Om tien over zeven gaan mijn wekker. Gelukkig de laatste keer deze vakantie dat dat moet. Ik heb niet heel goed geslapen want het was warm in de kamer en ik dreef mijn bed uit (bijna letterlijk!). Ook Kai vond het erg warm. We hadden het raam wijd open, maar kennelijk niet genoeg lucht circulatie.
Moeilijk opstaan is het dus niet. We maken ons klaar en pakken onze spullen in. Na nog even gekeken te hebben of we echt niets vergeten zijn nemen we de bagage naar beneden. Ik ben Kai dankbaar voor zijn hulp met mijn enorme tas.
De taxi naar de Hauptbahnhof doet er een kwartiertje over en dan lopen we met onze spullen naar binnen. We zien meteen dat onze trein vanaf spoor 10DE zal vertrekken en dat is vlakbij. Er is een cafeetje waar we ontbijt bestellen.
Kai neemt een croissant met kip en een chocolade croissant, ik kies het spinazie broodje wat Kai gisteren had. We hebben er lekkere capuccino's bij. Het smaakt ons zeer goed en we zijn blij wat extra tijd te hebben voor we vertrekken.
Gelukkig hebben we er niet op gerekend dat er eten aan boord van de trein zou zijn. Die staat al te wachten en wij zoeken onze gereserveerde stoelen op. Gelukkig zijn die in de eerste coupe zodat we niet ver hoeven te sjouwen met de tassen.
Iedere coupe bestaat uit zes stoelen en wij hebben de raamplaatsen. Een vrouw zit te lezen in een van de middenstoelen en verder is (en blijft het) leeg. De vrouw verhuist naar een gangpad stoel en stapt bij het eerste station alweer uit.
Nu hebben Kai en ik de cabine voor ons alleen. Bij ieder station komen er wel mensen bij, maar niet in ons knusse hokje. Deze trein is oud en niet erg gerieflijk. Er staat dat er wifi zou moeten zijn, maar dat is niet het geval. Ook geen stopcontacten of wat ook en van een restaurantwagon geen teken.
Ongeveer halverwege de reis voegen twee Amerikaanse jonge vrouwen zich bij ons. In hun cabine werd de bagage door de anderen bovenop hen gestapeld dus ontsnapten ze hierheen. Ze zijn welkom en na even gekletst te hebben leest iedereen weer verder.
Om twee minuten over elf komen we in Kelenfoeld aan. Op onze kaartjes staat dat dit onze eindbestemming is. Duidelijk klopt er iets niet en we besluiten verder te reizen naar Budapest-Keleti. Inderdaad is dat het hoofdstation. Waarom Rail Europe ons naar Kelenfoeld boekte zal voor altijd een raadsel blijven.
Bij een van de wisselkantoren wissel ik wat dollars om naar forints en dan nemen we een taxi naar het hotel. De straat waarin ons hotel ligt is een voetgangersstraat dus we moeten het laatste stukje lopen.
Het Estilo hotel is weer lekker modern. Zowel de receptie als de kamer zijn blauw-wit ingericht. De kamer verschilt niet veel van die in Wenen, behalve dat deze nog kleiner is. Maar groot genoeg voor ons tweeen de komende nachten.
Gelukkig is de kamer al klaar en we brengen de bagage naar boven. We frissen ons kort op en gaan dan op verkenning uit. Vrijwel naast het hotel ligt de grote overdekte markt van Boedapest. Ik las dat die morgen gesloten zal zijn, dus daar gaan we eerst kijken.
Op de begane grond is het een vrij gewone groente, fruit, vlees en vismarkt. In de kelder zijn er veel Hongaarse souvenirstandjes. Een paar verkopen allerlei gepekelde groentes. Daar ben ik dol op en neem er misschien een pot van mee naar huis.
We gaan nog even kijken op de bovenste verdieping en dat zijn allemaal Hongaarse souvenirs. Wel veel authentieke popjes gekleed in klederdracht, geborduurde kleding en meer. Ook zijn er wat eettentjes, maar dan moet je staand eten en daar hebben we geen zin in.
We vinden dat we de markt wel gezien hebben en gaan op zoek naar een restaurant voor de lunch. Onze keuze valt op het terrasje van Old Street Cafe. Zij hebben zelfgemaakte Hongaarse worst als special en laten we die nu ook net in de markt bewonderd hebben.
We bestellen er beiden een en terwijl we wachten krijg ik het koud van de wind, die op het terras staat. Als een stel van wie het tafeltje in de zon staat vertrekt, vragen we of we daar mogen zitten. Dat mag al maakt het niet heel veel verschil. Er hangt zelfs zo'n verwarmingsding boven ons en nog vind ik het koud.
Gewoonlijk ben ik niet zo'n worst fan, maar deze is wel erg lekker met natuurlijk paprika erdoorheen. Het wordt geserveerd met lekkere frietjes van ongeschilde aardappelen en een bakje van die lekkere gepekelde groentes, die ik op de markt zag. Nu wil ik ze helemaal meenemen!
