Met Snickers naar de dierenarts

De zon schijnt vrolijk als ik opsta, maar ietsje later dan Rick. Ik vind het wel fijn dat ik nog steeds het gevoel heb dat het een uur later is. Op die manier is hopelijk de jet lag in Europa straks ook wat makkelijker.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik eet mijn ontbijt en drink een lekkere bak koffie uit mijn Blond Amsterdam mok. Buiten hoor ik de vogels zingen waaronder de cardinaaltjes, zo vrolijk!

Lekker vroeg sta ik op de elliptische machine en het uur gaat best snel. Mijn trouwe viervoeter ligt vlak naast me. Hij is toch zo'n schat! Als ik opsta, staat hij op, als ik naar boven ga, volgt hij. Ik las ook dat honden net zo slim zijn als peuters en dat geldt zeker voor Orion.

Met dit lekkere weer neem ik Orion mee voor een wandeling. Er is zeker verbetering want hij blaft eigenlijk alleen nog als mensen vlakbij komen. Vroeger was het zelfs als mensen aan de overkant liepen. Orion vindt het ook heel leuk om snoepjes op te zoeken waarmee hij gemakkelijk afgeleid wordt van de omgeving.

Na mijn douche geef ik Snickers zijn medicijn wat hem rustig moet maken. De dierenarts wil urine uit zijn blaas halen. Rick nam Snickers vorige week mee en die schattige, rustige kater werd werkelijk een helse kat toen ze zonder enige verdoving zijn urine uit zijn blaas probeerden te krijgen.

De dierenarts gaf Rick capsules mee, die door het eten gedaan moeten worden. Er staat een capsule door twee eetlepels voer. Ik kies een Fancy Feast (dat is het ook echt!) blikje met allerlei soorten vis erin, wetend dat Snickers nooit nee tegen vis zegt.

Dr. Stahl gaf drie capsules omdat katten vaak meteen doorhebben dat er iets "mis" is met hun eten. De vis is gelukkig overheersend genoeg dat Snickers het allemaal met smaak opeet. Nu is het twee uur wachten voor ik hem naar de dierenkliniek kan brengen.

Met Orion in de van rijd ik intussen naar Whole Foods. Daar hebben ze weer de Italian wedding soep en die eet ik met een flesje met een mix van appel cider azijn, citroensap, gember en esdoorn siroop. Het is hier een rage om appel cider azijn te drinken voor van alles en nog wat en ik moet zeggen het drankje is lekker verfrissend.

Mijn passagier, die keurig naar achteren gaat als ik "back up" zeg

Na het eten doe ik mijn dagelijkse boodschappen. Avondeten en wat andere kleinigheden, er zijn ook wat dingen te proeven. Het blijft een genot om bij Whole Foods te winkelen!

Orion heeft lief gewacht en onderweg naar huis stop ik nog een paar keer voor bloemenfoto's. Bereid je voor dat er weer veel zullen komen de komende weken! Ik kan er zo van genieten, die ontluikende natuur! De krokusjes, die gisteren nog dicht waren zijn nu helemaal open.

 

 

Snickers lijkt niet heel aangedaan door het medicijn. Hij springt althans nog op het aanrecht om de rest van het blikje Fancy Feast op te eten. Hij gaat echter wel gedwee zijn drager in, terwijl hij anders luidkeels miauwt. Onderweg hoor ik enkel een paar piep miauwtjes.

Orion gaat ook mee en vindt het maar niets als ik met Snickers naar de deur loop. Als hij zich zou realiseren waar we zijn zou hij niet zo graag mee willen. De dierenarts is zijn minst favoriete plek. Ik parkeer de van waar ik er vanuit de wachtkamer zicht op heb.

Snickers wordt mee naar achteren genomen en ik ga wachten tot hij klaar is. Intussen zie ik allerlei mensen met honden langs de van lopen waarvan ik de ramen op een kier heb gezet. Het is zeventien graden met zon dus best wel warm zonder open ramen.

Voorheen als er maar mensen of honden binnen vijf meter van de van kwamen was er geen houden aan Orion. Blaffen, er op af willen springen, onhoudbaar was hij. Nu zie ik hem helemaal niet. Als ik met Snickers weer terugkom (we krijgen over twee dagen de uitslag) zijn er zelfs mensen naast de van, die Orion bewonderen.

Het is een wonder dat Orion niet blaft al steekt hij wel zijn neus naar buiten om polshoogte te nemen. Ik prijs hem de hemel in. Dat is al zo'n enorme verbetering!

Thuis ga ik wat vitamine D opdoen in de zon voor het huis. Het is zo lekker en de esdoorn voor ons huis kleurt mooi rood tegen de blauwe lucht. Als de zon achter de huizen verdwijnt neem ik Orion mee de achtertuin in.

Daar is Mia ook en de honden rennen lekker langs het hek. Maar voor ik het weet ligt Orion weer in de vijver! Er is werkelijk niemand die dat kan voorkomen. Wat Rick ook probeert, Orion vindt een gat. En hij zo blij in het water te zijn dat ik hem er maar met heel veel moeite uitkrijg.

Natuurlijk is Orion nu kleddernat dus ik laat hem tot zijn grote ongenoegen droger worden op het deck. Ik ga toch maar weer Orions kleinere zwembadje opzetten. Kennelijk vindt hij het lekkerder in kleinere baden.

Rick komt thuis en gaat een stukje hardlopen. Daarna maken we fajitas voor ons avondeten. Lekker makkelijk want Whole Foods heeft al gemarineerde kip met ui en paprika, daarbij tortilla's, geraspte kaas en salsa. Het smaakt ons zeker!

Tot vandaag wist ik niet waaraan Laura, mijn vorige masseuse, is overleden. Ik kan maar niet ophouden aan haar te denken. Ik nam aan een of andere ziekte, maar ze blijkt twee keer overreden te zijn nadat ze probeerde een heel drukke weg over te steken.

Dat stemt me om zoveel redenen nog droeviger. Niet alleen omdat Laura, die zo begaan was met iedereen, zo ongelukkig moet zijn geweest, maar ook om de twee andere families wiens levens nu ook nooit weer hetzelfde zullen zijn.

Het taboe rond zelfmoord en mentale ziektes moet doorbroken worden. Misschien dat mensen dan sneller hulp zoeken. Geestesziektes zijn net zo erg en lichamelijk als andere ziektes, ik spreek uit ervaring!