En weer een leuke Nederlandse ontmoeting!

 Dan is het opeens alweer vrijdag. Rick is wat laat vanochtend en ik ook! Om negen uur word ik met schrik wakker van een of ander geluid. Gauw sta ik op en kleed me in sportkleding zoals iedere ochtend.

Rick vertrekt al gauw en ik schenk een kop koffie in en warm een quiche op. Ik "klets" wat met de meisjes, maar dan moet ik toch weer aan mijn uur cardio op de elliptische machine geloven. Dat uur moet gewoon, ik kan het slechte weer aan voelen komen en alleen bewegen helpt.

Daarna is het tijd voor Orions uurtje. We maken een wandeling en ik gooi een bal met hem. Ook train ik weer eens zijn trucjes en dat vindt hij duidelijk erg leuk. Al gauw is het tijd om me presentabel te maken en erop uit te gaan voor de lunch.

Maar eerst ga ik naar de dierenartsenpraktijk. Orion is mee, maar gelukkig voor hem hoeft hij dit keer niet naar binnen. We zijn er gisteren eindelijk in geslaagd wat urine van Snickers te vangen en die breng ik dus weg. Ook koop ik hartworm en vlooientabletten voor Orion.

De receptioniste is nogal kortaf en vraagt wanneer wij die urine in het zakje hebben gedaan. Gisteravond is mijn antwoord. Hebben we het in de ijskast gedaan vraagt ze alsof ze het tegen een kind heeft. Nou nee, dat was ons niet verteld te doen.

Ze kijkt erg vertwijfeld en vindt eigenlijk dat we het nog eens moeten proberen. Wat??? We hebben het wel over een kat hier. Niet waar je even een kopje onderhoudt en voila. Nou, ze zal het dan maar even aan de dokter gaan vragen. Natuurlijk vindt die het prima tot mijn opluchting!

Vlakbij de dierenarts is een ramen restaurant, Marumen, wat ik nog niet eerder heb geprobeerd. Het krijgt heel goede recensies dus daar ga ik lunchen. De recensies zijn helemaal terecht. De bediening is heel attent, de prijzen redelijk. Ik krijg gratis edamame en ijsthee terwijl ik op mijn soep wacht.

Er zijn een aantal verschillende keuzes, de meesten met speklapjes erin. Daar ben ik niet zo'n fan van dus ik bestel de kippensoep (heel anders dan gewone kippensoep!). Die is heel smakelijk met ook meer groente dan meestal in ramen zit. Ik ben zeer tevreden en houd deze erin, volgende keer waarschijnlijk de vegetarische.

Orion en ik gaan even naar huis en dan rijd ik weer Vienna in. Bij Caffe Amouri heb ik voor de tweede keer deze week afgesproken met een Nederlandse. Dit keer is het Riekje, die hier al vele jaren woont.

Ook nu weer lijkt het of we elkaar al jaren kennen. Riekje heeft een prachtig boeket tulpen voor mij en trakteert op thee. Ik probeer de koekjes en gember thee weer, maar alweer heeft die weinig smaak. Volgende keer maar iets anders proberen.

Het gesprek vloeit intussen zo goed dat er voor we het weten twee uur voorbij zijn! Eerlijk gezegd had ik er geen idee van dat het al tegen half vijf loopt en ben blij dat Riekje kennelijk beter op de tijd heeft gelet. Ik had de hele tijd wel zicht op de van en Orion keek veel naar buiten en ging dan ook weer lief liggen.

De prachtige tulpen van Riekje, echt Nederlands

Thuis laat ik Orion gauw uit en geef hem dan zijn avondeten. Hij vindt het allemaal prima, zo is hij wel een heel makkelijke hond. Als hij nou net zo was met andere mensen zou ik niets te klagen hebben.

Vandaag is het 31 jaar geleden dat Rick en ik elkaars stemmen voor het eerst hoorden. We ontmoetten elkaar via een video dating service en je kreeg alleen elkaars telefoonnummer. Vandaar dat we elkaar pas twee dagen later in persoon zagen. En de rest is history, zoals we hier zeggen.

We gaan het vieren met een lekker etentje bij Passion Fin. Ik kies allerlei sashimi en een handrol, Rick heeft drie sushi rollen. Het smaakt ons prima en we halen herinneringen op van onze eerste dagen samen. En nu gaat een van onze kinderen al trouwen!

Vanavond kijken we naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen. Zo bijzonder om de beide Korea's als een land te zien lopen. Hopelijk is dat het begin van veel goeds. De Olympische Spelen blijven leuk, vooral de winterspelen.

Mijn zwartwit foto voor vandaag, de laatste foto met mijn huisgenootjes voor ik emigreerde. Ik ben ze allemaal uit het oog verloren. Zoals vrijwel iedereen van toen, met nog maar drie mensen uit mijn studententijd heb ik contact. Waarschijnlijk mijn eigen schuld maar ik zou best willen weten hoe het iedereen vergaan is!