Na het eten gaan Kai en ik op verkenning uit. We lopen de gezellige winkelstraat af en zien dan de "Chain Bridge", de beroemde brug hier in Boedapest. Het is prachtig weer dus we besluiten er overheen te lopen.
Onderweg hebben we mooi uitzicht op zowel Pest (waar wij logeren) als Buda. De bezienswaardigheden gaan we de komende dagen bezoeken. Deze brug is makkelijk over te steken, want je hoeft nauwelijks omhoog om erop te komen. Dat is bij de Golden Gate of andere bruggen wel anders.
Het is ook bijzonder eindelijk boven de Donau te staan. Zo vaak heb ik die wals gehoord en nu zie ik de rivier zelf. Kai vindt het ook allemaal prachtig, want dit is ook voor hem het eerst in deze stad.
Onze volgende stop is de basiliek van St. Stephan (szent Istvan). Die is genoemd naar de eerste Hongaarse koning en is mooi van binnen en van buiten. Toch maakt hij lang niet zoveel indruk op mij als de Stephansdom in Wenen.
Je kunt naar boven in een van de torens maar daar staat een ellenlange rij voor. Kai en ik dachten in een rustige tijd te reizen, maar volgens mij is het overal lentevakantie! We zien ervan af hier naar boven te gaan, er zijn nog een heel aantal andere uitkijkpunten over de stad.
De dorst slaat weer toe en we strijken neer bij 0,75 aan het plein voor de basiliek. Hier is het terrasje omgeven door plastic en dus lekker warm. Ik bestel een wit biertje en Kai een smoothie. Dat biertje is precies waar ik van houd, absoluut niet bitter en met een vage vruchtensmaak.
In tegenstelling tot in Wenen is de Budapest Eye vlakbij en in het centrum van de stad. We kopen kaartjes en kunnen direct mee. Van boven hebben we prachtig uitzicht al had het rad van mij wel wat hoger mogen zijn. Ik weet dan ook niet of ik er een volgende keer de tien euro (equivalent in Hongaarse Forint) voor over zou hebben.
Kai en ik dwalen verder wat door de straatjes en zien weer heel veel bekende merken opdagen. Daaronder ook Pandora en natuurlijk moet ik gaan kijken wat ze voor Boedapest hebben. Niets specifieks, maar ze laat me het leeuwtje met een kroontje zien en die hebben we net op de brug ook gezien.
Die wordt het dan natuurlijk! De medewerkster vraagt of ze de rest van mijn bedeltjes mag bekijken. Ik geef bij elk uitleg en zij vindt het prachtig. Het is ook erg leuk om overal een herinnering van te hebben, die maar heel weinig plaats inneemt.
We verkennen nog wat andere straatjes en lopen een paar open kerkjes binnen. Die zijn mooi, maar ik begin echt moe en een beetje bezienswaardigheid verzadigd te worden. We strijken neer op het terras van Cafe Anna naast de markt en vlakbij ons hotel. Het terrasje ligt uit de wind dus het is niet te koud.
Toch probeer ik eens de paar woorden Hongaars, die Kai en ik geleerd hebben. Er wordt heel leuk verrast op gereageerd. Alleen gaan ze meteen over in het Hongaars en euh, dat versta ik dan weer niet. De ober moet erom grinniken en vertaalt het gauw in het Engels. Dat laat ik me niet weer gebeuren want hij vroeg slechts of ik contant of met een kaart wilde betalen!
Voor het avondeten wilden Kai en ik Cafe Chef proberen wat goed aangeschreven staat op Trip Advisor. Misschien wel te goed, want er hangt een bord dat alle tafels gereserveerd zijn, al is het restaurant helemaal leeg. Men heeft zelfs een bord voor de deur gezet zodat we niet even kunnen vragen binnen.
Vanmiddag liepen we lang het Europa Cafe en dat heeft een bijzonder gezellig terras met veelkleurige lantaarns en heel veel verwarmingspalen (volgens mij zit men hier hartje winter nog op het terras!).
Daar krijgen we het laatste tafeltje en bestellen beiden precies hetzelfde. We beginnen met de goulash soep en dan nemen we de crepes met kip en zure room. Ik ben de naam van de crepes vergeten, maar het is erg lekker.
Een paar tafeltjes verderop zit een viertal Nederlandse dames luidkeels te praten. Kai en ik kunnen het niet helpen en luisteren mee. De trui van een van de dames wordt bekritiseerd, want die zou te laag uitgesneden zijn.
Nu denk ik dat ze misschien, op zijn hoogst, tien jaar ouder zijn dan ik en de trui ziet er prima uit. Ik ben toch wel blij dat Amerikanen zulk soort opmerkingen niet gauw zullen maken. Live and let live, de dame in kwestie is er duidelijk onzeker door. Waarom is dat nodig?
We rekenen af en lopen terug naar het hotel. Boven ontspannen we en we zijn beiden heel moe. Hopelijk wordt het vannacht koeler, we hebben het raam in ieder geval wijd open! Morgen weer een volle dag!
2 reacties:
Gezellige foto's van moeder / zoon , leuk uitje en mooie stad
@Tineke - Zeker, het is genieten hier en zo goedkoop!
Een reactie posten