Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, maart 08, 2018

Dag 2 Wenen en Boedapest: Stephansdom, Hofburg paleis en meer

Tot mijn verbazing heb ik vannacht heerlijk geslapen. Wel een paar keer wakker geweest, maar ook zo weer in slaap gevallen. Ik zie dan ook opeens met schrik dat het al kwart over acht is! Tijd om op te staan want we hebben een volle dag voor ons.

Kai maakt zich eerst klaar want ik moet nog even wakker worden. Dan volg ik en om kwart voor negen lopen we de kamer uit op zoek naar ontbijt. Een paar straten verderop merk ik echter dat ik zowel mijn telefoon als mijn fototoestel straal vergeten ben! Ik kan niet zonder vandaag dus we lopen snel terug.

Onderweg hadden we toch al een paar ontbijtkandidaten gezien. Het cafe wat Kai het leukst vond heeft alleen maar onbesmeerde broodjes. Ik had ook wel op wat proteine gehoopt dus we gaan naar mijn favoriet, Anker. Die is bekend en over de heel stad aanwezig.

Geen wonder want hun brood is heel erg lekker. Ik heb een meergranen broodje met gerookte zalm en ei en Kai neem een croissant met ham en kaas en een nougat zoet broodje. We hebben er koffies bij en het smaakt voortreffelijk.


Nu kunnen we de volgeplande dag aan. We lopen als eerste naar de Stephansdom. Daar kopen we een combinatiekaartje voor 14 euro. We krijgen een apparaatje met een rondleiding door de kerk aangereikt en doen dat eerst.
Deze kerk stamt uit de veertiende eeuw, maar is nog steeds niet klaar. Dat merken wij wel door al het constructiegeluid en het altaar dat we niet kunnen zien door restauratie. Dat is wel jammer maar er is nog zoveel meer hier.

Een prachtig eeuwenoud doopvont, het mooiste Maria en Jezus beeld dat ik ooit heb gezien, een leuk oud preekbalkon en de plek waar het oude orgel stond vind ik het leukst. De kerk is tijdens de Tweede Wereldoorlog flink beschadigd, maar gelukkig weer in ere hersteld.



Als we de rondleiding volbracht hebben gaan we verder naar de catacomben. Daar moeten we even wachten op de rondleiding, maar die is zeer de moeite waard! De enige eerdere keer dat ik zulke catacomben was, was als kind in Parijs (geen fotografie hier, jammer genoeg).

We beginnen met de graven van de Habsburgs. Rudolf en een aantal anderen liggen hier begraven, maar van de meesten zijn alleen de organen hier. De traditie is lichaam in de St. Augustijn kerk, hart in de Capucijnerskerk en de organen hier. Dat is al luguber.

Maar dan dalen we af in de openbare catacomben waar gewone burgers begraven werden. De eerste graven, die we zien zijn hele skeletten. Zo'n vergaan doodshoofd wat je aan lijkt te staren is toch even schrikken.

Het is toch altijd weer een beetje een unheimisch gevoel zulke graven, vind ik. We zien waar de pest slachtoffers liggen, allemaal botten door elkaar. De gids grapt dat ze nu niet meer besmettelijk zijn.

Toen het teveel werd bouwden ze muren met de botten, keurig opgestapeld. Vroeger als kind in Parijs vond ik het ook al luguber en we liepen heel onder de indruk rond. Tot mijn toen driejarige zusje keihard vroeg of al die botjes voor de honden waren. We kwamen niet meer bij van het lachen!

Toch ben ik wel een beetje blij weer daglicht te zien. Het is best confronterend om zo met de vergankelijkheid van het leven in contact te komen!

Bij de lift naar boven in de noordelijke toren hebben we geluk de enigen te zijn. Eerder stond er een flinke rij. Het uitzicht van boven is prachtig en het dak van deze kathedraal vooral ook! We hebben ook enorm geluk met het weer. Het begon bewolkt, maar is nu mooi zonnig.

We zien hier ook de op een na grootste bel van een klokkenspel ter wereld. Deze weegt 21 ton en wordt soms bij speciale gelegenheden nog geluid. Jammer genoeg is er teveel weerspiegeling in het glas om hem goed te zien.

Eenmaal weer beneden zoeken we de schatkamer. Dat is zeer mysterieus. We moeten op een bel drukken (staat er alleen in het Duits, dus geen idee hoe niet-Duits sprekenden dat moeten weten). Dan komt er opeens een lift, die ons naar boven brengt.

