Dag 1 en 2 Seattle: Heenreis en de stad in

Zaterdag

En dan is de dag dat ik naar Seattle ga alweer aangebroken! Het is heerlijk weer en ik geef eerst Orion een korte wandeling. Dan overweeg ik om naar Starbucks te gaan voor mijn ontbijt, maar dat is echt iets van Rick and mij samen. Ik zet dus gewoon koffie en warm een ontbijtquiche op in de magnetron. 

Dan doe ik mijn gewoonlijke uur cardio op de elliptical, vouw nog wat was op en pak dan mijn tassen in. Volgens mij weet Orion dat ik wegga. Hij volgt me nog meer dan anders. Gelukkig wordt er goed voor hem gezorgd en is hij dol op Lorraine.

Voor ik het weet is het lunchtijd. Ik wil een gezonde lunch met veel groente want ik weet dat ik dat vanavond niet ga krijgen. Ik besluit een bowl te bestellen bij Falafel Street. Ze hebben er lekker lichte salades, zoals geraspte wortels, linzen, kool en meer. Daar boven op krijg je mini falafels en het smaakt werkelijk verrukkelijk en ik heb mijn groentes binnen.

Intussen wacht Orion geduldig in de van. Hij heeft wel wat lekker rennen in de tuin verdiend en gelukkig is Mia daar ook. Alleen krijgt hij er weer enorme modderpoten van. De vorige pootjesreiniger, die ik had, was te klein en iemand wees me op de Paw Plunger.

Wat een ideaal ding is dat! Er zitten borstels in dus de pootjes komen er helemaal schoon uit en ik hoef ze enkel nog af te drogen. Orion vindt het ook helemaal niet erg.

Inmiddels is het al half drie en ik heb om drie uur mijn taxi besteld. Die komt echter al om kwart voor drie!  Gauw pak ik de laatste electronica in en geef mijn tassen dan aan de chauffeur. Ik geef Orion nog een extra knuffel en een lekker knietje om in zijn bench op te knauwen.

Het verkeer naar het vliegveld is rustig en met mijn Premier Gold ben ik binnen een paar minuten ingecheckt. Ook de TSA Pre is erg rustig dus binnen het kwartier zit ik in de People Mover naar de D gates.

Daar zit ook een ouder Nederlands echtpaar die hun ogen uitkijken. Zo'n raar rijdend ding hebben ze op Schiphol niet en daardoor lijkt Dulles enorm terwijl het qua oppervlak maar net iets groter dan Schiphol is. Ik praat even met ze en wens ze dan een fijne thuisvlucht.

Nu ben ik wel heel vroeg voor mijn vlucht. Ik besluit een van de United Club lounge passen te gebruiken.  Die verlopen eind mei dus een mooie gelegenheid. Er is er een vlakbij mijn gate. Ik neem in een van de gemakkelijke stoelen plaats, bestel een glaasje wijn en snack van een bakje nootjes.

Zo kom ik de tijd wel door en voor ik het weet moet ik naar de gate. Daar beginnen ze net met boarden. Ik heb een Economy Plus stoel aan het raam en de oudere heer aan het gangpad zegt samenzweerderig dat hij zijn tas wel op de stoel in het midden zet. Dat brengt volgens hem geluk en houdt die plaats open.

Nou, of dat het was of niet, maar er komt niemand tussen ons in zitten. We hebben het dus heerlijk ruim. Al gauw na het opstijgen komen ze langs met eten en drinken. Ik bestel weer eens de tapas doos. Het is geen volle maaltijd, maar wel lekker.

Verder speel ik de hele weg, ja echt, Wordscapes op mijn telefoon. Dat spel is zo verslavend en de tijd vliegt erdoor! Voor op schema landen we om acht uur plaatselijke tijd, voor mijn gevoel elf uur.  De bagage komt al gauw en de taxi is ook snel gevonden.

Intussen sms ik Rick dat ik er ben en hij geeft me het kamernummer in het Westin hotel. Bij de balie kan ik de sleutel ophalen. Ik zet mijn spullen boven en ga dan een wijntje met kaasplankje bestellen in de bar beneden.

Daar zie ik ook een aantal van Ricks collega's.  Rick zelf volgt niet veel later. Hij is doodmoe van zijn volle schema en ik van de reis dus lang blijven we niet. Boven is het meteen naar bed gaan geblazen want Rick moet weer vroeg op.

Zondag

Ricks wekker gaat om half acht, maar ik was al een tijdje wakker. Als hij afscheid genomen heeft sta ik dus ook maar op. Als eerste ga ik op zoek naar een koffie apparaat. Dat hebben de meeste hotels wel maar deze Westin, toch een vrij luxe keten, niet!

Ons uitzicht op de 32ste verdieping

Dan kleed ik me maar aan en ga op zoek naar de dichtstbijzijnde Starbucks. Die ligt tegenover het hotel want hier heb je werkelijk overal Starbucks, het eerste filiaal is hier ook. Ik bestel een koffie en de egg bites en neem plaats aan de "bar".

Zoals altijd valt me in deze stad het aantal daklozen en bedelaars op. De vrouw naast me heeft haar hele inboedel op tafel gelegd en heeft hele gesprekken met zichzelf. Later als ik door de stad wandel word ik regelmatig lastig gevallen voor geld.

