt daarheen zodra ik binnenkom.  Een van de "botjes" is een heel lange en Orion begint er meteen aan. 
Bij Michaels ga ik kijken welke feeentuin spulletjes ze hebben.  Dat blijkt best veel te zijn en ze zijn 40% afgeprijsd deze week.  Daar moet ik natuurlijk van profiteren.  Ik koop o.a. een "country store" en een ander huisje, een brandkraan en een barbecue.  Zo leuk!

Omdat ze bij Pet Valu een aantal dingen niet hadden ga ik ook nog even naar Petco.  Zo jammer dat ik Orion niet naar binnen kan nemen.  Cosmo vond het hier altijd zo leuk, maar Orion blaft nog veel te veel tegen ieder mens of hond.  Hopelijk gaat dat ooit beter, ik ben zo consequent mogelijk met de training in ieder geval.

Thuis wil ik de nieuwe spulletjes in het feeentuintje zetten en Orion ontsnapt.  Jammer genoeg hoort hij Phil, de Deense dog van de buren, blaffen en gaat bij hun voordeur staan blaffen.  Helemaal als Chuck naar buiten komt.  Orion doet echt agressief tegen hem, hoewel hij gelukkig niet probeert te bijten.

Eindelijk na heel veel gedoe krijg ik Orion weer mee naar binnen.  Gelukkig dat Chuck zelf honden heeft en niet bang is, maar dit moet echt afgeleerd worden!  De waterbommen, die ik gooide, hadden geen effect.  Die helpen alleen als ik het geblaf voor kan zijn. Zucht! Mark, de trainer, moet toch maar weer eens komen.
De azalea's beginnen al te bloeien!

Christine belt en we kletsen gezellig bij.  Intussen komt Rick vroeg uit zijn werk thuis.  Hij weet hoe ik me voel op dagen als deze en stelde voor naar de bioscoop te gaan.  We gaan naar Tysons Corner.

Mijn Samsung telefoon heeft een aantal barsten in het scherm en eerst lopen we naar het standje wat schermen kan maken.  De man daar raadt aan te wachten, want ik kan alles nog prima lezen en het is meer dan $150 om het scherm te vervangen.  Oei!  Ja, dan wacht ik wel.

Bij AMC hebben we kaartjes voor Boss Baby.  Wat een leuke film is dat! Ook schattig met al die babies.  Soms vraag ik me af hoe mensen op het idee van zo'n verhaal komen. Het is leuk voor kinderen en volwassenen.

Na afloop rijden we terug naar Vienna en vragen een tafeltje bij Red Galanga.  Daar bestelt Rick een sushi rol en dan nasi goreng, die er erg lekker uitziet.  Ik bestel sashimi en ook een paar sushi rollen.  De serveerster is de laatste twee vergeten en ik ben daar wel blij om, want de sashimi is eigenlijk meer dan genoeg. 

Ze voelt zich toch schuldig en dringt erop aan dat ik een van die rollen toch krijg.  Nou vooruit, maar ik kan hem niet op dus neem de helft mee naar huis. Lekker eten en toch weer gezellig met zijn tweeen.  Kai en Bea zijn weer veilig in Europa.

Het is ook wel lekker om een weekend te hebben wat we helemaal zelf kunnen invullen.  Ik heb in ieder geval nog geen idee wat we gaan doen.  Rick kennende alleen dingen rond het huis, maar daar ben ik niet zo dol op. We zullen zien.

donderdag, maart 30, 2017

Afscheid na drie intensieve weken

Gelukkig is Kai vanochtend een stuk beter en Bea ook. Misschien dus maar goed dat ze nog een nachtje bleven, ook voor Bea's verkoudheid.  Zij gaan ontbijt halen bij Safeway, maar ik maak gewoon weer een paar crackers met kaas en tomaat voor mezelf.  Met een kop koffie gaat het er goed in.

Tulpen, ze brengen de lente in huis

Met Orion doe ik wat trainingsoefeningen en zodra Kai en Bea terug zijn haast ik me naar de sportschool. Voor Sharon me komt halen doe ik wat cardio en dan werken we een half uur hard aan mijn spieren versterken.  Alle spiergroepen komen aan bod en dan doe ik nog een half uur cardio.

Thuis zijn Kai en Bea hard aan het inpakken.  Ze hebben over het hele huis dingen liggen dus ik raad ze aan dubbelgoed te kijken of ze alles hebben.  Ze hebben ook een extra koffer nodig en ik geef Kai een van onze oude koffers. 

Het is lekker weer en we kletsen een tijdje op het deck, terwijl Orion met zijn vriendin Mia heen en weer rent bij het hek .  Het is werkelijk schattig hoe hij zelfs naar buiten wil als zij slechts naar buiten kijkt bij hun achterdeur. 

Rick komt thuis om met zijn allen te gaan lunchen en dat wordt Panera.  Ik kan merken aan Bea dat ze het heel jammer vindt dat deze vakantie voorbij is.  Kai vertelde me vanochtend al dat ze zo genoten heeft hier.  Natuurlijk heel fijn om te weten, ik heb het ook leuk gevonden en ben blij Bea een stuk beter te hebben leren kennen als een erg lieve jonge vrouw, die heel goed is voor Kai.

Kai en Bea hebben weinig trek na een groot ontbijt en bestellen een kop kippensoep.  Ik heb een halve tonijnboterham met groentes en ook een kopje kippensoep.  Rick de flatbreads, die ook erg lekker zijn weet ik. Het is gewoon gezellig om nog even met zijn allen te kunnen lunchen.