Eerlijk gezegd vind ik kerkschatten nooit zo heel interessant. Wel de heel oude en sommige relikwieen, maar ik ben er al gauw uitgekeken. Kai heeft meer aandacht voor de relikwieen en ik bestudeer er opeens een goed en zie dan de botten van die heilige tussen alle pracht en praal. Niet religieus zijnde kan ik me er niets bij voorstellen hier enthousiast voor te worden.

Op ons kaartje staat nog de zuidelijke toren. Dat zou 343 treden naar boven betekenen en eerlijk gezegd vinden we dat we al goed uitzicht hadden vanaf de andere toren. Bovendien willen we nog wat meer van Wenen zien behalve de kathedraal.

We besluiten dus op zoek te gaan naar een lunchplek en die vinden we bij Cafe de l'Europe. Hier hebben ze tenminste ook wat lichtere keuzes en ik neem een salade met gegrilde zalm. Kai heeft een kalfsschnitzel met een sausje. Het smaakt ons allemaal prima en is ook wel even lekker om te zitten.

En wat zie ik daar in mijn ooghoek?? Pandora!! Kai moet er om lachen en na het eten lopen we erheen. Jammer genoeg hebben ze een kasteel (wat ik al heb voor Belgie), een koets (die ik al voor Assepoester heb).

En dan laat ze het symbool wat altijd aan het begin van een regel muziek staat, ik weet de naam niet maar iedereen kent het en ik denk aan muziek als ik aan Wenen denk. Vroeger keken we ieder jaar naar het Nieuwjaarsconcert hier en daardoor ken ik heel wat walsen. Die bedel wordt het dus als souvenir.

We zijn hier vlakbij het Hofburg Paleis en gaan dat bezoeken. Kai heeft hier in Wenen een viertal weken gestudeerd. Hij heeft toen heel wat bezocht, maar niet de Zilver kamer, het Sissi museum en de appartementen van Kaiser Franz Josef en Sissi. Mijn oma's, mijn moeder, Ricks moeder, allemaal waren ze weg van Sissi door de films uit de jaren vijftig.

Ook hier moet natuurlijk entree worden betaald. Een heel redelijke (in vergelijking) 12 euro per persoon. We krijgen weer een luisterapparaat mee en beginnen met de "zilver kamer". Dat zijn kamers en inderdaad met voornamelijk heel veel zilver! Hele stapels borden, die duidelijk gebruikt zijn.

Er zijn ook porseleinen serviezen en een ervan lijkt verdacht op dat wat we van Ricks moeder erfden. Ik vind dat stiekem helemaal niet mooi en hier ook niet. Het zijn jachttaferelen en het kan duizend keer porselein zijn, maar ik heb liever iets rustigers.

Op een gegeven moment kunnen we de lange of de korte route door het zilver kiezen. Kai en ik kiezen de korte, die nog best lang is. We lopen van daar naar het Sisi Museum. Daar leren we het een en ander over deze mysterieuze keizerin, die lang niet lief en makkelijk was als de legendes doen denken. Ik was wel vergeten dat ze vermoord is, dat maakt haar leven nog tragischer.

De appartementen van de keizer en keizerin maken dit bezoek helemaal fantastisch. Ik zie ze zo in hun dagelijkse leven bezig (Sisi's haar was zo lang dat het drie uur duurde het op te maken en wassen duurde een dag!). Jammer dat we geen foto's mogen maken, maar ook Kai, die aanvankelijk twijfelde of hij dit interessant ging vinden is het erover eens dat het dat zeker was.

De volgende stop is de schatkamer van de keizerlijke families. Ook hier weer 12 euro entree, het lijkt wel de standaard hier. Ook hier zien we weer van alles prachtigs, maar ik merk dat ik wat "schatten" moe wordt. Op een gegeven moment zien de prachtige kledij, de scepters en alles er hetzelfde uit.

Kai wil nog wel graag naar het heel oude gedeelte en dat ben ik inderdaad blij gezien te hebben. Er is een prachtige kroon in de Karolingische tijd en Kai is gefascineerd door een dolk uit die tijd. Ook de prachtig met gouddraad geweven religieuze kleden zijn de moeite waard.  Maar dan ben ik blij dat we weer buiten staan.


Zoveel staan en langzaam lopen maakt dat mijn voeten, knieen en heupen pijn doen. Ik stel dan ook voor naar het Sacher Cafe op zoek te gaan en daar de beroemde Sacher torte te gaan eten. Daar is Kai zeker voor te vinden!

Behalve het gewone overstekende mannetje heeft Wenen ook deze (en een man-vrouw koppel), de enige die ik nog mis is de alleenstaande vrouw

Zo komen we ook langs de Opera en kunnen die van ons lijstje strepen. Bij het Cafe lijkt een rij te staan, maar het groepje voor ons heeft vier mensen en wil niet aan twee verschillende tafeltjes voor twee zitten. Dat betekent dat wij vrijwel meteen naar binnen kunnen.

