Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, maart 11, 2018

Dag 5 Wenen en Boedapest: Een rondleiding en Pest verder verkennen

Heerlijk dat we vanochtend geen wekker hoeven te zetten. Ik word dan ook opeens om kwart over acht wakker. Kai is ook al bij zijn positieven en waarschijnlijk langer dan ik, maar hij vindt doezelen duidelijk ook wel fijn.

We douchen en gaan dan naar beneden voor het ontbijt. Dat is bij de hotelprijs inbegrepen en blijkt erg lekker te zijn. Er zijn warme gerechtjes, waaronder eieren, knakworstjes en aardappel-wortel pannenkoekjes met zure room.


Verder hebben we keuze uit twee soorten kaas en allerlei soorten vleeswaren, verse groentesalade met veel paprika erdoorheen en meer. Yoghurt en cereal zijn er ook, maar daar ben ik niet in geinteresseerd. De koffie uit de machine smaakt prima en het is een goed begin van de dag.

Via het internet gisteren zag ik dat ze hier net als in Seattle (en Washington, maar die heb ik nog nooit gedaan) Free Walking Tours hebben. De algemene rondleiding van 2,5 uur begint om half elf. Kai en ik lopen naar het plein waar we moeten verzamelen.
Uitgestorven op zondagochtend

Het is heel wat anders dan in Seattle, want hier zijn tientallen mensen, die mee willen! We worden opgesplitst in twee groepen van naar ik schat dertig personen. Susana is onze gids, jong en enthousiast, duidelijk dol op haar stad. Zo'n gids moet je hebben, want anders krijg je zo'n groep niet mee.

Na een korte geschiedenis van het land, die zeer turbulent was, lopen we via nog wat stoppunten naar de basiliek van St. Stephen. Dat is geen echte basiliek legt Susana uit en hij is ook niet heel oud. Hij werd hier gebouwd met geld ingezameld van de bevolking uit dankbaarheid dat een aantal op die plek gespaard bleven van een ernstige overstroming van de Donau.

Drie architecten werkten aan het gebouw en daardoor zijn er ook drie bouwstijlen te zien, neo-klassiek, barok en renaissance. Binnen kun je ook de rechterhand van St. Stephen bewonderen, maar daar zagen Kai en ik gisteren maar vanaf.

Met zijn dertigen lopen we vervolgens de Chain Bridge over naar het Buda gedeelte van de stad. Buda betekent water en dat geldt niet alleen voor de Donau, die wij onder ons zien, maar ook voor de vele mineraalbaden aan deze kant van de rivier.


Die baden worden vrijwel allemaal gerenoveerd vertelt Susana. Ik had een ervan (de oudste Turkse) in mijn planning staan, maar Kai was niet geinteresseerd. Maar goed ook want die is ook niet te bezoeken vanwege renoveringen.

Na een korte pauze van tien minuten onder aan de heuvel klimmen we die op. Susana vindt het maar een kleine heuvel, maar het zijn best wat trappen! Kai en ik zijn in goede conditie, maar ik zie dat anderen toch af en toe bij moeten hijgen.

Halverwege hebben we een prachtig uitzicht op Pest. Ook bovenaan bij het kasteel is het uitzicht schitterend. We hebben heel erg geluk met de zon, want nu begint het te bewolken. Het kasteel zelf huist twee musea, maar is door de Sovjets na de Tweede Wereldoorlog herbouwd en met de goedkoopste middelen mogelijk. De glorie van de Habsburgs is hier dus niet meer.


Naast het kasteel bevindt zich het kantoor van de President. Hongarije is een republiek maar de president wordt niet door het volk gekozen. De premier (die het voornamelijk voor het zeggen heeft) wel en van tussen de politici wordt de President verkozen.

Het "Witte Huis" zoals ze dit gebouwtje noemen wordt bewaakt door twee wachten, die iedere vijftien minuten een wisseling van de wacht doen. Jammer genoeg net niet als wij er zijn.

We lopen verder door de oude buurt, huizen hier zijn uit de achttiende eeuw. Dit is het oudste gedeelte van de stad, aan de overkant van de rivier zijn de meeste gebouwen niet meer dan 150 jaar oud.

Bij de prachtige St. Mattias kerk neemt Susana na nog wat tips afscheid. Wij geven haar 5000 forints, wat ongeveer 17 euro is. Als de groep kleiner was geweest had ik meer gegeven. We vonden het erg interessant maar soms moeilijk te volgen door de grootte van de groep.


Toch hebben we een aantal dingen geleerd, o.a. dat het parlementsgebouw hier een van de grootste ter wereld is en dat de oudste metrolijn in Europa hier loopt. Die werd in 1896 geopend en is nu een world heritage site.

Kai en ik hebben intussen trek en Susana raadt aan naar de Joodse buurt te gaan om te eten. We lopen erheen en dan valt het erg tegen. Waarschijnlijk ook omdat veel op zondag gesloten is. De straatjes zijn vrijwel verlaten behalve de voetgangers.

Eindelijk vinden we een tentje op een straathoek wat een lekker menu heeft. Er is nog een tafeltje open, de rest is gereserveerd. De bediening hier is erg kortaf. Na twee minuten staat de ober al voor ons met zijn notitieblokje.

Gauw besluit ik dan maar een goulash soep als lunch te nemen. Kai neemt een burger en we drinken er beiden een Pilsner Urquell bij. Het smaakt goed, al komen de ook bestelde gepekelde groentes nooit. Mr. Grump komt zodra we klaar zijn de rekening brengen. Nou ja, in ieder geval zijn de magen weer gevuld.