Thuis nemen Kai en Bea Orion mee voor een laatste wandeling door de buurt. Rick heeft een conference call en ik loop door het huis om zeker te zijn dat Kai en Bea niets vergeten.

Dan laden we hun bagage in de van en doen Orion in zijn bench.  Ik rijd naar het vliegveld want Rick moet nog een con call doen.  Zonder oponthoud komen we bij Dulles Airport aan. Het is erg druk en het duurt even voor ik een parkeerplek vind.

Rick lette niet op en vraagt waarom ik zo ver weg parkeer.  Tja, als er geen plaats is moet dat wel. We moeten dus even lopen naar de United balies.  Daar zijn Kai en Bea zo ingecheckt en geven hun tassen af. Ze zitten naast elkaar gelukkig, want Bea is duidelijk nerveus.  Ik heb gisteren valeriaan voor haar gekocht, hopelijk helpt dat wat.

Er zijn twee veiligheidscontroles hier en de meest dichtstbijzijnde heeft een wachttijd van 17 minuten, terwijl de verdere maar vier minuten heeft.  Daar lopen we dus heen en nemen afscheid.  Het is moeilijk, maar we houden het allemaal droog.
Het helpt mij te weten na deze drie weken hoe goed deze twee met elkaar zijn. Kai was lief toen Bea zich niet lekker voelde en Bea toen hij ziek was. Dat is toch erg belangrijk, in goede tijden, maar ook in slechte tijden er voor elkaar zijn.  Niemand weet wat de toekomst zal brengen, maar ik hoop dat ze bij elkaar blijven.

Na het afscheid beseffen Rick en ik dat het nu ons tweeen, Orion en Snickers zal zijn. Ik vind het wel fijn nu echt tijd te krijgen om Orion te trainen.  Het gaat al veel beter, maar veel tijd met hem zal hopelijk echt zijn vruchten afwerpen.

Vanavond heb ik ook mijn maandelijkse "happy hour" met de dames uit Vienna.  Rick rijdt me erheen en zal over anderhalf uur komen om te eten. De groep bevat 43 dames, maar kennelijk zijn zij allemaal heel druk 's avonds, want er komen maar twee vriendinnen.  Dat is ook erg gezellig en voor ik het weet is het zeven uur en nemen die dames afscheid en bestellen Rick en ik eten.

We nemen beiden een pizza en nemen de helft mee naar huis.  Voor mij een simpele margherita, die mij aan mijn jeugd doet denken, echt Italiaans. Het smaakt dan ook prima.

Orion wacht geduldig in zijn bench. Ik ben van plan dingen uit mijn "Brain Games for Dogs" boek te gaan doen de komende weken.  Kai heeft hem al een aantal handige dingen geleerd, maar dat boek zegt terecht dat honden altijd blijven leren. 

Cosmo had dat minder nodig of althans toonde dat minder, maar Orion is een heel ander dier. Misschien is dat ook maar goed ook, ik vergelijk hem zo niet constant met Cosmo. Enige vergelijking is onvermijdelijk.

Laat ga ik het vanavond niet maken. De afgelopen weken waren een en al drukte en ik kan wel wat rustiger gebruiken. Morgen wordt het slecht weer en dat voel ik ook.  Ik heb al een plan om die pijndag door te gaan brengen. 

woensdag, maart 29, 2017

Kai ziek, vlucht uitgesteld

Gisteravond net voor het naar bed gaan werd Kai misselijk en kwam zijn maaltijd eruit.  Wij hoopten dat het kwam omdat hij veel ronddraaide met Orion en gingen naar bed.

Vanochtend word ik wakker met heel wat pijn, terwijl het wel mooi weer is.  Het kost me dus flink moeite om op te staan als Rick om half negen weer met Orion de kamer inkomt.  De koude snuit en de likjes van Orion wekken me wel goed.


Beneden neemt Rick afscheid en vertrekt naar zijn werk.  Ik schenk een kop koffie in en dan komt Bea alleen naar boven.  Ze komt naast mij zitten en vertelt dat ze bezorgd is om Kai.  Hij heeft midden in de nacht nog een keer overgegeven en voelt zich allerminst lekker.

Als ik ga vragen hoe het is zegt Kai nog steeds wat misselijk te zijn en heel moe.  Hij komt wel naar boven, maar ligt als een vaatdoek op de bank.  Ik ga gauw naar Safeway om Gatorade te halen.  Dat is een sportdrank die wordt aangeraden bij maagaandoeningen.  Kai wil de gele.

Ook koop ik een paar anti-misselijkheidsmiddelen en geef Kai die als ik terug ben.  Dan bel ik Rick, want ik zie Kai zo niet reizen vanavond.  Gelukkig kost het niet heel veel om de vlucht naar morgen te verzetten.  Hopelijk krijgt Bea het niet en kunnen ze morgen weg, want ze hebben zondag treinkaartjes om naar Bea's ouders in Italie te gaan.

Bea is zelf ook niet lekker van haar verkoudheid.  Echt een vervelend einde van hun vakantie, maar stiekem ben ik blij het afscheid nog een dagje uit te kunnen stellen en voor de ziekenboeg te kunnen zorgen. Eindelijk zijn mijn moederlijke zorgen weer eens nodig!

Terwijl Kai en Bea uitrusten besluit ik op het deck op de plaats te gaan lopen.  Orion houdt me gezelschap, maar ziet dan eerst zijn vriendin Mia van de achterburen en daarna Phil van de buren buiten.  Hij rent langs het hek en komt onder de modder weer naar boven.  Het is zo'n boefje!

