Naar de oogarts

Oei, dat was weer een hoesterig nachtje en ik heb arme Rick ook wakker gehouden. Pas tegen de ochtend val ik in slaap en word dan met schrik om negen uur wakker. Rick is al naar beneden, maar ook hij is later dan gewoonlijk.

Toch heb ik het gevoel dat het ietsje beter is dan gisteren. Ik heb dat heel lammelendige gevoel niet meer. Ik heb zelfs genoeg energie om voor het eerst in een week weer wat te sporten na het ontbijt. Ik doe een rustig half uur op de elliptische machine om ook mijn knie niet te overbelasten. Het gaat goed, gelukkig.

Dan rust ik even uit en maak alvast een paar servetringen voor Katja's shower. Het zijn simpele lichte houten ringen en daar lijm ik een wit zeesterretje op. De servetten zullen turquoise zijn dus dat zal hopelijk mooi staan.

Voor de lunch heb ik weer zin in soep en haal een kip tortilla soep van Whole Foods. Die is lekker pittig en goed voor mijn sinussen. Ik neem ook gelijk twee boeketten bloemen mee. Orion wacht geduldig in de van.

Het is zulk lekker weer dat ik de achterdeur open heb. Orion vindt het dan wel prima om in de tuin te zijn zonder mij. Kennelijk vindt hij ook de vijver weer, want opeens staat er een kleddernatte hond in de keuken!

Gelukkig moet ik net naar de oogarts zodat Orion in zijn bench op kan drogen. Met een knietje om op te knauwen gaat hij daar graag in.

In Oostenrijk brak mijn linker contactlens en sindsdien loop ik rond met alleen mijn rechter lens in mijn oog. Ik probeerde een afspraak te maken met de gewoonlijke praktijk waar ik heen ging. Hun praktijklocaties zijn allemaal ver weg, maar ja, ik probeerde toch maar weer daarheen te gaan.

Tot mijn ergernis kon ik geen afspraak met mijn gewoonlijke dokter krijgen tot mei! En met moeite eentje met een andere dokter helemaal in Alexandria (drie kwartier rijden) voor 11 april. Dat betekent nog meer dan een maand met een contactlens lopen.

Opeens had ik er genoeg van. Ik hoef niet bij die praktijk te blijven en ik besloot eens te kijken wat voor klinieken we in Vienna hebben. Zo kwam ik bij het Vienna Eye Care Center uit. Daar belde ik woensdag naar en kon vanmiddag al terecht!

Wat een aangename ervaring is dit!  Een heel rustig kantoor, aardige receptie, meteen aan de beurt. Hier ga ik blijven! Ze hebben ook de nieuwste machines waardoor ik geen druppels in mijn ogen hoef om te kijken hoe mijn retina eruit ziet. De dokter wijst op de foto alles aan en gelukkig zijn mijn ogen helemaal gezond.

Ergens had ik nog verwacht iets te horen over de klap, die ik in Australie op mijn rechteroog kreeg, maar kennelijk heeft dat inderdaad geen schade veroorzaakt. Wat een geluk, want die waslijn klapte keihard tegen mijn contactlens waardoor die in mijn oog brak.

Mijn nieuwe contactlenzen moeten er binnen de week zijn. Mijn bril blijkt iets te sterk te zijn wat ik altijd al vermoedde, maar die draag ik toch alleen als ik een nachtvlucht moet vliegen. Een leesbril of wat ook heb ik ook nog niet nodig. Een medisch wonder is dat volgens deze dokter.

Met tien minuten ben ik weer thuis. Ik zou willen dat ik deze switch eerder gemaakt had, ze blijken al twintig jaar op die locatie te zijn! Onderweg stop ik bij een van de bloeiende bomen waar de bijen in zoemen. Het is maar liefst zestien graden en moeilijk te geloven dat er woensdag tien tot vijftien centimeter sneeuw moet komen!

 

60F = 16C

Thuis ga ik nog even op de stoep van de zon genieten, maar Orion hoort me hoesten en wil dan zijn bench uit natuurlijk. We spelen wat in de achtertuin tot Orion zichzelf weer besluit te wassen. Zo krijgt hij in ieder geval een half bad, dat dan weer wel.

Intussen begin ik me weer steeds slechter te voelen. Mijn wangen en oren doen pijn en ik hoop maar dat dat geen ontstekingen worden. Sue, Kevins moeder, belt om te kijken of er nog laatste dingen zijn, die zij voor de shower kan doen. Ze windt er geen doekjes om en zegt dat ik echt ziek klink en zegt maar gauw op te hangen zodat ik mijn stem rust kan geven.

Voor het avondeten bestellen we makkelijk Chinees. Ik neem hot and sour soep, lekker pittig en de Singapore noedels. Door deze verkoudheid heb ik ook niet veel trek merk ik. Misschien wel eens goed, ha ha.

Straks maar weer eens een poging doen om beter te slapen. Ik kan het niet uitstaan als mijn gezondheid mijn leven negatief beinvloedt. Dat niet alleen, maar de spierpijnen van de fibromyalgie komen er ook nog bij vanwege de naderende storm. Hopelijk morgen weer een stukje beter!