Eerst stelde ik aan Kai voor een stuk te delen, maar hij wil er eigenlijk een voor hemzelf. Als ik zie dat het een normale punt is (en niet zo'n gigantisch ding als je in de VS krijgt) besluit ik er ook een voor mezelf te bestellen.

Nu houd ik eigenlijk helemaal niet van taart, dus ik denk nog dat ik een paar hapjes zal nemen om te kunnen zeggen het gegeten te hebben. Dat gaat echter helemaal mis. Voor ik het weet heb ik het hele ding op! Ik heb nog nooit zo'n lekker stuk taart gegeten en dat meen ik helemaal. Geen wonder dat die keizer er zo dol op was.

Het is inmiddels al na vieren en Kai stelt voor het Parlement en stadhuis nog te gaan bekijken. Dat vind ik prima, maar eerst wil ik de Musik Verein zien. Daar wordt het Nieuwjaarsconcert ieder jaar gehouden.

We luisterden daar dus ieder jaar naar en mijn oma van moeders kant was er vaak ook op Nieuwjaarsdag. Iedere keer als de Radetzky mars werd gespeeld riep ze uit dat ze die bij haar begrafenis gespeeld wilde hebben. En dat is zo gebeurd in maart 1995.

Jammer genoeg is er maar een rondleiding per dag en die in het Engels is om 13 uur. Als we morgen om die tijd hier kunnen zijn zou ik het graag doen, maar we hebben ook veel andere plannen. Het gebouw van buiten is ook erg mooi dus niet onverrichterzake hierheen gewandeld.

Over wandelen gesproken, intussen strompel ik meer dan wandelen. Ik moet echt iets doen aan mijn voeten. Die voelen alsof ze gebroken zijn en langzamerhand gaan mijn knieen en heupen ook meedoen. Ik ben heel goed in negeren, maar dit word me iets te erg.

Via de Naschmarkt, die erg leuk is en bij de Nordsee hebben ze zelfs Hollandse garnalen hier (die krabben worden genoemd?). Maar ja, die Sacher torte zorgt ervoor dat ik nog geen garnaal op zou kunnen. Hopelijk morgen en dan hoop ik ook de markt wat meer te kunnen waarderen zonder pijnlijke voeten.


Als laatste op het programma staan het Parlement en het Raadhuis. Beiden prachtige gebouwen, beiden onder constructie en dus moeilijk te fotograferen. Bij het Raadhuis blijkt men de ijsbaan ervoor op te ruimen, dus het Raadhuis zelf is goed te zien. Mijn foto's worden hoe dan ook mooi.

Nu gaan we op zoek naar een bar of cafe om een biertje en wijntje te drinken. Eindelijk vinden we er een in een steegje bij de dom. We zijn beiden de naam vergeten, maar we zijn blij te zitten en genieten van ons wijntje (Kai) en sherry (ik).

We blijven hier zitten tot men om zeven uur komt zeggen dat het sluitingstijd is. Ik betaal en dan gaan we op zoek naar ons restaurant voor vanavond, de Zwoelfapostelkeller. Dat is weer een heel gezellige oude Stube in een middeleeuwse kelder.

Er is ook live muziek. Kai neemt Wiener Tafelspitz, een plaatselijk gerecht, maar dat lijkt mij veel te veel. Ik houd het bij een van hun "kleine Hunger" gerechten. Ik bestel de Blunzen (bloedworst), die met zuurkool en spekjes wordt geserveerd.

Zo klein is die niet en ik ben blij dat de bouillon, die ik ook besteld heb, om de een of andere reden niet komt. Het smaakt wel heel goed allemaal! Kai probeert ook wat bloedworst en vindt het lekkerder dan hij had gedacht.


Het muziek duo (viool en accordeon) komen ook bij ons terecht op een gegeven moment. Ik vraag hen een wals te spelen, die niet de Schoene Blaue Donau of de Radetzky Mars is. Dat doen ze prachtig, hoewel de Radetzky Mars toch erin zit.

Ze horen me  kennelijk Nederlands spreken met Kai en spelen opeens spontaan Tulpen in Amsterdam. Als ik dan nog vraag om ook iets Amerikaans te spelen komt daar Yellow Rose of Texas, Home on the Range en The Saints Go Marching In tevoorschijn. Ik schuif ze een tientje toe en daar zijn ze heel blij mee (ik had niet kleiner).

We rekenen af en lopen dan terug naar het hotel. Daar schrijf ik mijn blog terwijl Kai walsen van Strauss speelt van zijn laptop. Dat doet me eraan denken dat ik die ook vaker moet spelen. Vaak vind ik muziek teveel van het goede, maar dit soort klassieke muziek doet iets met me.