Om die modder er wat af te lopen en meer stappen te krijgen neem ik Orion mee voor een wandeling.  Het is hoog tijd dat ik de training wat dat betreft weer oppak.  Hij doet het goed, maar we zijn er nog lang niet.

Veel animo voor lunch is er bij Kai niet, maar ik raad Bea een gezonde salade van Chop't aan.  Die vitamines kunnen we goed gebruiken!  Ze geeft me haar voorkeuren en ik ga eerst naar Whole Foods voor wat kippensoep voor Kai. Dan haal ik salades voor Bea en mij.

We eten onze salades buiten op en Kai komt erbij zitten.  Hij heeft nu toch ook wat trek en ik warm de kippensoep op.  Die gaat weliswaar niet helemaal op, maar blijft er wel in, goed nieuws dus. 

Rick en ik bespreken dat het makkelijk zal zijn om thuis te eten.  Ik vertrek dus weer naar Vienna.  Eerst gooi ik de van vol, want die is bijna leeg.  Dan koop ik een thermometer bij Walgreens, de onzen werken niet meer en Kai wilde weten of hij koorts heeft (gelukkig niet, blijkt later).

Bij Petco ernaast haal ik wat dingen voor Orion.  Toen Cosmo nog leefde kon ik ze alleen maar kleine botjes geven, want Orion stal altijd dat van Cosmo. Ik neem nu een aantal grotere botten mee, want ik denk dat Orion daar zeer blij mee zal zijn.
Het is een enorm succes bij onze pup!

Bij Whole Foods bedenk ik me dat ik ook wel een paar nieuwe bosjes tulpen wil.  Dit keer kies ik paars en geel.  Ik kijk altijd welke nog het meest in de knop zitten en die blijven minstens een week mooi (en groeien in de vaas). Verder sla ik dingen voor het avondeten in.

Thuis zit Orion in zijn bench en zijn Kai en Bea dus waarschijnlijk gaan slapen.  Dat hebben ze beiden hard nodig! Ik neem mijn "baby" mee naar buiten aan zijn lange lijn.  Ik speel Candy Crush, maar als buren thuiskomen wordt er door Orion flink geblaft.
Genieten van de kersenbloesem in de tuin


Daar heb ik geen zin in en vul weer een paar "waterbommen" en gooi er een voor Orions neus.  Dat vindt hij maar niets en daarna hoef ik enkel zo'n "bom" te laten zien en hij stopt met blaffen.  Dat gaat de goede kant op!

Als de zon achter de huizen zinkt wordt het te koel en ga ik naar binnen. Kai en Bea zijn weer boven en Bea kookt rijst met worteltjes in kippenbouillon voor Kai.  De worteltjes heeft ze schattig in hart vorm gesneden.  Het is zo'n leuk stel samen, ik hoop dat ze samen blijven want ze zijn beiden nog erg jong.

Rick doet de barbecue aan en maakt lekkere worteltjes en kipspiesjes.  Daarbij hebben we olijfbrood.  Het smaakt ons alle drie erg goed.  Bea merkt op dat ze voelt dat wij zo goed voor hen zorgen.  Dat is fijn om te horen, natuurlijk.

Dat zorgen gaat nog even door, want Bea klinkt erg verstopt.  Ik geef haar een flesje Flonase om met de Sudafed te gebruiken.  Vliegen met een verstopt hoofd is gewoon helemaal niet fijn. Die combinatie hielp mij met mijn verkoudheid zonder problemen naar Hawaii te vliegen dus hopelijk voor Bea ook.

Na het eten vertrekt iedereen behalve ik naar het theatertje in de basement om een film te kijken.  Ik heb de hele dag al erge hoofdpijn en meer dus ik laat dat afweten en hang lekker op mijn favoriete stoel.

Hopelijk gaat morgen alles stukken beter en kunnen ze vertrekken, want ik weet uit ervaring dat het niet fijn is te moeten blijven als je eigenlijk naar huis wilt, hoe lief wij ook zijn. Ook voor Rick en mij is het beter om dat afscheid maar weer gehad te hebben.  Ik zag er gisteravond tegenop en vanavond weer, zucht!

dinsdag, maart 28, 2017

Laatste volle dag met Kai en Bea hier

Om vier uur werd ik wakker door een donderslag.  Bliksem volgde niet veel later en mijn gedachten gingen meteen naar Cosmo.  Die was altijd zo bang voor onweer, maar daar hoeven we ons geen zorgen meer om te maken.  Orion deert het allerminst.  Later hoor ik van Rick dat hij dezelfde gedachten had.

Regelmatig wordt onze kamer helemaal opgelicht door de bliksem en de donder liegt er ook niet om.  Ik lig tenminste een uur wakker en daarom lukt het me niet op te staan als Rick dat om half acht doet.  Ik doe mijn ogen nog even dicht en opeens is het half negen.

Rick komt naar boven met Orion, die mij ook even een koude neus komt geven.  Het voelt vreemd om hem nu al mijn liefde te kunnen geven, maar ik doe dat natuurlijk graag.

De lente is er eindelijk!

Gisteravond al zei Kai dat hij niet dacht dat Bea het programma dat zij eerst voor ogen hadden voor vandaag vol zou kunnen houden.  Ik had mijn personal training ervoor afgezegd en vroeg Sharon of ze die tijd toch nog open had.  Gauw kijk ik op mijn telefoon, maar helaas Sharon is niet meer open.

