Aangezien ik al vrijwel meteen besloten had niet met Mr. Miami de heuvel op te willen klimmen neem ik vanochtend de tijd om op te staan. Ik drink een kop koffie op mijn balkon, maar dan begint het te regenen dus ik loop naar het restaurant voor mijn ontbijt.
Daar word ik vriendelijk begroet door Ashton, een van de obers, die heel aardig is, maar oh zo langzaam! Ook eet ik hier nu al iedere ochtend en vraag altijd koffie en een glas water. Die koffie herinnert hij zich nog wel, maar ik moet wel drie keer om water vragen!
De gepocheerde eieren met bacon en toast smaken me prima. Tijdens het eten bedenk ik me dat als ik vanochtend de heuvel op zou lopen mijn foto tegenlicht zou hebben. Bovendien raadde Stacy het lopen af vanwege het vele verkeer dat niet gewend is aan voetgangers langs de weg.
Voor mijn beweging ren ik een uur op de plaats op mijn balkon tot groot vermaak van de huishoudsters. Het uitzicht kan bijna niet beter en de eeuwige wind maakt dat het niet te warm is.
Als ik genoeg stappen bijeen heb loop ik nog even naar het supermarktje. Ik moet morgen vroeg weg en zou maar een half uur hebben om in het restaurant te eten. Met de langzame service lijkt me dat niet aan te raden. Dus neem ik een fles kefir mee voor mijn ontbijt morgen.
Dan loopt het al tegen lunchtijd en ik heb een plannetje gesmeed zodat ik zowel de begeerde foto bovenop de heuvel kan nemen als bij het Shipwreck Cafe aan een ander strand te gaan lunchen. Mijn chauffeur vindt het prima om mij onderweg die foto's te laten nemen. Ik ben er heel blij mee want vandaag zijn het wel de prachtige kleuren.
De Atlantische Oceaan
Links de Atlantische Oceaan en rechts de Caraibische Zee
Bij het Shipwreck Cafe zie ik meteen bij het uitstappen weer een aapje dat ons afwachtend aankijkt. Op mijn vraag of toeristen de aapjes voeren antwoordt mijn chauffeur dat men over het algemeen de "do not feed the monkeys" bordjes respecteert. Het cafe laat wel lekkernijen voor ze achter, zoals bananen, pinda's e.d.
Het cafe is zo'n echt ontspannen strandbar. Jammer genoeg gaat het binnenkort dicht want de Ritz Carlton gaat aan deze baai een luxe hotel bouwen. Zo zonde! Ik bestel een broodje mahi mahi met een salade en geniet van de atmosfeer. Het eten is niet zodanig dat ik er voor terug zou komen, maar wel leuk om even een ander deel van het eiland te zien.
Dan neem ik een taxi terug naar het hotel, kleed me in bikini en ga een plekje aan het strand zoeken. De enige stoelen op het strand die nog open zijn liggen in de zon. Dat is niets voor mij, maar gelukkig is er ook een overdekt platform met ligstoelen.
Lang duurt het niet voor de eerste bui langskomt. En dat is niet zomaar een buitje! Zelf de overdekking houdt ons niet droog. Dan komt de zon weer, maar niet voor lang. De ene na de andere bui volgt en ik krijg het koud.
Als het even wat droger is verplaats ik me naar de bar en bestel een Carib biertje. Dit vind ik, ongewoon voor mij, echt lekker bier. Naast me zit een echtpaar uit Michigan en we raken aan de praat.
Een koopman met kettingen komt langs en die hebben zij duidelijk al eerder gezien. De vrouw vraagt of hij schildpad kettingen heeft. Dat is ook het enige waar ik belangstelling in heb. Jammer genoeg heeft hij er maar een, want het is ook nog eens mijn favoriete kleur turquoise.
De koopman belooft morgenmiddag terug te komen met een schildpadketting. Het echtpaar biedt aan het voor mij te kopen omdat ik een tour heb geboekt morgenochtend. Heel aardig van ze!
Het loopt al tegen zessen als ik me verkleed en naar de Shiggidy Shack loop. Daar is Stacy al aanwezig en we blijken onze liefde voor de Virginia wijngaarden gemeen te hebben. Ik bestel een bloody Caesar, die ik thuis zeker ook ga maken.
Ondanks de eerdere regen is de zonsondergang erg mooi. Dan bestel ik de grouper met ananassaus als avondeten. Die is werkelijk heerlijk! Langzamerhand wordt de bar ook weer gezellig.
Een Engelsman, die naar de naam Popcorn luistert, zit naast mij en heeft van die heerlijk droge Britse humor. Een van de dames gaat morgen terug naar de VS maar de rest woont op het eiland. Niet veel later schaart Janice zich bij ons. Wij kunnen het heel goed met elkaar vinden en ze nodigt me voor morgen- en vrijdagavond uit mee te gaan. Leuk!
Pas na tienen ben ik terug in de kamer. Ik ben te moe om mijn blog te schrijven en lees nog wat voor ik de lichten uitdoe. Wat een leuke dag was dit ook weer!!
0 reacties:
Een reactie posten