Dan is het tijd om het fitness center op te zoeken. Wauw, dat is echt groot en met veel apparaten en verschillende soorten gewichten. Dit keer doe ik een uur op de elliptische machine, maar ik neem me voor ook een paar keer gewichten te doen.

De kamer is al schoon als ik terugkom wat altijd wel fijn is. Ik maak me klaar erop uit te gaan. Volgens het weerbericht moet het droog blijven vandaag dus ik neem mijn paraplu niet mee. Eenmaal buiten miezert het wel een beetje maar dat deert me niet. 

Seattle heeft enorm veel Aziatische restaurants en een ervan staat bekend om zijn dim sum, Din Tai Fung. Het ligt ook nog eens praktisch aan de overkant van het hotel dus ik loop erheen. Er is een wachttijd voor een tafeltje, maar er zijn nog veel plaatsen aan de bar. Dat vind ik toch altijd gezelliger dus prima. 

En gezellig wordt het want Naomi uit San Antonio komt naast me zitten en die is een leuke klets. Ook zij is hier voor de Microsoft conventie maar heeft vandaag vrij. We bekijken de lijst met verschillende dumplings en ik bestel de soep dumplings met crab en varkensvlees.

Je kunt de dumplings gemaakt zien worden

Naomi's ogen zijn wat groter dan haar maag want zij bestelt maar liefst drie verschillende soorten dumplings (tien stuks per gerecht!). Inderdaad is het haar teveel en ik mag haar keuzes ook proberen. Het smaakt allemaal heel goed en het gezelschap is ook erg leuk. 

We praten nog wat na en rekenen dan af, elkaar nog een fijne middag wensend. Dit was nu zo'n typisch geval van "ships that pass in the night". De kans dat ik Naomi deze week nog eens tegenkom is maar heel klein!

Bij een plaatselijke drogisterij haal ik wat toiletspullen. Ik heb thuis niet opgelet en mijn tandenborstel heeft een nieuwe batterij nodig en de tandpasta is bijna op. Ik breng het naar de kamer en begin dan aan mijn stadswandeling.

Inmiddels is het droog en komt de zon zelfs af en toe door de wolken. Als eerste loop ik naar Pioneer Square, het oudste gedeelte van de stad. Nu is oud hier wel relatief want het is laat negentiende, begin twintigste eeuw.

Na de nodige foto's loop ik terug naar Pike Place market. Daar loop ik langs de muren vol kauwgom waar Naomi me over vertelde. Het is een kleurrijk geheel, al die kauwgom, die mensen erop plakken. Wel een vies idee dus ik raak niets aan. Fotogeniek is het zeker. 

De markt is heel erg druk en hier kan ik de komende dagen ook nog met gemak heen. Ik besluit er dus buiten langs te lopen. Intussen heb ik ook dorst en bij de Starbucks tegenover de markt haal ik een ijsthee. Die drink ik buiten op, het is niet te koud, en kijk mijn ogen uit naar alles wat er gebeurt en langsloopt.

Dan begin ik moe te worden en besluit op de kamer te gaan ontspannen.  Ik lees wat, computer wat, schrijf dit blog en dan komt Rick alweer bijna terug. 

Vanavond is waarschijnlijk de enige avond dat ik met Rick samen kan eten. Hij komt om zeven uur uit het Convention Center en verkleed zich dan snel. We hebben een reservering bij Blueacre Seafood vlakbij het hotel. 

We krijgen een gezellige prive booth (veel Amerikaanse restaurant hebben die, een bankje voor ons tweeen met weinig zicht op andere gasten). Rick begint met de zure haring en ik neem een Dungeness crab cocktail. Erg lekker!

Rick bestelt de cioppino als hoofdgerecht en dat had eigenlijk vraagtekens bij mij moeten oproepen. Hij houdt namelijk niet van soep als maaltijd en niet van mosselen. Ik wist dat het beiden was maar dacht dat hij gewoon iets nieuws wilde proberen. Niet dus! Hij vindt het goed van smaak maar eet er maar weinig van.

Mijn wasabi mahi mahi is heerlijk, Het wordt geserveerd met rode rijst (hoe ze die maakten weet ik niet) en een julienne van groentes. Lekker en licht, precies wat ik wilde. Jammer dat Rick zijn eten niet lekker vindt, maar hij vindt het ook wel goed want ze stoppen hem helemaal vol tijdens de conferentie.

Rick heeft nog energie om een drankje te gaan drinken met de Nederlandse delegatie hier. Ik zou graag willen maar ben aan het eind van mijn latijn. Voor mij voelt het alweer als na middernacht en ik ga liever rusten op de kamer. Hopelijk is er later deze week nog een kans die mensen te zien want Rick zei dat een aantal van hen naar mij vroegen.

Op weg naar het hotel stoppen we nog even voor wat water bij Bartell tegenover het hotel. Daar neemt Rick ook een pakje met twee stroopwafels mee en het valt mij op dat ze ook een chocolade wafel met caramel, kaneel en bourbon (whisky) vanille hebben. Die heb ik nog nooit gezien en vraag me af of die in Nederland ook te krijgen is.

Eenmaal op de kamer zoek ik mijn bed op. Nog niet om te slapen, maar lekker warm en dat slapen zal niet lang meer duren. Morgen zal het van het weer afhangen wat mijn plannen zijn. Grappig is dat ik, ondanks dat ik hier al zo vaak geweest ben, toch bang ben tijd tekort te komen voor alles wat ik wil doen!