Niet getreurd, ik ga dan wel cardio thuis doen op de elliptical.  Maar eerst vraagt Kai of hij en Bea Duck Donuts kunnen halen voor het ontbijt.  Natuurlijk kan dat en ze nemen Orion mee. Voor mij nemen ze ook een paar donuts met maple icing en bacon stukjes mee.  Die zijn de enigen, die ik echt lekker vind (ik eet anderhalve en Kai en Bea de rest).

We bespreken het programma van vandaag en ik denk dat dit ook een leuke laatste dag hier voor hen wordt. Dan vertrek ik naar boven voor mijn elliptical uur.  Kai en Bea zorgen voor Orion.  Dat ga ik weer missen na morgen, want sporten met Orion los gaat niet lukken. 
Mooi uitzicht terwijl ik sport

Een uur later ben ik klaar en ga douchen.  Dan laat ik Orion uit en zie dat hij nog steeds best goed naar mij luistert.  Ik hoop volop te gaan trainen als alles rustiger wordt.  Wij moeten erop uit dus Orion gaat met zijn Kong in zijn bench.

De dierenarts belde dat Cosmo's gips pootafdruk klaar is.  We hebben om twee gevraagd zodat Kai er ook een mee kan nemen.  Ze zijn zo aardig en alweer krijgen we condoleances.  Jacque Stahl, de dierenarts, komt nog speciaal en geeft ons een hug (ik weet niet hoe dat in het Nederlands te vertalen, een omhelzing is teveel).

Zij heeft het rapport van de analyse van Cosmo's kanker terug.  Wij hoeven niet voor die test te betalen, maar zij wilde graag weten of ze de juiste diagnose heeft gemaakt.  Dat heeft ze zeker, Cosmo had een heel kwaadaardige en agressieve kanker.

Dat helpt mij ook, we hadden hem echt geen goed gedaan door zijn leven te redden als dat al mogelijk was geweest.  Zelfs niet als we de kanker eerder ontdekt hadden. Eigenlijk is een lijdensweg ons allemaal uit handen genomen doordat zijn lichaam het opgaf. 

Met droge ogen, maar toch even een slikmoment open ik het doosje met Cosmo's pootafdruk.  Het is een mooi aandenken, maar het is niet meer Cosmo.  Datzelfde gevoel had ik toen hij overleden was.  Cosmo was weg, zijn persoonlijkheid, zijn liefheid.  Ik denk nog steeds dat die liefheid ergens anders heen is gegaan.

We gaan met Rick lunchen zodat Kai en Bea zijn kantoor kunnen zien.  We rijden naar Reston en in het Microsoft gebouw wachten we op Rick.  Die antwoordt zijn sms-en of telefoontjes niet dus we vragen de receptioniste hem te laten weten dat we hier zijn.  Ook dat lukt echter niet.

Gelukkig belt Rick niet veel later en komt naar beneden.  We halen lunch bij Potbelly, voor mij een skinny broodje tonijnsalade.  We nemen het mee naar de kantine in Ricks kantoorgebouw zodat Bea warme thee kan drinken.

Na de lunch laat Rick ons zijn bureau zien, maar ook waar hij presentaties geeft en dat is allemaal ultramodern en enorm technisch.  Ik heb dit ook nog niet eerder gezien en vind het dus ook interessant om te zien waar mijn man sommigen (want hij is ook vaak op pad) van zijn dagen doorbrengt.

We nemen weer afscheid van Rick en gaan op pad naar Best Buy.  Hier kopen Kai en ik beiden koptelefoons. Die van Kai een stuk duurder dan die van mij, die maar twintig dollar kost.  Ik hoef er dan ook alleen maar Boer Zoekt Vrouw of Ik Vertrek mee te kijken om Rick niet te ergeren.

Op de terugweg halen we nog wat spullen bij de Giant en gaan dan weer huiswaarts.  Kai gaat op Orion passen, terwijl Bea en ik onze nagels gaan laten doen.  Dat is ook iets heel Amerikaans, al wordt het werk vooral verricht door Vietnamese dames.

Bea en ik gaan naar Pro Nails 3 en dit is Bea's eerste keer om professioneel haar nagels te laten lakken.  Zij kiest een roze kleur en ik een turquoise glitter nagellak.  Bea geniet echt van het hele gedoe, zie ik en na afloop krijg ik een enthousiaste dank je wel met hug.
Haar eerste professionele nagels ooit

Blij met het eindresultaat

Kai wacht thuis geduldig met Orion.  Hij vindt Bea's nagels ook erg mooi en de twee gaan hun ding doen. Ik vind het wel knap hoe zij de afgelopen drie weken met ons "oudjes" hebben doorgebracht.  Nu zijn Rick en ik natuurlijk cool, maar toch!
Nog een hapje uit Chinatown in New York, roze draakvrucht (of hoe het in het Nederlands ook heet)
 
Het is zo lekker buiten en Orion ziet zijn vriendin Mia in de achtertuin.  Ik laat hem met haar rennen terwijl ik op het deck zit.  Wel jammer dat de achtertuin nog een en al modder is, maar ik heb daar een extra absorberende doek voor.  Met een hond is het te doen, ik haat die gedachte, want mis Cosmo in alles.

Rick komt thuis en voor hun laatste maaltijd hier hebben Kai en Bea Afghaans gekozen.  Bij Panjshir krijgen we een gezellig tafeltje.  Bijna alles is hier lam en daar houden Bea en ik niet van.  Gelukkig vinden we een paar andere heerlijke gerechten. Ik geniet van mijn Aushack, een soort ravioli met bosuitjes en tomaat, yoghurt en gehakt.
Terug thuis gaan de anderen een film kijken en maken ze popcorn.  Jammer genoeg voelt Kai zich daarna niet lekker en zie ik opeens Bea ook voor hem zorgen.  Ze zijn erg goed samen, hopelijk blijft het want wij vinden Bea ook erg lief.

