Trouwjurk crisis met (relatief) goede afloop

Mijn kriebelhoest blijft vervelend en als ik eenmaal wakker ben lukt het me niet weer in slaap te vallen erdoor. Ik probeer zo zachtjes mogelijk te hoesten zodat ik Rick er niet mee stoor. Ik baal enorm, maar naar de dokter gaan heeft geen zin, het is gewoon iets wat ik zijn loop moet laten.

Het is mooi weer, maar weer veel te koud voor de tijd van het jaar. Eerst zouden de befaamde kersenbloesems in Washington vorige week al bloeien na de warme februari maand. Maart is echter zo koud geweest dat dat nu pas 11 april wordt verwacht!

Dat vind ik prima want dan ben ik thuis en ik wil altijd graag zoveel mogelijk genieten van die bloeipracht. Vandaag is het echter nog koud genoeg voor verwarming, hete koffie en een ontbijt quiche.

Terwijl ik zit te eten zendt Katja een paniek Fecebook berichtje. Haar trouwjurk past niet! De winkel waar ze hem gekocht heeft sloot vorige maand voorgoed en dus moest Katja een andere winkel vinden om haar jurk te vermaken. Gewoonlijk wordt dat gratis in de bruidswinkel waar je hem hebt gekocht gedaan.

Tot haar grote schrik blijkt de jurk een maat kleiner te zijn dan Katja had besteld en de naaister bij die bruidssalon zegt dat ze er niets aan kan doen om hem passend te maken. Meestal duurt het een half jaar om een bruidsjurk te bestellen en Katja's bruiloft is over iets meer dan vier maanden.

Katja is dus niet voor niets helemaal in paniek. Ze belt deze en gene en niemand kan helpen. Ze heeft al bedacht dat ze dan deze jurk maar moet verkopen en een jurk die al in de winkel hangt moet kopen. Dat zou wel heel jammer zijn, want zij en wij allemaal zijn weg van deze jurk.

Intussen heb ik mijn halve uur op de elliptische machine gedaan en Orion uitgelaten. Ik maak me klaar om naar het Mosaic District te gaan waar ik met Claudia heb afgesproken voor de lunch. Zoals altijd is het daar enorm druk, maar ik vind nog een parkeerplaats.

Jammer genoeg voor Orion komt Mia niet naar buiten

Claudia wacht me al op voor True Food Kitchen met de mededeling dat er een twintig minuten wachttijd is voor een tafel. We besluiten dan naar Le Pain Quotidien te gaan. Daar is Claudia nog nooit geweest en ik ook alweer een tijdje niet.

Hier is er wel een tafeltje vrij en ik bestel de kippensoep. Claudia heeft een lekkere salade en we hebben heel wat gesprekstof. Zij is zo'n vriendin die ik maanden niet zie en dan is het net of we elkaar gisteren nog spraken. Jammer genoeg gaat zij naar Florida verhuizen dit jaar.

Pas tegen tweeen nemen we afscheid want Claudia wil terug naar haar twee kittens. Helaas heeft Claudia een heel zieke kitten, die binnenkort gaat overlijden aan FIP, een ongeneeslijke autoimmuun aandoening. Ik zie aan haar dat ze er zeer verdrietig over is. Zo zielig, zo'n jong diertje!

Het is zulk mooi weer, maar wel heel koel met een bries en maar zeven graden. Voor de Target staan Adirondack stoelen en daar zie ik een paar Duitse (naar later blijkt) meisjes in zitten. Ik sleep er een de zon in en het is zeer aangenaam zo buiten de wind!

Hier zit ik een paar uur, kijkend naar wie er langs komt en gewoon genietend van de zon. Dan verdwijnt die achter de wolken en meteen is het koud. Op de terugweg naar huis gooi ik de van vol voor onze rit naar New Jersey morgen.

In de tussentijd heeft Katja een andere bruidssalon gebeld en die vragen haar de jurk te brengen, zodat hun naaister ernaar kan kijken. Tot Katja's grote opluchting zegt die dame meteen dat het geen probleem is de jurk te vermaken. Ze krijgt hem zelfs helemaal dicht geritst, iets wat de eerdere naaister niet eens probeerde.

Wel hoort Katja van deze mensen dat haar jurk niet nieuw is. Er zitten scheurtjes in en sommige kralen zitten los. Volgens hen is het een jurk die door veel anderen is gepast! Echt schandalig want daar hebben we volle prijs voor betaald! Het bedrijf is er niet meer dus Katja kan niemand aanspreken.

Gelukkig kan het bij deze salon allemaal gemaakt worden en Katja (en wij!) is natuurlijk helemaal opgelucht! Zo'n jurk is niet bepaald goedkoop en dit was de jurk die ze koos. Geen enkele jurk van een winkel gaat daaraan tippen.

Thuis laat ik Orion nog even uit en dan komt Saskia thuis. Het is fijn haar weer te zien, maar lang blijft ze niet want een van haar vrienden is hier. Daarmee gaat zij eten.

Rick en ik besluiten naar Founding Farmers te gaan voor ons avondeten. Dat is een idioot populair restaurant en we wachten zo'n twintig minuten voor stoelen aan de bar. De bartender is heel goed en ik geniet intussen van mijn martini met bloody Mary mix.

Rick en ik delen gevulde eieren als voorafje. Dan bestel ik de gepekelde groentes, die net zo lekker zijn als in Hongarije. Daarbij heb ik het brie voorafje maar dat valt zeer tegen. Het is meer brood en uienjam dan brie. Ik had gedacht een lekker stuk gesmolten brie op toastjes te smeren. Niet voor herhaling vatbaar dus. Rick smult wel van zijn "Thanksgiving" maaltijd, kalkoen, puree etc.

Best lekker, maar te weinig brie en teveel brood

Als we onze straat in rijden zien we net een hele familie wasbeertjes oversteken. Dat blijf ik zo bijzonder vinden hier. De vossen, de wasberen, de herten, die gewoon in de buurt lopen. 


Thuis laden we nog wat dingen in de van. Morgen moet alles dus mee en hoop ik dat ik georganiseerd genoeg ben geweest dat we binnen het uur alles kunnen versieren. Ik zie uit naar de shower, maar zal ook heel blij zijn als het allemaal klaar is en goed gegaan is!