Dag 2 St. Kitts en Nevis: De omgeving verkennen

Het is hier een uur later dan thuis en ik wilde eigenlijk lokale tijd acht uur opstaan, maar dat wordt toch een uurtje later. Morgen moet ik er wel vroeger uit, maar vandaag heb ik geen plannen. Het is prachtig weer en zo heerlijk om lekker even op het balkon echt wakker te worden met zicht op zee.

Voor het ontbijt loop ik naar het restaurant van het hotel. Daar is het gezellig vol en ik krijg een tafeltje het dichtst bij het water. Ik kijk mijn ogen uit want er is een of andere plechtigheid op het strand en de ene na de andere keurig geklede eilandbewoner of -bewoonster gaat erheen.

Natuurlijk wil ik weer het plaatselijke gerecht proberen, terwijl iedereen om me heen het bij eieren met spek houdt. Bij wijze van spreken dan want ik zie ook dames met fruit. Ik bestel de saltfish, die met een gekookt ei en johnny cakes wordt geserveerd.

Nu heb ik geen idee wat saltfish of johnny cakes zijn dus het wordt een verrassing. Ik moet zeggen een aangename verrassing, vooral de saltfish, die gekookte vis met allerlei kruiden, ui, tomaat en paprika is. De johnny cakes zijn gefrituurde deegballetjes, minder mijn ding. Al met al smaakt het goed en ik heb mijn lokale ontbijt weer gehad, morgen doe ik mee met de eieren met spek goegemeente.

Op de kamer haal ik mijn meegebrachte boodschappentas en ga dan op zoek naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Die vind ik al gauw, maar ik wil ook mijn stappen bijeen krijgen dus ik loop verder totdat ik bij een golf club op een doodlopend parkeerterrein terecht kom.

Onderweg zie ik het hotel waar Rick me eerst wilde boeken. Gelukkig vonden we mijn huidige hotel want de Royal St. Kitts Hotel had ik echt vreselijk gevonden. Ver van het strand (en ook nog eens aan de ruige kant van het eiland) en het ziet er allemaal erg verlopen uit.

Zomaar opeens staat er een paard, los en geen eigenaar

De Marriott daarentegen ziet er wel mooi uit. Daar schijnen ze de ruige zee ook rustiger gemaakt te hebben door stenen "muurtjes" in zee te bouwen. Ik ben nog steeds helemaal blij met mijn hotel aan de rustige Caraibische Zee kant.

Op de terugweg haal ik wat drankjes en snacks bij de Ram's supermarkt. Die is niet groot, maar heeft wat ik zoek. Met een zware tas loop ik terug naar het hotel. Net als het begint te regenen ben ik terug.

Het is maar een bui dus die wacht ik even af voor ik ga kijken waar ik wil lunchen. Langs het strand ligt een heel aantal restaurantjes wat "De Strip" wordt genoemd. Alleen zijn de meesten vanmiddag gesloten.

 

 

 

Dan ga ik toch maar weer naar Mr. X.'s Shiggidy Shack, want het hotel restaurant heeft een duur buffet wat me veel te veel is. De "visburger" blijkt een gegrild stuk grouper te zijn en het smaakt me opperbest. De sfeer is wel anders, want dit keer staat Stacy achter de bar en ik vraag me af wat ze er doet want ze haat haar baan duidelijk.

Daar zit Magic Fingers

Genietend van het mooie uitzicht drink ik mijn drankje en opeens is daar weer Magic Fingers. Hoe gaat het met me vandaag, vraagt hij. Heb ik zin in een massage aan het strand. Ik zeg hem (denk ik althans) heel duidelijk dat ik niet gediend ben van massages en hoop hem daarmee voorgoed af te poeieren.

Tegen tweeen loop ik terug naar de kamer en kleed me in mijn bikini. Ik loop naar het strand waar ik een paar stoelen onder een parasol vind. Ik heb eens zin om gewoon hier te ontspannen en te lezen. Natuurlijk ga ik ook wel even de zee in, die is best lekker, maar als ik wil snorkelen heb ik wel een wetsuit nodig. Hopelijk kan ik dat ergens hier kopen, want een duiker, die net de zee ingaat, zegt dat het wel de moeite waard is.

Net als ik weer lig op te drogen zie ik bekende lange vlechten in mijn ooghoek verschijnen. Het is Magic Fingers weer! Hij wil mijn voeten masseren zegt hij met vleiende stem. Nu heb ik er echt genoeg van en vraag hem me voortaan met rust te laten. Zou het helpen? Ik hoop het maar!

Tegen vieren begint het flink te bewolken en de wind steekt op. Ik krijg het zowaar te koud in mijn bikini en loop terug naar de kamer. De wind is hier net zo erg als Aruba. Op zich vind ik het niet erg, maar mijn haar is een en al ergernis. Mijn pony is nog net niet lang genoeg om achter mijn oren te steken en waait alle kanten op.

Mijn kamer is op de middelste verdieping, de tweede van rechts

Gelukkig heb ik een baseball cap meegenomen dus gedurende de dag is het geen probleem. Vanavond echter heb ik weliswaar een paardenstaart in, maar houd constant de rest van mijn haar naar achteren, anders eet of drink ik het.

Bij de bar in het hotel bestel ik een Carib biertje en ga naar de zonsondergang kijken. Jammer genoeg is die bewolkt, al maakt de zon de wolken wel mooi gloeiend rood. Ik ril van de wind, misschien ook omdat ik ietwat verbrand ben en neem me voor de komende avonden mijn jasje mee te nemen.

Het hotel restaurant serveert weer het buffet en dat lijkt me teveel. Later heb ik wel wat spijt want er is ook live steel drums muziek, echt van hier. Hopend dat de Mr. X. huppelepup bar weer gezellig zal zijn loop ik daarheen.

Het had niet anders kunnen zijn dan gisteravond! Ten eerste is die Stacy een zuurpruim, die haar mede serveersters ook afsnauwt. Ten tweede zijn er nauwelijks mensen vanavond en wie er zijn vertrekken alweer gauw. Ik hoor een aantal mensen zelfs zeggen dat ze een vrolijkere omgeving gaan opzoeken. What a difference a bartender makes!

Intussen heb ik al de conch fritters besteld (die hier werkelijk hemels smaken, of is het omdat ik nu echt trek heb?). Als hoofdgerecht neem ik de grouper en ik moet zeggen het eten hier is heel goed. De grouper is werkelijk perfect bereid met veel groentes en rijst met bonen. Als ik klaar ben is er niemand meer aan de bar dus ik reken af en loop terug naar mijn kamer.

Dat is ook wel fijn, want hopelijk kan ik nu vroeger gaan slapen en morgen op tijd op. Op mijn app kijk ik wat Olympische Spelen. Ik slaap vannacht ook aan de andere kant van het bed want van hieruit kan ik de zee vanuit bed zien! En zo is er alweer een heerlijke dag voorbij.