Zo gaat de laatste avond met gezellige jonge mensen alweer in. Rick en ik hebben het samen goed, maar wat hebben we genoten van het gezelschap! Het is goed te weten dat beide relaties zo goed gaan. Nu Saskia nog, die erg worstelt.

maandag, maart 27, 2017

Dag 3 New York: Nog een half dagje stad en dan weer huiswaarts

Alweer hebben Rick en ik prima geslapen.   We staan ietsje later op dan de afgelopen paar dagen en pakken onze spullen weer in.  Met onze tassen gaan we naar de lobby. 

Daar komen Kai en Bea niet veel later en die hebben allerminst goed geslapen.  Bea heeft erge keelpijn en Kai is om twee uur 's nachts nog medicijn voor haar gaan halen.  Gelukkig is er een 24-uurs Duane Reade vlakbij.

Ook heeft Kai een warme chocolademelk voor Bea gehaald vanochtend die helpt bij de pijn.  Ze willen nog wel ons plan van vanochtend doen.  We geven onze bagage dus af aan de bellman en gaan eerst ontbijten.

Het regent pijpenstelen, blij dat we dit weer de afgelopen paar dagen niet hadden!  Gelukkig had ik vier paraplu's mee die nu goed van pas komen. We besluiten in hetzelfde cafe als gisteren te gaan eten.  Dat was prima eten en ook vandaag gaat het er weer goed in.

Bea wilde graag een museum bezoeken in New York en de keuze is gevallen op het Guggenheim Museum.  We springen weer in een van de gele taxi's, die ons erheen brengt.


Het is druk binnen en we moeten in de rij staan voor kaartjes.  Bea en Kai krijgen een studentenkorting, altijd fijn.  Een kwartiertje later lopen we de tentoonstelling binnen.  De Guggenheims' (Peggy's uitspraak was dat ze iedere dag een schilderij wilde kopen!) verzameling bevat heel veel van mijn favoriete moderne schilders.

We beginnen met een heel aantal Kandinsky's. Ik vind zijn schilderijen prachtig.  Je kunt zien dat hij naar muziek luisterde tijdens het schilderen.  In de enige bijzaal zijn allerlei impressionisten en Picasso's te bewonderen.


Een prachtige Picasso vind ik dit!

Dan lopen we langzaam de spiraal naar boven.  We zien werken van Calder, ook alweer een van mijn favorieten, Miro en zelfs van Vincent van Gogh.  Het is een bijzonder museum, niet alleen qua kunst, maar ook qua architectuur, door de beroemde architect Frank Lloyd Wright ontworpen.

Tegen twaalven hebben we de werken gezien en gaan nog even in de winkel kijken.  Daar vinden we niets van onze gading en nemen een taxi naar Times Square.  Als we op 45th Street rijden zegt Rick opeens dat we hier afgezet willen worden.

Kai en Bea zijn op zoek naar dvd's om op de terugweg te kijken en Rick heeft een grote dvd winkel gezien.  Daar is inderdaad ruime keus en met twee Disney tekenfilms en de eerste National Treasure film zullen ze de hele weg vermaak hebben.

Als laatste lunch gaan we naar Ellens Stardust Diner.  Dit restaurant staat bekend om zijn zingende serveerders en serveersters.  Ze willen allemaal graag rollen in musicals en hebben heel goede stemmen. 

Ook het eten is niet verkeerd.  Bea en ik bestellen de linzensoep en de mannen een burger en hot dogs.  Jammer genoeg hebben we geen tijd om lang te blijven genieten van het mooie zingen. We vragen de rekening en lopen terug naar het hotel.

Hier moeten we de van voor kwart over twee ophalen om niet voor nog een nacht te hoeven betalen.  Gelukkig halen we dat met gemak want parkeren bij hotels in New York kost een vermogen (maar rijden was nog steeds vele malen goedkoper dan de trein). 

De terugreis verloopt voorspoedig.  We stoppen een paar keer bij plaza's voor drankjes en tegen zevenen rijden we ons gebied weer binnen.  Hier is het prachtig weer met maar liefst 24 graden!  Wat een verschil met 400 kilometer naar het noorden!

Niemand heeft zin om moeilijk te doen voor het avondeten dus we halen onderweg Chinees om thuis op te eten.  Het smaakt goed, maar Bea is duidelijk snipverkouden aan het worden.  Ze snottert en niest heel wat.
Wat ben ik blij dat deze ondeugd er is om ons te begroeten!

Gelukkig heb ik nog heel wat medicijnen om verstoptheid en hoesten tegen te gaan, die ik haar geef, en dan gaan zij en Kai naar beneden.  Hopelijk voelt ze zich morgen voor hun laatste volle dag hier beter, anders is het zo'n jammer einde van hun vakantie.

Dag 2 New York: Freedom Tower, Chinatown, Little Italy en Central Park

Die fan maakte enorm verschil en we hebben heerlijk geslapen.  Ik ben blij als Rick om acht uur opstaat, want dan kan ik nog even blijven liggen.  Een half uurtje later treffen we Kai en Bea in de lobby van het hotel.

Rick heeft gisteravond tijdens zijn wandeling een ontbijtcafe gevonden waar ze lekkere croissants en panini's hebben.  Ik bestel een panini met ham, kaas en ei en het smaakt lekker.  Ook de koffie is goed sterk.  De anderen hebben soortgelijke broodjes.

