Een lenteachtige rondleiding in midden februari

Alexa wekt me om kwart voor acht, maar ik was al wakker vanaf dat Rick om kwart over zeven opstond. Al een tijdje heb ik het weerbericht voor vandaag angstvallig in de gaten gehouden. Eerder werd er regen voorspeld, maar een blik om mijn app laat nu maar 20% kans op regen zien.

Dat niet alleen, maar er wordt een temperatuur van 21 graden verwacht vanmiddag. Het wordt even uitvogelen wat ik aan moet trekken dan. Ik kies een lange broek, een topje met drie kwart mouwen en mijn lichte winterjas.

Na mijn koffie en ontbijt brengt Rick me op weg naar zijn werk naar de metro. De trein komt al gauw en veertig minuten later stap ik bij het Smithsonian station uit. Zoals altijd loop ik eerst naar het kasteel voor een pit stop en om water met aardbeiensmaak te kopen.

Een maquette van de Mall hier

Dan ga ik bij het metrostation wachten op mijn gezelschap. Al gauw zie ik het gezin T. uit Antwerpen aan komen lopen. Vader P., moeder C. en de kinderen L., A., A. en C.  C. is zeven en duidelijk uitgestapt. Hij heeft al bijna een week door New York gebanjerd, geen wonder dat zijn beentjes moe zijn.

Op mijn Facebook groep Wereldvrouwen vroeg een dame hier in de VS wie er bereid zou zijn om de "Flat Stanley" van haar dochter mee op sleeptouw te nemen. Hier in de VS is dat een vrij standaard schoolproject in groep drie. Ik beloofde Flat Stanley voor de zevenjarige Iris mee te nemen vandaag, wie weet vinden de kinderen dat wel leuk om te doen.

Klein C. heeft er geen interesse in maar zijn zus A. van elf wel. Met enthousiasme houdt zij het platte ventje omhoog bij de Reflecting Pool. Het wordt een leuke foto.

De kinderen zijn helemaal blij met de eekhoorntjes overal. Het is grappig hoe sommige monumenten ook meer indruk maken dan anderen. Het Tweede Wereld Oorlog Monument vonden ze niet zo bijzonder, het Vietnam Veteranen Monument daarentegen wel.

Vooral ook om zich te realiseren dat de naam C. heel vaak voorkomt en dat al die mensen in die oorlog zijn overleden. In zijn soberheid en met alle namen maakt dit vrij eenvoudige monument meer indruk dan het wat men soms zo noemt bombastische van het Tweede Wereld Oorlog monument.

Ook het Lincoln Memorial spreekt tot de verbeelding. De oudere kinderen hebben ook van Martin Luther King Jr. gehoord, die hier in 1963 zijn beroemde "I have a Dream" speech hield. Kleine C. heeft er  intussen steeds meer moeite mee verder te lopen.

We bekijken het Koreaanse Oorlogsmonument nog en die soldatenbeelden spreken ook tot de verbeelding. Dan lopen we naar de overkant waar we op het terrasje (ja, je leest het juist en ik trek mijn jas ook uit) een drankje drinken. Even pauze is altijd goed.

We bekijken intussen ook de kaart en ik wijs de opties aan. Een ervan is helemaal rond het Tidal Basin lopen, de andere het Franklin Roosevelt monument overslaan en vanaf de overkant over het Jefferson Memorial vertellen. Kijkend hoe kleine C. is besluiten ze de laatste optie te nemen.

Na het Martin Luther King Jr. Memorial en mijn verhaaltje bij het Jefferson Memorial (belangrijk voor later in de Library of Congress), lopen we terug naar de bewoonde wereld. Dat is nog best een wandeling maar eindelijk komen we bij Potbelly Sandwich Works aan.

Daar vinden we nog een tweetal tafeltjes buiten waar we zeven stoelen bij aan kunnen schuiven. Na het bestuderen van het menu gaan C. en ik alles bestellen. Zoals altijd is het even alles uitvogelen met zoveel mensen, maar uiteindelijk heeft iedereen zijn gekozen broodje of salade.