Voor vanmiddag willen we de rest van de bezienswaardigheden van Pest bezoeken. We hebben besloten hier in Boedapest nergens binnen een rondleiding te doen. Dat hebben we in Wenen ruimschoots gedaan en we denken dat niets kan halen bij het Hofburg Paleis en Schoenbrunn.

We lopen dus naar het stadspark. Onderweg lijkt het wel of mijn voeten eraf gaan vallen! Ik draag mijn Fitflop ballerina's en daar kan ik beter op lopen dan mijn sportschoenen, maar ik loop nu al vier dagen (veel) meer dan tien kilometer en daar kunnen geen schoenen tegenop.

We bekijken het heldenplein en het kasteel wat lijkt op het kasteel van Dracula in Transylvania (vroeger Hongarije nu Roemenie). Het is interessante architectuur, maar we kunnen niet naar binnen. In het ernaast gelegen gebouw is het Agrarisch Museum van Hongarije met een orchideeen tentoonstelling, maar die kan ik thuis ook bezoeken.
We lopen naar het dichtstbijzijnde metrostation en kopen kaartjes voor maar liefst iets meer dan een euro per persoon. De Washington Metro kan er een voorbeeld aan nemen. Deze metro is dus in de laat 19e eeuw geopend en dat is te zien. Alle stations zijn prachtig met tegels, houten deuren en decoratieve ijzeren palen.

Als we weer boven de grond komen staat we op hetzelfde plein als waar we vanochtend begonnen zijn. Bij de leeuwenfontein (geen van de fonteinen staan nog aan) rusten we nog even uit en gaan dan verder naar onze laatste bestemming van vandaag.

We lopen langs de rivier naar het Parlementsgebouw. Ik weet al dat we op weg daarheen een heel aantal schoenen langs de rivier zullen zien staan. Die behoorden aan de Joden, die in 1944 de Donau in geschoten werden. Het is een zeer sober en eenvoudig monument, maar daardoor juist des te indrukwekkender.



We blijven hier even zitten. Ik zie het voor me hoe die arme onschuldige mensen zo hun dood vonden. Vreselijk!! Toch ben ik bang dat de wereld er weinig van geleerd heeft.

Het Parlementsgebouw is ons doel en ik maak de nodige foto's. Kai wil er echter graag omheen lopen en ik heb daar geen zin in. Ik neem plaats op een bankje en zeg Kai me hier op te komen halen als hij om het gebouw is gelopen.
Dat duurt nog best lang dus ik ben blij met mijn beslissing. Ik vraag gewoon veel te veel van mijn lichaam en dat moet ik op een gegeven moment bekopen. Het half uurtje zitten hielp veel en nu strompel ik tenminste niet meer.

We lopen naar het plein voor de basiliek en vinden daar een gezellig terras om iets te drinken. Kai wil graag de Palinka proberen. Die is echter niet de likeur, die wij verwachtten (het komt in allerlei fruitsmaken), maar meer een sterke jenever. Leuk om te proberen maar niet om mee naar huis te nemen.

We bespreken onze plannen voor het avondeten. We hebben gisteren het restaurant Rustico gezien met authentiek Hongaars decor aan de muren. Zondagavond blijkt geen drukke avond te zijn want behalve een ander paar zijn wij de enige gasten en dat blijft zo.

Toch is er live muziek van een enthousiast Hongaars trio. Ze spelen specifiek voor ons dus natuurlijk geef ik daar wat voor. Ik geef 500 forint, ongeveer 2 euro. Ik heb nog nooit iemand zo blij gezien met twee euro, maar alles is hier ook zoveel goedkoper!

Vanavond bestellen we beiden soep vooraf, voor mij de bouillon met groente en wat vlees en voor Kai de goulash soep dit keer. Als hoofdgerecht neem ik de kalfslever met een hartige strudel met tarragon en Kai de kip goulash met noedels. Daarbij drinken we wijn en bier. Daarvoor betalen we iets meer dan 45 euro!

Als we klaar zijn en afgerekend hebben krijgen we van de ober een vriendelijk "goodbye" te horen. Maar als Kai en ik gezamenlijk "visontlatashra" zeggen komt dat luidkeels terug van iedereen in het restaurant. Ze stellen het duidelijk op prijs als je maar een beetje Hongaars probeert. Zo leuk!!

Het hotel is maar een paar stappen verderop gelukkig. Na 24000 stappen en 21 trappen zijg ik dankbaar op mijn bed neer! Morgen alweer de laatste volle dag hier, het gaat zo snel! We zijn van plan er volop van te gaan genieten!

4 reacties:

Pascale zei

24000 stappen, allemensen, geen wonder dat je voeten pijn doen! Petje af hoor! Leuke foto's heb je weer met ons gedeeld. Ik wist eigenlijk niks van Boedapest, en nu heb ik er een beetje een indruk van. Nog veel plezier op jullie laatste volle dag.

Anja L. zei

Leuk om te lezen over Wenen en Budapest.
Wij proberen ook altijd wat handige zinnetjes uit het hoofd te leren, je merkt gewoon dat mensen dat waarderen.
Wat hebben jullie geluk met het weer!
Geniet van jullie laatste dag in Budapest.

Sandrah zei

Leuk om je verslagen weer te lezen. Vooral omdat het steden zijn waar je niet zo vaak over hoort. Geniet nog lekker van de laatste dagen!

Sandra

Petra zei

@Pascale - Dank je!

@Anja - We hadden zeker geluk met het weer, kon niet beter!

@Sandra - Het zit er alweer op, morgen een lange reisdag maar het was het meer dan waard!