We hebben een druk plan voor vandaag en nemen na het eten een taxi naar de "Freedom Tower", 1 World Trade Center.  De hoogste toren van de stad waar we naar het observatiedek willen.  We kopen kaartjes waarvan de prijs van $34 per persoon wel even schrikken is.  Stiekem zijn we maar blij dat we er gisteren met zijn zevenen geen tijd meer voor hadden!

Na een heel goed gedaan kort filmpje in de lift komen we op de 102de verdieping aan.  Daar krijgen we een film te zien en mogen dan naar binnen.  Voor $15 kun je een iPad huren waarop gebouwen e.d. die je ziet aangewezen worden en over veel dingen lees je wat.  Heel modern gedaan en het maakt het zeker interessanter.


Ook lopen er gidsen rond, die aanmoedigen vragen te stellen.  Rick is gefascineerd door de bouw van deze toren en de andere World Trade Center gebouwen, waarvan ik niet wist dat ze alle zeven zo beschadigd waren dat ze helemaal opnieuw gebouwd moeten worden. Er komen maar vijf van de zeven terug en nummer twee moet nog gebouwd worden.

De gids vertelt er heel interessant over en ook over het lange, hoge dunne gebouw dat in de verte boven alles uitsteekt.  Dat is 432 Park, een heel hoog en dun appartementengebouw.  De architectuur daarvan is zo dat men rekening moest houden met de wind.  Iedere twaalf verdiepingen zijn er dan ook twee open verdiepingen zodat de wind daar doorheen kan.

We bedanken de vriendelijke gids en gaan even in het winkeltje kijken.  Daar zie ik tot mijn verrassing een bedeltje met het One World logo en de spreuk "See Forever" erop.  Hij past aan mijn Pandora armband en dat vind ik een leuke souvenir voor dit reisje.

Bea wil ook graag een Pandora bedel, maar meer specifiek New York.  Eenmaal weer buiten zie ik dat er vlakbij een Pandora winkel zit.  Na wat zoeken vinden we die in de Westfield mall waar ook het nieuwe metrostation is met hypermoderne architectuur.

Bea heeft keuze uit verscheidene bedeltjes waarvan ik de appeltjes ook leuk vind.  Zij kiest echter terecht het Vrijheidsbeeld dat ik ook al heb. Haar armband wordt nog vol zo hier in de VS!

Het is bitterkoud met een snijdende wind dus ik ben blij dat we allemaal (behalve Rick, maar die heeft meerdere laagjes aan) onze winterjassen en sjaals mee hebben!  Ik heb zelfs handschoenen aan, brrr!!

We lopen naar de Brooklyn Bridge waar het boven het water nog ijziger is. Het blijft echter een zeer fotogenieke brug en het zicht op Manhattan is ook prachtig.  We maken er dan ook heel wat foto's ondanks het sombere weer.
Inmiddels is het lunchtijd en die willen we in Little Italy gaan nuttigen.  We lopen door Chinatown waar Bea haar ogen uitkijkt en een bijzonder uitziende "draak"vrucht koopt.  Na de lunch willen we hier nog wat verder rondkijken.

We steken Canal Street over en lopen verder op Mulberry Street waar het opeens Italiaanse in plaats van Chinese restaurants zijn.  We bekijken een aantal menu's en vinden Da Gennaro er gezellig uitzien. 

Daar vragen we een tafeltje en bestellen van het lunchmenu.  Ik neem de kreeft ravioli en die is werkelijk om je vingers bij af te likken.  Rick en Bea keuren de lasagna ook goed en Kai heeft een interessant uitziende pasta met spinazie en gorgonzola.  We warmen eindelijk wat op!
 
Als toetje kiezen we allemaal een cannoli van een karretje

In Chinatown heeft Bea een Tibetaans winkeltje gezien en wil graag daar rondkijken.  Ze hebben inderdaad mooie spullen. Kai en Bea vinden een van de houten maskers mooi, maar net iets te duur.  De verkoopster onderhandelt met ze en uiteindelijk krijgen ze er $7 van afgehaald en is het nu te betalen voor ze.

De tijd vliegt en we hebben nog meer op het programma staan.  We nemen een taxi naar Central Park waar hinderlijke mannetjes ons een ritje met hun riksja willen aansmeren.  Daar hebben we geen oren naar.  We willen zelf lopen.
Dat doen we dus, eerst naar het Imagine gedenkmozaiek voor het appartement waar John Lennon werd vermoord.  Daar is het druk en moet iedereen om de een of andere reden op het mozaiek gaan zitten om gefotografeerd te worden.  Ik krijg nog net een paar foto's zonder mensen erop!

Dan lopen we naar de beroemde brug, die onder anderen in de film Spiderman 3 voorkomt.  Intussen zijn we zo ongeveer bevroren!  We lopen gauw terug naar de bewoonde wereld en bestellen bij Starbucks warme drankjes. 

Bea heeft net gemerkt dat de zolen van haar laarsjes los zijn gekomen.  Ze kan daar niet langer op lopen dus het wordt zoeken naar een schoenenzaak.  Dichter bij de Macy's vinden we DSW, maar daar is niets van Bea's gading. 

Ook Payless is geen succes, maar aan de overkant slaagt ze bij Famous Footwear gelukkig wel want het seizoen voor laarsjes is zo'n beetje over. De magnetische strip van Bea's credit card werkt niet en deze zaak heeft geen chipmachine.  Rick betaalt dus even voor haar en bij de eerste de beste bank pint Bea geld en betaalt hem terug.

