Een flinke storm!

Gisteren werd er al ernstig gewaarschuwd voor gevaarlijk weer vandaag. Men vergeleek de windkracht die we zouden krijgen met Superstorm Sandy in 2012, windstoten van tot 130 km/u. Natuurlijk moest ik het eerst eens zien, want soms is men goed in overdrijven hier.

Maar als ik om kwart voor vijf naar de wc ga hoor ik de wind om het huis brullen. Zo erg heb ik het nog nooit gehoord en ik ben blij dat we nog stroom hebben. Daarna heb ik een rare droom dat ik alles kwijt ben en mijn rondleiding niet haal en ook de mensen niet kan bereiken want hun telefoonnummer stond in mijn email.

Gelukkig is dat niet de werkelijkheid, maar als ik opsta zie ik dat de scholen en de Federale regering gesloten zijn. Er worden windstoten van meer dan 140 kilometer per uur voorspeld en die horen we ook echt wel bezig buiten.

Het lijkt mij geen goed idee om daarin rond te gaan lopen want er staan heel wat bomen langs onze route. Ik bel J. en vraag of ze morgen ook nog hier zijn. Dat blijkt het geval en we verzetten de rondleiding dus een dag. Morgen zal het nog hard waaien, maar niet meer zo gevaarlijk hard.

Opeens horen we een enorme klap in de straat achter ons huis. We denken dat er een transformator aangegaan is, maar later blijkt het een enorme boom die omviel op de oprit van het huis tegenover ons! De mensen hebben geluk want geen van de auto's liep schade op zo te zien. Ze zitten wel vast tot de boom verwijderd wordt (gebeurt later in de middag met kettingzagen).

Rick pakt in en vertrekt dan naar Richmond om Saskia op te halen. Zij rijden vandaag naar Florida en gaan vanaf morgen vier dagen naar Disney World. Ik benijd ze wel een beetje vanwege het weer, maar ik zie er ook zo enorm naar uit Kai weer te zien.

Na mijn ontbijt heb ik opeens een dag open dus. Ik besluit eerst een uur op de plaats hard te lopen. Ik durf niet goed boven te gaan sporten want er staan een aantal grote bomen aan die kant van het huis. Mijn vriendin Chris werd wakker met een gigantische boomstam wijde tak door het dak en in haar slaapkamer!

Andere vrienden hebben een hele boom op hun huis en vele straten in Vienna zijn afgezet vanwege omgevallen bomen of elektriciteitsdraden die nog onder spanning staan. Onze elektriciteit gaat af en toe een paar minuten uit waarop ik de goden smeek het weer aan te doen. Ik moet er niet aan denken hier in mijn eentje in het donker te zitten vanavond!

Rick heeft de van mee dus vandaag kan Orion niet mee naar de stad. Ik laat hem uit en we waaien bijna weg! De weg achter ons huis ligt vol grote en nog grotere afgewaaide takken. Gelukkig is er (nog) geen op de elektriciteitsdraden gevallen. In onze straat is die ondergronds maar in een groot deel van deze oudere buurt niet.

Dan doe ik Orion in zijn bench en rijd dan naar Maru. Daar bestel ik ramen, die met kimchi wordt geserveerd. Het is extra lekker met dit gure weer. Ik drink er de gratis groene thee bij. Een heerlijke lunch en het restaurant zit vol, want veel mensen hebben geen stroom.

Na het eten wil ik naar Bed, Bath & Beyond. Als ik uit de auto kom komt er een medewerker op me af met de mededeling dat ze geen stroom hebben. Indien ik toch wil winkelen moet er de hele tijd een medewerker meelopen en er staan rijen bij de kassa. Mij niet gezien, ik kom later wel terug!

Er kwam bijna een licht naar beneden

Ook de Michaels in Vienna is donker, maar die in Fairfax vlakbij ons heeft wel elektriciteit. Ik kijk er naar shower tafelversieringen en vind er eigenlijk alles wat ik wil. Ik koop nog niet alles, want wil met Kevins moeder overleggen, maar neem wel alvast een aantal zakjes schelpen, wat tule lint en "zeeglas" mee.

Bij de Petco koop ik ook nog een paar gigantische botten voor Orion. Daar is hij dol op en het houdt hem lekker lang bezig. Met vier katten in huis waarvan Orion er drie maar niet met rust wil laten is dat voor mijn gemoedsrust heel belangrijk!

Als ik thuiskom is de stroom uit. Hoe lang dat al zo is weet ik niet. Gelukkig gaat het een half uurtje later weer aan en hopelijk blijft dat zo. Het gaat buiten nog steeds tekeer, soms klinkt het alsof er een trein langskomt. Toch denk ik (hoop ik) dat we het ergste gehad hebben.

Ik kan niet verder en moet omdraaien

Deze geven hoop op lekker lenteweer

Voor het avondeten ga ik naar Viet Aroma. Daar is het ook weer druk en gaat het gesprek aan de verschillende tafels over geen stroom en omgevallen bomen. Veel mensen maken ook gebruik van hun stopcontacten om hun telefoons op te laden.

Mijn favoriete gerecht hier is de "fantastic four", een soort Vietnamese mixed grill met kleine spiesjes met garnalen, biefstuk, kip en varkensvlees. Dat wordt met veel groentes en rijstpapier geserveerd. Ik maak er rijstpapier wraps van, heerlijk en licht.

Thuis belt Christine en we kletsen gezellig bij. Zij kende Laura ook en is zeer geschokt als ze hoort hoe die om het leven is gekomen. Dat het zelfmoord was bleek ook uit een reactie van een van Laura's beste vriendinnen. Ik kan er nog steeds niet bij dat ze zo'n publieke manier koos.

Morgen dus de rondleiding, we zullen wel veel schade zien van vandaag. Tot nu toe heb ik nog licht en hopelijk blijft dat vannacht zo. Ik heb een enorme hekel aan wind dus hoop dat het snel gaat rustiger wordt!