We nemen er ruim de tijd voor en het is ook zo lekker buiten! Maar na een uurtje zijn we klaar om verder te gaan. Zij hebben gisteren de achterkant van het Witte Huis al gezien dus vandaag zien we enkel de voorkant.

A. biedt weer aan met Flat Stanley te poseren en ik maak ook een familiefoto van ze. Er is besloten om van hieruit de metro naar het Capitool te nemen dus we lopen naar het McPherson Square metrostation.

Als je zo de metro neemt is het toch wel een heel end. Zes stations later stappen we uit bij Capitol South. Maar goed dat we niet gelopen hebben want C. is er helemaal klaar mee. Het is ook nogal wat voor een zevenjarige (hoewel ik ze ook ver voor ons uit rennend heb gehad).

Voor het Capitool vertel ik de geschiedenis daarvan. Beide huizen zijn in sessie, te zien aan de vlaggen boven de vleugels. Die hangen halfstok vanwege de schietpartij in Florida gisteren. Er leeft enorm veel  boosheid in het land dat het Congres weigert de wapenwetten te verscherpen. De NRA (National Rifle Association) betaalt miljoenen aan kandidaten die juist meer bewapening willen. Onvoorstelbaar!

Ook hier wordt Flat Stanley weer gefotografeerd dankzij A.

Als laatste gaan we natuurlijk de Library of Congress binnen. Die vindt iedereen interessant en ook de bibliotheek van Thomas Jefferson spreekt ze aan. We bekijken de originele Gutenberg bijbel en de oudste kaart van de VS.

Eenmaal weer buiten beeindig ik de rondleiding en neem afscheid van het gezin. Zij gaan nog verder naar het Air and Space museum tot ongenoegen van kleine C. Het was voor mij weer een leuke dag. Ouders maken zich altijd druk om hun kinderen, maar die reageren gewoon zoals ze zijn.

Elfjarige A. was zo geinteresseerd dat ze regelmatig haar hand omhoog deed om een vraag te stellen. Veertienjarige A. kwam ook regelmatig met weetjes, die hij op school had geleerd. Een rondleiding met kinderen vind ik eigenlijk altijd heel leuk want de vragen (en verhalen, want daar was C. wel goed in) zijn altijd zo heel anders dan wat je van volwassenen krijgt.

Mijn metrotrein komt al gauw en zonder oponthoud ben ik drie kwartier later terug in Vienna. Dit keer roep ik een Lyft auto om me naar huis te brengen. Alleen voer ik de verkeerde uitgang in. Gelukkig is mijn chauffeur bekend met het station en haalt me toch aan de goede kant op.

Lorraine komt net naar buiten om Orion nog eens uit te laten, maar dat hoeft dus niet meer. Ik neem Orion mee de achtertuin in en ga op het deck relaxen. Het is tenslotte 23 graden dus warm genoeg. Orion rent lekker in de modder in de achtertuin.

Zijn pootjes zien er dan ook weer vreselijk uit, maar ik doe hem meteen in zijn bench met zijn eten. Dan ga ik op Chris wachten, die me ophaalt voor ons maandelijkse happy hour. Wij zijn vroeg bij Red Galanga en praten nog verder over onze reis samen.

Dan komt Marielle er ook bij wordt het echt gezellig. Jammer genoeg komen degenen, die "misschien" zeiden niet. Deze maand is het dus enkel ons drieen, maar dat is ook gezellig. We bestellen van het happy hour menu en dat is erg lekker.

Chris moet vroeger weg om bijles te geven. Marielle en ik praten nog een tijdje verder tot zeven uur. Dan lopen we naar buiten waar het nog steeds 21 graden is! We wachten tot Rick mij op komt halen en nemen dan afscheid tot de volgende keer.

Als vaste prik kijken we weer Olympische Spelen vanavond. Veel skieen en waarschijnlijk ook weer kunstschaatsen. Ik hoop ook een gedeelte tenminste van de tien kilometer schaatsen te zien. Natuurlijk weet ik de resultaten al, maar het altijd toch leuk om ook de races te kijken.