Dan lopen we terug naar Times Square.  Door de kou waarschijnlijk heb ik overal pijn, ook in mijn knieen en voeten.  De anderen willen nog naar de M&M's winkel en Hershey's.  Al dat staan is funest voor mij dus ik zoek de bar in Blue Fin in het W Hotel op.

Daar bestel ik een rose en wat sushi.  Ik ben blij dit gedaan te hebben want het duurt een goed uur voor Rick me komt halen.  Kai en Bea zijn in een van de enorme souvenirwinkels waar ze een magneet hebben gekocht.

Voor ons avondeten hebben we gereserveerd bij de Vodka Room.  We lopen erheen en krijgen meteen ons tafeltje in het gezellige restaurant.  Wat Rick gehoopt had is hier te krijgen, namelijk wodka met allerlei smaakjes.

Rick bestelt een karafje frambozen wodka en ik een glaasje knoflook en peper wodka, die erg lekker is. Kai en Bea nemen beiden een wodka cocktail.  Het eten is ook heel goed, ik kies de gerookte zalm met aardappelpannenkoekjes en de wilde paddenstoelen soep. 

Bij elkaar meer dan genoeg eten!  De anderen nemen piroshky's en borscht, ook dat ziet er goed uit.  Rick is in zijn element dus helemaal goed na zijn teleurstelling van gisteravond. 

Eenmaal weer buiten miezert het en ben ik doodmoe.  De anderen willen nog fotograferen dus ik neem een taxi naar het hotel.  Een uurtje later komt Rick ook de kamer weer in, ze hebben ook nog een Belgisch drankje gedronken bij BXL.   Het was een drukke, maar erg leuke dag!

zondag, maart 26, 2017

Dag 1 New York: Statue of Liberty en 9/11 Memorial/museum

Pff, wat was het warm in onze kamer vannacht! We hadden de ramen open en de airconditioner aan, maar ik dreef nog het bed uit en Rick zo te zien ook.  Om vijf uur was ik dan ook klaarwakker, maar met doezelen houd ik het tot acht uur uit.

Dan heb ik er echt genoeg van, al voel ik me allerminst uitgerust.  Ook Rick foetert op de airconditioner en we maken ons snel klaar om op pad te gaan.  Ik sms Kai en ook zij zijn klaar om op zoek te gaan naar ontbijt.

Op Yelp heb ik twee restaurants op 805 3rd Avenue gevonden, maar dat is enkel een kantoorgebouw, geen restaurant te bekennen.  Gelukkig is er aan de overkant een Treehaus waar je zelf kunt bepalen wat je wilt eten met een buffet of a la carte kunt bestellen.

Rick en ik doen het laatste. Ik neem een eiwitten omelet met groentes en ham en Rick een burrito.  Kai en Bea nemen dingen van het buffet, die op gewicht worden betaald.  We nemen alles mee naar een tafeltje boven en het smaakt prima. 

Dan nemen we een taxi naar Battery Park.  Alleen zet de taxi chauffeur ons bij de Staten Island Ferry af waar een overduidelijke vriend van hem ons "meeneemt" naar waar we moeten zijn.  Hij blijkt echter een rondvaart langs het Vrijheidsbeeld en Ellis Island te verkopen, terwijl wij die plekken willen bezoeken.

Na dat overduidelijk gemaakt te hebben wijst hij ons eindelijk de juiste weg.  In het Clinton Castle kopen we kaartjes voor de helft van de prijs van de rondvaart en gaan dan door de veiligheidscontrole.  We kunnen nog met de boot van half elf mee.

Een kwartiertje later stappen we uit op Liberty Island.  Vroeger kon je tenminste nog tot de eerste verdieping komen, maar tegenwoordig zijn daar ook kaartjes voor nodig.  Het is alweer vele jaren geleden dat wij hier waren.  We kunnen dus enkel van de begane grond fotograferen.


Met een half uurtje zijn we hier dan ook uitgekeken en uitgefotografeerd.  We kunnen nog net hollend het pontje naar Ellis Island van tien voor half twaalf nemen.  Daar nemen we in het museum wel een audio tour.

Kai wil graag een half uur genealogie sessie doen voor $7.  Jammer genoeg vindt hij niemand van zijn lijstje.  Waarschijnlijk zijn de meesten van Ricks voorouders voor 1890 gearriveerd dus voor Ellis Island in gebruik werd genomen.  Een behulpzame medewerkster geeft wel goede tips voor zoeken online want de Mormonen zijn degenen, die al die registers geindexeerd hebben, ook voor Ellis Island.

Na een aantal nieuwere tentoonstellingen vinden we eindelijk degene waar ik het meest in geinteresseerd ben.  Namelijk hoe het de immigranten op dit eiland verging.  Zelf een immigrante hier ben ik blij dat ik niet destijds emigreerde.  Zo werden de oogleden van iedereen omgekeerd om te checken of ze niet een bepaalde oogziekte hadden.
De Ellis Island ontvangst zaal, op zich erg mooi, maar ik probeer met voor te stellen hoe het moet zijn hier aan te zijn gekomen om te proberen een beter leven te vinden

Als je ook maar een kuchje had of mentaal onzeker leek kreeg je een krijtstreepje en mocht je niet door voor je onderzocht werd.  Zelfs een vierjarig kind moest een mentale test doen!  We horen er alles over in de audio tour.

Inmiddels is het kwart voor een en zijn Katja, Kevin en Saskia ook in Battery Park aangekomen.  Ik dring bij de anderen aan om de pont van een uur terug te nemen.  Rick vooral doet daar moeilijk over,  want je zou hier dagen door kunnen brengen, maar ik heb genoeg gezien en wil de anderen aan wal ook niet lang laten wachten.

