Dag 3 Wenen en Boedapest: Schoenbrunn en het Kunsthistorisch museum

Omdat we bijtijds weg willen heb ik mijn telefoon geinstrueerd ons om half acht te wekken. Alweer hebben we heerlijk geslapen, hoewel wel wat korter. Gisteravond luisterden we naar muziek van de Strauss familie en opeens was het middernacht, oeps!

We maken ons klaar en lopen dan weer naar de Anker bakkerij. Ik vond mijn zalm en ei broodje van gisteren zo lekker dat ik dat nog eens bestel met een grote kop "melange" (koffie met melk). Kai neemt een warm spinaziebroodje en een chocolade croissant. Het smaakt ons weer opperbest!

Eigenwijs als ik ben wil ik kunnen zeggen dat ik in Oostenrijk in een Uber heb gereden. We roepen er dus een om ons naar het Schoenbrunn Paleis te brengen. David komt vlot en zet ons keurig voor het slot af.

Alleen kostte het vijftien euro en de U-bahn was een derde daarvan geweest zien we later. Nou ja, ik kan nu dus zeggen dat ik Uber ook in Europa heb gebruikt. Hoewel het hier nog niet zo in is als in de VS en Australie.

Het is maar goed dat we vroeg zijn want we zien de groepen zich al verzamelen op de binnenplaats. Wij kunnen na het kopen van kaartjes meteen naar binnen. We hebben voor de langste tour gekozen en daar krijgen we geen spijt van.

Wat een prachtige vertrekken waar Maria Theresia en Franz I als eersten woonden. De rondleiding gaat dan ook voornamelijk over die keizerin en keizer. Vooral Maria Theresia had enorm veel invloed. We leren ook over haar kinderen, waaronder de beruchte Marie Antoinette.

De grote balroom is bijna net zo imposant als die in Versailles en ieder vertrek straalt rijkdom uit. Toch kun je ook zien dat dit maar mensen waren. Overal staan foto's en hangen portretten van geliefden. Er staat een tafel gedekt en verderop mogen we de wc van Franz Joseph I, de echtgenoot van "Sissi" bewonderen.

Clandestiene foto's van binnen

Die laatste had ook vertrekken hier al vond ze haar schoonmoeder Maria Theresia maar een bemoeial in haar leven. Ook hier, net als in het Hofburg paleis ging het om Sissi's uiterlijk. Haar sportroutine om haar figuur te behouden en haar enkellange haar dat zoveel verzorging nodig had. Ook at ze vrijwel nooit met haar familie om haar dunne taille te behouden (dat dagelijkse sporten doe ik ook meestal, maar niet eten gaat me niet lukken dus ik heb allerminst een wespentaille).

Na ongeveer een uur zijn we klaar met de rondleiding binnen. Ik had dit niet willen missen! Deze Habsburgs hebben me allang gefascineerd en nu heb ik een kijkje in hun levensstijl mogen nemen. Dat maakt het aan de ene kant een nog sprookjesachtiger leven, aan de andere krijg je zo ook wel de keerzijde van al die pracht en praal te horen. Echt gelukkig waren de meesten niet en Sissi al helemaal niet.

Kai en ik lopen de tuinen in en kijken daar wat rond. Er ligt zelfs nog wat sneeuw, want die hebben we maar net gemist. Er groeit of bloeit nog helemaal niets dus behalve de beelden is het vrij saai. In de lente en zomer moet het hier echter prachtig zijn.

Tijd om de U-bahn naar de Naschmarkt te nemen. Dat blijkt heel eenvoudig zonder overstappen te kunnen en voor maar 2,40 euro per persoon. Alweer valt me op hoe schoon de stations en treinen hier zijn.

Bij de Naschmarkt stappen we uit en lopen die hele markt over. We zijn van plan hier ergens te gaan lunchen, maar eerst lopen we naar de Nordsee, aan het begin van de markt. Daar hebben ze Hollandse garnalen zag ik gisteren en daarvan bestel ik een half ons als voorgerechtje. Heerlijk zijn ze weer!

Dan lopen we langs de verschillende restaurantjes, de meesten zien er niet zo gezellig uit, maar eentje op een hoek heeft leuke groen-witte tafelkleden en een authentiek menu. Het heet Zur Eisernen Zeit en blijkt het oudste in de markt te zijn. We hebben geluk want er is nog een tafeltje vrij. Duidelijk is het ook populair bij de lokale bevolking, altijd goed.

Kai bestelt de worst van het huis en ik de runderbouillon met leberknoedel. Het is een lekkere en lichte lunch en we krijgen er een paar verse broodjes bij. De bediening is super vriendelijk dus ga als je de Naschmarkt bezoekt!

Inmiddels is de zon van vanochtend helaas verdwenen, maar dat geeft niet want wij gaan toch naar het Kunsthistorisch Museum. Na kaartjes gekocht te hebben (blijft vreemd voor mij, ik ben gewend gewoon naar binnen te lopen in Washington en besef me steeds meer wat een groot voorrecht dat is!) halen we een luisterapparaat (ook gratis bij de National Gallery of Art, hier kost het 7 euro voor twee).

We lopen meteen naar boven want vanwege de honderdjarige sterfdatum van Gustav Klimt is er een stellage opgezet zodat zijn werken aan een kant van het plafond van het museum van dichtbij te bekijken zijn. Via onze audio rondleiding krijgen we er interessante uitleg over en ik kan er bijna geen genoeg van krijgen. De gezichten zijn zo mooi!