Zo eindigt een prachtige dag in Wenen. Ik hoop van harte dat het weer zo blijft! Morgen hebben we alweer een plan dus maar gauw gaan slapen nu.

12 reacties:

Irene zei

Aanvankelijk was ik verbaasd dat het verslag van dag twee er al was, maar je bent immers in Europa dus zelfde tijd als in Nederland!
Ik heb weer genoten van je reis verslag!

Pascale zei

Wat een supergezellige dag, heerlijk om zo virtueel met je mee te lopen! Het is wel vervelend dat je voeten zo'n pijn doen, zou een steunzooltje helpen denk je? Dat mooie Pandora bedeltje is een muzieksleutel, in dit geval de g-sleutel (er zijn ook nog een f-sleutel en een c-sleutel). Ik kijk nog steeds elk jaar naar het Nieuwjaarsconcert, wat zou ik dat graag eens bijwonen! Veel plezier nog, ik kijk al uit naar je blog van morgen.

Miek zei

Veel plezier vandaag ! Wenen is prachtig ! Hopelijk staat Schonbrun ook op jullie planning, dat is ook zo mooi !

Anja L. zei

Wat een geluk met het weer hebben jullie!
Wenen staat ook op ons lijstje, veel plezier vandaag.

Anoniem zei

Indrukwekkende foto,s en veel pracht en praal,
wat jullie daar allemaal gezien hebben in Wenen.
Echt een historische stad,waar je veel indrukken opdoet.
Echt genieten ook ,maar ook heel vermoeiend ja,om de hele dag op de been zijn.
Je wilt toch veel gezien hebben als je eenmaal daar bent.
Ik geniet weer volop van je reis,je verslag en de foto,s ervan.
Fijne dag en veel kijk plezier nog met Kai.

groetjes Joke

Petr@ zei

Wat een drukke maar hele leuke dag! Oei die Sachertorte...ik ben ook niet zo van taart maar die zag er overheerlijk uit!
De bloedworst ziet er anders uit dan hoe ik het me herinner uit mijn jeugd.
Hopelijk vandaag net zo'n mooie dag!

Nina zei

G-sleutel, vioolsleutel! Dat wist muzikale Kai vast ook. Veel plezier samen.

Sonja zei

Prachtige stad, zo gaaf. Ik denk dat er nog veel prachtige bezoeken op het programma staan, kom maar met die foto's en je blog;-)

Anoniem zei

Wat een indrukwekkende stad is Wenen. Al die mooie gebouwen ,veelal in gotische of
neo-gotische stijl. Het Rathaus stond 20 jaar geleden ( toen ik er met Cathy was ) ook in de steigers vanwege restauratie. Net zoals de Stephansdom en de kerk in Salzburg. Wij hadden 2 dagen Salzburg en 1 dag Wenen. En voor die ene dag is de tijd te beperkt om alles te kunnen zien. Alle bekende gebouwen gezien en daarna het Stadtpark met een beeld van Johann Strauss.Voor Schonbrunn helaas dus geen tijd gehad.
Ook ik had regelmatig last van voeten, knieen en rug. Toch maar eens naar een orthopedist.
Hij controleerde stand van knieen, rug en voeten en zei : " mevrouw, u zult aan de steunzolen moeten ". Sindsdien draag ik aangemeten zooltjes en heb nergens meer last van.
Hoewel hele dagen door een stad slenteren er niet meer in zit. De leeftijd gaat een beetje meespelen.
Veel plezier met jullie laatste dag Wenen.

Anoniem zei

Vergeet weer wat, groetjes Wil
Had je waarschijnlijk al begrepen.

Anja zei

Wat een mooie stad is Wenen, veel plezier samen.
Wij zijn in Praag en gnieten hier van alles wat Praag te bieden heeft, prachtige stad!

Petra zei

@Irene- Ja, ha ha

@Pascale - Er is een Good Feet winkel vlakbij ons waar ik al een tijdje heen wil dus dat ga ik in ieder geval doen

@Miek - Ja, hoor, vanochtend gedaan

@Anja - Echt gaan, prachtige stad!

@Joke - Het gaat me alweer veel te snel!

@Petra - Bloedworst komt in verschillende soorten en maten, de Britse smaakt weer heel anders

@Nina - Ja, maar Kai wist het alleen in het Engels. Ik ook trouwens.

@Sonja - Uw wil is mijn bevel ;)

@Wil - Ik vrees dat ik er ook aan zal moeten geloven

@Anja - Oh, die staat ook hoog op mijn lijst, veel plezier!!