Eenmaal weer op Manhattan zien we het drietal nergens.  Na allerlei conversaties over en weer en mijn paraplu met Monet schilderij ophoudend vinden we elkaar eindelijk.  Dan is het meteen zaak om een lunchrestaurant te zoeken.

Het eerste restaurant heeft enkel visgerechten dus niets voor Saskia.  We krijgen een tip om naar Dig Inn te gaan, maar dat blijkt gesloten op zaterdag. Gelukkig is daar tegenover een Le Pain Quotidien waar Saskia ook makkelijk dingen naar haar gading kan vinden.

Het wordt een erg gezellige lunch met zijn zevenen.  Saskia probeert iedereen over te halen veganistisch te eten vanavond, maar Rick, Katja en Kevin zijn daar allerminst van gecharmeerd.  Mijn zalm tartine smaakt weer heerlijk, al heb ik spijt niet de Thaise salade met zalm te hebben genomen zoals Katja.

Na het eten lopen we naar het 9/11 Memorial.  Ik vertel Kai en Bea dat de namen met een witte roos vandaag jarig geweest zouden zijn.  Later merk ik dat de anderen dat ook niet wisten, al hadden ze deze enorme "vijvers" wel eerder gezien.

Rick vooral wil heel graag ook het museum bekijken.  Ik heb daar wat moeite mee, want het brengt weer allerlei nare herinneringen terug van die dag.  Vooral nu ik me ook al probeer op te krikken van het verlies van Cosmo heb ik dit eigenlijk liever niet.

Toch kopen we kaartjes en gaan naar binnen.  Meteen overvalt me een deken van verdriet.  Bijna 3000 mensen werden door deze aanslag van het leven beroofd en een ervan is de broer van iemand, die ik al meer dan twintig jaar online ken. 

Saskia en ik bekijken een aantal dingen, maar voelen ons dan zo neerslachtig dat we de rest overslaan.  De anderen doen hoeveel zij aankunnen, want er is veel te bekijken!  Ik denk dat dit net zo is als toen Rick en ik in het Deutsche Museum in Berlijn waren en Rick alle Nazi dingen wilde zien en ik kon dat gewoon niet,

Als iedereen uitgekeken is, is het te laat om nog naar boven te gaan in de Freedom Tower. In plaats daarvan wil Saskia graag wat vrolijks doen.  Zij heeft de Sugar Factory gevonden waar ze enorme "snoep" cocktails serveren.

We nemen twee taxi's daarheen en vinden een aantal stoelen aan de bar boven. Ik heb het niet zo met zoete cocktails dus bestel saai een bloody Mary.  De anderen nemen echter de kleurig uitziende kommen met lekkernijen.

Rick en Saskia delen een kom vol snoep, Bea neemt haar eigen suikerspin drankje en Kai een watermeloen ding.  Katja en Kevin hebben er een met gummy beertjes.  Het wordt op droog ijs geserveerd dus "rookt" als het wordt geschonken. Leuk om te zien, maar niet mijn ding qua smaak.

Intussen proberen we het avondeten rond te krijgen.  Saskia wil heel graag veganistisch eten bij Red Bamboo, maar voor zeven personen is de wachttijd drie uur.  Dat gaat niet lukken.
Ik denk dat dit een heel bijzondere selfie is, want wanneer zullen we iedereen weer bij elkaar hebben?
 
Na heel wat gedoe en ik geef toe een uitbarsting van mijn kant, want ik heb er genoeg van altijd alles te moeten regelen, nemen we twee taxi's naar Red Bamboo.  Kai, Bea en Saskia gaan daar eten halen (uiteindelijk blijkt de wachttijd minder en eten zij daar), Katja, Kevin, Rick en ik gaan op zoek naar een restaurant vlakbij.

Terwijl ik op de taxi van Rick, Katja en Kevin wacht zoek ik op Yelp naar restaurants dichtbij.  Oppa komt goed naar voren en heeft (naar verluid) tapa's. Daar vinden we ook met gemak een tafeltje, maar de tapa's zijn wat vreemd.  Voornamelijk Aziatische gerechten waaronder sushi rolls, Rick is dus niet blij, maar de rest van ons wel.

Katja, Kevin en ik bestellen een aantal gerechten om te delen.  Tempura zoete aardappel, een gestoomd broodje met varkensvlees en een sushi rol met lekkere saus, het smaakt mij zeker goed.  Rick heeft zijn eigen keuzes waar wij ook een paar hapjes van nemen.  Al met al een prima maal, al had Rick zeker wat anders gehoopt. Morgen hopelijk meer zijn ding.

Net als wij klaar zijn komen de anderen het restaurant ook binnen.  Zij waren uitermate tevreden over hun eten dus helemaal goed. We nemen weer afscheid van de meisjes en Kevin (en ik ben bezorgd want Saskia wil vanavond nog terug naar Virginia rijden).

Onze taxi zet ons af bij het hotel en Rick stelt aan Bea en Kai voor nog lekker de stad te gaan verkennen.  Beiden hebben daar (begrijpelijk wat mij betreft) geen oren naar en vertrekken naar hun kamer.

Rick gaat nog een wandeling maken, maar ik trek me ook terug op ons bed.  Onze kamer is werkelijk heel warm en Rick heeft dat bij de receptie aangegeven.  Een monteur komt naar boven en zegt dat de airco op de verkeerde plaats zit en er niets aan te doen is. 

We kunnen van kamer wisselen of een fan hebben, we kiezen het laatste pad. Die fan wordt al snel bezorgd en dan is het tijd om te gaan slapen want morgen weer een volle dag.