Na een half uur gaan we toch maar weer naar beneden. We hebben geluk dat we zo lang konden blijven want er kunnen maar een beperkt aantal mensen op die "brug" en in drukke tijden krijg je vijf minuten!

Het volgende uur lopen we door de galerijen met schilderijen. Ze hebben hier heel wat Pieter Bruegel de Oude schilderijen. Wat een genot om naar te kijken! Er is altijd zoveel gaande in zijn schilderijen.  Ook van Rubens hebben ze een flinke collectie.

Wat de Nederlanders betreft zijn er o.a. wat zelfportretten van Rembrandt, een van de mooiste Vermeers en twee Jan Steens. Die laatsten vinden wij weer heel leuk. Ook hier is zoveel aan de hand en de belerende boodschap achter de chaos die we zien typisch Jan Steen.

Aan de andere kant zijn de Italiaanse, Franse en Spaanse schilders te bewonderen. Behalve de schilderijen zijn de zalen ook zo prachtig. Zonder alle kunst zou dit al een imposant gebouw zijn.

Van al het geslenter zijn we moe en dorstig geworden. We strijken neer in het cafe onder de indrukwekkende koepel van het museum. Ik bestel een biertje wat een beetje naar banaan smaakt en daarom ook echt lekker is. Kai houdt het dit keer bij koffie.

Als laatste bekijken we nog de muntenverzameling want daar is Kai zeer in geinteresseerd. Dan lopen we weer naar buiten. We hebben besloten het stadspark toch niet te doen want het is bewolkt en miezert zelfs wat.

De Taler, de voorloper van de daalder en de dollar

Gisteren hoorden we in de Stephansdom dat de organen van de Habsburgs daar liggen, de lichamen in de Capucijner kerk (geen idee of je dat zo vertaalt in het Nederlands) en de harten in de Augustijner kerk.

We besluiten die twee andere kerken een bezoek te brengen. Als eerste de Capucijner kerk aan de Neuer Markt. Van buiten is het een heel eenvoudig gebouw voor een katholieke kerk, maar voor zeven euro mogen we de crypt in en daar zien we alle Habsburg graven.

Het enorme graf van Franz I en Maria Theresia 

Alle graven zijn bovengronds en zijn van een grijskleurig materiaal (tin?). Er staat van alles bovenop van doodshoofden tot kronen en meer. Er zijn ook heel wat kindergrafjes, helaas. Van Maria Theresia's zestien kinderen werden er maar tien volwassen.

Graf van een achtjarig prinsesje

Bijna als laatsten zien we de graven van Sissi (of eigenlijk Sisi) en haar man Franz Josef I, die nog 28 jaar zonder haar moest leven. Bij de graven liggen wat brieven, bloemen en kindertekeningen als blijk dat men nog steeds aan deze twee denkt.

Eenmaal weer bovengronds bekijken we het kerkje ook nog even van binnen. Waarom de lichamen hier liggen en niet in de dom zal voor ons altijd een raadsel blijven. Dit is zo'n eenvoudig kerkje in vergelijking.

Dan lopen we naar de Augustiner kerk, die aan de Nationale Bibliotheek grenst. Ook dit is een klein en eenvoudig kerkje. We kijken er wat rond maar van harten is geen spoor. Die nemen natuurlijk ook weinig plaats in.

Nu we hier toch zijn willen we wel een blik werpen in de hoofdzaal van de bibliotheek. Die is heel mooi, maar we moeten kaartjes kopen voor de tentoonstelling die er is om binnen te mogen. De aardige wacht laat mij toch even binnenstappen voor een paar foto's. Meer hoeft ook niet en ik ga geen 16 euro neertellen voor tien minuten rondkijken (sluitingstijd is dan).

In het voetgangerscentrum kwamen we langs een winkel met allerlei Oostenrijkse zoetigheden. Ik koop er Mozart Kugel voor Rick en Lorraine en Kai neemt ook een doosje mee. Daarvan gaan we er vanavond een proberen. Ze komen weliswaar niet uit Wenen, maar zijn wel van dit land.

Nu hebben we zin om ergens neer te strijken voor een drankje. We zien dat het Steffl warenhuis op de zevende verdieping een Sky lounge heeft. Daar hebben we uitzicht op de dom met zijn mooie dak. Kai en ik doen ons tegoed aan een Aperol Spritz, die ook hier prima smaakt.

Dan hebben we beiden trek en lopen naar het restaurant wat we eerder uitzochten, Salzamt. Het ligt tegenover de St. Ruprechtskerk, de oudste in Wenen. Ik vind het restaurant er wat te verlicht uitzien, maar Kai is voor. Zin om verder te zoeken heb ik ook niet en we krijgen geen spijt van onze keuze.

Nog een keer de dom

Anker Uhr

Kai gaat weer aan de Wiener schnitzel, die er wel goed uitziet, maar niet zoals bij Figlmueller. Ik neem de runderbouillon weer en dan de kalfslever met aardappelen en ui, heerlijk! Lang geleden dat ik dat opheb!

Eerst wilde Kai nog Kaiserschmarren als toetje, maar daar ziet hij toch maar vanaf. We zijn ook beiden moe en morgen gaat de trein naar Boedapest toch vrij vroeg.

We gaan lekker op de kamer relaxen en Kai speelt weer klassieke muziek op zijn laptop. Ik verbaas me over hoeveel daarvan ik ken, want mijn vader speelde dat vroeger ieder weekend uitgebreid. Toen haatte ik het, nu is het lekker rustgevend.

Zo besluiten we een bliksem- maar wel heel leuk bezoek aan Wenen. We hebben heel veel gezien deze paar dagen, dat is zeker!